Viva foodcourt

De uitvinder van het food court verdient de Nobelprijs. Niet dat de uitvinder bekend is; Wiki zegt er in ieder geval niets over. http://en.wikipedia.org/wiki/Food_court. Vrijdag werkten we de hele dag en zouden we pas om 11 uur vertrekken van het vliegveld van Toronto voor onze vlucht naar Nederland. We wilden dus een snelle hap, maar op Kevin en Aimée na hadden we het wel gezien met hamburgers en friet. Dan ga je dus naar een food court, een verzameling fast food restaurants in een winkelcentrum. En denk niet dat je dan alleen maar keuze hebt tussen vette happen; nee, het food court van de mega mall Yorkdale  http://www.yorkdale.com/ kent­ maar liefst 14 restaurantjes, van Thais, Chinees, Japans tot Grieks, Mediterraans en Mexicaans. In het midden kan je zitten, dus de één kan Thais halen terwijl de ander het toch beperkt houdt tot hamburger en friet. Niet langer hoef je als gezin te bekvechten over de keuze van het restaurant; hier vindt iedereen iets. Nobelprijs graag!

Afkoeling gezocht!

Het werd dus warm deze week, heel erg warm en benauwd. Afkoeling zoeken was het toverwoord; op donderdag werd dat watervallen. Op vrijdagavond werd weekend-disco gehouden onder de tuinsproeiers http://www.youtube.com/watch?v=LgSwd6Bnw-A en http://www.youtube.com/watch?v=_4fJm2DRQ9U. Op zaterdag zochten we de verkoeling op van het meertje en strandje in Kelso Conservation Area. http://www.youtube.com/watch?v=roOLsDBOLXI. Dit is een prachtig gebied in het Niagara Escarpment, op slechts 40 minuten rijden van ons huis. http://www.conservationhalton.on.ca/ShowCategory.cfm?subCatID=1085. Het is mooi meertje met zandstrand in een groene omgeving.

Meer zus, meer watervallen

Afgelopen maandag ging mijn zus marijke en gezin verder met hun vakantie en trokken richting de VS. Maar afgelopen woensdag stond er al weer een zus voor de deur; dit keer kwam Karin met Berry langs met een echt bliksembezoek. Ze vlogen namelijk met Geertjan (Berry’s broer) mee, die gezagvoerder is bij de KLM. Ze kwamen woensdagmiddag aan en vertrokken al weer vrijdagmiddag.

Dat betekende dat donderdag dus de enige echte hele dag was dat ze hier waren. En laat het nu ook de heetste dag zijn; de temperatuur bereikte een naoorlogs record van meer dan 38 graden; echter door de hoge luchtvochtigheid werd de gevoelstemperatuur op het heetst van de dag zelfs 49 graden! Ik nam een dagje vrij om met Kevin, Karin, Berry en Geertjan op pad te gaan en uiteraard werd het doel Niagara Falls. Daar was het in de hitte redelijk uit te houden. Kevin zocht meteen de grassproeiers op; vervolgens werden we lekker nat in de maid of the mist en kregen we ook een verkoelende douche bij “Journey behind de falls”. Niets nieuws voor Kevin en mij, want we deden exact hetzelfde programma in Oktober http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/10/niagara-falls.html. Maar het blijft simpelweg indrukwekkend.

Maar we hadden meer afkoeling nodig. Ik vond de volgende geweldige plek op internet op slechts 20 minuten rijden van Niagara Falls; Decew falls. http://www.trazzler.com/trips/decew-falls-on-the-bruce-trail-in-mississauga-ontario-canada. Het is geen park of conservation area. Het is ook niet goed toegankelijk. Maar het is een sprookje; baden onder prachtige watervallen, in een riviertje dat door een nauwe groene vallei stroomt met veel grote mooie vlinders. Maar je moet er wel wat voor doen. Het is een gebied wat eigenlijk beter verkend moet worden; zover wij hebben gezien loopt het beste pad vanuit de parkeerplaats heel langzaam rechtuit de vallei in. Daar kom je bij een rivierpoel met een touw om te zwengelen. Vanuit daar kan je stroomopwaarts lopen naar de lower falls. Je kan daar onder de prachtige watervallen zitten of staan, of in een soort mini natuurlijke whirlpool baden. Vanuit hier loopt een steile klim met touw naar boven waar je de upper falls moet hebben met een grote zwempool. Dit hebben we niet gedaan; wellicht als je bij de parkeerplaats de rivier oversteekt heb je een beter begaanbaar pad naar beneden om deze waterval te zien. Je hebt trouwens verschillende zeer steile shortcuts direct links de vallei in, maar in mijn internetsearch kwam ik ook op enkele ongelukken en valpartijen op het spoor. Om een lang verhaal kort te maken; het is een afgelegen maar paradijselijk plekje, wat in geen enkele tourboekje staat.

Dancing with the stars. Of eigenlijk Treehouse

Aimée is hier helemaal gek van de kinderzender Treehouse http://treehousetv.com/. Jawel, uiteraard met Dora. Maar ook met andere programma’s, zoals leren dansen. Dit laatste leidde tot de volgende schattige filmpjes. http://www.youtube.com/watch?v=P8h3HzHGYX8 en http://www.youtube.com/watch?v=l1bBNhElxAE. Echt talent.

Bluffers Park, Toronto’s eigen kalkrotsen

De temperaturen bleven oplopen en ondanks de hitte besloten we zondag toch eruit te gaan voor een wandeling. Doel was Bluffers Park, een officieel Toronto Park net ten noorden van de stad aan het meer van Ontario. http://www.toronto.ca/waterfront/tour/bluffers_park.htm. Hier is de kustlijn grillig en wild, met als hoogtepunt een aantal echte witte kalkrotsen. Heel raar zo dichtbij de stad. We hadden ook zwemkleding en handdoeken meegenomen. Maar ondanks dat er hier aardige strandjes zijn, is zwemmen verboden., Geen idee waarom; het kan om stromingen gaan, maar ook wellicht watervervuiling. Jammer, want een beetje natte afkoeling was wel welkom geweest in deze hitte!

Muskoka Water- en soppret

Het was de hele week geweldig weer, maar vrijdag was het duidelijk de warmste dag. Een heerlijke dag om door te brengen aan en in het meer. Dus zwemmen, kanoën, surfen en weer zwemmen. De kinderen vermaakten zich prima, uiteraard altijd met hun zwemvestjes aan. Hoewel Kevin ook het soms onder strenge supervisie mocht proberen zonder zwemvest, om zijn pas geleerde skills van zwemcamp in praktijk te brengen. Ook al moet je uitkijken dat hij niet overmoedig wordt; Kevin wilde Dennis en mij achterna om van buurman’s Greg balkon af te springen (ca 3,5 meter hoog). Sorry Kevin, dat mag dus nog niet. Je mag wel van het kleine duikplatform springen http://www.youtube.com/watch?v=kRuOSqN0oMA (quote Kevin: “I believe I can fly!”). Wat Kevin wel weer kan (en altijd heeft gemogen) is goed eten. De spareribs van de BBQ werden onder veel complimenten voor de kok (Oom Ron) opgesmuld. Daarna werd met de camera van mijn Ipad gespeeld, zoals blijkt uit de volgende filmpjes. Ode aan neef Dennis http://www.youtube.com/watch?v=kRMuM8GbF8k&feature=related, ode aan nichtje Tanya http://www.youtube.com/watch?v=v8LxEpJ_WZM&feature=related, ode aan oma http://www.youtube.com/watch?v=0G9v0Y0RqcA&feature=related en tenslotte ook een ode aan papa http://www.youtube.com/watch?v=obxcIK4BQNU&feature=related. Het was een geslaagde week. Behalve dan dat Oma geen wasmiddel meer in de afwasmachine moet doen. http://www.youtube.com/watch?v=NQIFo6B3cOk&feature=related

Algonquin Provincial Park

Op donderdag maakten we een uitstapje naar Algonquin Provincial Park. Dit grote natuurpark ligt nog een 100km noordelijker van Muskoka. Het is een park wat je eigenlijk moet verkennen met meerdaagse avontuurlijke kanotochten, want het grootste gedeelte is bush – er zijn nauwelijks wegen of paden, maar wel heel veel rivieren en meren. We reden door het park heen en maakten eerst een wandeling van een uur bij “The Lookout” . De naam zegt het al; je klom naar de top van een rotsige klif, waarvan je een prachtig uitzicht had op het park. De tweede wandeling maakten we op een plek met de aanstekelijke naam “Wiskey Rapids” . Een wandeling langs een mooi riviertje met enkele kleine stroomversnellingen. Uiteraard zeer helder water en alles verpakt in een prachtige groene omgeving. Behalve muggen en een rivierkreeftje bleven helaas de dieren verborgen totdat we bijna bij de auto kwamen. Toen zagen we een klein, mooi slangetje Een van de negen soorten die hier in het park leven, allen niet giftig. http://www.algonquinpark.on.ca/