Toen we net naar Canada verhuisd waren, schreef ik een aantal stukjes onder
de naam “Ja maar da’s raar”; over
ervaringen die wij kijken door een Nederlandse bril gezien “apart”vonden.
Ik ga toch even verder op één van de
punten die ik wel heel opvallend vind; het betalingssysteem in dit land is zo
ontzettend ouderwets. Ik realiseer me dit elke keer als mijn financieel
directeur er een tijdje niet is vanwege vakantie of training; dan mag ik de
stapel cheques tekenen. Jawel, dames en heren, cheques. Voor de jonge lezers
van dit blog; een cheque is een papiertje van jouw bank dat geld waard is, wat
je moet ondertekenen zodat de ontvanger daarmee naar zijn bank kan gaan, om het
geld te innen. In Nederland is dit net na tweede wereldoorlog afgeschaft omdat
we efficiëntere betalingsmethoden ontwikkelden. Maar hier betalen zelfs
bedrijven elkaar nog vrolijk met cheques. En er zal voorlopig geen verandering
in komen, want de banken zullen niet graag andere efficiëntere
betalingsmethoden ontwikkelen, om daarmee de melkkoe en goudmijn te beschermen;
namelijk credit cards. Behalve met rente en jaarlijkse bijdragen, verdienen ze
goud aan gemiddeld zo’n 3% commissie over betalingen. En om consumenten maar
creditcard verslaafd te houden, krijg je als klant veel incentives, zoals mijlen of zelfs 1% cash back. Nou ja, ik moet niet te veel klagen, want dankzij mijn
mijlen op mijn American Express Card
ga we in november wel gratis naar Aerosmith.
Walk this way!
Tja banken en ik, we zullen nooit fans van elkaar worden. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/04/banken-bmo-bank-of-scotland-rabobank-en.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten