Dag 7: Gerlache Strait en het 7e continent (Portal Point)

Vandaag zakten we verder af naar het zuiden door de Gerlache Strait totdat we niet meer verder konden. De rest van de straat was geblokkeerd met veel drijvend ijs en met name ijsbergen. Drijvend zeeijs is tot een bepaalde hoogte niet zo gevaarlijk voor een schip, maar we kennen allemaal het verhaal van de Titanic; ijsbergen zijn wel zeer gevaarlijk. Door de openingen tussen de ijsbergen en ijsstukken konden nog wel zodiacs manoevreren, dus gingen we verder (in de buurt van Cuverville Island) met de kleine bootjes. Berry ging wat leukers doen; hij ging vanochtend met de kayakkers mee en ik zou dat ’s middags doen. Alle plekken in de kayakgroep waren uitverkocht, maar na de eerste dag kapte iemand ermee die een paar keer was omgeslagen. Dus nu mogen Berry en ik dit plekje invullen.

Ik ging mee op zodiac-cruise. Dus geen landing; we voeren met de zodiacs ruim twee uur tussen het ijs. Er waren heel veel zeehonden; dit keer niet van het “merk” Weddell maar Crabeater seals. En wat eten Crabeater seals? Juist ja, met name kriel, geen krabben. Zoals het meeste leven hier (pinguins, walvissen) allemaal gebaseerd zijn op kriel (een soort mini garnaaltje) dat hier in grote aantallen voorkomt en de basis vormt tot min of meer al het leven hier. We zagen ook een Leopard seal. Die ziet er net zo lief uit als een Weddell of een Crabeater seal, maar is het niet. Een Leopard seal is een “killing machine”. We zagen namelijk ook een Crabeater seal op een stuk ijs liggen met zware bloedingen en verwondingen; waarschijnlijk het werk van een Leopard seal (of eventueel een Orka). De Leopard seal die we zagen kwam op een gegeven moment ook agressief richting de zodiac. Nee, geen lief zeehondje, wel gaaf om te zien.

Naast zeehonden, pinguins en vogels (Tim – wat voor vogels?) was er dus veel ijs. In alle prachtige vormen en maten. Ook het prachtige “blauwe” ijs.

In de middag trokken we lang het continent naar het noorden, om een plek te vinden waar we konden landen. Deze vonden we uiteindelijk in Portal Point. Ik ging hier kayaken, maar we maakten wel een stop op een strandje. Wat dit is officieel het vasteland dus het continent Antartica. Voor mij betekende dit dat ik nu alle 7 continenten op aarde heb bezocht. Kort voor het landen werd het bereiken van Antarctica zowel in de kayaks als in de zodiacs gevierd met een bekertje champagne. Dit kon niet op het land zelf, want dat is verboden (behalve water mag je geen eten of drinken meenemen).

Het landschap in Portal Point is ongelofelijk. Iedereen heeft denk ik wel eens een gletsjer gezien? Stel je nu eens voor dat het hele landschap één grote gletsjer is, zover je kan kijken. Krijg je dan een beeld van Antarctica?

Het avontuur vandaag gind maar door, want nu was ook de mogelijkheid om één nacht op het continent te kamperen. Ik deed het op de echte primitieve manier; zonder tent, maar met slaapzak en Bivy-zak. Dat laatste is een soort tentzak waar je jezelf inrolt. Dit programma is voor 30 helden; en ongeloofelijk, r het programma was uitverkocht. Waarom zou je de warmte van de meest ruime en comforatabele hutten en bedden in Antarctica verlaten om een nachtje in de sneeuw te liggen?

Om half negen landden de kampeerders weer op Portal Point. Eerst werden de greppels en gaten gegraven. Vervolgens werden de tentjes en de Bivy-zakken opgezet en neergelegd. Tenslotte werkten we even aan de WC – een draagbaar ding wat je moet ingraven, want alles moet weer mee. De wind ging gelukkig helemaal liggen en we bevonden ons een surieel landschap. Het leekk een film-decor. Zo prachtig en alles zo scherp en helder. We keken op een woeste mix van gletjsers, ijsbergen, rotsen, bergen, sneeuw en ijs. Om half twaalf zochten we onze tentjes en bivy-zakken op. Vanaf dat moment gold ook een spreek- en geluidsverbod om tot 6 uur ’s ochtends te kunnen genieten van absolute stilte.