Eekhoorn-vandalen

Zoals eerder geschreven genieten we van de vele mooie vogels in onze nieuwe omgeving. Om ze tot voor de ramen te lokken hebben we een voerbakje opgehangen, in een klein boom, recht voor het raam van de erker in onze huismaker. Leuk! Ook leuk voor eekhoorntjes… die er als snel op afkwamen en de mooiste capriolen uithaalden om bij het voerbakje te komen. Nog leuker dachten wij! Totdat het voerbakje op agressieve wijze uit de boom werd geslingerd, op de grond openviel en geplunderd werd. Goed dachten wij, ophangen met extra houvast (een extra ijzerdraadje). Wederom volgden de mooiste capriolen en vonden de slimme slopers weer een nieuwe methode; de pootjes van het bakje werden eruit getrokken, waardoor de zaadjes uit het bakje stroomden… Slimmerds.

Nu hebben we de pootjes vastgelijmd, hebben we driedubbele beveiliging aangebracht bij het ophangen. Wat zullen onze kleine vandaaltjes nu weer bedenken om bij hun volgende maaltje te komen?

Reprise. Na dit stukje getikt te hebben, betrapten we zaterdagavond de grootste vandaal van allemaal. Wally de Wasbeer was lekker rustig aan het eten, en toen Isabelle en ik de buitenlichten aandeden en in het erkertje gingen zitten, op ca een halve meter afstand van het beest maar met raam tussen ons in, bleef hij rustig knabbelen. En keek hij met zijn grappige snoetje ons zelfs regelmatig aan. We probeerden een filmpje te maken, wat lastig is in het donker en door een vies raam. Maar je ziet het licht van de Iphone duidelijk in zijn oogjes weerkaatsen http://www.youtube.com/watch?v=YO4b6AvB6Bc&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp. Isabelle en ik hebben het beestje een kwartiertje rustig konden bewonderen. Bizar dat ze eigenlijk zo gehaat zijn in Toronto. Ja als ze de kans krijgen kunnen ze een behoorlijke zooi maken (zoals we hebben ontdekt met vuilniszakken die ’s nachts buiten waren gezet), maar wie geeft ze die kans  meer dan eens?