De vlucht
maandagmiddag naar Providence was speciaal; gevlogen werd met een 18-persoons
Beechcraft 1900, oftewel een postduif cq. opgevoerde grasmaaier. Je snapt niet
waarom Air Canada zo’n vlucht uitvoert; met slechts zeven personen denk ik niet
dat de dienst winstgevend is. Zo bijzonder in het netwerk is Providence niet,
want het vliegveld van Boston ligt slechts op een uur rijden. Maar voor mij
betekende het een grappige non-stop vlucht.
Ik heb gedurende
de dagen weinig van Providence gezien, behalve het hotel en het grote
indrukwekkende parlementsgebouw van de staat Rhode Island dat tegenover het hotel lag. Het hotel http://www.marriott.com/hotels/travel/pvdbr-renaissance-providence-downtown-hotel
heeft een aparte geschiedenis. In 1926 begonnen de Masons oftewel vrijmetselaars (http://en.wikipedia.org/wiki/Freemasonry)
een grote imposante neo-klassieke tempel te bouwen. Slechts twee jaar daarna
werd de bouw stilgelegd, want het geld was op. De buitenstructuur en het dak waren
gereed, maar binnen was er nog niets. Zelfs geen verdiepingen. En zo stond dit
gebouw in het centrum van Providence voor 75 jaar (!) leeg. Weg te rotten.
Begin deze eeuw werd de beslissing genomen om het gebouw te renoveren en te
verbouwen tot een luxe hotel. Grappig detail voor mij als ex-werknemer; de grootste
investeerder in het project was Kimberly-Clark. In 2005 ging het hotel uiteindelijk
open.
Voor mij waren
het nuttige dagen om de belangrijkste spelers in de industrie te ontmoeten.
Donderdagavond vloog ik weer terug naar huis. Met de postduif uiteraard. Een
spannende vlucht tussen onweer door. Net de landing volgde meteen een complete
wolkbreuk met veel bliksem, waardoor we 45 minuten op een taxibaan moesten
blijven staan. Heel apart, bij zware bliksem wordt het vliegveld van Toronto
volledig stilgelegd. Grote stroboscooplichten op het vliegveld geven aan dat
iedereen moet stilstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten