Familiedag en afscheid

Zaterdagavond hadden we eerst een etentje van Oma Nel’s verjaardag. Dit viel een beetje in het water, omdat Oma zich niet lekker voelde. ’s Avonds gingen we nog bij David en Petra langs, want Petra was jarig. We waren voor het eerst in hun nieuwe huis. Ook zagen we weer hun zoontje Maurits; toen we hem voor het laatst zagen een baby, nu een echt kereltje.

Onze sociale werkweek was nog niet voorbij, want zondag hadden we Lagerweij familiedag. De verjaardagen van Marijke, Tanya en Roos werden gevierd in het zwemparadijs van Center Parcs de Eemhof. Onder andere werd er hier een uurtje gebodysurft (ze hebben hier net zo’n machine als bij Dutch Water Dreams). Verder moesten we met Kevin alle glijbanen af en ook een keer of tien de wildwaterbaan, wat absoluut zijn favoriet was en tot de nodige enthousiaste uitdrukkingen leidde. Het was een leuke maar vermoeiende dag. Isabelle en ik waren stomverbaasd dat op weg naar de auto onze kids nog tien keer zoveel energie bleken te hebben dan wijzelf. Unstoppable.

Maandagochtend  namen we weer afscheid van Nederland. Aimée deed dat al in de auto op weg naar Schiphol door één voor één iedereen (de gehele familie, maar ook Lennard en Arno) te noemen met de woorden “Dag.....”en “Bye Bye......”. Na het gehele rijtje af te zijn gegaan zei Aimée dat ze het wel “een beetje sneu” vond om weer weg te gaan. Ze is drie jaar, maar begrijpt bijzonder goed wat we doen.

Op Schiphol wachtte ons nog een leuke verrassing; net zoals bij onze terugvlicht in januari was de economy class overboekt. En wederom kregen we een soort van upgrade van KLM; we kregen stoelen achterin de business class, maar wel met economy class service. Heerlijke stoelen dus met veel ruimte, maar niet de keuze aan eten en drinken. Nou ja, we willen toch afvallen.....

Vrienden en tranen

Donderdag was een rustige dag in Zoetermeer. Aan het einde van de middag zette ik koers naar Amsterdam om te borrelen met het Sawadee team. Een leuke verrassing was dat Tom, die ik heb opgevolgd bij Sawadee, ook langskwam. Een geslaagde borrel.

Vrijdag gingen we met Mirjam (vrouw van Jeroen, een vriend van mij sinds de kleuterschool) en haar twee kids (Lennard en Arno) naar Drievliet. http://www.drievliet.nl/ in Den Haag. Wat ons betreft een leuker attractieparkje dan Koningin Juliana Toren; minder op elkaar gebouwd en duidelijk wel vernieuwd in al die jaren. De jochies (Kevin, Lennard, Arno) hadden de dag van hun leven, ook omdat ze bijna overal in konden. Maar ook voor Aimee waren er leuke attracties. Veel blije gezichtjes dus.

Vrijdagavond hadden wij met onze vriendengroep afgesproken. Met 10 man gingen we onbeperkt Japans eten bij Shabu Shabu http://www.shabushabu.nl. Heerlijk eten en erg gezellig.

Zaterdag werd er nog één keer met Lennard en Arno afgesproken, omdat Kevin stapelgek op ze is. Dat betekende helaas aan het einde wel weer een afscheid met tranen...

Spierpijn, massages en tandartsen.

Maandagavond besloot ik mijn naderende midlife-crisis van me af te sporten door te gaan waterkskieen op de relatief nieuwe waterskibaan tussen Houten en Nieuwegein. http://www.downunderrecreatie.nl. Een uurtje waterskieen kost hier 18 Euro, dus een goede prijs voor zoveel lol. En in de praktijk ben je langer bezig, want ik kon mij eerder melden. Alleen......de dagen erna......mijn hele lijf was één blok spierpijn. Leuk, zo fanatiek sporten.

Dinsdag was gelukkig een dag om bij te komen. De kids gingen naar zus Karin in Ermelo en wij gingen naar de sauna inclusief een massage voor mijn oude gehavende lichaam. ’s Avonds hadden we een BBQ bij Karin en Berry, voordat we laat weer vertrokken richting Houten.

Volgende activiteit was de leukste activiteit van de week. En dat is zeer ironisch bedoeld. Want we gingen woensdag met z’n allen naar de tandarts. De kids kwamen er goed van af, ik mocht ook niet klagen met een sealing maar Isabelle mocht de tandartsboor begroeten.

Tussendoor hadden we nog in het nieuwe winkelcentrum van Vleuterweide geluncht, bij een Grieks tapas restaurantje http://www.wix.com/greece_2010/olive, wat de vakantiesfeer er weer helemaal inbracht. Aan het einde van de middag zette we koers naar Oma Nel en Opa Willem in Zoetermeer.

Nieuwe huizen en oude buurmeisjes

Maandag brachten we na een tussenstop aan Hoog Catherijne een bezoekje aan ons “nieuwe” huis in Vleuten en ons “oude huis”. Voor mensen die het nog niet weten;  aangezien ons Canadees avontuur niet gepland was, kochten we vorig jaar mei een nieuw huis in Vleuten. Drie maanden later zaten we in Canada.....ons leven valt gewoon niet te plannen. Het is erg raar om dit huis nu bijna afgebouwd te zien. Het is nog steeds voor ons het perfecte huis; ruim, vrijstaand, met een grote tuin ideaal gelegen aan het einde van een straat met uizicht op boomgaarden en een boerderij, maar toch op enkele meters van een (nieuwe) school . Ook het nieuwe centrum van Vleuterwijde ligt op loopafstand.  Maar ja; wanneer gaan we erin wonen? Dat is allemaal een beetje onzeker. Voorlopig is de aanname dat we nog zeker twee jaar in Canada blijven, dus gaan we het maar verhuren. Beetje vreemd, een gloednieuw huis eerst verhuren.

Na een bezoek aan ons nieuwe huis, bezochten we ons oude huis. We hebben het laten schilderen, wat hopelijk de verkoop zal stimuleren. Maar ook dit huis zullen we voorlopig verhuren. Leuk voor Kevin is dat hij weer Cassandra ontmoette, z’n oude buurmeisje van dezelfde leeftijd. Die twee zijn nog altijd gek op elkaar. Er werd met grote knuffels en omhelsingen uiteindelijk afscheid genomen. Voor Kevin zal deze week gemengde emoties opleveren; hij ziet veel mensen weer, waar hij aan was gehecht. Maar hij moet ook weer snel afscheid van ze nemen.

Shoppen tot 5 uur en koninginnetorens

Zaterdag kwamen we rond het middaguur aan op Schiphol, waar Oma Nel ons met balonnen stond op te wachten. Na het ophalen van de huurauto reden we  via Veuten naar het altijd pitoreske Houten. Isabelle dacht daar om half vijf nog even te shoppen, maar hallo, we zijn weer in Nederland; hier sluiten winkels gewoon braaf om 5 uur op zaterdag,. Bovendien had Isabelle toch lastig geld uit kunnen geven, want we zijn allebei de pincodes van onze nederlandse bankpasjes vergeten.....

Zondag bezochten we met Gerben, Helen & kids het pretpark Koningin Juliana toren in Apeldoorn. http://www.julianatoren.nl .Een pretparkje voor jonge kinderen; de kids vonden het geweldig. Het is een klein park dat tot de laatste vierkante meter is volglempt met kleine attracties. Een beetje rommelig, maar wel genoeg te doen en genoeg afleiding. Aimée kon eindelijk ook mee in een achtbaantje. Ze leek het wel leuk te vinden tijdens de rit, maar volgens mij was ze blij toen ze weer op de grond stond. Terug in Utrecht en omgeving aten we pannenkoeken in het altijd leuke en schitterend gelegen theehuis van Rhijnauwen. http://theehuisrhijnauwen.nl/home.html. Daar namen Kevin en Aimée afscheid weer van Roos en Sanne; voor Kevin betekende dat zelfs een traantje wegpinken.

Kevin leest voor!

Kevin heeft afgelopen jaar de eerste beginselen van letters, woordjes en lezen geleerd op school. We kregen van de school het verzoek om met hem bepaalde boekjes te oefenen, om hem een goede start te geven in het nieuwe jaar. En warempel, hij leest! http://www.youtube.com/watch?v=0KTMLIxdAUQ en http://www.youtube.com/watch?v=wFFmZlrjw2M. Mooie Engelse uitspraak trouwens, ben ik jaloers op!

Toronto Pronto!

Vrijdagnacht vlogen we dus terug voor een korte vakantie in Nederland. In het Flying Dutchman magazine van de KLM las ik een grappig artikel over Toronto. Een typisch publiciteitsstukje, om de bestemming aan de man de brengen. Ten eerste de bijnaam van Toronto; The city in a park. Nog nooit eerder gehoord, maar inderdaad enigszins toepasselijk als je je bedenkt hoeveel prachtige natuur rondom (en ook in) Toronto ligt. Het gehele eerste gedeelte van het artikel hemelt de Toronto islands op. Kan ik me wel in vinden; het zijn inderdaad prachtige groene oases met koddige huisjes, terwijl je op de skyline van Toronto downtown kijkt. Er wordt over het Distillery District geschreven, wat blijkbaar ooit de grootste distillerij van het Britse koningrijk was. Verder schijnt Toronto de grootste collectie Victoriaanse gebouwen in Noord-Amerika te hebben. Tenslotte wordt Toronto geroemd om zijn multi-cultuur. In Nederland tegenwoordig bijna een scheldwoord, maar in Toronto is de ‘melting pot’ (wel) een succes en men claimt vol trots de meest etnische diversiteit te hebben in de gehele wereld. En dat leidt gelukkig tot een heerlijk brede restaurantkeuze. En dat als men in een restaurant ‘pittig’ op de kaart zet… het dat ook eindelijk eens echt is.

Na het lezen van het artikel had ik het wel gehad en besloot maar te gaan slapen. Dit gold niet voor de heer naast mij; Kevin vond het multi-media-systeem van KLM te aantrekkelijk. Volgens Isabelle heeft hij er tot één uur in de nacht mee zitten spelen, voordat hij ging slapen.