Vrijdagochtend
lagen we in het haventje van Santa Cruz, dichtbij het hotel Finch Bay waar we
eerder een paar dagen verbleven. Vandaag bleven we een hele dag aan land. We
landden in de morgen eerst op de steiger van het hoofdkwartier van het
Nationale Park Galapagos. Hier is ook het Darwin Onderzoekscentrum. Behalve
onderzoek houden ze zich hier ook met een hele belangrijke taak bezig; het
fokken en terugzetten van de reuzeschildpadden. De reuzeschildpadden zijn op
enkele eilanden al uitgestorven, en omdat bijna elk eiland z’n eigen soort
heeft, betekent dit ook meteen het einde van het soort. De schildpadden werden
ooit gevangen. Voor olie, net zoals met walvissen. Maar ook als eten. Vooral
voor schepen waren de reuze schildpadden handig als voedsel; ze kunnen namelijk
een jaar lang zonder eten en drinken overleven. Daarnaast werden de schildpadden
blootgesteld aan door mensen geintroduceerde dieren, zoals geiten, ratten en
zelfs fire-ants. In de natuur kunnen de populaties zich niet meer in stand
houden, maar de gefokte schildpadden uit het Darwin centrum brengen de
populaties uiteindelijk weer op pijl. Zo zagen we enkele grote fokdieren (en ja,
we zagen ze ook fokken... heel langzaam... het vrouwtje ging tijdens de daad
maar gewoon rustig door met eten...). En we zagen de leuke kleine
babyschildpadjes die dit en vorig jaar geboren zijn. Als ze 6 jaar zijn worden
ze uitgezet.
Even later gingen
we de schildpadden in het wild bekijken. Dit hadden we de week ervoor al
gedaan, maar het blijft indrukwekkend en interessant. De koks van het schip
maakten een heerlijke barbeque-lunch voor ons klaar. Vervolgens gingen we een
kijkje nemen bij een boerderij waar ze koffie en suikerriet verbouwen. We
kregen uitleg over het hele proces, we persten ons eigen suikerriet-sap en
dronken een glaasje suikerriet-borrel ‘moonshine’. We speelden met de kinderen
voetbal en Aimée mocht nog even op een ezel rijden.
Tegen het einde
van de middag hadden we nog even tijd in het plaatsje Puerto Ayora. We aten een
ijsje en brachten een bezoekje aan de vismarkt. Vis werd er niet meer verkocht,
maar er waren wel enkele “klanten” achtergebleven, namelijk een zeeleeuw en
enkele grote pelikanen.
Aan boord kregen
we (helaas) de afscheidsborrel, -eten en -evenement. Er was een lokale band en
dansgroep geregeld, tot groot plezier van onze kinderen die bijna de hele tijd
aan het dansen waren. Een feestelijk afscheid. Kevin had er in z’n bedje even
moeilijk mee; met een brok in z’n keel zei hij dat hij zo’n ongeloofelijk mooie
vakantie heeft gehad. Ja jongen, dit wordt niet snel meer overtroffen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten