Kevin Spielberg

Kevin heeft een paar weken geleden een boek gehad over films maken. Precies waar zijn creatieve brein interesse in heeft. Inmiddels heeft hij de volgende filmpjes geproduceerd.

Twee keer een geanimeerd mannetje;

https://www.youtube.com/watch?v=4PVkXL2hQOE&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg
https://www.youtube.com/watch?v=OhqxqHtQ7nk&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Een keer schrikken met hemzelf in de hoofdrol;

https://www.youtube.com/watch?v=W3yl28pzb8Q

En dan het hoogtepunt; de zingende (we will rock you) en sprekende appel;

https://www.youtube.com/watch?v=1SlLA3PzjfU&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg
https://www.youtube.com/watch?v=7nA98yae8BU&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Terug thuis met kerstsfeer

Vrijdag was ik om zes uur ’s avonds weer thuis is in een al koud Toronto. Het was een warm welkom, het gezin had me gemist. Het gezin was ook een beetje aan het kneuzen; Isabelle en Kevin waren vrijdag zelfs thuis gebleven en Aimee had ervoor gekozen om, met een lichte verhoging en wat asperine, naar school te gaan. Renee was ook ziek in haar eigen huis.
Het gezin had dus behoefte aan wat papaliefde. Na de nodige knuffels werd de open haard aangestoken voor wat extra warmte. We besloten ook de kerstboom op te zetten. Want sinds afgelopen weekend is de kerstman weer in het land, dus wij mogen in Canada nu al de boom versieren! Dat is inmiddels meer een kids-gelegenheid dan voor de ouders; zowel Kevin en Aimee werkten hard en enhousiast mee aan het opzetten en versieren van de boom. Filmpjes! https://www.youtube.com/watch?v=L8FYkVJ5Uc0
https://www.youtube.com/watch?v=UV1O_6sqdPU
https://www.youtube.com/watch?v=FHVUqie_0jk

Zaterdag werd de kerstsfeer compleet gemaakt met de eerste lichte sneeuwbui. Te weinig sneeuw om in te gaan spelen (ook al probeerden Kevin en Aimee het wel), maar genoeg voor een prachtig wit winterlandschap. Kevin probeerde verder nog de kerstboom op te leuken, door zelf gemaakte kadootjes voor iedereen er onder te leggen. Toen hij erbij zei dat hij zo blij was met “z’n familie” kwam het warme kerstgevoel helemaal naar boven.

Inmiddels hebben Kevin en Aimee ook al ieder een videoboodschap van de kerstman gehad! Zie http://www.portablenorthpole.com/watch/gXCsK9rjQ1y6ElEinP7B5YA%3c en http://www.portablenorthpole.com/watch/gRAJF55c5z0fk2HFy-4qqrw%3c

Speed sight-seeing

In Perth ging ik speed sight-seeing door in een run van 1,5 uur enkele bezienswaardigheden te bekijken. In Adelaide had ik daarvoor zelfs geen tijd; we kwamen op maandag om 10 uur ’s avonds aan en vlogen de volgende dag om drie uur ’s middags alweer naar de volgende stad; Brisbane. Brisbane is leuk! Het is een stad die aan de  oostkust ligt, noordelijk genoeg (denk aan de andere kant van de wereld; noord=warm, zuid=koud) om tropisch te zijn. Dus; lekker warm, zonnetje en een tropische begroeing. Woensdag ochtend ging ik weer speed sight-seeing door in een run van een uur wat van deze stad te zien. Ook Brisbane heeft prachtige botanische tuinen. Daarnaast enkele relatief oude gebouwen net naast het park, die  het bekijken waard zijn. Ik sloot daar af met het rennen langs de rivier. Hier hebben ze een lang pad aangelegd voor fietsers en wandelaars – helemaal perfect om te rennen, met een heerlijk warm zonnetje op je hoofd.

We vlogen aan het einde van de dag weer door, naar Melbourne. Hier ben ik al vaker geweest. En in tegenstelling tot de mening van vele anderen ben ik niet bijzonder gek op deze stad. Het is ok, met een gezellig centrum en veel restaurants en barretjes. Het is ook een bijzonder levendige stad. Ik had woensdagavond met David “Dutch” afgesproken. Vier jaar geleden was hij de expeditieleider op mijn eerste Quark trip naar Spitsbergen, toen ik nog voor Sawadee werkte. Het is, zoals zoveel van onze expeditiestafleden, een fascinerende persoon. Dutch werkt nog steeds voor Quark, ook al heeft hij nu een andere baan, die hem gelukkig alsnog toestaat om in het Arctische seizoen vier tot zes weken voor Quark te werken. Het was een gezellig etentje bij een fantastisch Argentijns restaurant.

Donderdag had ik de hele dag meetings voordat ik naar Sydney vloog –wederom geen tijd voor speed sight-seeing. In Sydney had ik vrijdag nog één afspraak voordat ik koers zette naar huis. Sydney is ook één van mijn favoriete steden; een groene havenstad met geweldige stranden. Maar met regen duidelijk minder interessant. Dankzij de datumgrens kon ik weer tijdreizen; vrijdagmiddag vertrekken en vrijdagochtend in Vancouver aankomen.

Australia tour

Ik had het al aangekondigd; ik zou weer airmiles gaan maken. Ik zou niet mijn langste non-stop vlucht verbeteren, maar wel mijn langste trip vanaf Toronto ooit maken. Het beginpunt van mijn korte tour door Australie is namelijk Perth, helemaal in het zuid-westen van Australie. Maar liefst drie keer overstappen; namelijk Toronto-Vancouver-Auckland-Melbourne-Perth. Je hoeft echt geen medelijden te hebben, want vanaf Vancouver naar Melbourne vloog ik één van mijn favoriete luchtvaartmaatschappijen, namelijk Air New Zealand. Met heerlijke bedjes (inclusief matrasje en dekbedje), lekker eten, een uitstekende wijnkaart (inclusief yummie dessert-ijswijn), goede maar leuke informele service (“do you want bubbly or juice”) en de grappigste veiligheids-video’s in de industrie. Perth is denk ik vanuit Toronto de verste stad op de wereld; het ligt exact aan de andere kant van de aardbol. Zoals Nieuw-Zeeland dat voor Nederland is.

Ik kwam zondagmiddag in Perth aan. Perth heeft wel wat gemeen met Dallas/Ft Worth in de US en Edmonton in Canada; al deze steden zijn oorpronkelijk “wildwest coyboy” stadjes, maar dankzij olie en andere delfstoffen zijn dit bijzonder rijke steden geworden. Met inwoners met veel geld; interessant voor de wat exclusievere reisindustrie.

Ik had een hotel in het centrum. Op zondagmiddag is het centrum volkomen uitgestorven. Echt, er valt niets te beleven, er is geen kip. Ik had echter al bij aankomst een interessante grote groene heuvel waargenomen naast het centrum; later bleek deze Mt Eliza te heten. http://en.wikipedia.org/wiki/Mount_Eliza,_Western_Australia. Ik trok mijn renspullen aan, en rende zo mijn jetlag weg naar de heuvel. Onder aan de heuevel zag ik een lange trap. Verbazingwekkend genoeg werd deze trap volledig ingenomen door sporters; blijkbaar is het hier de nationale sport om de trappen zo snel mogelijk op te lopen. Ik had wellicht niet meer de training in de benen van twee jaar geleden voor de beklimming van de CN-tower, maar ging toch met goede moed in een straf tempo omhoog. Om mezelf halverwege toch lelijk tegen te komen; ik geef de schuld maar aan de jetlag. Bovenaan liet ik de rest van de sporters achter me (ze deden echt niets anders dan trap op, trap af, etc) en liep verder de heuvel op. Geen verkeerde keuze, want behalve mooie uitzichten heb je hier ook indrukwekkende (oorlogs)monumenten. Plus Kings Park en botanical gardens http://www.bgpa.wa.gov.au/kings-park. Een prachtig groen en divers park, met grote grasvelden, uitgebreide botanische tuinen (onder andere met baobab bomen) en zelfs nog een oorspronkelijk stukje bush. Het was ook bijzonder levendig; midden in het park was een groot concert aan de gang.

Terug in het hotel ontmoette ik Ken van onze Australische partner Peregrine. Peregrine maakt onderdeel uit van de PEAK groep, waar tegenwoordig ook Sawadee toebehoort (en waarin TUI een meerderheidsaandeel heeft). Na een steakje en een drankje was het voor mij echt tijd om het bedje op te zoeken.

Maandagochtend bezocht ik samen met Ken het Peregrine Travel Center in de stad; een franchise reisorganisatie/reisbureau onder de Peregrine vlag. Peregrine heeft gekozen om Quark exclusief te verkopen in het segment poolreizen; de franchisers hebben echter de vrijheid om ook andere organisaties te verkopen. Door middel van presentaties en discussies overtuigden we ze echter van de kracht van markleider Quark Expeditions en staat ook dit kantoor nu achter de exclusiveitsbeslissing.

In de namiddag reden we terug naar het vliegveld om door te vliegen naar stad nummer twee; Adelaide. Al een klein stukje dichterbij huis. Het rare van Adelaide is de tijdzone; ik heb in mijn leven al heel veel gereisd door allerlei tijdzones, en altijd ging je horloge een aantal hele uren vooruit of achteruit. Adelaide heeft echter een verschil met andere tijdzones van een half uur. Zo gaat mijn horloge tussen Perth en Adelaide twee-en-half uur vooruit. Raar, dat heb ik nog nooit meegemaakt.

Met Hans naar de Amazon

2014 is nog 1,5 maand weg, maar ik heb nu al een goed voornemen; als het even kan meer “leuke” reizen maken. Ik ben dit jaar de hele aardbol over geweest, maar de meeste reizen waren voor korte bezoekjes, meetings en presentaties. Zoals mijn huidige Australie trip, waarin ik 5 steden in Australia bezoek in 5 dagen. Denk je echt dat ik tijd heb om wat leuks te doen / zien?

Mijn eerste geplande “leuke” reis in een Amazon Cruise van International Expeditions, die ik zelf ga begeleiden voor klanten van Quark Expeditions. En jawel, hierover heb ik zelfs professioneel geblogd; http://www.quarkexpeditions.com/blog/2013/11/international-expeditions-travelling-to-the-amazon-with-hans-lagerweij/

In juli wordt dit overigens gevolgd door een droomreis voor het hele gezin; we gaan naar de Galapagos eilanden. Isabelle en ik dachten in onze tijd zonder kids er regelematig over om naar deze natuur-droombestemming te gaan. En nu de kinderen oud genoeg zijn en we het nu voordeliger kunnen doen, hebben we de kans gegrepen. Als bijkomend voordeel denk ik na mijn Australie trip genoeg airmiles gespaard te hebben om met het hele gezin naar Ecuador te vliegen. Zo heeft het vele zakenreizen toch nog een prive-voordeel!

Langste non-stop vlucht

Met een lange reis naar Australie voor de boeg, moest ik denken aan de vlucht van een paar weken geleden vanaf Hong Kong naar New York vloog. Deze voelde als één van de langste vluchten, die ik ooit heb gemaakt. Ik heb het maar eens op mijn favoriete wiki opgezocht, en het is inderdaad de langste non-stop vlucht die ik ooit heb gemaakt. Met 12980 km staat het op plaats 9 van de langste non-stop vluchten ter wereld. Eigenlijk bijna op nummer 8, want nummer 1 (Singapore – New York) wordt deze maand gestopt. Interessant in het lijstje is dat in de top geen Europese vluchten voorkomen; het is met name tussen Noord-Amerika en Azie/Australie met een uitzondeirng voor enkele Amerikaanse-Afrikaanse vluchten en naar het midden-oosten (Dubai).

http://en.wikipedia.org/wiki/Non-stop_flight

Als je in het lijstje naar beneden scrollt, kan je de langste vlucht per luchtvaartmaatschappij vinden; voor KLM is dat Amsterdam-Buenos Aires met 11437 km.

Tot zover deze mededeling voor geeks & freaks.

Een avond met Paul Nicklen

Dinsdagavond hadden Isabelle en ik iets bijzonders. Quark Expeditions sponsorde een evenement in Toronto, namelijk de presentatie van de fotograaf Paul Nicklen. http://www.paulnicklen.com. Paul werkt voor National Geographic en is hun specialist in poolfotografie. Waarvan het meeste onder water gedaan wordt. Hij is daarmee wereldberoemd geworden en wordt in het algemeen erkend als de beste wild life-fotograaf in de poolgebieden.

Als je denkt dat 1,5 uur lang foto’s kijken in een concertzaal met 250 man saai is, dan heb je het mis. Dit was fascinerend. Paul is een uitstekende verteller en elke foto had uiteraard zijn eigen verhaal. En als je denkt dat je met een goede technische kennis en goede apperatuur dezelfde foto’s kan maken als Paul, denk dan opnieuw. Als er iets duidelijk werd tijdens deze presentatie, dan is het wel wat je moet opofferen om het perfecte shot te maken; de perfecte cover-foto. Soms wacht Paul weken, ja zelfs maanden voor het juiste moment van enkele seconden om toe te slaan en de perfecte foto te nemen. Soms ligt hij urenlang in ijskoude water. Wel met een dry suit aan, maar ook daarmee raak je snel onderkoeld in poolwater. Onderkoeld raken is zijn middle-name. Overleven op rauw zeehondenvlees is een ander uiterste. Bij het maken van het perfecte diershot, hoort ook een element van (voor hem) gecalculeerd risico nemen. Waar wij blij zijn met onze zoomlens om dieren dichterbij te brengen, geeft Paul de voorkeur aan een groothoeklens, om vervolgens dieren tot op enkele meters te naderen. Geen probleem bij pinguins, maar ja, oog in oog staan met een walrus, een leopard-seal of ijsbeer is niet niks…. Het resultaat mag er wel wezen; bekijk zijn foto’s maar – ze zijn spectaculair mooi.

Kortom een fascinerende avond. Met uiteindelijk een welverdiende staande ovatie voor de fotograaf.