Echt zomer in Toronto

Afgelopen vrijdag ging officieel de zomer in. Voor mij was het ondanks het wisselende weer al eerder zomer – zoals eerder geschreven is dat voor mij als je zonder jasje ’s ochtends en ’s avonds buiten kunt lopen. De Toronto zomer is echter anders – een drukkende vochtige temperatuur.

Vrijdag zelf was alles nog “normaal” zomer weer; lekker zonnig, graadje of 20, 25 C. Maar zaterdag begon dan ook echt de Toronto zomer. Overigens niet meteen met lekker weer; integendeel, terwijl wij halverwege onze Color Me Rad run waren, kregen we een enorme hoosbui over ons heen. De regen verminderde echter niet de temperatuur; nee, die ging meteen stevig omhoog.  Het werd warm, drukkend en benauwd. Toen zondag ook nog eens de zon doorbrak liep de temperatuur op tot boven de dertig en de gevoelstemperatuur tot veertig vanwege de hoge luchtvochtigheid.

Geen probleem, met dit ‘tropische’ landklimaatweer is het prima vertoeven in onze achtertuin. Het zwembad voelde nog nooit zo lekker en er is voldoende schaduw in onze tuin. We hadden zondagmiddag een heerlijke vakantiemiddag in eigen tuin. Alleen jammer dat onze frequente bezoekers (eekhoorntjes, chipmunks, wasberen, etc) af en toe een urinespoor achterlaten, die in sommige hoeken van onze tuin duidelijk ruikbaar is.

Verder genoot ik van het Nederlands kampioenschap wielrennen, gevolgd op internet, omdat mijn grote held Johnny Hoogerland won. Altijd aanvallen, soms vreselijk vallen (denk aan het prikkeldraad-incident in de Tour, maar ook aan zijn intensive-care bezoek nog geen 4 maanden geleden), en dan nu eindelijk winnen, dat is super verdiend!

Color Me Rad

Er werd dit weekend nog meer door het team van Quark georganiseerd; zo namen we met een groep ook deel aan de Color Me Rad loop op zaterdagochtend. http://www.colormerad.com. Dit is een grappig sport/feest evenement. Het is een vijfkilometer loop, maar onderweg wordt je onder vuur genomen met ‘verfbommen’. Dit is geinspireerd door het Hindoestaanse feest  Holi-Phagwa, wat Isabelle en ik al eens in India mochten meemaken. http://nl.wikipedia.org/wiki/Holi-Phagwa

Wij deden met de kids mee aan Color me Rad in Toronto, gewoon lopend. Je begint met witte kleding en je eindigt met regenboogkleding. Heel vrolijk, grappig en gezellig. En ook zeker een succes voor de kinderen, die er geen genoeg van konden krijgen om lekker te kledderen en zich en elkaar onder te smeren met alle kleuren verf. Hopelijk volgend jaar weer.

Waterfall rappelling

We hadden geen beste week op het werk, dus na een stressvolle week moest er even stoom afgeblazen worden. Dat deden we op vrijdagmiddag met een groepje van zeven; we boekten waterfall rappelling. Oftewel in het Nederlands; waterval abseilen.

We doen regelmatig leuke activiteiten met een kleine groep, op eigen kosten en zelf georganiseerd. Zo gingen we al een keertje dirt-biken. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/06/dirtbiken-in-ganarksa-forest.html. Vorig jaar maakten we een spectaculair wandelingetje op en over de rand van de 375 meter hoge CN Tower http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/08/cn-tower-edge-walk-gestoord.html. En dit keer dus waterval abseilen.

De waterval, Decew Falls, was mij niet onbekend, want deze had ik twee jaar geleden met zus Karin, zwager Berry en Kevin bezocht. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/07/meer-zus-meer-watervallen.html. Het is een geweldig stukje natuur, overigens drie watervallen en niet één, maar moeilijk bereikbaar in lastig terein. De kloof is namelijk stijl en diep. Dus perfect voor het betere abseil werk! http://www.niagaragreenbelt.com/listings/73-natural-habitats-a-features/626-decew-falls.html

We gingen eerst de kloof in. Voor abseilen eigenlijk helemaal niet stijl, maar in het harnas voel je je wel een stuk zekerder dan gewoon naar beneden klauteren. Daarna liepen we naar de hoge upper falls. Deze gingen we niet abseilen en even later wisten we waarom. Je kon er namelijk prima onder staan of zitten; echter de druk van het vallende water is enorm. Je houdt het hooguit een minuut of zo uit, dan wordt het pijnlijk. Wel enorm machtig om onder zo’n waterval te staan!

Daarna liepen we terug naar de lower falls. Hier gingen we even later wel vanaf. Ik zelfs twee keer; de tweede keer voelde ik me zekerder en meer ontspannen, zodat ik halverwege op een plateau achter de waterval durfde te lopen.

Beneden konden we weer onder de waterval staan, zitten en even natuurlijk bubbelen in een kleine whirlpool, waar ik twee jaar geleden met mijn familie ook in had gezeten.

Dit middaguitstapje was een prima combinatie van iets actiefs, spannends en genieten van de prachtige natuur die Ontario te bieden heeft.

Einde van de kinderfabeltjes 1; de tandenfee

Kevin verloor deze week een melk-hoektand. Hij ging meteen aan de slag om een prachtig werkstuk met brief te maken voor de tandenfee. Een beetje commercieel, dat wel; “Tooth ferry, my tooth is right here. Because I gave you this note can you give me an extra $1 or $2. Please note me back if you are real. I like that you give me $2 for 1 tooth. I love you. I mean like love you. If you do this I’ll pay you back!”. Toen hij in z’n bedje lag zij hij plotseling “Ik hoop dat de tandenfee echt is... of ben jij de tandenfee?”. Ik schoot in de lach. Waarop hij zei; “Papa, je mag niet liegen”. Na die wijze woorden, was het tijd om één kinderfabeltje bij hem weg te nemen. Hij kon er gelukkig om lachen. En begreep dat hij nu een geheimpje voor zijn zus moet bewaren. Alhoewel onze mini-kapitalist wel één kritische opmerking: “Nu snap ik waarom sommige kindjes op school $5 kregen van de tandenfee en ik maar $2”.

Grappige weetjes over de grens met Amerika

Ik vond de volgende video op Youtube, die ik van harte kan aanraden. Het gaat over de grens tussen Amerika en Canada, de langste grens tussen twee landen (8891 km). Deze werd ruim tweehonderd jaar geleden vastgesteld door een paar mannen in een kamertje; zonder behulp van GPS, satellieten of zelfs goede betrouwbare kaarten. Het gevolg is een aantal rare en grappige feitjes!
http://www.youtube.com/watch?v=qMkYlIA7mgw

Huisje slopen

Wij wonen wellicht in het ‘Wassenaar van Toronto’, maar dan wel in onze eigen oude ‘Flodder’-bungelow. Naast ons hadden we ook nog een oud bungelowtje staan, maar deze werd onlang verkocht. En dan treedt de harde werkelijkheid van de huizenmarkt in werking; huisje wordt gesloopt en straks zal er weer een machtig mini-kasteeltje verrijzen. Maar tot die tijd hebben onze kinderen sloop-kijk-plezier. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=CWSgttuQb28

Beestenboel

De dieren in onze stadstuin; we krijgen er nooit genoeg van! Helaas lijkt het iets grotere wild zich in de zomer terug te trekken; we hebben de konijnen en de wasbeertjes al enkele weken niet meer gezien. Zelfs de eekhoorntjes houden zich rustig. Dominant zijn nu de grondeekhoorntjes, de Chipmunks. We hebben zelfs een groot nest gevonden in de buitentrap naar onze kelder. Ervoor liggen veel pindaschilletjes; geen idee waar ze dit vandaan hebben, niet van ons.

Ook hebben we elke ochtendvroeg bezoek van onze 'Atari-mus'. Dat is mijn bijnaam voor een vogel, die een luid, scherp computerspel-achtig geluid maakt. Meestal begin hij al om vijf uur ‘s ochtends voor ons raam, waardoor ik nu vaak met oordopjes slaap.

Laatste hoogtepunt; afgelopen zondag zagen we voor het eerst een kolibrie in onze tuin. Helaas was hij ook zo weer weg.