Toen ik in Helsinki aankwam op dinsdag, sneeuwde het enorm. In tegenstelling tot Canada strooien ze geen zout in Finland, waarschijnlijk uit milieu-oogpunt. Dus proberen ze alle sneeuw aan de zijkant te schuiven en strooien ze kleine steentjes tegen de gladheid. Lang niet zo effectief als zout, maar het mooie witte winterse landschap blijft zo wel behouden.
Woensdagochtend had het weer een metamorfose ondergaan. Weg waren de sneeuwbuien, weg waren de wolken; wat overbleef was een blauwe hemel en een winterzonnetje. Aangezien de heren van Atomflot pas ’s middags aankwamen, gingen Petr en ik op stap om Helsinki te verkennen. Eerlijk gezegd op het eerste gezicht niet zo’n bijzondere stad. De kathedraal is imposant en prachtig wit, maar binnen kaal want protestants. Mooier aangekleed is de rusische orthodoxe kathedraal.
We besloten echter met het pontje een trip te maken naar de fort-eilanden Suomenlinna. Een echte aanrader, want het staat ook nog eens op de UNESCO erfgoedlijst. En niet voor niks. De eilandjes zijn prachtig. In plaats van de grote apparementencomplexen van Helsinki, vind je hier schattige huisjes, impossante forten en kleurrijke gebouwen. En dat in een mooi heuvelachtig landschap. In het hoogseizoen kan je hier waarschijnlijk over de toeristen rollen, maar op woensdagochtend in de winter leek er bijna niemand te zijn. Het prachtige winterlandschap maakte het plaatje compleet. Dus ben je ooit in Helsinki, zet dan Suomenlinna bovenaan je prioriteitenlijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten