Group Hug

Het was voor mij een heerlijk rustig weekend met prachtig mild winterweer. Het was het hele weekend droog, zonnig, met een blauwe hemel, en een temperatuur van zo rond het vriespunt. Geen vieze zooi meer van de dagen ervoor.

Zaterdag besloot ik nog niet te gaan skien, aangezien ik nog steeds last had van mijn val van de dag ervoor. Helaas betekende dit ook voor de kids dat ze thuis moesten blijven. Maar dat vonden ze niet zo erg; ze vermaakten zich prima. Ze speelden nog even in de achtertuin, waar nog steeds heel veel sneeuw ligt. En ik vulde onze vogelvoerders weer bij, die erg populair zijn deze winter bij het plaastelijke wildleven. Met name de eekhoorntjes zijn er gek op. Maar ’s nachts komt ook de de wasbeer op bezoek, getuige de voetstappen in de tuin, en soms muisjes. O ja, en soms ook vogels. Daarom heet het waarschijnlijk een vogelvoerder.

Over dieren gesproken; we hebben deze winter ook last van mieren in huis. Echt waar, ik kan het bijna niet geloven. Ze moeten ergens een nestje hebben gemaakt tussen oude houten panelen of tussen stenen. Een slim plekje om de koude winter te overleven. Maar vervelend voor ons; er zijn in de winter geen mierenlokdoosjes te koop, dus er is nog niet veel aan te doen.

’s Avonds hadden we weer familiefilmavond. Dit keer keken we de klassier “Hook”. Die ‘op het randje’ was voor de kids; niet vanwege de enge kapitein Haak, maar meer toen ze  er achter kwamen dat de “lost boys” van “Never Never Land” weesjes waren en dus geen papa en mama hadden. Het leverde Isabelle en mij wel wat extra waardering op, veel knuffels en een “group-hug”. Dat is Aimee’s favoriet; om elkaar met z’n vieren tegelijk een grote hug te geven.

Zondag ging Isabelle met de kids naar judo. Ik probeerde te rennen, wat zo goed (en bijna pijnloos) ging, dat ik toch besloot om mijn skiles gewoon te doen. En van het skicentrum reed ik direct naar het vliegveld; jawel dit is weer een reisweekje. Moscou, Grand Canaria, London

Grootste fan

Zaterdag was Isabelle boodschappen doen, toen Kevin me heel serieus benaderde met de zin “Papa, vind je ook niet dat mama anders is dan alle andere meisjes in de wereld?” Ik had geen idee waar hij naar toe wilde, dus reageerde ik vragend “Hoe bedoel je dat Kevin, hoe is ze dan anders?” Kevin “Nou gewoon. Ik weet het niet precies. Ze is veel mooier dan andere meisjes”. Helemaal mee eens natuurlijk.

Dooi en hockey

De dooi zette donderdag en vrijdag inderdaad door. Niet dat we er blij mee waren. Zoals eerder geschreven geeft dooi een enorme zooi. Grote plassen die niet weg kunnen stromen, viezigheid, slush. En erger; de combinatie van sneeuw, natte sneeuw, regen en ijzel met temperaturen rondom het vriespunt maakt alles spekglad. Geloof me, je kan beter een temperatuur hebben van -15c met 15cm sneeuw.

Donderdagavond om kwart voor zes werd ik dan ook door Isabelle opgebeld met de boodschap dat Renee helemaal vast stond. Voor haar was een bus geschaard en achter haar was een botsing gebeurd. Ik sprong snel in de auto om de kids op te halen. Ik wist binnendoor, door woonstraten, de school in twintig minuten te bereiken, zodat ik nog enigszins op tijd was.

Vrijdagochtend was het niet veel beter. Ik zag dat onze stoep in een ijsbaan veranderd was, uitstekend geschikt voor het Nederlandse schaatsteam om nieuwe persoonlijke records op te rijden. Voorzichtig pakte ik mijn emmertje zout en schuifelde het ijs op. Het was echter bijzonder erg glad; ik ging meteen onderuit en kwam hard op mijn borst terecht. Ik denk dat ik wat ribben gekneusd heb, want ik heb best wel wat pijn. Ben benieuwd of het voor mij nog skiën wordt dit weekend.

Over wintersporten gesproken. De Candezen zijn zoals gewoonlijk erg ingetogen met hun succes op de Olympische spelen. Grappig is echter om te zien dat, zodra het op ijshockey aankomt, de emoties loskomen. Donderdag speelde de Candese dames de finale tegen de VS. In de laatste minuut stond Canada nog met 2-1 achter, maar na verlenging werd er met 2-3 gewonnen; goud! Vrijdag volgde de halve finale bij de mannen. Weer speelde Canada tegen de VS, met bijna dezelfde emotionele lading als Nederland-Duitsland met voetbal. Canada won weer, tot grote vreugde van de mensen hier. En toen ik ’s avonds thuis kwam zij Kevin tegen me “Papa, WE hebben vandaag gewonnen, WE hebben vandaag de VS verslagen met 1-0”. Ben benieuwd of hij ook in de wij vorm praat als Nederland komende zomer het WK speelt!

Gefeliciteerd Isabelle

Woensdag vierden we de 40^e verjaardag van Isabelle. Dat vierden we ’s ochtends met een klein glutenvrij chocoladetaartje, met z’n vieren; we hebben verder geen bezoek of feestjes. De oma’s komen pas over 2,5 week en dat is maar goed ook, want we zitten nu nog midden in een zware winter. Hoewel… vandaag dooide het voor het eerst sinds lange tijd. Volgens mij heb ik net de langste tijd in mijn leven onder nul graden meegemaakt. Maar vandaag werd het om Isabelle’s verjaardag te vieren een milde 3 graden boven nul.

We vierden haar verjaardag ’s avonds bij inmiddels onze familie-traditie; het Braziliaanse steakhouse Copacobana. Onverslaanbaar voor deze carnivorenfamilie.

Thuisgekomen zagen we dat onze sneeuwpoppen van Pisa omgevallen waren, onder invloed van de hogere temperaturen. Zou er dan eindelijk een beetje lente in de lucht zitten? Wordt vervolgd…

Science Center en haaien

Slimme Aimée kreeg zo toch weer haar zin; ze troggelde Kevin afgelopen vrijdag eerst een zakje met vallentijnsnoepjes af in ruil voor steun voor de Lego film. Vandaag, een vrije maandag (Family Day), overtuigde ze ons om alsnog naar het science center te gaan.

Op weg kregen we een Frans concert van de achterbank… Je suis un Pizza. http://www.youtube.com/watch?v=cJWyDiUG5V0&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. De rit naar het Science Center is tien minuten, lekker dichtbij. En altijd een succes; het is er leuk, speels en leerzaam. Nieuw is een tentoonstelling voor kleinere kids over het lichaam, met een Sesamstraat thema https://www.ontariosciencecentre.ca/sesame/. Ook keken we een Imax-film, en wel een fantastische documentaire over de grote witte haai https://www.ontariosciencecentre.ca/imax/film/39/. Waarbij we leerden altijd oogcontact te houden met dit grote monster – dan zijn ze niet snel geneigd om agressief te worden. Maar laten we het toch maar niet uitproberen.

Judo, skiën en Duits bezoek

Zondag begonnen we dag zoals gewoonlijk met judo voor de kids. ’s Middags had ik skiles; eindelijk heb ik een gevorderden cursus te pakken gekregen om mijn techniek verder te verbeteren. Waarschijnlijk wel mijn laatste lessen, maar de eerste les deze dag was erg interessant.

Thuis staan nog steeds de sneeuwpoppen overeind die we twee weken geleden hebben gemaakt. Inmiddels zijn ze ijs geworden en schuin weggezakt, zodat we ze “de sneeuwpoppen van Pisa”noemen. Ook houden we weddenschappen wanneer ze helaas zullen omvallen. Daarnaast kan je onze ijspegel-collectie bewonderen, die in de sneeuwhopen steken die rondom ons tuinpad staan.

Na het eten kregen we twee bezoek van twee mensen van een van Quark’s Duitse partners. Een goede mogelijkheid om met een glas bier of wijn het Duits weer eens op te poetsen. Wel lastig voor de kids, want dat is juist een taal die ze niet beheersen. Maar toch waren ze erg enthousiast; onze super sociale kids vinden bezoek altijd leuk. Onze vrienden uit het oosten gingen weer vroeg naar hun hotel, want ze waren net zondag aangekomen, en hadden dus wat last van jetlag.

En meer skiën

Dit weekend hadden we weer prachtig winterweer. Zonnig, maar wel koud. Zaterdag was het net onder nul met een gevoelstemperatuur van -10c; zondag was het -10c met een gevoelstemperatuur van -15c. Komende week is er voor het eerst sinds lange tijd weer dooi voorspeld, dus we zijn benieuwd of het einde van de winter toch langzaam in zicht komt. Niet dat we klagen. Het beste medicijn tegen de winterblues van de lange Canadese winters is niet alleen een weekje ontsnappen naar de Carribean http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/01/winter-blues-in-punta-cana.html; het is zo veel mogelijk genieten van de winter met alle mogelijkheden en activiteiten. En dat doen we volop, met het skiën en bijvoorbeeld ook vorige week met ons leuke weekendje weg, toen we voor het eerst gingen langlaufen en rijden met een sneeuwscooter. En we hebben nog steeds activiteiten op ons lijstje; zo hebben we nog nooit aan ijsvissen gedaan. Bijzonder populair hier. En hondensleerijden. Aimée en Kevin zijn ooit een rondje meegeweest in een slee als demonstratie, maar echt met hondensleeen door de bossen is een activiteit die we ooit nog willen doen.

Voorlopig houden we het lekker bij skiën. Zaterdag ging eindelijk Isabelle d’r les door. Ik ging met de kids de piste op om vrij te skiën. Kevin kan je inmiddels helemaal zelf z’n eigen gang laten gaan. Het is leuk om hem te zien spelen; hij klimt net zoals zijn papa een stel bergje op bovenop de grote skiheuvel, waardoor je een ‘vliegende start’ maakt. Hij heeft zichzelf prima onder controle; hij gaat goed met de hogere snelheid om. Aimée mocht pas kort geleden op de hoofdpiste, dus voor haar is het nu puur ervaring opdoen. Ik coach haar op haar houding en op het maken van bochtjes; zoals zoveel kleine kindjes heeft ze de neiging om recht naar beneden te gaan. Isabelle zag grote verbeteringen in Aimée’s skiën aan het einde van de dag. En ook Isabelle’s eigen techniek heeft een enorme sprong voorwaarts gemaakt onder invloed van één les.

Zaterdagavond hadden we weer familiefilmavond voor de open haard. Wij keken “Honey I shrunk the kids”. Grappig, maar niet de beste familiefilm van de laatste tijd. Wat wel een aanrader is, maar dan meer voor papa’s en mama’s , is de actiethriller Gravity http://gravitymovie.warnerbros.com/, over een strijd om te overleven door astronauten, die met hun space shuttle in een baan om de aarde worden geraakt door ruimtepuin. Super-spannend!