Hallo 2015!

Woensdag heetten we het nieuwe jaar welkom bij zus Karin en familie in Ermelo. Uiteraard met veel vuurwerk, lekker eten en drinken. En lekker Hollands; met nieuwjaarsconferences (van Guido en Youp) en kaartspelletjes. Allemaal erg “gezellig” – nog zo typisch Nederlands woord - en de belangrijkste reden voor ons om  de feestdagen in Nederland door te brengen; gezelligheid met de familie.

Donderdag bezochten we zus Marijke en gezin in Veenendaal. Waar Marijke zelf ziek was en de rest van de familie net herstellende en nog zwakjes. Wij hadden een snipverkouden Aimée. Isabelle was bang dat iemand van ons aangestoken zou worden, net voor de terugreis, maar het was al te laat. Halverwege een wandeling werd zij ook ziek. We reden door naar Zoetermeer waar Isabelle en Aimée allebei zonder eten om half zeven het bed opzochten.

Vrijdag sliep Aimée tot een uurtje of negen en die was daarmee weer hersteld, ook getuige de vette pannenkoek die ze als ontbijt naar binnenwerkte. Isabelle bleef echter ziek op bed liggen tot een uurtje of vijf ‘s middags. We hadden deze avond een avondje uit met Oma Dicky voor haar verjaardag; naar de musical Billy Elliot in Scheveningen. Isabelle’s vervanger werd uiteindelijk Kevin, bij gebrek aan volwassen kandidaten. Kevin genoot eerder al van kindermusicals in Toronto, de Cirque du Soleil voorstellingen die we in Las Vegas en Toronto hebben gezien en onlangs nog van de musical in London. Het zal ook wel door de “klassieke opleiding” van Fieldstone komen (ze bezoeken regelmatig theater- en muziekvoorstellingen), want op z’n negende kan onze stuiterbal goed stil zitten en genieten van een show. Zo ook van Billy Elliot, die volgens Kevin uiteindelijk “super duper mega leuk” was. Het was wellicht ook één van de betere musicals die ik in Nederland heb gezien, met name door het relatief hoge tempo en de uitstekende dans. Ook Oma Dicky genoot gelukkig van haar kado, ondanks haar “kreupele” voet door de val de week ervoor. Het was ook een lange voorstelling, dus zaten Kevin en ik pas om 11 uur in de auto terug naar Zoetermeer. Als je denkt dat ik met een slaperig, stil en moe mannetje in de auto zat, dan heb je het mis. De setting van de musical (de mijnstakingen in de jaren tachtig in Engeland) werd tijdens de terugrit uitvoerig besproken en ik kreeg een persoonlijk college over mijnen, materialen uit mijnen en hun relatieve waarde en de mogelijke gevaren voor werknemers, allemaal van onze wandelende mini-wikipedia.