Life is a beach

Het 40 kilometer lange strand van Long Point is wederom een positieve verrassing van Ontario; een geweldig mooi strand. Het lijkt alsof het een gewoon zeestrand is, uitgestrekt, je ziet de overkant niet  en met behoorlijke golven. Alleen als je een spatje water in je mond krijgt, wordt je eraan herinnerd dat het toch echt zoet water is, een meer. Sommige lokale websites schepten op dat de stranden hier kunnen wedijveren met de Caribbean. En inderdaad; het zand is fijn zonder steentjes (of schelpen), landinwaarts is het prachtig groen, en onder een strak blauwe hemel met zon kan je met een beetje fantasie je wel wat zuidelijker wanen dan Ontario.

Direct vanaf het strand heb je een rustig stukje water, max. 70 cm diep, dat afgesloten wordt door een eerste zandbank. Ideaal poeltje dus voor de kinderen. Daarna beginnen de golven en wordt het dieper, totdat je verder in het meer weer een tweede zandbank tegenkomt. Daar is het weer zo’n 70cm diep en zijn de golven het hoogst. En uiteraard het leukst. Aimée vond samen golfje springen geweldig, zoals te zien is op de volgende filmpjes. http://www.youtube.com/watch?v=upfw16_dC5I. Let op de kreetjes en gilletjes van plezier! Hetzelfde geldt voor het tweede filmpje http://www.youtube.com/watch?v=ja4vGqR9YTU. Op het derde filmpje krijgt ze helaas al gauw een slok water binnen, maar herstelt ze zich meteen http://www.youtube.com/watch?v=tXSgMH8jHFE

In tegenstelling tot de meren in het Noorden van Ontario, kom je hier niet voor de ultieme rust. Op zo’n prachtige zomerdag in een lang weekend is het hier vrij druk; echter in vergelijking met de Nederlandse stranden op een vergelijkbare dag is het wel weer rustig. Er zijn hier ook niet zoveel accommodaties. Er is geen hotel of resort; alleen wat cottages en een camping. Ik vermoed dat er toch veel dagjesmensen komen, zelfs uit Toronto. Want tweeënhalf uur rijden is voor een Canadees niet veel.

Zaterdagmiddag brachten we op het prachtige strand door. Daarna volgden barbecue en kampvuur bij de cottage. Een heerlijke dag en avond, die alleen  plotseling toch een traantje kreeg. Wat bleek; Aimee sloot afgelopen week haar Pooh Bear Room crèche-tijd af. Vanaf volgende week zit ze tot en met augustus in een oudere speelgroep van haar crèche. Sommige klasgenootjes gaan mee, maar de meeste gaan op vakantie en vanaf volgend jaar gaat iedereen zijn eigen weg – bijna iedereen naar een andere school. En dit leek ze zich plotseling zaterdagavond te realiseren; onverwacht en zonder hint hadden we grote tranen omdat ze haar vriendjes zou gaan missen. Eerlijk gezegd hadden we dit eerder verwacht, omdat ze zo’n sociaal diertje is. Maar blijkbaar overheersten de positieve gevoelens van graduation en het uitzicht om ook als groot meisje naar Fieldstone te gaan. Met een dikke knuffel en een marshmallow van het kampvuur hadden we haar gelukkig ook zo weer getroost.