Holiday concert 2012 Fieldstone

Het is December dus weer tijd voor het kerstconcert. Pardon, “Holiday” concert. Want politiek correct als we zijn in Canada noemen we het geen “kerst”. En erg gepast, vooral voor een school die tegen de Joodse wijk aanligt; zo werden deze avond ook enkele Hanukkah (http://en.wikipedia.org/wiki/Hanukkah) liedjes ten gehore gebracht.

Voor ons was het dit keer dubbel feest en dubbel trots; want eerst kregen we het optreden van Aimee voorgeschoteld (de kleuterklas). Zij zongen eerst in het Frans “Holiday Bonjour”, vervolgens in het Duits “Kling Glockchen”, vervolgens  “Icy Fingers”  voordat er weer een internationaal karakter aan werd gegeven met “Vive le vent”en “Au revoir, sei gesundt”. Tja, op een internationale school met vele nationaliteiten mag je wel iets internationaals verwachten.

Kevin’s klas zong eerst “Deck the Halls Lightly Row”, voordat er op de viooltjes “Song of the Wind” en “Go Tell Aunt Rhody”gespeeld werden. Ook hier werd er internationaal afgesloten met “Petit Papa Noel”in het Frans.

Uiteraard zijn er filmpjes! Maar allereerst excuses. Mijn talent voor fotograferen kan je niet terugvinden in mijn filmkwaliteiten. Bovendien zat ik wat onhandig vooraan, weggedoken om het zicht van andere mensen niet te belemmeren. Genoeg excuses, nu filmpjes!

Aimee’s klas;

 http://www.youtube.com/watch?v=-K5fqs8PN-k&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2

Kevin’s klas;

http://www.youtube.com/watch?v=L7VD1EBhXrA

Het was weer een traditioneel avondje trotse-ouder-zijn!

Herstellen op Stratford

De rest van de zaterdag deden we uiteraard rustig aan. Hoewel, op verzoek van Kevin en Isabelle gingen we weer eten bij de Sushi / Japanse tent die we ontdekt hadden op Dundas een paar weken geleden, toen daar de kertsboom werd ontstoken. Spring Sushi zit op een AAA-locatie, maar je kan er toch heel goed eten, onbeperkt zelfs, voor een hele redelijke prijs ($25 pp). http://www.nowtoronto.com/food/story.cfm?content=188283. Maar dat is Toronto eigen; je kan hier lekker betaalbaar uiteten, indien je maar van de alcohol afblijft. Indien je dat niet doet, wees dan niet verbaasd dat je drankrekening hoger is dan je voedselrekening.

We waren vroeg thuis – acht uur, waarna de kinderen naar bed gingen. En ik ook, want de lichtjes gingen na een gezellige feestweek toch echt een beetje uit.

Zondag kon ik er weer tegenaan – ik kon de strijd weer aanbinden met een fanatieke Aimee tijdens Judo. Daarna deed ik boodschappen en bracht Isabelle de kids weg voor een play-date bij Chinese vriend Derrick, die een paar weken geleden voor een play-date bij ons was. Zoals gewoonlijk bij Aziatische gastvrijheid, kwamen de kinderen afgevuld met eten en snoep terug.

Nadat we zaterdag sushi aten – het favoriete eten op dit moment van Kevin – had ik zondagavond tacos gemaakt; het favoriete kostje van Aimée. Dat leverde een mooie “You’re the best daddy in the world”compliment op van onze ondertussen multi-culturele kinderen.

Kerstfeest met Quark

Ja als professioneel feestbeest moest ik vrijdag weer door bij Quark, want we hadden ons kerstfeest. Een bijzonder kertsfeest, omdat we een record jaar hadden. Met het hele team gingen we naar Blue Mountain, het ‘skidorp’ van Ontario. http://www.bluemountain.ca. Het skiseizoen is hier nog niet begonnen; tot nu toe hebben we dezelfde milde start van de winter zoals vorig jaar. Maar in het skidorp kan je wel team-building speurtochten houden, lekker eten en goed borrelen. Wat dan ook gebeurde tot diep in de nacht.

Zaterdagmiddag waren we weer terug in Toronto en kon ik vermoeid overgedragen worden aan het gezin. Zoals Isabelle zei – ik mag niet klagen met zulke weken. Maar een vermoeiende week was het wel!

Zon, zee en werken

Zo het was weer het weekje wel. Een superleuk weekje, maar ook zeer vermoeiend. Vorige week zondag vertrok ik voor mijn laatste reisje van het jaar (een TUI Noord-Amerika meeting) richting Puerto Vallarta in Mexico. Puerto Vallarta ligt aan de westkust van Mexico – in tegenstelling tot bijvoorbeeld Cancun dat we (met het hele gezin) begin dit jaar bezochten, wat aan de Carribische kant ligt.

Vanwege de ligging aan we westkust is Puerto Vallarta makkelijk aan te vliegen voor mijn collega’s aan de Amerikaanse westkust (LA, Seattle). Voor mij was het een stuk lastiger, want er gingen geen directe vluchten, dus ik moest via Chicago vliegen. Ooit was O’Hara airport in Chicago het drukste vliegveld ter wereld, maar tegenwoordig neemt het slechts een vierde plek in.

On twee uur landde ik in Puerto Vallarta en om drie uur zat ik in mijn hotel. Punta Mita is een schilderachtig groen-jungle schiereiland met droomstranden. De rest van de dag bracht ik dan ook door aan het strand, soms zwemmend tussen de zeer hoge grote-oceaan golven. ‘s Avonds hadden we een informeel diner in het strandrestaurant. Heerlijk eten in een prachtige tropische omgeving.

Maandag werd er gewoon gewerkt, en ook nog eens hard, want we hadden van 8 tot 7 achter elkaar meetings en presentaties. ’s Avonds hadden we avondeten in het plaatselijke Aziatische-fusion restaurant. Met daarna een eerste verrassing; op het inmiddels helemaal verlaten strand hadden ze een kampvuur voor ons gemaakt, inclusief veel koele drankjes en jawel, zelfs marshmallows. Bijzonder; het hele strand bewoog in het donker van de krabben en kreeftjes.

Dinsdag hadden we van 8 tot 12 meetings. Daarna hadden we weer een leuke verrassing. We werden naar een boot gereden en gingen de zee op. En terwijl we de lekkerste hapjes gevoerd werden, zagen we dolfijnen en walsvissen. Filmpjes! Eerst de walvissen http://www.youtube.com/watch?v=oHWwX2kKgzs&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=4

En http://www.youtube.com/watch?v=An7mpu00OAg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3

En vervolgens de dolfijntjes; let op de uiterste golf rechtssachter; je zal zien dat ze hier uit springen, op een gegeven moment zelfs bijna helemaal uit het water. http://www.youtube.com/watch?v=IU9AscW7zhk&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1

Bij een prachtig afgelegen baaitje konden we zwemmen en snorkelen. Ook konden we een ritje maken met een enorme jetski; een snelheidsmonster.

Het afscheidsdiner moest natuurlijk ook bijzonder worden, dus hadden ze terug in het hotel een tafel gemaakt op een rots/uitzichtspunt, verlicht met vuurfakkels. Daar hadden we een heerlijke grill-afscheidsmaaltijd, voordat we woensdag weer teruggevlogen naar huis.

Filmpjes van de Noordpool

Nee, dit gaat niet over spectaculaire filmpjes van de Noordpool geschoten vanaf Quark Expeditions’ 50  Years of Victory, maar puur filmpjes van de kerstman voor Kevin en Aimee. Net zoals vorig jaar. Hun filmpjes kunnen beken worden op;

http://www.portablenorthpole.com/watch/mJZCLrfIhioayz_IT41FQPQ

http://www.portablenorthpole.com/watch/mIgrwXg2DiVxnWu2QzdFyew

Bladeren zijn fun

Ja inderdaad! Toronto was de afgelopen weken gevuld met gevallen bladeren, en daar kunnen kids veel lol aan hebben. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=CddOT2kE_6A&feature=plcp

Concert, School en Schieten

Veel weken zijn hier hier vrij standaard. Niet saai, maar voorspelbaar. We gaan naar ons werk, naar school en zijn ‘s avonds gewoon thuis. Deze week was wat bijzonderder.

Zoals al beschreven, gingen dinsdagavond Isabelle en ik uit. Eerst lekker Thais eten, daarna naar het concert van Cheap Trick en Aerosmith. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/11/cinderella-cheap-trick-en-aerosmith.html

Donderdagmiddag hadden we ouder-avond of eigenlijk –middag op Fieldstone. We hoorden alleen maar positieve feedback op de kids. Ze zitten allebei met hun Engels op gemiddeld Fieldstone niveau (wat dus hoger is dan het Canadese gemiddelde). En de juf van Kevin weet hem weer perfect te managen. Opdrachten die de meeste focus nodig hebben, zoals veel schrijven, doet ze meteen in de ochtend. Als Kevin ergens mee klaar is (meestal sneller dan de rest van de klas),  dan mag hij gaan lezen. Of soms zelfs met de iPad van de klas spelen. Als hij ’s middags echt onrustig op zijn stoel gaat wiebelen, dan krijgt hij een opdracht waarmee hij even wat door de school kan lopen. Iets actiefs. 

Vrijdagochtend was de overdracht van de Dwergbieslaan! Niet dat we er nog veel werk aan hadden, want wij hadden al getekend. Maar we zijn nu officieel grootgrondbezitter in Vleuten af, met nu nog ‘gewoon’ 1 huis in Nederland.
De ijskoude vrijdagmiddag bracht ik door in het plaatsje Cobourg, zo’n 1,5 uur buiten de stad op het “platte land”. Op een ranch had ons verkoopteam een teamsessie en ik kwam  voor de samenvatting & conclusies en de nodige fun: kleiduifschieten. Wat uiteindelijk ook nog eens prima lukte!