Harde natuur

We hebben al zo vaak over de natuur in de stad geschreven; over het “een stad in het park” begrip, over de vele beestjes die we hier zien, zelfs in onze tuin. Maar dinsdag hadden de kinderen en ik weer een bijzondere nieuwe ervaring. Toen we nog slaperig langs het sportveld van Fieldstone reden, zagen we plotseling een grote havik in het gras zitten, die net een eekhoorntje had gevangen. En zat op te peuzelen. Kevin en ik waren meteen onder de indruk en slaakten kreetjes van enthousiasme. Totdat we een droevig stemmetje achter ons hoorden “hij eet Rufus toch niet op”?

Jawel, sinds Aimée als klein peutertje helemaal blij werd van dartelende en springende eekhoorntjes, heten alle eekhoorntjes “Rufus”.  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/06/eekhoorn-gered.html. En ja, het was even een shock voor ons meisje dat de natuur hard is en eekhoorntjes opgegeten worden door grote vogels. Gelukkig accepteerde ze de uitleg van Kevin en mezelf dat dit gewoon de natuur is, en dat de havik ook zijn buikje vol moet hebben en niet z’n eten in de supermarkt kan halen. Foto’s van de indrukwekkende vogel staan op mijn facebook pagina.

Met de helicopter naar de Noordpool; Filmpjes

Ik nam een groot aantal filmpjes in het uur durende helicoptertripje van de basis Barneo naar de Noordpool. In het volgende filmpje krijg je een indruk hoe het is, in de helicopter en in de cockpit. Let op dat er twee piloten en een navigator in de cockpit zitten; best een zware bemanning voor een helicopter. https://www.youtube.com/watch?v=JMqB82WxO-M

De volgende filmpjes lijken een beetje op elkaar, maar geven een goede indruk van het uitgestrekte ijslandschap van de noordpool met soms een aantal grote breuken. Ze zijn buiten de helicopter gemaakt (de raampjes konden open, dus hield ik de camera buiten het toestel). Zet het geluid uit, anders hoor je alleen maar de harde luchtstroom.

https://www.youtube.com/watch?v=wCSGYVq03Yw

https://www.youtube.com/watch?v=Q3oGnl3bPRc
https://www.youtube.com/watch?v=_2sg8tDPeuo
https://www.youtube.com/watch?v=cYCdNXXSZnE
https://www.youtube.com/watch?v=bHGskXdaBfM

Dora en Baby Shower

Zaterdagmiddag gingen we naar een familiemusical; Dora the Explorer. De kinderen vonden het leuk, maar eigenlijk besefte ik dat ze voor Dora alweer te oud zijn. Ik zal er meer rekening mee moeten houden dat onze kids hard groeien. ’s Avonds hadden weer familiefilmavond, en wederom stond een Diary of a Wimpy Kid op het programma. De laatste, wat er zijn maar drie films gemaakt. Dit keer keken we de eerste http://www.wimpykid.com/movies/

Zondag hadden we uiteraard eerst judo. We hadden een lief momentje met Kevin en Aimee. Aimee wil maar al te graag sparren met haar broer als die in de klas van zijn kleine zus komt helpen. Maar ze was al eens aan de beurt geweest, dus toen ze weer bij hem kwam zij hij “je moet nu een ander uitkiezen, cutie (=schatje, liefje)”, waarop hij haar spontaan een kus gaf. Super lief broer-zus momentje!

’s Middags hadden Aimee en Isabelle een baby shower (=feestje) bij de hoogzwangere dochter van Renee. Gelukkig waren Kevin en ik als mannen niet uitgenodigd… Dus gingen wij naar het Science Center, waar we onbeperkt toegang tot hebben gekocht. Dit keer gingen we om de Imax film Under the Sea te kijken http://underthesea.imax.com/. Onze informatiespons had zich erop verheugd; “papa goed opletten, want dan kunnen we vanavond alle feitjes die we hebben geleerd aan mama en Aimée vertellen”. ‘Tuurlijk vriend, doen we’.

Toch een derde kind?

Wij zijn bijzonder in de wolken met ons derde kind. Of huisdier. Of boefje. Enkele weken geleden schreven we over het veelvuldige bezoek van wasberen aan onze thuis, die onze vogelvoerders leeg eten en regelmatig tegen de vloer werken. We hadden op een gegeven moment zelfs een hele familie op bezoek. Nu, de ‘baby’ is blijven hangen en komt bijna elke dag. Tenminste als de vogelvoerders vol zitten. En het leuke is – we zien hem groeien. Kon hij er eerst nauwelijks bijkomen, nu kan hij staand rustig uit de voerder eten. Het beestje is inmiddels compleet vertrouwd met ons, zo erg zelfs dat we in de erker met onze neusjes tegen het glas kunnen zitten, op enkele centimers afstand met alleen het glas tussen ons in, en hij blijft rustig zitten. Het kost ons zakkken vol met vogelzaad. Tja kinderen en dieren zijn duur.

To pak or not to pak...

Het was weer een afwisselend weekje. De maandag begon prachtig en ik liep naar het werk. Wat een luxe om lekker rustig in het zonnetje naar je werk te kunnen lopen – wat een relaxed begin van de dag!

De werkcultuur bij Quark is zoals bij veel andere avontuurlijke reisorganisaties informeel. Ondanks dat liep ik dinsdag en woensdag weer eens in een net pak. We hadden namelijk onze Japanse distributiepartner, de altijd zeer vriendelijke en loyale Mr. Ito op bezoek. Onze Aziatische klanten zijn een stuk formeler dan de klanten uit andere delen van de wereld, dus een pak dragen als onze Aziatische klanten op bezoek komen doen we graag. Met pak kon ik daarna  naar Miami, want daar prestendeerde ik vrijdagochtend voor de TUI top voordat ik weer tegen zeven uur thuis was. Weekend!

Ook de kinderen gingen woensdag in pak naar school, maar dan een prinsessen- en ridderpak. Het was namelijk Shakespearedag op school. 

Paasfeest met een Nederlands tintje

Vrijdagavond vierden we mijn thuiskomst met een familiefilmavond. Wederom keken we een Diary of a Wimpy Kid film; dit keer Rodrick Rules http://www.wimpykid.com/movies. Kevin kent de boeken zo ongeveer uit z’n hoofd en vertelde ons alle verschillen tussen het boek en de film. Ben benieuwd of dit overwaait naar Europa.

Zaterdagochtend was het na een wisselvallige week, met zelfs een dagje met sneeuw, lekker zonnig weer. Ideaal om buiten eitjes te zoeken. Dat deden we met de Nederlandse vereniging in Toronto. http://www.dutchtreat.ca. Ze hadden een gezellige ochtend georganiseerd in de gemeenschapsruimte van een kerkje hier nog geen 10 minuten vandaan. Daar werd gekleurd, geknutseld en gespeeld met andere Nederlandse kids. Er was zelfs een paashaas, die door Isabelle geholpen werd met eitjes verstoppen in de tuin. Competitieve Aimée won een stoelendans wedstrijd en de kleurwedstrijd in haar leeftijdscategorie. En later op de dag weer buiten te spelen. Daarna werden er paasdecoraties geknutseld; ons huis lijkt ondertussen op het huis van de paashaas zelf.

 

En terug naar huis.

Donderdag vloog ik om kwart voor twee via Tromso terug naar Oslo. Er is helaas geen eerdere vlucht, zodat je elke aansluiting op een mogelijke transatlantische vlucht mist en nog een nacht in Oslo moet blijven. Maar in Longyearbyen  hoefde ik me niet te vervelen; onze agent had een hondenslee-excursie geboekt. Een leuk uitstapje, het is behoorlijk ontspannend met een sleetje door het geweldigde landschap van Spitsbergen te racen. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=IULqFGMZ1bE

Het eerste gedeelte stuurde ik de slee en was Alex de passagier; later ruilden we. De honden zijn geweldig. Zoals onze gids zei, deze speciale honden houden van drie dingen; eten, knuffels en hard rennen. Ze zijn inderdaad verrassend lief en aanhankelijk voor zulke sterke honden. En als ze los gaan, dan gaan ze ook echt hard. Zo hard dat ze geen tijd hebben om te blaffen... zo is een ritje heerlijk rustig. Totdat je stopt, dan zijn ze onrustig en beginnen ze te blaffen en onderling te stoeien.

Kwart voor twee vloog ik zoals gepland comfortabel in de SAS machine weer terug naar het zuiden. Een iets comfortabeler uitvoering dan de Antonov... We maakten een korte tussenlanding in Tromso, dichtbij de Noordkaap van Noorwegen. Het weer was helder, dus bij de landing kon je zien hoe geweldig mooi dit land is. Het is jammer dat het weer wat instabiel is en het land vrij duur, maar het blijft een vakantieland dat ergens bovenaan mijn to-do lijstje staat.

Na een overnachting op het vliegveld van Oslo, stapte ik vrijdagochtend op een vlucht naar Newark om daar weer over te stappen op een vlucht naar Toronto. Naar huis en mijn gezin.