Karten en vliegen

Vrijdag namen we bij Quark afscheid van collega Francesco. En hoe kan je beter afscheid nemen van een Italiaan, door hem een potje scheuren aan te bieden? We gingen dus met het hele team karten. Een grappig detail; na een paar eerste rondjes waarin de individuele rondetijden werden gemeten, werden we in teams van 2 gezet. En daarna begon iets wat ik in Nederland nog niet had gezien; een uursrace, waarin je zoveel mogelijk rondjes moet afleggen met je team. Inclusief verplichte chauffeurs-wissel in de pit die dus zo snel mogelijk diende te gebeuren. Het gevolg is een fanatieke strijd, waarin wagentjes toch af en toe tegen elkaar klappen. Of elkaar afsnijden. Ik werd uiteindelijk tweede, maar mede omdat ik door een collega zo hard de kant in werd gereden dat mijn wagentje vast kwam te zitten onder de autobanden. 

Vermoeid door de inspanning en concentratie melde ik me ’ s avonds thuis, waar we snel inpakten en koers zetten naar Toronto Pearson Airport. Om elf uur ’s avonds steeg de B747 van KLM op richting Nederland. Het viel me op dat KLM nu wel heel veel stoelen aanbiedt naar Toronto, want we vlogen in een van de slechts zeven volledige passagiers B747s. Dus ruim vierhonderd goed gevulde stoelen!