Afgelopen week
bracht ik door in Japan voor een verkooptour. Japan is een releatief onder-ontwikkelde
markt wat Antarctica reizen betreft; slechts zo’n 400 Japanners bezoeken Antarctica ieder jaar van de in
totaal 30.000 bezoekers; er reizen minder Japanners dan bijvoorbeeld
Nederlanders of Zwitsers. Belangrijkste reden is de onbekendheid met het
product. En daar kan wat aan gedaan worden!
Japan ligt vanaf
Toronto ongeveer net zo ver als vanaf Nederland; 12 tot 13 uur vliegen.
Gelukkig non-stop (naar Tokyo). Is zo’n reis vermoeiend? Eerlijk gezegd valt de
reis zelf wel mee, vooral in business
class van Air Canada. Ik las afgelopen week dat Doutzen Kroes zich negatief
uitgelaten had over de business class
van KLM. En natuurlijk is Doutzen gewoon een verwend nest, maar eerlijk gezegd
heeft ze een punt. De KLM business class
is comfortabel in vergelijking met economy
class; in vergelijking met maatschappijen als Air Canada lopen ze echt
achter. Air Canada heeft heerlijke flat-bed
mini cabines, die ook nog eens allemaal schuin op het looppad staan, zodat je
nooit je buurman hoeft te storen als je opstaat (en je wordt ook zelf nooit
gestoord).
Wat wel enorm
vermoeiend is, is de jet-lag door het tijdsverschil. Het tijdsverschil met
Toronto is een onhandige 13 uur later. Met andere woorden; je staat op wanneer je in Toronto gaat slapen.
En andersom. Je hele systeem wordt compleet binnenstebuiten ondersteboven gekeerd.
Het duurt een kleine week om er aan te wennen; en tegen die tijd vlieg je weer
terug en kan de aanpassing weer opnieuw beginnen!
Vorig jaar bracht
ik een kort bezoekje aan Tokyo voor twee presentaties, die tot een flinke
omzetgroei hebben geleid. Nu werd ik uitgenodigd voor een uitgebreide tour.
Onze vertegenwoordiger in Japan is meneer Ito (Mr. Ito). Dat doet hij al ruim
twintig jaar; eerst in dienst van onze grote charterer, vorig jaar vertrok hij
daar en zette zijn eigen bedrijf op. Hij coordineert nog steeds de Quark
charter van z’n vorige werkgever, maar probeert voor ons nu ook nieuwe business
aan te boren. Senioriteit is belangrijk in Japan, dus spreek ik hem altijd aan
met Mr. Ito. Handig omdat zijn voornaam lastiger is uit te spreken. En
omgekeerd ben ik Mr. Hans. Ook handig met mijn voor hem lastige achternaam. De
tweede persoon in de tour is Ruriko Lindblad. Een achternaam die de mensen uit
onze industrie doet fronsen. Want Lindblad is de naam van een grote concurrent.
Hoe zit dat nu? Ruriko is de vrouw van de inmiddels overleden oprichter van
onze concurrent. Ze heeft echter geen banden meer met het bedrijf. Voor ons en
Mr. Ito een uitstekende kans, want in Japan is Ruriko een grote naam als reisleider
naar poolgebieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten