Mail van de Bank of Scotland!

He wat leuk, we hebben weer eens mail van de Bank of Scotland, ook wel de Schotse kneuzen genoemd! Zoals inmiddels bekend ben ik een grote fan van banken en dan met name van de Bank of Scotland http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/06/en-de-kneuzenprijs-van-deze-maand-bank.html

“Bij onze controle van uw gegevens viel op, dat uw adres niet volledig in ons systeem staat. Wij verzoeken u vriendelijk om ons in een reactie op deze email uw volledige adres kenbaar te maken. Wij zullen dit dan aanpassen in onze gegevens”.

Vreemd, wat door onze verhuizing naar het buitenland wilden ze ons niet meer als klant, dus alle adressen moeten toch bekend zijn, ondanks dat we opgezegd hebben.

Maar okay, ik stuur dus een vriendelijk mailtje terug met ons postadres in Nederland.

Gelukkig kon een leuke reactie van de Bank Of Scotland niet uitblijven, we moeten toch wat te lachen hebben.

“Tijdens de controle van uw email bleek dat uw woonadres niet in Nederland is. Eén van de voorwaarden van de Internet Spaarrekening is dat u beschikt over een vast woonadres in Nederland.  Indien uw woonadres in het buitenland is, dan zijn wij genoodzaakt uw Internet Spaarrekening te sluiten.  Zonder bericht van uw kant, zullen wij uw Internet Spaarrekening binnen 8 weken sluiten”.

Wow, zullen ze in hun door kolen aangedreven adminstratiesysteem niet hebben kunnen zien dat we deze discussie al eerder hebben gehad en dat onze rekening inmiddels al een half jaar is opgzegd? En dat die automatische opzegging na 8 weken niets voorstelt, omdat je hen daar zelf aan moet helpen herinneren?

Ik moet zeggen, Bank of Scotland maakt het saaie bankwezen wel veel grappiger.

We mailen!

Cinderella, Cheap Trick en Aerosmith

Cinderella, Cheap Trick en Aeromsith; welke hoort niet thuis in dit rijtje?  OK, het is Cinderella, want naar dit theaterstuk  gingen op dinsdagmiddag onze kinderen met hun Fieldstone klasjes. http://www.nowtoronto.com/stage/story.cfm?content=189909. Isabelle en ik gingen naar iets met meer volume. Onder het motto “doe je haar met een gitaar” gingen we naar de optredens van Cheap Trick en Aerosmith in het Air Canada Center.

Cheap Trick maakte geen grote indruk. Een typisch jaren zeventig Amerikaans rock bandje, bekend van hit als “I want you to want me” en “Surrender”. Toch zijn ze hier in Noord-Amerika redelijk groot en hebben ze in thuisstaat Illinois een echte officiele Cheap Trick Day elk jaar op 1 April (geen geintje).

Maar dan Aerosmith. Het duurde een paar nummertjes, maar toen waren de opa-boys toch echt los. En speelden ze de zaal plat en het dak eraf. Strakke old-time hardrock met blues invloed en wat bekendere populaire liedjes en ballads. Een ijzersterke zanger Steven Tyler, die naast goede muziek ook mooie dochters kan maken (Liv Tyler oftewel elfje in Lord of the Rings).  Maar ook de gitaristen en vooral de drummer maakten indruk.

Enkele filmpjes van de show;

Intro en Draw The Line http://www.youtube.com/watch?v=TMhXpbKG-RQ

Love in an Elevator http://www.youtube.com/watch?v=IXu0VMGymu0

Living on the Edge http://www.youtube.com/watch?v=NaHpMW3-HpI

Come Together (Beatles cover) http://www.youtube.com/watch?v=V363J5Ij-wY

Judo en dansen

Zondagochtend begon, zoals gewoonlijk, met judo. Aimee is daarin heel wisselend. Soms is ze een speels meisje van vier, wat eigenlijk geen interesse heeft in al dat vechten en loopt ze een beetje te dartellen. En soms verandert ze in een fanatieke vechtsportster. En dat kan in dezelfde les gebeuren.

Maar afgelopen zondag verbaasde ze niet alleen haar altijd trotste vader, maar iedereen op de les. Ze moest namelijk even sparren met Sebastian, het sterkste jongetje van de klas, zes jaar, zoon van een vechtsporter, en bezig met zijn laatste les in deze klas, want vanaf volgende week gaat hij naar een grotere groep. Zij moest Sebastian vastgrijpen en Sebastian moest proberen te onsnappen. In eerste instantie dachten we dat hij voorzichtig was en bang was om Aimee pijn te doen, want hij kwam niet los. Zijn vader en de leraar begonnen interesse in de partij te krijgen, en gingen Sebastian coachen. Terwijl deze trotste vader zich rustig in een hoekje terugtrok om alles te aanschouwen, gaven vader en de leraar tip na tip aan Sebastian om los te komen. Maar fanatieke Aimee dacht “bekijk het maar”  en gaf niet op. Er werd steeds fanatieker gecoacht maar zonder enig resultaat – Sebastian bleef stevig in haar greep. Uiteindelijk kwam hij met veel moeite los en keken vader en leraar mij vol verbazing en met een grote glimlach aan – en vroegen ze me of ik wel door had dat Aimee echt “unbelievable” had gepresteert. Jawel, dat had deze trotste vader echt wel door, maar ik zat stilletjes te genieten.

‘s Middags hadden we bij Erika en haar ouders afgesproken. Onze oude buurtjes, en zoals bekend is mooie Argentijnse Erica een klasgenootje en vriendinnetje van Kevin. Een hele geslaagde middag, want de kinderen (inclusief Aimee) kunnen heel goed met elkaar opschieten. En haar ouders zijn ook hele leuke mensen, ook om een glas Malbec mee te drinken.

De kinderen vermaakten zich met een dansspel op de Wii. Erika en Kevin betrapten we met een hele romantische dans. http://www.youtube.com/watch?v=WjDvMJsNgeM&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2&feature=plcp

Maar daarna liet Kevin zien dat hij ook het stoere werk aankan.

http://www.youtube.com/watch?v=ikVTMpO6fCo&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp

Quark in de prijzen

Deze week viel Quark Expeditions onverwacht in de prijzen. We kregen een Magellan Award http://travelweeklyawards.com voor de volgende promotionele video; http://www.youtube.com/watch?v=Jdq8uzNHCNk&feature=plcp

Wij hopen binnenkort meer prijzen in de wacht te slepen, want we zijn genomineerd voor beste poolexpeditie tour operator, beste specialist cruisemaatschappij en beste kleine cruisemaatschappij. We kunnen nog wel een stem gebruiken. Dus ga naar http://lnkd.in/shXEu4, ga naar Voting 2012,  Registreer, login. Bij Select a region, selecteer “World” .  Ga naar beneden naar de categorieën  “World’s Leading Polar Expedition Operators” , “World’s Leading Small Ship Cruise Line” and "World's Leading Specialist Cruise Line" en stem op Quark Expeditions. Dank je!

Sinterklaas in Toronto

Ondanks zijn drukke tijd in Nederland, komt Sinterklaas ook altijd even in Toronto langs. Zelfs twee keer! De afgelopen twee jaar gingen we naar het Nederlandstalige Sinterklaasfeest van Dutch Treat http://www.dutchtreat.ca, een Nederlandse vereniging hier in Toronto. Hun feest is dit jaar Zondag 2 December; dan hebben zowel Aimee als Kevin ieder een verjaardagdsfeestje en bovendien zit ik dan al in het vliegtuig voor (hopelijk) mijn laatste zakenreis van dit jaar naar Mexico.

Maar gelukkig, er is nog een Nederlandse vereniging in Toronto, DCA, Dutch Canadian Association. En die organiseerden afgelopen zaterdag een Engelstalig Sinterklaasfeest gesponsord door de Nederlandse Canadeese bank DUCA (Dutch Canadian Toronto Credit Union) http://duca.com.

De twee verenigingen DCA en Dutch Treat werken intensief samen, want we hadden dezelfde Sinterklaas als de vorige twee jaar en ook dezelfde presentator van het feest.

Bezoekers van deze feesten zijn Nederlandse immigranten en nakomelingen en niet zo zeer Expats, zoals we ooit in Barcelona hebben meegemaakt. Dit is logisch; Toronto is niet echt een Expat bestemming. Er zijn weinig grote (hoofd)kantoren van Nederlandse bedrijven; die zitten meestal wat zuidelijkers in de VS. Maar er zijn wel heel veel Nederlandse immigranten! En die zijn gek om wat Nederlandse tradities en cultuur op te nemen, ondanks dat de beheersing van de Nederlandse taal er bij de meesten sterk op achteruit is gegaan. Dat zien we ook bij onze eigen Aimee; ook al proberen we streng uitsluitend Nederlands te praten thuis, haar Nederlands is inmiddels matig, met een zwaar Engels/Canadees accent en veel Engelse woorden.

Het feest werd gevierd in Thornhill, nota bene aan Bayview, de grote weg die dichtbij ons huis loopt. Maar dan ca 15 kilometer naar het Noorden. Heel grappig; in het multiculturele Toronto kom je op weg naar Thornhill over Bayview eerst langs een Chinees Boedistisch complex, vervolgens direct een moskee en direct daarna een Joodse synagoge. Het kan allemaal rustig, vriendelijk en met respect in Toronto.

Het Sinterklaasfeest bestond uit een poppenkastspel gevolgd door een bezoekje van de sint met pieten. En uiteraard snoep, pepernoten en chocomelk. Altijd leuk en spannend voor jonge kids.

’S Avonds gingen we met zijn vieren lekker uiteten. Ook weer genieten van de multi-cultuur hier in Toronto, want ik had vorig jaar tijdens mijn reis in Peru genoten van de keuken van dat land. Dus had ik eens een Peruaans restaurant opgezocht; La Cocina De Dona Luz op St Clair. Het restaurantje is erg klein, heel Peruaans inclusief veel Peruanen. Spaans is de hoofdtaal. Er wordt eenvoudig maar heerlijk gekookt. Vanaf maart hebben ze er Peruaanse eet-festivals, met uitgebreede buffetten, dus gaan we er wel weer een keertje langs.

Gesprek in de auto

Aimee: “Papa, mis jij je mama?”

Ik: “Ja die mis wel hoor, maar gelukkig is ze vaak hier en gaan we binnenkort weer naar Nederland”

Aimee: “Ik mis Oma Dicky en Oma Nel ook zo”

Ik: “Maar over vier weken zien we ze weer in Nederland”

Aimee en Kevin luid in koor vanaf de achterbank: “Yeeeeeeeeehhhhh!!!”

Ik: “Maar vinden jullie de reis dan niet vermoeiend – ’s nachts in het vliegtuig naar Nederland”?

Aimee: “Nee hoor, ik ga gewoon slapen in het vliegtuig”.

Kevin: “En ik ga gewoon spelletjes spelen”.

Tja.

Thanksgiving en Black Friday

Vandaag, donderdag, is het Thanksgiving. Alweer? Ja wel, maar dit keer viert de US Thanksgiving. In Canada wordt het begin oktober gevierd (http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/10/thanksgiving-weekend-in-price-edward.html), in Amerika eind November. De logica? Het oorspronkelijke oogstfeest; in het noorden wordt eerder geoogst dan in het zuiden.

Thanksgiving wordt meteen gevolgd door Black Friday. Dit klinkt een beetje griezelig, maar dat is het niet; Black Friday is de officiële start van het kerst-shoppen.  Amerika gaat vrijdag massaal boodschappen doen en inslaan voor de feestdagen. Black Friday is ook overgewaaid naar Canada, dus de speciale aanbiedingen en deals vliegen je om je oren. Daar kan ook Quark Expeditions niet bij achterblijven; http://www.quarkexpeditions.com/important-information/black-friday-sale.

Maar waar komt eigenlijk de naam Black Friday vandaan? Er zijn twee verklaringen. Verklaring één is dat het in de winkelstraten zwart van de mensen ziet. Verklaring twee is meer bedrijfskundig; van januari tot november draait het merendeel van de retail een negatief resultaat (rode cijfers); eind november slaat dit om in een positief resultaat (zwarte cijfer). Vandaar: Black Friday.

Santa Parade 2012

Op zondag ging ik ’s ochtends met Kevin en Aimee naar judo, waarbij ik Kevin liet meedoen in Aimee haar klas, waarbij broer met zus moest sparren. Interessante confrontatie, want het was de berekende en de uitstekende greeptheorie van Kevin versus de passie en vechtlust van Aimeé. Waarin uiteindelijk gewicht, lengte en kracht toch de doorslag geeft… dus Kevin won.

Daarna was het tijd voor het grootste outdoor evenement van Canada, met zo’n 750.000 bezoekers; de Kerstoptocht van Toronto. En dit jaar had Isabelle vip-kaarten te pakken gekregen via een reclamebureau van haar werk. Verwacht geen skybox met luxe hapjes en drankjes, maar puur het recht om een kwartier voordat de parade voorbijkomt op de eerste rij te mogen staan op een uitstekend plekje, met veel ruimte om je heen. Terwijl de rest van Toronto 10 rijen dik staat, waarvan de eerste rij op stoeltjes er al sinds ’s ochtends vroeg zit.

Op dagen met dit soort evenementen merken wij het voordeel van onze nieuwe woonlocatie. Want ons huis ligt tussen twee wegen in naar het centrum; Mount Pleasant en Bayview. Beide lopen voor een groot gedeelde door een groen ravijn en niet door de drukke stad zelf, zodat je binnen een kwartier van ons huis het centrum “insluipt”. Tot onze verbazing ook vandaag tijdens een evenement waar zoals gezegd bijna een miljoen mensen op afkomen en de helft van het centrum is afgesloten. De “sluiproute” werkte weer prima!

De optocht was weer afwissend en een feest voor de kinderen. Ik heb zes korte filmpjes gemaakt met indrukken, met als laatste uiteraard de finale met Santa zelf. Hierbij de links;

http://www.youtube.com/watch?v=VwMelJFFJo4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=5&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=u649hHFmOM0&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=4&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=Q-Wih7KFBrE&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=5OkhURuG38w&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=1SWiS4S8jC4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=r0n9Lru_T9E

Met het ontsteken van de kerstboom in de stad vorige week is het kerstfeest hier officieel begonnen. Dus mag je ook thuis de kerstboom opzetten – er is geen reden zoals in Nederland om eerst te wachten op Sinterklaas. Dus werd thuis onder begeleiding van heerlijke cheesy kerstmuziek onze boom weer opgetuigd.

Phocuswright conferentie

Na een rustige maandag, waarbij de kinderen ’s ochtends mee gingen naar het kantoor van Quark Expeditions en ik ’s middags met ze thuis was, ging ik ’s avonds weer eens op stap. De bestemming was dit keer Phoenix, Arizona, voor de PhocusWright conferentie. http://phocuswrightconference.com/. Deze conferentie staat in het teken van innovatie in de reiswereld. Het is bijzonder dynamisch, want er lopen veel start-ups en jonge mensen rond met nieuwe ideeën, die daarvoor investeerders en partners zoeken. Locatie was het fantastische Westin Kierland in Scottsdale. http://www.starwoodhotels.com/westin/property/overview/index.html?propertyID=1386. Als ik ooit nog ga golfen, dan kom ik hier terug, want de golfbaan is een plaatje.

Het was een inspirerende maar vermoeiende week. Met heerlijk eten; zo at ik samen met mijn baas op dinsdagavond bij Mastros Ocean Club. http://www.mastrosrestaurants.com/Locations/AZ/21-Scottsdale-Ocean-Club-Main/default.aspx. Met veel seafood zoals de naam suggereert, maar ook ongelofelijke steaks. En een goed flesje wijn.

De enige tegenvaller was mijn terugvlucht op donderdagmiddag. Mijn vlucht was vertraagd, waardoor ik zeker mijn aansluiting zou missen (er waren geen directe vluchten naar Toronto in de middag). Dus bracht ik de nacht door (of wat er van over was – zes uur) in een airport hotel op Newark, één van de vliegvelden van New York. Daarna nam ik op vrijdagochtend de eerste vlucht terug naar Toronto. Wat me, ondanks de vermoeidheid, positief opviel tijdens de start vanaf Newark; op Manhatten steekt inmiddels de Freedom Tower, de opvolger van het WTC, hoog boven de andere gebouwen uit. http://www.nyc-tower.com. New York krijgt snel weer een nieuw symbool terug!

Eekhoorn-vandalen

Zoals eerder geschreven genieten we van de vele mooie vogels in onze nieuwe omgeving. Om ze tot voor de ramen te lokken hebben we een voerbakje opgehangen, in een klein boom, recht voor het raam van de erker in onze huismaker. Leuk! Ook leuk voor eekhoorntjes… die er als snel op afkwamen en de mooiste capriolen uithaalden om bij het voerbakje te komen. Nog leuker dachten wij! Totdat het voerbakje op agressieve wijze uit de boom werd geslingerd, op de grond openviel en geplunderd werd. Goed dachten wij, ophangen met extra houvast (een extra ijzerdraadje). Wederom volgden de mooiste capriolen en vonden de slimme slopers weer een nieuwe methode; de pootjes van het bakje werden eruit getrokken, waardoor de zaadjes uit het bakje stroomden… Slimmerds.

Nu hebben we de pootjes vastgelijmd, hebben we driedubbele beveiliging aangebracht bij het ophangen. Wat zullen onze kleine vandaaltjes nu weer bedenken om bij hun volgende maaltje te komen?

Reprise. Na dit stukje getikt te hebben, betrapten we zaterdagavond de grootste vandaal van allemaal. Wally de Wasbeer was lekker rustig aan het eten, en toen Isabelle en ik de buitenlichten aandeden en in het erkertje gingen zitten, op ca een halve meter afstand van het beest maar met raam tussen ons in, bleef hij rustig knabbelen. En keek hij met zijn grappige snoetje ons zelfs regelmatig aan. We probeerden een filmpje te maken, wat lastig is in het donker en door een vies raam. Maar je ziet het licht van de Iphone duidelijk in zijn oogjes weerkaatsen http://www.youtube.com/watch?v=YO4b6AvB6Bc&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp. Isabelle en ik hebben het beestje een kwartiertje rustig konden bewonderen. Bizar dat ze eigenlijk zo gehaat zijn in Toronto. Ja als ze de kans krijgen kunnen ze een behoorlijke zooi maken (zoals we hebben ontdekt met vuilniszakken die ’s nachts buiten waren gezet), maar wie geeft ze die kans  meer dan eens?

Start van de “Holiday Season”

Isabelle ging zaterdag om 10 uur eerst Aimee ophalen bij Kathleen, en toen met beide kids naar zwemmen. Toen ze thuis kwamen, konden we Aimee wegdragen. Ze had in totaal 5 uur slaap gehad tijdens haar “sleep-over”. Aimee koppig als ze is weigerde naar bed te gaan, maar binnen 10 minuten lag ze lekker onder een dekentje te slapen op de bank, want ze ruim twee uur deed.

Met Kevin speelden Isabelle en ik zijn eerste potje Kolonisten van Catan, die hij meteen met het nodige beginnergeluk won.

We zouden ’s avonds eigenlijk bij de ouders van Erica gaan eten, maar helaas belden die op het laatste moment af vanwege een familiesituatie.
Wij besloten daarom bijna traditioneel naar het ontsteken van de kerstboom op Yonge & Dundas te gaan. Zoals onlangs geschreven; de Canadezen zijn goed om met activiteiten en feesten de seizoenen te overbruggen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/10/overbrug-de-seizoenen.html. Dus nog geen twee weken na Halloween is de kerstperiode nu al officieel gestart (Sinterklaas kennen ze immers niet). Dit gebeurt op Yonge en Dundas altijd met de nodige show en muziek. http://www.wintermagic.ca/illuminite. En onze kids houden wel van een feestje; filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=0s-sDcaAf7Y&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=4&feature=plcp. Er was een optreden van wat musicaltalentjes van een Art School. http://www.youtube.com/watch?v=RRtOZ5ZJtC4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3&feature=plcp. En het hoogtepunt, net voor het ontsteken van de lichtjes, was een optreden van Circus Orange, met dans, muziek, vuur, vuurwerk en een acrobatenshow aan een grote kraan hoog boven het publiek. http://www.youtube.com/watch?v=mRitl6OaGvo&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2&feature=plcp

Na de show gingen we op Dundas een hapje eten en ontdekten we een nieuw toprestaurantje. http://springsushi.com. Spring Sushi is een hip Sushi restaurant, waar je onbeperkt van een lange lijst met Sushi, Yakitori, Teriyaki en Thaise tappas kan bestellen. Heel veel lekkere kleine hapjes. En de bestellingen doorgeven gaan met een Ipad, zoals onze kids enthousiast ontdekten.

Na het eten gingen we nog even foto’s maken bij de lichtjeskerstboom, waar het inmiddels een stuk rustiger was geworden. Grappig momentje; toen ik op de grond ging liggen om van onderen een foto van Kevin te nemen met de kerstboom, dook Aimee meteen op met een side-control judo-greep. Wat dat is iets wat ik met haar op zondag train; ligt je tegenstander op de grond, duik erop en pak hem vast…..

En zo waren we binnen een week twee keer op Yonge/Dundas, voor twee hoogtepunten. Eerst maandag voor het tekenen van de verkoop van de Dwergbieslaan (het Nederlands consulaat zit hier ook). En zaterdag voor het begin van de Canadese kerstperiode!

Vrijdag. Super-kids dag

Vrijdag hadden de kids een dag vrij van school, dus had ik ook vrijgenomen. Het werd een super dag voor hen beide. Om 11uur hadden we al ons eerste speelkameraatje op bezoek om te spelen; Derrick, een Chinees jongetje uit Kevin’s klas. Grappig en lief; Kevin vroeg een uurtje van te voren of hij plakband mocht hebben om “iets”op te hangen. En uiteindelijk bleek hij allemaal briefjes met “Welcome” opgehangen te hebben!

Van Fieldstone kan je eigenlijk elk klasgenootje op bezoek hebben. Je hebt er als ouder geen omkijken naar, want er wordt lief en correct gespeeld.

’s Middags werd Derrick weer opgehaald en mocht Aimee in de wachtkamer voor haar superervaring; om kwart over vijf werd zij opgehaald door de ouders van Kathleen, om uit eten te gaan, naar het theater en vervolgens bij Kathleen te mogen blijven slapen. De hele dag had Aimee zo ongeveer om het half uur gezeurd wanneer het eindelijk tijd zou zijn om te gaan, ze kon niet wachten.

Met Aimee een avondje weg hadden we een mooie kans om eens even goede “quality”time met Kevin te hebben. Kevin is weliswaar druk en nadrukkelijk aanwezig, hij vraagt niet om veel persoonlijke aandacht. Aimee is daar veel beter in; die is op een charmante manier aandachttrekker nummer één en kan zodoende als je niet uitkijkt “ouderaandacht” monopoliseren.

We hadden voor Kevin dus een echte feestavond gepland. Er werd eten bij de McDonalds gehaald (een grote mensen menu, maar wel nog met een happy meal speeltje) en we keken samen zijn eerste Star Wars Film (Episode één). Star Wars is een apart fenomeen. Kevin is er dankzij boeken, school, spelletjes, lego en de Disney parken er helemaal gek van, zonder ooit een film te hebben gezien… indoctrinatie, jawel. Wel is hij inmiddels opgeleid als Jedi Padawan http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/03/tweede-dag-disneyland.html.

En gelukkig kunnen we voor hem en mezelf de komende jaren genoeg Star Wars verwachten, want Disney kocht pas geleden alle rechten op de film en kondigden aan deel 7, 8 en 9 te maken, de eerste voor 2015. http://www.torontosun.com/2012/10/30/disney-to-buy-star-wars-producer-lucasfilm-for-405b. De opbrengst van de deal, ruim vier miljard dollar, werd door Star Wars bedenker George Lucas meteen in zijn goede doelen gestopt. Zo doen de Jedi’s ook nog wat goeds in onze wereld.

Remembrance Day en “Poppies”

Deze week loopt iedereen in Canada rond met rode bloemetjes op zijn jas, zogenaamde Poppies (papavers). De Poppy is een symbool voor het herdenken van de gevallen Canadese soldaten. Je kunt ze nu overal kopen voor een kleine donatie. 11 November is de officiële herdenkingsdag, vreemd genoeg een officiële feestdag in Canada met als uitzondering “ons” Ontario. Vrije dag of niet, wij doen er ook gewoon aan mee, want ons kleine Nederland heeft zijn vrijheid helaas te danken aan veel Canadees bloed.

Het symbool Poppy komt uit een beroemd en prachtig gedicht “In Flanders Fields” over de eerste wereldoorlog, geschreven door John Mc Crae uit het plaatsje Guelph in het Niagara Escarpment. Onze kinderen leren het op school en Kevin kent het inmiddels uit zijn hoofd.

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.

Huizen verkopen; afscheid van de Dwergbieslaan

Maandag hadden we een belangrijke start van de week, want we tekenden alvast voor de verkoop van de Dwergbieslaan 100. Jawel, we sluiten een belangrijke periode in ons leven af. Het eerste huis waarvan we eigenaar waren; gekocht medio 2003 toen we in Duitsland woonden. Opgeleverd in de zomer van 2005, een paar maanden voor de geboorte van Kevin. Na er nog geen twee jaar gewoond te hebben vertrokken we naar Spanje. Maar kijk; we keerden er ook weer terug, want na Spanje hebben we er weer twee jaar gewoond. Dit keer zullen we niet meer terugkeren naar de Dwergbieslaan; ons nieuwe thuis in Nederland heet de Siertuinlaan.

Hoe gaat dat, een huis verkopen in het buitenland? Eigenlijk makkelijker dan je denkt; we hebben een volmacht ondertekend, die de notaris het recht geeft om voor ons de overdracht te ondertekenen. Dat deden we op het Nederlandse consulaat, waarvan een medewerker onze handtekeningen legaliseerde. Na 10 minuten en $68 aan administratiekosten stonden we weer buiten. De “echte” overdacht is 30 November. Hopelijk gaat het dan net zo vlot.

Terug in Toronto; zondag familiedag met FBI

Zaterdagavond stond ik half tien ’s avonds weer in ons huisje na wederom een lange reis. Dankzij de datumlijn had ik deze week geen maandag maar een extra lange zaterdag. Die helaas bijna volledig werd ingenomen door de reis terug.

Zondagochtend werden twee wild enthousiast kinderen vroeg wakker. Ik ging daarna met ze judoën.

’s Middags ruimden Isabelle en ik de garage op en maakten we onze auto schoon. Daarna kookten we gezellig samen. De kinderen vroegen of ze in plaats van bad in de sauna mochten. Zij zijn echt gek op de sauna; niet alleen omdat die lekker warm is, maar ook omdat ze er lekker kunnen spetteren met een tuinslangetje en wat water.

’s Avonds keken Isabelle en ik de boeiende film J. Edgar Hoover, een film over de oprichter van de FBI geregisseerd door Clint Eastwood. http://jedgarmovie.warnerbros.com/dvd. Met in de hoofdrol Leonaro Dicaprio, die zijn eerste filmrol als mooie jongen op de Titanic al lang ontgroeid is en die voortreffelijk acteerde. Schokkend stukje voor ouders was de opmerking van de Edgar’s moeder over  zijn vermoedelijke homoseksualiteit, dat ze ‘liever een dode zoon had dan een homo-zoon’. Auw! Een scene die extra rakend was de volgende dag, toen het nieuws uit Nederland kwam dat een twintigjarige jongen, na lange pesterijen over het vermoedelijk homo zijn, zelfmoord had gepleegd. Waarom kunnen we elkaar niet met rust laten en iedereen lekker zichzelf laten zijn?

Tour door Australie

Vorige week schreef ik weer eens bijna 20.000 frequent flyer mijlen bij. Australia stond op het programma. Lange tijd was dit de tweede markt voor Quark Expeditions, na de VS. Dit jaar is het voor het eerst de derde markt, na China, maar dat heeft niets te maken met dat het slecht zou gaan in Australia; het is China dat gewoonweg booming is.

Een belangrijke markt om dus regelmatig bij de belangrijkste partners op bezoek te gaan. We hebben ook een verkoper die gestationeerd is in Sydney.

Zondagavond vloog ik eerst naar Los Angeles (4 uur) om in mijn langste vlucht ooit (14 uur) non-stop naar Sydney te vliegen. Daar had ik meteen een aantal afspraken. ’s Avonds organiseerden we een Quark presentatieavond, waarop ook expeditieleider Cheli presenteerde. Jawel, die van vorig jaar op de Sea Spirit. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/11/dag-1-vertrek-ushuaia.html. Die hadden we speciaal uit Nieuw Zeeland laten overkomen voor dit evenement. We hebben relatief veel expeditiestaf in Australië en Nieuw Zeeland, want ook Lynn, Milton en Jean waren aanwezig, de laatste twee verantwoordelijk voor het bergbeklimmen- (mountaneering) en ski-programma.

 Woensdagavond vlogen we naar de andere grote stad van Australia, Melbourne. Slechts een dik uur vliegen. Daar werd ‘dezelfde’ avond nog eens overgedaan. Met dit keer ook als speciale gast David “Dutch” Willmott. Jawel, al weer een oude bekende, want met hem ging ik drie jaar geleden naar Spitsbergen http://spitsbergen-met-sawadee.blogspot.ca/2010/06/polarbear-pb-peebees-big-yellow-fellow.html.

Donderdag en vrijdag volgden nog vele gesprekken met klanten. Vrijdagavond ging ik met Dutch, zijn aanstaande vrouw en nog twee bekenden uit eten; John Rodsted en zijn partner Mette Sofie Eliseussen. Twee mensen die de wereld hebben veranderd - verbeterd mag je wel zeggen. Vanwege hun inzet voor het verdrag om landmijnen uit te bannen, waarmee hun organisatie een echte Nobelprijs voor de vrede heeft gewonnen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/11/dag-9-drake-lake.html.

Vrijdagavond besefte ik weer eens waarom het werken voor Quark Expeditions zo inspirerend en interessant is. Niet alleen vanwege de commerciële uitdagingen en het geweldige product; maar ook vanwege de ongelofelijk bijzondere mensen die voor de bedrijf werken.

Stratford Crescent uit de lucht

En we gaan even verder met filmpjes vanaf de mobiele telefoon. Het volgende filmpje maakte ik vanuit het vliegtuig toen we net boven ons nieuwe huis een draai maakte om te landen.  In het begin was ik nog een beetje aan het zoeken; je ziet redelijk duidelijk de grote brug van Bayview over het ravijn. En dan zie je linksonder opeens een groot complex opduiken. Dat is het het Sunnybrook ziekenhuis. Recht tegenover, aan de andere kant van Bayview, ligt de straat waarin we wonen.

http://www.youtube.com/watch?v=ZOwCEATlNNY&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2&feature=plcp

Rapportage vanuit een file en rijdend door Toronto.

Een tijdje geleden kwam ik met Kevin en Aimee, terug van een verjaardagsfeestje, vast te zitten in een file. Uiteraard heel saai en irritant, vooral voor twee jonge kids. Maar kijk; Kevin wist beslag te leggen op mijn mobiele telefoon en ging spontaan een filmpje maken – een echte rapportage. Okay, verwacht geen flitssend camerawerk en diepgaande analyses, maar toch is het wel grappig, omdat het zo spontaan is. De rapportage ging door toen er weer gereden werd en op het einde mocht ook Aimee een verhaaltje regiseren. Filmpjes!

http://www.youtube.com/watch?v=bZE5-junmn0&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=7&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=9bEdLbuUi_Q&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=6&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=HgkC1paDJ1I&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=5&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=SMyxCqyYXhg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=4&feature=plcp

http://www.youtube.com/watch?v=WhLeomPxnXI&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3&feature=plcp