Als je denkt dat
voetbal en het WK in een Noord-Amerikaanse stad als Toronto niet leeft, dan heb
je dat verkeerd. Er zijn hier grote groepen immigranten, waarbij voetbal nog
steeds de nummer één sport is. En dan heb ik het niet over die paar Hollanders,
maar met name over Italianen, Portugezen, Grieken, Argentijnen, Mexicanen en
Brazilianen. Aangevuld met kleinere groepen Russen, Duitsers, Fransen, Engelsen
en niet te vergeten Zuid-Koreanen. Het is het perfecte moment om even de
herkomst te benadrukken, dus rijden grote groepen automobilisten rond met
vlaggetjes van hun land aan de auto. En zo ook wij, uiteraard! Het geeft leuke reacties, want ook veel
Candezen vinden het een mooie sport. Zo werd ik vrijdagochtend een paar keer
aangesproken met “succes” en “ze gaan winnen”, en kreeg ik zaterdag te horen
“geweldig gespeeld” en “fantastisch”.
Wij keken de
inmiddels legendarische wedstijd tegen Spanje op een Quark Expeditions feest op
Snake Island. Op dit eiland in Lake Simcoe, op slechts een uur rijden
van Toronto, hadden we ook vorig jaar een feestje gegeven. Dit keer had ik het
hele gezin mee. Kevin vermaakte zich uitstekend met spelletjes, en Aimee met
socializen – met iedereen! En ritjes maken op een speedboot. Ze was het verdriet
van het verlies van Spanje (jawel, zij steunt haar geboorteland…) snel
vergeten, terwijl Isabelle en ik in een geweldige overwinningsroes zaten. Goede
basis voor een feestje, wat ’s avonds niet werd afgesloten met kampvuur, maar
met een gigantisch “bonfire”. Tot groot
plezier van Kevin!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten