Dag 2: Shaky Drake

’s Ochtens vroeg werd ik wakker geschommeld in mijn comfortabele bedje. Eerste gedachte; aha, De Drake is begonnen! Ik keek meteen naar buiten en zag een zee en golfslag die niet anders was dan een een doorsnee Noordzee-dag. Geen Drake Lake maar ook geen Shaky Drake.  Een rustig begin van de reis! Dit veranderde echter uitgerekend rond lunchtijd. In het restaurant op dek 2 beneden zagen we een aantal keren een muur van water op ons afkomen. Één keer werd de boot geraakt door zo’n grote golf, dat de borden met eten door het restaruant vlogen. Jammer, want het eten was erg goed. Voor een wat comfortabelere rit werd de koers een beetje verlegd, zodat we de golven op onze achterkant kregen. Een stukje om, maar wel wat beter voor het leven op het schip. Toch werden we net voor diner-tijd (de tafels waren prachtig gedekt) door een tweede zeer grote golf geraakt die de mooi gedekte tafels volledig leeg veegde. Gelukkig was het heerlijke eten nog niet uitgeserveerd. Ook in bar boven sneufeldend glazen en flessen. De crew had het echter snel opgeruimd. Toen we later op de avond weer teruggrepen op onze oude koers waren de golven weer wat minder geworden. Als een baby werd je door de boot en de golven in je bedje in slaapgewiegd. Gelukkig hebben we tot nu toe geen last van zeeziekte; de reispilletjes werken uitstekend en we krijgen behoorlijke zeemansbenen.

Zo’n dagje op de Drake wordt uiteraard doorgebracht met eten en drinken. Lekker eten. Daarnaast zijn er lezingen van het expeditieteam. Onze vogelspecialist Tony Crocker beet de spits af met een verhaal over de zeevogels in de zuidelijke oceaan. Want ongeloofelijk; ook zijn we zo ver van land, er zijn overal zeevolgels (met name de indrukwekkende albatros, met spanweidte tot 3 meter). De reden voor de diversiteit aan zeevogels hier is het weer. Antarctica is een continent dat door het vele ijs en kou veel stormen en depressies de wereld instuurt. Onstuimig weer betekent veel wind, en dat is nu juist wat deze vogels nodig hebben. Wind! Ze hebben de techniek om als een zweegvliegtuig uren, nee dagen, nee nog veel langer te zweven. Niet flapperen met de vleugels, want dat kost kostbare energie. Deze vogels kunnen zelfs jaren boven de zee rondbrengen, waarbij ze zwevend op de wind net zo veel energie verbruiken als zittend in het water. Hoe zit het dan met slapen? Dat is ook makkelijk; ze kunnen een hersenhelft afsluiten. Dus ze laten ieder hersenhelft omste beurt slapen. Overigens stonden de vleugels van de albatros model voor het ontwerp van de vleugels van de B787 Dreamliner. Want is het idee niet fantastisch; energieloos vliegen?

De tweede lezing was van John Rodsted en ging over de historie van ontdekingstochten naar Antartica. Erg interessant, maar nog interessanter vind ik de persoon John Rodsted zelf. Hij is een historicus en fotograaf. Zijn oude job was oorlogsfotograaf. Hij loopt er niet mee te koop, maar kan ongeloofelijke verhalen vertellen over zijn ervaringen in de oorlogslinie. Zoals de keer in Bosnie toen hij door de Serven werd opgepakt, mishandeld en een loop van een pistool in zijn mond werd geduwd (en hij alleen nog maar dacht “shit, dit was het”). Of het verhaal toen hij met een groep in Cambodja in een hinderlaag liep en als één van de weinige overleefden. Maar er zijn niet alleen dramatische verhalen als deze; nadat hij zijn Noorse partner Mette ontmoette, een anti-wapenactiviste (Mette maakt ook deel uit van ons expeditieteam), zetten ze zich gezamelijk in voor de strijd tegen o.a. landmijnen, waarin John’s fotowerk een grote rol speelde. En dat leidde uiteindelijk tot......een nobelprijs voor de vrede. Jawel we hebben hier twee nobelprijswinnaars aan boord in ons team!

De laatste lezing van de dag kwam van Pat Lewis, onze bioloog. Ook wel plagerig Dr. Pat genoemd; een hele informele jonge vent, maar die ook al zoveel gedaan heeft. Pat vertelde over de walvissen in deze regio en over de effecten van de walsvisvangst . Wederom interessanter vond ik wat hij als bioloog had gedaan; om walsvissenen te onderzoeken, zwom hij achter te ze aan om hun poep te verzamelen. Vogens Pat een onderzoek met een luchtje..