Kleine wereld

Maandagmiddag en dinsdagochtend had ik meetings bij onze hotel- en cateringleverancier in Miami. Waar sinds een aantal maanden een Nederlander als interim-manager werkt, namelijk Johan Groothuizen. Met een uitgebreide ervaring na een jarenlange carriere bij HAL. Groothuizen, komt die naam u bekend voor? Jawel, dit is David’s oom. David is één van mijn beste vrienden uit Nederland en ooit mijn reiskameraad op vakanties naar Zuid Afrika en New York. Grappig, de wereld is weer eens klein.

En de winnaar is….

Olé olé olé olé, we are the champions, we are the champions. Toronto heeft weer gewonnen! Nee, niet met hockey. Of met voetbal. Nee, de stad Toronto heeft gewonnen, ‘we’ staan bovenaan het lijstje van de beste steden om te leven http://www.businessinsider.com/best-cities-to-live-in-2015-1. Een lijstje waar ook Eindhoven (gedeelde 14^e plaats) en Den Haag (gedeelde 12^e plaats) op voorkomen. Maar Toronto dus op één. Waarom? “Een schone lucht, goede infrastructuur, goede medische voorzieningen, lage criminaliteit en lage gezondheidsrisico’s”. Daarnaast wordt de diensten-industrie, de design-industrie en de “fashion” industrie geprezen. Wat er niet in staat, maar wat wij ook erg waarderen is de prachtige natuur, die ook in de stad te vinden is in veel parken, riviertjes en heel veel ander groen. 

Correctie Filmpje

Het ski-filmpje van Kevin was per ongeluk op "private"gezet. Dit is inmiddels verwijderd, zodat iedereen Kevin's kunsten kan zien!
https://www.youtube.com/watch?v=vH26rMiVqB8

Skiën met nieuwe skis bij -21c

Het weekend liep zoals elk weekend; zaterdag begon met familiekarate. Helaas voelde Isabelle zich deze dag niet zo lekker, dus waren de Lagerweijtjes met slechts drie man/vrouw  vertegenwoordigd. Een lunch met yuka broodjes volgde en een speelafspraak met een vriendje (dit keer Taigbyr, een vriendelijke jongen uit Kevin’s klas). Er wordt eigenlijk altijd leuk gespeeld, je hebt er geen omkijken naar.

Zondag was het weer skidag. Met nieuwe skis voor Isabelle en mezelf; we besloten deze week nieuwe skis te kopen, volledig afgesteld op onze skistijl, lengte en gewicht. En skis die ook geschikt zijn voor de omstandigheden in het Earl Bales park waar wij skieen; gladde banen met weinig grip. Door een gebrek aan verse sneeuw skiën we momenteel op opgespoten en platgereden ijs-sneeuw. Het weer is raar deze winter. We hadden al sneeuw in november (heel vroeg) en een keer heel veel sneeuw begin december (ook nog vrij vroeg). En toen het normaliter zou beginnen met sneeuwen (januari), hield het op met sneeuwen. Wel is het koud, deze zondag was het zelfs -21c. Lekkerrr frrris zeg maar. Maar er was goed op te kleden, want het was een ‘droge’ kou en windstil. Het was een prachtige dag, met veel zon en een strakblauwe hemel. Perfect voor foto’s en video’s zou je zeggen. Echter, dat het toch echt wel koud was bleek uit het feit dat alle electronica het spontaan opgaf. We moeten het deze week doen met een heel kort filmje met Kevin in de hoofdrol. https://www.youtube.com/watch?v=vH26rMiVqB8. Daarna zei ook de sportcamera “volgende keer een warmere omgeving a.u.b.”. Sorry, dat duurt hier nog wel een paar maanden.

New York Times Travel Show

Donderdag en vrijdag bracht ik een bezoek aan de New York Times Travel Show (beurs). Ik was er nog nooit geweest, maar nu er drie bedrijven uit mijn  portfolio aan meededen, ging ik er eens kijken. Verwacht niet dat het een leuk kijk- en rondloop-uitje is. Ik had donderdagavond een persbijeenkomst gevolgd door een laat diner. Vrijdagochtend had ik afspraken van om half acht (over verzekeringen, voor mij niet het meest interessante onderwerp) tot vijf uur. Tussendoor stond ik de pers te woord en sprak ik met verschillende klanten en partners. Ook voor de medewerkers is de beurs een hoogtepunt van het jaar, hoewel het echt hard werken is op een beurs. 
Uiteraard krijg je ook nog wat mee van het altijd bruisende New York. En dat op slechts een uurtje vliegen vanuit Toronto.

Nieuwe paspoorten

Woensdagochtend hadden we een saai familie-uitje; nieuwe paspoorten aanvragen voor Kevin (z’n derde alweer) en Isabelle. Voor Kevin’s paspoort moest ik ook mee, dus gingen we met z’n allen.

Ik moet zeggen dat het Nederlands consulaat hier in Toronto uitstekend georganiseerd is. Ten eerste zit het consultaat op Yonge/Dundas, slechts 20 minuten rijden voor ons. Ten tweede maak je online een afspraak, dus hoef je niet lang te wachten. Ten derde worden wij altijd door dezelfde vriendelijke en behulpzame jongeman geholpen. Het blijft een bureaucratische papierwinkel, maar eigenlijk sta je zo weer buiten. En het resultaat; na Aimée en mijzelf zullen nu ook Isabelle en Kevin Nederlandse paspoorten krijgen die uitgegeven zijn door de ambassade in Washington. Want alle Nederlandse paspoorten voor Noord-Amerika komen uit Washington.

Slopers

We zijn weer een vogelvoerder armer. Hoe strenger en langer de winter duurt, hoe populairder de vogelvoerder wordt. Ook bij de grotere beestjes. We hadden de afgelopen dagen continue eekhoorntjes die er aan kwamen slingeren en eten. En zondagavond hadden we de familie wasbeer weer eens op bezoek. Zij zijn dan ook de belangrijkste verdachten voor het kapot maken van onze voerder. Slopers! We hebben er nu een van metaal besteld, eens kijken hoeveel langer die meegaat.

Bezoek van International Expeditions

Maandagavond kregen we bezoek van Van & Elaine van International Expeditions uit Alabama. Jawel de groep waarmee we afgelopen jaar naar de Galapagos zijn geweest en waarmee we in maart naar Belize gaan. Ik had Van en Elaine thuis uitgenodigd voor een diner. En het grappige is; onze kids keken bijzonder uit naar de ontmoeting met deze mensen die ze nog niet kennen. Aimée had echt zin in bezoek. Ze maakte knutselwerkjes voor de gasten, had haar viool meegenomen van school voor een muzikaal optreden en sloot de avond af  met het voordragen van een gedicht “I’m a little snowman”. We zijn trots op jullie, kids.

Canada is niet Amerika. Managementblunders.

En we hebben er weer één! Een smakelijke nieuwe case voor de managementboeken over grote commerciele missers. In 2013 nam de grote succesvolle Amerikaanse winkelketen Target een lokale keten in Canada over. Er werden miljoenen in alle winkels gepompt, er werd miljoenen in reclame gestoken. Alle winkels werden omgezet naar de Amerikaanse formule. Maar de Canadezen pruimden het niet... Er ging al een tijdje rond dat er “start-up” problemen waren. “Te duur, te weinig producten op de planken, winkels die niet open gingen, etc.” Die blijken nu wat meer dan opstartproblemen, want Target heeft aangekondigd om de hele Canadese operatie na 1.5 jaar te sluiten. Auw. http://globalnews.ca/news/1774232/target-plans-to-discontinue-canadian-opera. Dat betekent in managementtermen; de keten maakt  in Canada gigantische verliezen en senior management betwijfelt ten zeerste of het mogelijk is er ooit winst uit te halen. Over en uit dus. Verlies nemen en de stekker eruit. Het is weer eens bevestigd: Canada is niet Amerika.

Meer skien

Zondag was het weer skidag. Het was dit seizoen voor het eerst boven nul. Toen ik Aimée na haar les ophaalde, wilde ze weer met mij skien op de grote heuvel. Dat ging beter dan vorige week; filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=wcrkgRYn-yo&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. Speciaal voor Oma Dicky maakte ik ook snel een filmpje van Kevin, toen hij voorbij sjeesde. Let op; dit is een snel en kort filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=r5yFeO6AHWQ&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. En Aimée ging nog een keer. https://www.youtube.com/watch?v=wEBLWLMFy7k&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. Waarbij ze op het eind bijna valt (ik zeg nog woe!).

Voor de kinderen helpt het om tot over de helft bochtjes te draaien, en het laatste stuk recht naar beneden te gaan. Dat vinden de kinderen het leukst, maar je wil er wel voor zorgen dat het gecontroleerd gaat. Op de eerste twee filmpjes met Aimée zie je haar aan mij vragen wanneer ze “kan gaan”. Dat deed ze niet in het derde en laatste filmpje; vol zelfvertrouwen gaat ze eerder “los”dan ik wilde. Ze schoot loodrecht naar beneden, waardoor ik zelf vol gas moet gaan om haar in te halen. https://www.youtube.com/watch?v=MIis5eELQkU&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. Beneden roep ik nog “dat ging snel”, maar Aimée heeft enkel interesse in haar haar goed doen. Blijft een meisje…

Alle filmpjes van het skien zijn trouwens gemaakt met mijn nieuwe mini-sportcameraatje. Klein maar fijn, alles in HD kwaliteit. Leuk speelgoed!

Heian Shodan

Zaterdag begonnen we de dag uiteraard weer met familiekarate. Omdat Oma Dicky Kevin op de ski-filmpjes van vorige week had gemist, maakte ik een filmpje van Kevin bij de uitvoering van z’n ‘Kata’ “Heian Shodan” (peaceful mind, level 1). Helaas zonder geluid, want mijn oude telefoontje werkt niet meer zo goed. https://www.youtube.com/watch?v=WyMCNoCALCw&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Zaterdagmiddag had Aimée een speelafspraak met zwemmen op de sportclub van een vriendinnetje. Daar at ze ook wat, samen met Isabelle. Dat betekende thuis dus mannenavond; Kevin en ik keken eerst Men in Black II, voordat we tijdens het eten Star Wars III; Revenge of the Sith  keken. Star Wars films kijken hoort uiteraard bij de opvoeding van een zoon… onmisbaar. Aimee moet nog even wachten, het geluid alleen al is voor haar nog te spannend. Zij werd door Isabelle alvast in bed gelegd en ging, moe van het zwemmen en spelen, heerlijk slapen.

On the road

Afgelopen week was voor mij weer een weekje reismijlen maken. Ik maak eigenlijk elk jaar een trip van een week langs onze belangrijkste klanten en partners. Dit keer was de klantenmix anders, want de focus was niet alleen klanten van Quark Expeditions, maar ook van de andere merken.

Ik begon op maandag in Boulder, Colorado. Helaas zag ik niets van de Rockies die hier zo dichtbij zijn, want het was mistig en het ijzelde. Dinsdag ging de trip door naar Los Angeles. Waar ik behalve een distributiepartner ook de TUI collega’s van YMT bezocht, een bedrijf dat niet tot mijn groep behoort.

Dinsdagavond vloog ik alweer door naar San Fransisco. Daar bezocht ik woensdagmorgen de beroemde Stanford universiteit, een campus, en een stadje op zich. We onderhouden daar relaties met het reisprogramma voor alumni. Woensdagnamiddag vloog ik door naar Reno in Nevada, waar ik nog nooit eerder geweest was. Het is de tweede stad van gokstaat Nevada, een soort mini-Las Vegas. Ik bleef echter niet in Reno, maar reed een stukje terug California in om het prachtige Truckee aan Lake Tahoe te bezoeken. Dit is het westen van Amerika op zijn mooist. Wat is dit toch een prachtig natuurgebied om door te rijden. Over natuur gesproken, ik bezocht in Truckee weer een bijzondere klant. Het is de stichting van Engelse poolreiziger en ontdekker Robert Swan, die nu leiderschapstrainingen aan de captains of industry geeft, met het doel onze aarde te beschermen (of te redden, afhankelijk hoe je ernaar kijkt). Dat doet hij ook op onze schepen in Antarctica. Ja, onze klanten zijn absoluut geen grijze muizen.

Donderdag vloog ik van Reno door naar Redmond/Bend in Oregon. Hier zit Polarcruises.com, een klant waar ik al vijf jaar heel goed mee samenwerk. Ik was door eigenaren en poolreisveteranen Chuck en Lynn thuis uitgenodigd uitgenodigd. Alwaar ik eerst een uitgebreide fotopresenatie kreeg van Lynn (ze is een fantastische fotografe en was in augustus ook mee naar Arctic Watch). En daarna aten we thuis met hun team. Een heel leuk bezoek.

Vrijdag begon ik al vroeg aan de lange reis terug, via LA. Op de terugvlucht van Los Angeles naar Toronto vlogen we over de ongeloofelijke rode canyons en bergen van Arizona, Nevada en Utah. Ja, zoals ik eerder schreef, dit blijft een geweldig stukje Amerika, waar ik altijd met heel veel plezier doorheen reis.

Sportief weekend met karate en ski

We hadden een sportief weekend: Zaterdag begonnen we uiteraard met familie-karate. Dit keer ook met “sparring”, met andere woorden we gingen met elkaar op de vuist. Op vriendelijke wijze dan. Hoewel, Isabelle raakte me met haar duim op mijn wenkbrouw, en dat leverde een kleine blauwe plek op (die ’s avonds al niet meer te zien was, red.).

Zaterdagmiddag hadden de kids een feestje, dus zo bleven we leuk bezig. We hadden ook nog familie-filmavond, met “Night in the museum”(deel 1) in de herhaling, blijft leuk.

De zondagen zullen de komende weken in het teken staan van skiën. Het ski-park Earl Bales is weer geopend, ook al is het dit weekend nog met opgespoten sneeuw. Ondanks de lage temperaturen viel er afgelopen week slechts een schamele centimeter sneeuw.

Aimée bijt op zondag de spits af, want haar les begint al om half tien. Gevolgt door Kevin om tien uur. Isabelle heeft haar les pas om drie uur. Ze ging ’s ochtends met ons mee, en skiede net zoals ik gewoon zonder les. Dubbel skiën voor Isabelle dus!

Het ging eigenlijk met iedereen meteen goed. Aimée begon weer op de kleine heuvel. Dat ging makkelijk, dus nam ik haar na haar les nog even mee naar de grote heuvel. Dat was iets lastiger. De eerste keer ging ze twee keer onderuit, waarvan ze bij de laatste keer in hoge snelheid de heuvel kwam afzetten https://www.youtube.com/watch?v=sGRhmJi2zfY&feature=youtu.be

De tweede keer ging het een stuk beter, maar kwam de kleine raketactie toch weer terug https://www.youtube.com/watch?v=FS3J2C2ZowI&feature=youtu.be

Drie keer was scheepsrecht; ze bleef goed staan. https://www.youtube.com/watch?v=hK_gGV2Wa1s&feature=youtu.be

Mijn filmpjes van Kevin en Isabelle waren helaas te schokkerig; je zou zeeziek worden als je ernaar zou kijken. Volgende week opnieuw proberen.

Kevin’s speech over Sick Kids

Kevin moet elk jaar een speech houden. Dit jaar gaat het over het Sick Kids ziekenhuis, waar hij en zijn zus zijn getest op glutenallergie. Een test die voor Kevin zelf, integendeel tot zijn zusje, negatief was. Hier volgen zijn notities voor z’n betoog;

 I chose the charity SickKids because I got my gluten allergy test done there
and they were very kind and gave me good news afterwards.

This charity asks other people for money so they can help kids around the world
that are sick or hurt.

Through my research I learned:

1. established in 1972

2. more than 8,000 staff

3. more than 100,000 patents each year

4. 1,000’s of companies are donating

5. more than 70,000 monthly donors

This charity changes the world by helping sick kids get better!

Koude start

Zo, de kop is er weer af. Het eerste weekje van 2015 zit er al weer op. En zoals geschreven werd het een heel koud weekje. Ondanks de kou liep ik toch op maandag, dinsdag en vrijdag naar kantoor en rende terug. Tot afgrijzen van sommige collega’s. Ik ben blijkbaar al meer een Candees of Poolreiziger dan hen. Maar op Woensdag, toen de gevoelstemperatuur daalde tot -30c, gaf ik het ook op en ging gewoon met de auto naar het werk.

Donderdag ging ik een dagje naar Atlanta voor twee afspraken. Bij aankomst in Atlanta viel meteen het zonnige weer op. Lekker dacht ik, dan kan ik hier even opwarmen. Mis. Bij buitenkomst van het ook daar bijzonder koud, iets wat daar toch wel uniek is.

Vrijdag verhuisde ik een groot aantal spullen van mijn kantoor naar huis. Het is de bedoeling dat ik de komende weken mijn afwezigheid bij Quark afbouw naar twee dagen in de week; en als ik niet op reis ben, dan werk ik thuis.

De kinderen draaide ook weer een gewone schoolweek; in het begin moesten ze nog wel even wennen aan het tijdsverschil. Met name Aimée kwam erg vermoeid thuis. Kevin werkte deze week aan een speech over het Sick Kids ziekenhuis. Die hij volgende week zal geven. En zo hebben we weer een goede, maar koude start gemaakt in het nieuwe jaar.

Goede voornemens

Aimee verraste ons dat ze voor dit jaar goede voornemens heeft. Ze wil lief voor de mensen om haar heen zijn cq. mensen helpen en Spaans leren. Huh, Spaans leren, hoe komt ze daarbij? Er is geen project of clubje op school dat dit aanbiedt of stimuleert. Uiteindelijk gaf Aimée als reden op dat ze wil helpen bij het bestellen van de Yuca-broodjes bij de Columbiaanse bakker. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/08/yuca-brood.html. Of is ze toch gewoon een Spaans meisje? http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/09/spaans-meisje.html

Terug in Toronto; koud he?!

Zaterdag vlogen we in een altijd indrukwekkende KLM B747 terug naar Toronto. De kinderen vermaakten zich tijdens de vlucht uitstekend, want ook een aantal vriendjes was aan boord; de kinderen van ex-Kimberly-Clark-collega Victor.

Toronto was deze zaterdag winters, met een temperatuur net boven nul. De resulterende ijzel vertraagde de bagage-afhandeling op het vliegveld enorm. Tegen een uur of zes ’s avonds waren we dan toch thuis. Na zondag ging de bodem onder de temperatuur vandaan; maandagochtend hadden we te maken met een dikke min tien. En het bleef dalen, op woensdag was de maximum temperatuur min vijftien graden, met een gevoelstemperatuur van -30°. Dat is niet meer ‘koud’ maar ‘auw’! Met deze temperaturen geven ze hier dan ook een “extreme cold weather warning” uit. De winter is hier echt begonnen, voorlopig geen dooi in het vooruitzicht. Hopelijk krijgen we binnenkort wel wat sneeuw, want dat missen we nog voor het skieen!

Jaaroverzicht 2014; de uitstapjes

In het eerste gedeelte van het jaaroverzicht, schreef ik al over onze winterse uitstapjes en onze lentevakantie in Jamaica. Maar daar bleef het niet bij. In mei gingen we het Canadese merengebied weer in. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/05/naar-de-alconquin-highlands.html. Absoluut hoogtepunt van het jaar was onze reis naar Ecuador en vooral de Galapagos eilanden. Het “voorprogramma” in en rondom Quito, de historische hoofdstad in het Andes gebergte was al bijzonder, zeker toen we daar nog een oranje voetbalfeestje meemaakten. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/07/quito-over-gelukstanden-oranje-machines.html

Het korte uitstapje de “cloud forest’ in, was ook geweldig. De prachtige Masphi Lodge wordt nog steeds door de kinderen aangehaald als het beste hotel ooit. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/07/masphi-watervallen-jungle-luchtfietsen.html. Maar het echte hoogtepunt was uiteraard de Galapagos. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/07/naar-san-cristobal-voor-de-evolution.html. Of moet ik zeggen; elke dag op de Galapagos was een hoogtepunt. Zoals de interactie met jonge zeeleeuwen op het strand van Mosquera Beach http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/07/plazas-punta-carrion-en-mosquera-beach.html. Later op de trip hadden we ook nog een ontmoeting met spelende zeeleeuwen onder water http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/07/florena-island-geschreven-10-juli.html. En daarnaast zagen we dichtbij de mooiste vogels, leguanen, grote schildpadden, roggen en haaien. Een vakantie om nooit te vergeten en een absolute aanrader voor groot en klein; ook voor families met avontuurlijke kids vanaf een jaar of 6!

In het najaar gingen we weer terug naar het Canadese merengebied, om Ontario op z’n mooist te zien; in prachtige rood-gele herfstkleuren. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/10/ontario-in-de-herfst-rosseau.html. Een ander uitstapje, maar van slechts één dag, was met bezoekende vriend Jeroen naar de watervallen van Ontario http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/07/decew-en-niagara-falls.html.

In Augustus bezochten we nog even Nederland http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/08/actief-in-nederland.html, net zoals de kerst http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/12/naar-nederland-voor-de-feestdagen.html.

In en om Toronto was er uiteraard ook genoeg te beleven dit jaar, zoals het muziek festival Corona Sunsets http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/08/corona-sunsets-in-toronto.html. Een bezoekje aan Cirque du Soleil. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/09/karate-en-kurios.html. Een bezoekje aan het eco-centrum Evergreen Brickworks. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/10/evergreen-brickworks.html. Ook gingen we naar Football http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/10/tiger-cats-vs-argonauts-football.html en naar het oorlogsvliegtuigen-museum http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/10/tiger-cats-vs-argonauts-football.html. En in December genoten Kevin en ik nog van het prachtige kerstvuurwerk http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/12/cavalcade-of-lights.html

Jaaroverzicht 2014

Het was weer een alles behalve saai jaartje bij de Lagerweijtjes. Het begon in januari met een radio-interview op Radio 1. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/01/radio-interview-de-nieuws-bv.html/. Meteen daarna vertrokken we naar een winters Toronto. Terug in Toronto zagen we de schade van de ijsstorm die de stad in december 2013 teisterde. Waar het in Europa een gemiddeld warm jaar was, was het in Noord-Amerika koud. We hadden een lange winter en een relatief koele (maar nog steeds wel lekkere) zomer. Toch hebben we geen problemen met het doorkomen van de lange Canadese winter. Wij zijn nu allemaal gek op skieen http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/01/tweede-skiweekend.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/01/derde-skiweekend.html. Ook gingen we een weekend weg, om midden in de Canadeese natuur te gaan langlaufen en snowmobielen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/02/langlaufen-en-snowmobielen.html. We bezochten  een first nations (in Canada vindt men het woord indianen ongepast) gebied. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/02/meer-sneeuwpret-en-first-nations.html. En uiteraard ontsnapten we de winter blues in maart weer met een bezoekje aan het heerlijke tropische Jamaica. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/03/terug-naar-jamaica-grand-palladium.html

Onze kinderen hadden weer een goed jaar op school http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/03/rapporten.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/06/eindrapporten.html. Kevin schreef een boeiende spreekbeurt over leaf cutter ants http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/01/leaf-cutter-ants.html. En ze deden hun best bij de jaarlijkse schoolconcerten in het voorjaar en de winter. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/06/spring-concert.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/12/kerstconcert-met-heel-veel-sneeuw.html

Niet alleen de kids gingen naar school, ook ik ging weer terug de klas in. Ik had het het geluk om dankzij TUI twee keer een week te mogen studen aan het IMD instituut in Lausanne http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/04/weekje-terug-in-de-schoolbanken.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/10/weekje-studeren.html. Ik had zo wie zo een topjaar, want ik reisde voor het werk dit jaar ook naar de Noord Pool http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/04/naar-de-noordpool.html, naar de Amazone http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/05/amazone-stoomafwaarts.html en naar het geweldige Arctic Watch hoog in het Canadese noorden. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/08/naar-arctic-watch-geluksvogel-part-ii.html. Ik sloot het jaar in Mexico lekker warm af, alwaar ik afscheid nam van het Quark Expeditons management team. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2014/12/afscheid-in-mexico.html

 

Hallo 2015!

Woensdag heetten we het nieuwe jaar welkom bij zus Karin en familie in Ermelo. Uiteraard met veel vuurwerk, lekker eten en drinken. En lekker Hollands; met nieuwjaarsconferences (van Guido en Youp) en kaartspelletjes. Allemaal erg “gezellig” – nog zo typisch Nederlands woord - en de belangrijkste reden voor ons om  de feestdagen in Nederland door te brengen; gezelligheid met de familie.

Donderdag bezochten we zus Marijke en gezin in Veenendaal. Waar Marijke zelf ziek was en de rest van de familie net herstellende en nog zwakjes. Wij hadden een snipverkouden Aimée. Isabelle was bang dat iemand van ons aangestoken zou worden, net voor de terugreis, maar het was al te laat. Halverwege een wandeling werd zij ook ziek. We reden door naar Zoetermeer waar Isabelle en Aimée allebei zonder eten om half zeven het bed opzochten.

Vrijdag sliep Aimée tot een uurtje of negen en die was daarmee weer hersteld, ook getuige de vette pannenkoek die ze als ontbijt naar binnenwerkte. Isabelle bleef echter ziek op bed liggen tot een uurtje of vijf ‘s middags. We hadden deze avond een avondje uit met Oma Dicky voor haar verjaardag; naar de musical Billy Elliot in Scheveningen. Isabelle’s vervanger werd uiteindelijk Kevin, bij gebrek aan volwassen kandidaten. Kevin genoot eerder al van kindermusicals in Toronto, de Cirque du Soleil voorstellingen die we in Las Vegas en Toronto hebben gezien en onlangs nog van de musical in London. Het zal ook wel door de “klassieke opleiding” van Fieldstone komen (ze bezoeken regelmatig theater- en muziekvoorstellingen), want op z’n negende kan onze stuiterbal goed stil zitten en genieten van een show. Zo ook van Billy Elliot, die volgens Kevin uiteindelijk “super duper mega leuk” was. Het was wellicht ook één van de betere musicals die ik in Nederland heb gezien, met name door het relatief hoge tempo en de uitstekende dans. Ook Oma Dicky genoot gelukkig van haar kado, ondanks haar “kreupele” voet door de val de week ervoor. Het was ook een lange voorstelling, dus zaten Kevin en ik pas om 11 uur in de auto terug naar Zoetermeer. Als je denkt dat ik met een slaperig, stil en moe mannetje in de auto zat, dan heb je het mis. De setting van de musical (de mijnstakingen in de jaren tachtig in Engeland) werd tijdens de terugrit uitvoerig besproken en ik kreeg een persoonlijk college over mijnen, materialen uit mijnen en hun relatieve waarde en de mogelijke gevaren voor werknemers, allemaal van onze wandelende mini-wikipedia.

Laatste dagen van 2014

Zaterdag was voor mij een oma-ziekenhuisdag; ik ging tegen één uur naar het Diakonesse ziekenhuis. Om half vijf had ik groen licht en mocht ik Oma Dicky mee naar huis nemen. De schade; een lichte hersenschudding en een scheurtje in de enkel. Dat was dus letterlijk een knaller van een kerstfeest.

Een geluk bij een ongeluk was dat wij drie dagen niets gepland hadden, op het traditionele 3^e kerstdagetentje met onze vriendengroep na. Isabelle had nog alleen kunnen gaan, maar het gladde weer (in combinatie met een auto zonder winterbanden) werkte ook niet mee. Ook zij zag er uiteindelijk vanaf. Volgend jaar beter.

Zondag luchte ik de kids in het releatief nieuwe speelbos van Houten; Nieuw Wulven. https://www.houten.nl/burgers/cultuur-en-vrije-tijd/recreatie-en-toerisme/speelbos-nieuw-wulven/. Een prima speelplek, zelfs in de winter. Ik kwam met twee blije maar doorweekte en koude kindjes weer thuis, die dus lekker onder de warme douche konden bijkomen.

Maandagavond probeerden we nog een keer met Oma uit eten te gaan. En dat lukte zonder brokken! Omdat de meeste restaurants in Houten op maandagavond gesloten zijn, gingen we naar het Texas restaurant in Woudenberg http://www.ribhousetexas.nl/. Deze was bijzonder leuk uitgedost in kerstsferen; de kinderen keken hun ogen uit.

Dinsdag hadden we met Gerben, Helen en kids afgesproken. Als eerste gingen we op het Rond in Houten schaatsen. Dat ging voor Kevin en Aimée wat onwennig, maar ze hadden toch veel plezier. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=0Tb07FeSfLw&feature=youtu.be. Na een frietje gingen we naar Utrecht om het Chinese lichtjesfestival China Lights te bezoeken in de botanische tuinen. http://chinalightutrecht.nl/nl. Bijzonder en mooi; wel heel erg druk!