Lekker stel

Kevin en Aimée zijn nu in een heerlijke leeftijd. Ik kan elke dag genieten van hun opmerkingen en daden. Zoals donderdagavond. Isabelle had een etentje met haar werk en ik was 2.5 uur aan de telefoon met de internet-provider omdat ons internet eruit lag. Kevin bood aan om de bad-, tandenpoetsen-, afdrogen-, aankleden- en voorlees-verantwoordelijkheid op zich te nemen, cq. voor zijn zusje te zorgen. Dat deed hij fantastisch. Op de compleet kletsnatte badkamer na, maar goed als je delegeert dan moet je niet verwachten dat mensen dingen exact doen zoals jij het zou doen. Toen ik klaar was zat hij inderdaad lief aan Aimée’s bed voor te lezen.

De volgende ochtend wilde hij zijn zorg doorzetten door haar haren te kammen en ’s avonds bood hij wederom aan om voor “Aimée te zorgen”. Alleen vond Aimée het dit keer geen goed idee en wilde liever haar papa. Waarop Kevin enigszins teleuergesteld reageerde “maar hoe moet ik dan de verantwoordelijkheid leren om later voor mijn kinderen te zorgen”?

Vrijdagochtend hadden de kinderen een vrije dag van school en ging ik eerst met ze naar het Sick Kids ziekenhuis, om Kevin’s bloed te laten prikken in verband met een glutenallergietest. We denken dat dit negatief zal zijn (want hij lijkt nergens last van te hebben), maar de dokter raadde het gezien Aimee’s resultaten toch aan. Nu nam Aimee de zorg voor haar bange broer Kevin op zich. Ze was twee maanden geleden in dit overigens geweldige kinderziekenhuis geweest. Ze liep voorop naar de registratie en toevallig zat hier dezelfde dame als de vorige keer. “Herinner je me nog?” zei Aimee meteen spontaan in het Engels; en ja, Aimee had vorige keer zo’n indruk gemaakt met haar gezellige spontane gebabbel, de vrouw wist nog precies wie ze was. Kevin werd vervolgens door haar aan het handje genomen en naar de bloedonderzoekafdeling geleid, onder gerustellende woordjes dat het allemaal wel meevalt. En na afloop was Aimee als de kippen erbij om Kevin even te troosten. En om ook een snoepje op te eisen, toen Kevin als beloning een snoepje kreeg.

Terug in de auto werd vanaf de achterbank hardop meegezongen met Queen’s “We will rock you”en “We are the champions”, voordat het nieuwe kantoor van Quark Expeditions werd aangedaan. Geloof het of niet, maar de kinderen lopen al maanden te zeuren om even op kantoor te mogen kijken. Ik had speciaal met Aimee koekjes gebakken om uit te delen. En overal werden ze verwend met aandacht en snoepjes. Ik moest ze na een klein uurtje wegdrijven van kantoor, want eigenlijk wilden ze nog blijven. Maar we wilden ook nog naar het Ontario Science Centre.