Weekend Verjaardag Isabelle

Afgelopen dinsdag werd Isabelle al weer negenendertig jaartjes. Dat vierden we uitgebreid dit weekend. Daarvoor kwamen speciaal de oma’s op vrijdagmiddag aan uit Nederland. Zaterdagmiddag gaven we Isabelle haar lievelingskado; een middagje shoppen met man, even zonder kinderen… Dus gingen Isabelle en ik shoppen in Vaughan Mills, een groot en mooi winkelscentrum ten noorden van Toronto, includief enkele grote outlet stores. http://www.vaughanmills.com. Je hebt hier in Toronto niet echt het outletshoppen wat zo bekend is bij de zuiderburen, maar dit komt er dichtbij; redelijk goede prijzen en prachtige grote winkels met uitgebreide assortimenten. Een van de meest indrukwekkende winkels is niet een kledingwinkel, maar een outdoorspecialist; Outdoor World, includief groot aquarium, een echt vliegtuig en andere zeer indrukwekkende aankleding.

’s Avonds gingen Isabelle en ik uit eten bij waarschijnlijk het beste Indiaase restaurant waar we ooit gegeten hebben.  http://www.amayarestaurant.com. Dit restaurant maakt heerlijk Indiaas eten – veel meer dan een lekkere curry.

Zondag gingen de oma’s mee naar judo, waar Aimee een oranje band kon binnenhalen. Aan het einde van de middag had Kevin skiles. Aimee’s tweede ronde skilessen is helaas helemaal geannulleerd. Vorige week werden we nog verteld dat het eenmalig was; deze week kregen we echter te horen dat alle lessen gecancelled zijn. Jammer.

Ik ging ook even skieen en kwam onderweg nog Kevin tegen. http://www.youtube.com/watch?v=MQinV4oSKAA&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2.

‘s Avonds vierden we met z’n allen Isabelle ’s verjaardag met een etentje bij ons favoriete feestrestaurant Copacobana. De vrolijke braziliaanse klanken brachten de feestbeesten bij ons naar boven; http://www.youtube.com/watch?v=WYoiFKjb2G0

En http://www.youtube.com/watch?v=SQOZRAabXAg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1.

http://www.youtube.com/watch?v=vFuzmriN_Ko
http://www.youtube.com/watch?v=TwKceCd7WbU

Antarctica de videos

Ik heb afgelopen Antarctica reis niet veel filmpjes gemaakt, maar hier zijn er toch een paar.

Ten eerste zoals geschreven http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/02/op-weg-naar-antarctica-vliegen-naar.html was het uitzicht over Torres Del Paide geweldig, toen ik daar overheenvloog op weg naar Punta Arenas. Filmpjes http://www.youtube.com/watch?v=O3n-SqLwyRk&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg en http://www.youtube.com/watch?v=rWr8ZfuETWk&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Het mooie van zeekayaken in Antarctica wordt goed in beeld gebracht in http://www.youtube.com/watch?v=c7-9op6MqjI&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2

Op het volgende filmpje tijdens het kayaken zijn er zelfs vliegende pinguins te zien. http://www.youtube.com/watch?v=Y7A-5vsxBWI&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3

En het laatste fimplje is het beste filmpje; ik heb het al in dit blog gemeld; pinguin jonkies die grote Elephant seals plagen. Geweldig! http://www.youtube.com/watch?v=QOFyB--DYCQ&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1

Family Day Weekend

Het laatste weekend was een lekker lang weekend, want maandag hadden we allemaal vrij dankzij de eerste Canedese vrije dag van het jaar “family day”. Dus toen we zaterdagavond terug kwamen van ons verplichte uitje naar Niagara Falls, hadden we nog een volledig gewoon weekend thuis voor de boeg.

Zondag was sportdag met eerst judo en vanaf dit weekend skieen voor de kinderen. Helaas werd Aimee’s les geannueleerd, maar zal deze volgende week wel gewoon plaatsvinden. Aimee mocht wel boodschappen doen met mij, wat echt één van haar favoriete uitjes is. Altijd leuk met haar op stap, want ze had weer eens een uitspraak van de dag. Lekker zittend in het karretje kwamen we tegenover een vrouw met een baby te staan. Onze vierjarige betweter zei “You have a really cute baby”  (je hebt een hele schattige baby). Behoorlijk bijdehand van een vierjarig “cuty herself”.

De mannen gingen vandaag skien. En dat hebben ze geweten. De temperatuur daalde vandaag ondanks de zon en een prachtige blauwe hemel naar -17C. Brrrrrrrr. Als twee ijsklontjes kwamen we van de baan af. Lekker geskieed, dat dan wel.

Maandag was dus de kado vrije dag. Een dag voor administratie en het verder aansluiten van mijn nieuwe home theatre. En Isabelle loste haar belofte van vorige week in (toen de auto kapot was) door de kinderen naar Monsters Inc 3D te nemen.

Amerikaanse en Canadese douane

De volgende ochtend gingen we na het ontbijt meteen op pad. We reden over de beroemde Rainbow Bridge naar de Amerikaanse kant. Wij hadden er op gerekend om veel tijd kwijt te zijn aan de Canadese kant, om de papieren rond te krijgen. Maar niet bij de Amerikaanse douane, omdat we al vaak in Amerika zijn geweest per vliegtuig. Niet dus, we werden gecommandeerd om de auto te parkeren en ons te melden op een kantoortje, waar we een half uur moesten wachten om  vervolgens aan een spervuur van vragen blootgesteld te worden. Ze hadden onze paspoorten bestudeerd en wisten elke eerdere reis aan te halen. Ze waren vervelend maar niet onbeschoft; dat waren ze wel tegen een Chineese dame aan de balie naast me. Die werd echt vernederend toegesproken. Oeps Amerika, je laat je zo weer niet van je beste kant zien. Na nog een half uur werden dan toch de stempeltjes in de paspoorten gezet en mochten we doorrijden.

In Amerika maakten we eerst een stopje bij de factory outlets. Erg aantrekklijk voor papa’s en mama’s, met veel winkels, veel keuze en lage prijzen. Maar helemaal niets voor kinderen; geen speeltuin, geen ballenbak, niets. Daar konden we dus niet blijven. We reden terug naar de Amerikaanse kant van de watervallen, waar ze een mooi state-park van hebben gemaakt.  http://nysparks.com/parks/46/details.aspx. Leuk om eens uitzicht over de watervallen van de andere kant te hebben; bovendien was er veel kruiend ijs; de watervallen in een uniek winterjasje. Het was wel erg koud, dus zaten we zo weer in de auto om terug naar Canada te rijden.

Wat ons opviel is dat de Candese kant van de watervallen volledig commercieel wordt uitgebuit;  ze hebben er een mini-Las Vegas neergezet. Verrassend genoeg hebben de kapitalistische vrienden in het zuiden hun kant nog niet zo sterk commercieel ontwikkeld.

De Candeese douane was vriendelijk en behulpzaam; uiteraard moesten we even wachten, maar binnen een half uurtje reden we weg met onze papieren. Uitspraak van de dag was van Aimee tegen de grenswachter; “I really like living here and would like to stay with my daddy”.

We brachten nog een bezoekje aan het waterpark waarvoor we kaartjes hadden, als beloning voor het geduld en het goede gedrag van onze kinderen. We aten bij hun favoriete buffet van de Mandarin, en reden terug naar Toronto. Onderweg kwamen we nog in een kleine sneeuwstorm terecht met een zicht dat op een gegeven moment terugliep tot een meter of 20. Welkom in de Canadese winter. Maar tegen acht uur ’s avonds waren we zaterdag weer thuis van ons verplichte maar leuke weekendje Niagara Falls.

Verplicht uitje Niagara Falls

Nadat Kevin en ik onze verblijfsvergunningen in januari hadden verlengd (bij terugkomst uit Nederland), moesten Isabelle en Aimee ook nog hun aflopende papiertjes verlengen. Kevin en ik hebben het er nog even overgehad; zullen we de meisjes naar Nederland terugsturen en elke dag pizza en computergames organiseren? Maar na lang beraad besloten we hen toch maar te helpen hun verblijsvergunningen te verlengen. Of zoals Kevin zei “We moeten wel altijd op ze wachten, maar ze zijn wel lief”.

Dus organiseerden we een kort weekendje Niagara Falls, om daar de grens over te gaan en weer terug om de papiertjes in orde te maken. In de wintermaanden kan je bijna geen promotie missen voor hotels in Niagara Falls. De meeste hotels stunten met prijzen tussen de $100 en $120 per kamer per nacht inclusief veel kortingsbonnen. Zo boekten we voor $130 een grote suite met whirlpool en ontbijt op de 21^e verdieping met uitzicht op de falls. http://www.embassysuitesniagara.com. Daarbij kregen we $40 korting bij ons favoriete steak-restaurant The Keg, nota bene gevestigd op de 9^e verdieping van hetzelfde hotel. En twee gratis kaartjes voor een (helaas middelmatig) indoor-waterpark.

De kinderen en ik waren vrijdag vrij; ’s ochtends waren we thuis. Uitspraak van de dag was van Kevin “Kan ik Youtube bekijken – ik zal alleen nette filmpjes kijken”!?! We haalden Isabelle iets eerder op van het werk en waren twee uurtjes later in ons hotel. We aten een lekker stukje vlees en genoten van het mooie uitzicht. Toen de kinderen al lang sliepen (half tien) was er nog een vuurwerkshow die we goed konden zien van onze kamer op de 21^e verieping . Filmpjes!  http://www.youtube.com/watch?v=Xx4gmkksNaw, http://www.youtube.com/watch?v=dbDLBE2vRaQ.

Thuiskomst van de pool

Donderdagmiddag kwam ik na een lange reeks vluchten weer aan in Toronto. Ik verraste twee blije kids door vroeg thuis te zijn – en werd het eerste half uur platgeknuffeld. In Toronto was het niet altijd even makkelijk geweest. Er was op één dag 40cm sneeuw gevallen; de scholen waren gesloten en het was voor Isabelle een hele klus om de oprit leeg te scheppen. De kids hadden wel plezier…. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=B10Ojy4TnE8.

Na de oprit geveegd te hebben, kreeg onze auto startproblemen. En deze bleven doorgaan; in de week is er twee keer een wegenwacht langsgekomen en is de auto twee keer bij de garage geweest. Daarbij kwam ook nog een dag dat de douche niet meer dicht wilde. Plus waren de kids verkouden waardoor ze minder goed sliepen. Ik werd dan ook weer met open armen ontvangen…

Terug naar de bewoonde wereld

Dinsdagochtend waren we terug bij King George Island. Met opnieuw een andere uitdaging; de vliegtuigen konden vliegen, maar de zee was vrij wild met een wind van 30-40 knopen. En we konden alleen het schip af met alle bagage in zodiacs....

We hadden dus een wild ritje en kwamen vrij nat aan. Gelukkig droegen we water-afwerende kleding. Onder een strakke sneeuwstorm liepen we naar het vliegtuig. Het opstijgen van Frey base is nog spectaculairer dan de landing. Vanwege de korte baan (slechts 1200 meter) draait het vliegtuig op zijn remmen eerst alle motoren op volle kracht, voordat de remmen losgelaten worden. Als een vliegdekschip-start knalt het vliegtuig vanuit zijn remstand meteen hard vooruit. Absoluut spektakel!

En zo sta je na twee uur weer op de grond van het vaste land van Zuid-Amerika. ’ S Avonds gingen Marcelo (ons Argentijnse teamlid) en ik uiteten met de heren van DAP; de vliegtuigmaatschappij die voor ons de vluchten uitvoert naar King George Island met hun spectaculaire British Aerospace 146 jets. We vierden dat we gezamenlijk de eerste passagiers-nachtvlucht hadden uitgevoerd naar Antarctica. Ooit.

Woensdagochtend sliep ik even wat bij. ’s Middags ging ik lunchen met een lokale concurrent; altijd goed om wat leerpunten met elkaar uit te wisselen. En om even voor vier uur ’s middags begon ik weer aan het lange traject naar huis. Stap 1; Punta Arenas – Santiago.