Hallo Lagerweijtjes in London

Het is zo ver; na vijf jaar, 1055 berichtjes en ruim 53000 gelezen pagina’s, is dit het laatste berichtje in dit blog Lagerweijtjes in Toronto. Maar niet getreurd, want het volgende blog is al weer opgezet. Het is geworden; Lagerweijtjes in London http://lagerweijtjeslondon.blogspot.com/. Ook al wonen we niet echt in London, maar een uurtje erbuiten, in een dorpje omgeven door groene landschappen. Veel leesplezier!

Mocht je nog meer willen lezen; ik heb nog drie oudere (gesloten) blogs. Eentje over mijn eerste poolreis naar Spitsbergen, met Quark Expeditions maar voor Sawadee Reizen http://spitsbergen-met-sawadee.blogspot.com/. Eent over onze familiereis door Florida http://reizenmethans.blogspot.com/. En nog een over het opnemen van een TV-commercial voor Sawadee Reizen in Laos. http://sawadeelaos.blogspot.com/

 

Vaarwel Toronto

We verlaten Toronto met “mixed feelings”. We kijken uit naar onze nieuwe avonturen in Engeland en om weer dichterbij Nederlandse familie & vrienden te wonen. We kijken er naar uit om ons wat meer te “settelen” en weer in een eigen huis te wonen. En we zijn dankbaar dat de “tijdelijke” periode in Toronto zo lang mocht duren. Het orginele plan van TUI was altijd twee tot drie jaar, zoals de meeste expat contracten. Uiteindelijk konden we er vijf jaar blijven en hebben we ervan genoten.

Wat vinden we nu zo geweldig aan wonen in Toronto?

Als eerste uiteraard de mensen. De mensen hier zijn relaxed, ruimdenkend, gewend aan een internationale multiculturele samenleving, dus aan buitenlanders zoals wij, vriendelijk, hulpvaardig, sociaal, down-to-earth en gewoon simpelweg aardig. Met uitzondering van ex-burgermeester Rob Ford. Grapje. Serieus; het koste ons geen enkele moeite en tijd om ons meteen aan te passen en thuis te voelen, of het nu thuis, op het werk, op school of op (sport)clubs was. Misdaad is hier bijzonder laag, mensen hebben respect voor elkaar en er zijn geen (merkbare) spanningen tussen de vele ethnische groepen. We hebben er ooit eerder over geschreven; hier kan een synagoge gewoon direct naast een moskee staan, zonder dat ook iemand dat “raar” vindt.

Ten tweede de stad. Een uitgestrekte internationale stad van bijna vijf miljoen mensen biedt natuurlijk veel mogelijkheden. Zoals een enorme keuze aan restaurants. Veel entertainment, theater, uitstekende musea (laten we zeker het bij de kids populaire Science Center niet vergeten), festivals en activiteiten.

De stad heeft dus al de positieve eigenschappen van een grote internationale stad. Maar niet de negatieve eigenschappen! Toronto noemt zich ook wel “the city in the park”; het is enorm groen. De grote (en soms brede) kloven en ravijnen bieden prachtige, vaak nog “wilde” parken, inclusief lieflijk kabbelende beekjes.  Je denkt even dat je helemaal weg bent, in de bossen, terwijl je midden in stad kan lopen. Ook tijdens kanoen op de “Humber” rivier denk je even dat je midden in de wildernis zit, terwijl deze rivier midden door de stad loopt. En dan de diertjes; wij waren niet alleen gek op de eekhoorntjes, maar zelfs de door veel lokalen gehaatte wasbeertjes. En uiteraard de vogeltjes, grondeekhoorntjes (chipmunks), muisjes en we hadden zelfs soms konijntjes en stinkdiertjes on onze tuin. Midden in de stad.

Buiten de stad is er de helemaal geweldige natuur. De Bruce Peninsula aan Lake Huron, de meren van Muskoka, het visrijke Rice Lake, de meren in de heuvels van de Kawartha’s, het rotsige en heuvelachtige Niagara Escarpment, met vele watervallen en aan het einde de beroemde gelijknamige reuze watervallen, en de geweldige zandstranden van Long Point in Lake Erie.

Als je het over de natuur hebt dan heb je het ook al gauw over de seizoenen. De seizoenen zijn prachtig.Dde lente is mooi met vele festivals, de zomer is warm, zwoel en lang, en het mooiste seizoen is de herfst; wanneer Ontario verandert in rood-gele herfstkleuren en meestal nog prima zonnige (maar frissere) dagen. En dan de winter... de winter is eigenlijk best leuk. Veel sneeuwpret en de buitenactiviteiten zoals skieen zijn geweldig. Alleen... die winter duurt gewoon twee maanden te lang. Dat zou ons enige belangrijke verbeterpunt voor Toronto zijn; de winter graag inkorten! 

DrAmA...

Na Canada’s Wonderland gingen we naar het vliegveld, waar ik werd afgedropt voor nog één laatste korte zakenreis naar het zonnige Miami. Dat zou een gewone meeting op maandagochtend tot twee uur moeten worden met een vlucht terug naar Toronto om half vier. Maar toen begon de stress van ‘Murphy’s law’. Ik ging aan boord, maar al gauw bleek er een technisch probleem te zijn. Een team techneuten gingen aan de slag, maar toen begon het te onweren, waardoor ze zich moesten terugtrekken. Na een tijdje gaven ze het op en moesten we het vliegtuig uit en de terminal in. Er werd een nieuw vliegtuig en een nieuwe gate gevonden. Het weer was nog steeds slecht, dus ook deze vlucht werd vertraagd. Toen bleek er ook nog een technisch probleem met dit toestel te zijn. Nadat deze was opgelost, was de crew over hun werktijd heen en moest men ook nog een nieuwe crew zoeken.

Ik wist inmiddels dat ik mijn vlucht met de familie van Toronto naar London zou missen, dus vroeg ik om een overboeking. Deze werd geweigerd; ik moest op de vlucht naar Toronto en proberen de vlucht naar London te halen. Indien ik deze niet zou halen, zou er 1.5 uur later nog een vlucht vertrekken. Na een lange tijd wachten gingen we weer aan boord en begon opnieuw het wachten aan de gate. Na enige tijd werd duidelijk dat ik inmiddels ook de latere doorverbinding vanuit Toronto zou missen. Nog steeds boos over het gebrek aan service en flexibiliteit stapte ik met mijn koffertje uit het vliegtuig. Pas toen kwam er iemand van American Airlines om te helpen, die me omboekte op een directe vlucht van Miami naar London.

Ik rende naar de gate om de vlucht te halen, wat gelukkig lukte. Ik zat aan boord toen na 20 minuten vertraging de medeling kwam dat de onderhoudsdienst hier vergeten was het logboek af te tekenen. Na 40 minuten gingen de deuren dicht. Na een uur kwam de medeling dat de onderhoudsdienst er eachter kwam dat een certificaat toch nog vervangen moest worden en het logboek opnieuw afgetekend ging worden. Met twee uur vertraging vertrok deze vlucht dan eindelijk naar London. Ongelofelijk, wat een drAmA met AA (American Airlines). Gelukkig kwam ik na dat alles slechts een half uurtje na Isabelle en de kids op een sub-tropisch London Heathrow (30 graden en zonnig) aan.

Canada’s Wonderland

Na een relatief rustige week inclusief zaterdag, hadden we zondag weer een gezellige drukke dag. Ondanks het wederom slechte weer besloten we ons plan om nog één keer naar Canada’s Wonderland te gaan, door te zetten. Ons Argentijnse vrienden inclusief Erika gingen mee, dus dat maakte het extra leuk. Af en toe kregen we een buitje, maar dat had als voordeel dat er nauwelijks mensen waren in dit enorme pretpark. Het gevolg; geen rijen, dus een vrije keuze om bij een ongelofelijk aantal attracties zo naar binnen te lopen. En dat deden we dan ook. Aimée kon in veel meer attracties dan vorig jaar en durfde ook veel meer, todat ze met de razendsnelle attractie Backlot Stunt Coaster tegen haar grenzen liep. Maar daarna ging ze gewoon weer door. Een van de leuke nieuwe attracties was Wonder Mountain’s Guardian, die een klein stukje achtbaan, 3D effecten, schieten en een stukje mini vrije val in één attractie combineert. Kevin mocht nu in alle attracties en durfde ook in alles. Hij ging van de hoge zweefmolen Windseeker door naar de mega-achtbanen zoals de  Behemoth, waarin hij twee keer met Isabelle en één keer met mij ging. En ik kan je zeggen; deze achtbaan is geen kinderspel. Het afscheid van Erika en haar lieve ouders was wel moeilijk, hopelijk zien we ze nog ergens, in Toronto of in London of wie weet waar.

Laatste week TO

Het laatste weekje in Toronto ging met een enorme vaart voorbij. We namen veel afscheid. De kids gingen nog naar een zomerkampje op hun Fieldstone school, en namen daar vrijdag met een traantje afscheid van hun vriendjes. Ik had vrijdag mijn laatste dag op kantoor bij Quark, maar kreeg al donderdagmiddag- en avond een groots afscheid voorgeschoteld. Gelukkig blijf ik met het team werken, al hoewel van de andere kant van de plas en zeker minder intensief. En de dag daarvoor – woensdag – hadden we een laatste karateles en namen we afscheid van de school en de senseis (meesters).

Zaterdag konden we al even wennen aan het Britse weer. Ondanks de zomer regende het de hele dag. Gelukkig hebben we een prima huisje om in rond te hangen. Tegen vijven hadden de kinderen hun laatste kinderfeestje in het spelletjesparadijs van Rinx. Isabelle en ik namen de kans om lekkere Indonesische hapjes te eten bij Little Sister http://www.littlesistertoronto.comr, een klein hip Indonesisch barretje wat bij ons tijdelijke huisje om de hoek op Yonge Street zit.

Terug Thuis. Nou ja, thuis?

En zo waren we weer terug voor een allerlaatste weekje Toronto. Vanaf het vliegveld namen we een huurauto om naar ons tijdelijke huisje te rijden. We hebben een huis gehuurd via Air BNB en dat bevalt prima. We hebben uitstekend de ruimte, we kunnen zelf eten maken, de vakantiewas wegwerken en we zitten lekker centraal; op 100 meter van Yonge Street, de langste straat ter wereld, tussen het kantoor van Quark (op Merton) en de grote straat Englinton. Het kost mij nog geen 10 minuten om naar kantoor te lopen.

Zondag was uiteraard een rustige opruimdag. We hadden een record was; niet alleen van vakantie, maar ook van de laatste dagen voor vertrek, inclusief mijn zakenreis naar London. ’s Avonds gingen we dankzij Groupon uit eten voor vaderdag. Lekker en bijzonder; we namen namelijk Mongoolse “hot pot” (een soort bouillon fondue waarin je zelf je vlees en groente kookt) in het Chinatown van Toronto  http://littlesheephotpot.com.

Maandag begon het werk weer gewoon voor mij en het Fieldstone zomerkamp voor de kids. De laatste week in Toronto is ingegaan. En dat betekent dat ook dit blog bijna tot einde komt... Lagerweijtjes in Toronto, dat is zooooo verleden tijd. Ik ben er nog niet uit hoe het nieuwe blog gaat heten; Lagerweijtjes in Engeland, Lagerweijtjes in Surrey, Lagerweijtjes in Camberley of toch Lagerweijtjes in London (hoewel we er een half uurtje vanaf zitten)... Iemand een  voorkeur of voorstel?

Afscheid van Grade Four

Tijdens onze vakantie ontvingen we leuke filmpjes van andere Fieldstone ouders over een tweetal activiteiten van vlak voor de vakantie, die we zelf hadden gemist door de reis-, verhuis- en vakantiedrukte. Ik heb ze op ons eigen Youtube kanaal gezet, ook voor Kevin omdat hij zo nog eens kan terugkijken op zijn leuke klas. Het eerste filpmje is van een Frans toneelstukje. Kevin is de stoere gitarist met zonnebril https://youtu.be/NDE4ui3sWlQ. Het tweede filmpje is een impressie van hun schoolreisje naar Niagara, waarbij ze eerst Fort Erie bezochten, toen de historisch beroemde MacKenzie drukkerij. Vervolgens de vlindertuin. En uiteraard mogen de Niagara Falls watervallen niet ontbreken https://youtu.be/w1e30MBN8Mw