Georgian Bay en Pointe Au Baril

Het is bijna een gewoonte dat we elk lang weekend een cottage huren. Net zoals dat het een leuke gewoonte is om elke keer weer naar een nieuwe plek te gaan. Dit keer gingen we naar het noord-westen; een gebied waar de Muskoka’s (het merengebied waar we twee jaar geleden met zus Marijke en gezin zijn geweest) en Georgian Bay (de prachtige baaien en eilanden van Lake Huron) bij elkaar komen.

Het blijft geweldig. Je rijdt twee uur vanuit de miljoenenstad Toronto en je komt in de ongerepte wildernis. Ook dit keer is het weer prachtig. De eenvoudige cottage ligt aan een pitoresk baaitje midden in de bossen. Het baaitje is ondiep en vol met waterplanten, en daarom is er gelukkig een zwembad bij.

Na een duik in het zwembad gingen we zaterdag nog een stukje noordelijker naar Pointe Au Baril. Hier woont namelijk Shane, een expeditieleider van Quark Expeditions. Hij runt een jachthaventje in de zomer (’s winters vind je hem terug in Antarctica) en hij had ons uitgenodigd voor een tochtje door de prachtige baaien en dertigduizend eilandjes (nee dit is niet overdreven, iemand heeft ze blijkbaar geteld) van Georgian Bay bij Pointe Au Baril. Het kleine dorpje heeft zijn naam gekregen door een brandend vat op een rots bij de ingang van het hoofdkanaal; de franse vissers en houthakkers gaven er de franse naam aan – punt van het vat.

Samen met Shane en zijn hond Chelsea gingen we op pad. Eerst brachten we een bezoek aan de historische houten vuurtoren, die al gauw het brandende vat kwam vervangen. We konden in het krappe houten torentje klimmen en hadden een prachtig uitzicht over het natuurspektakel om ons heen. Beneden zagen we vele rotsen, rotspleten en hoog gras. Ideale omgeving voor slangen. Kevin had al snel een slangenhuid gevonden en even verderop zag hij als eerste een prachtige oosterse vos-slang (Eastern Fox snake), die rustig bleef zitten, zodat we hem konden bewonderen. Zoals 95% van de Canadese slangen is hij niet giftig.

Daarna sjeesden we soms met hoge snelheid door de vele natuurlijke kanaaltjes tusen de eilandjes door. Shane woont hier al 40 jaar, is hier geboren en getogen en kent dus de omgeving als zijn broekzak. We brachten nog een bezoek aan de resten van een oud wrak en stopten als laatste bij de “Hole in de Wall”. In eerste instantie lijkt de boot recht op een grote hoge rots af te varen. Vrij laat zie je dan toch een nauw kanaaltje tussen de rotsen door lopen (het ‘gat in de muur’). Even verderop ligt een natuurlijk zandstrandje en heb je een paradijselijk stopplekje om even te zwemmen.

Een geweldige dag voor ons allemaal, en onze kinderen hebben er een nieuwe vriend erbij. Of twee, want ze waren ook gek op de lieve hond van Shane, die op zijn gemakje in de boot meevoer.

Om vijf uur waren we terug bij de cottage, waar de lol nog niet voorbij was. Terwijl Isabelle het eten klaarmaakte, vingen de kids en ik een paar visjes. Daarna ging het kampvuur aan, kwamen de marshmallows te voorschijn en staken we een klein beetje vuurwerk af. Feestdag! Happy Canada Day!