De zomerrust is nu echt voorbij, want de komende maand
heb ik weer een aantal tripjes ingepland.
Het was de afgelopen maanden rustig wat reizen betreft, op de familievakanties
na uiteraard. Maar de komende tijd zal ik weer wat continenten aandoen.
Deze week viel nog mee, want de hoofdbestemming was
Seattle, waar ik de bedrijven Zegrahm en Europe Express/Go Today bezocht. Het
waren succesvolle bezoekjes en men weet inmiddels de smaak van hun nieuwe directeur,
want er waren na het werk 2 etentjes bij de beste steakhuizen van de stad.
Behalve business reviews had ik ook nog een interview met een potentieel nieuw
teamlid, dus mijn agenda was goed gevuld.
Woensdagochtend vloog ik door naar Vancouver, slechts 40
minuten vliegen noordelijk van Seattle, maar aan de andere kant van de grens.
Hiervandaan begon ik aan een bijzonder leuk maar ook zeker nuttig tripje. Een
van de poolreisveteranen, Dennis Mense van Travelwild
(ooit nog gewerkt als Quark Expeditions expedition leader), woont namelijk op
een klein eilandje voor de kust van Vancouver, tussen het grote Vancouver
Island (wat we met het gezin vorig jaar bezocht hebben) en de stad. De enige
manier om er te komen is per watervliegtuig; dus offerde ik me graag op om
Dennis de hand te schudden.
Vancouver airport heeft een
watervliegtuigbasis aan een rivier ten zuiden van het vliegveld. Het is best
wel druk; veel eilanden en stadjes in het noorden zijn alleen met dit
vervoermiddel of een lange boottrip bereikbaar. Het watervliegtuig dat ik heen
had was ook nog eens een echte klassieker, namelijk een De Havilland DH-2 Beaver. Ik zocht het toestel op met behulp van Google;
het is gebouwd in 1956, waarmee het meteen het oudste vliegtuig is waar ik ooit
mee heb gevlogen. http://www.airport-data.com/aircraft/C-FJFQ.html Graag nam ik plaats in
de stoel naast de piloot.
Ik maakte ook wat filmpjes, zoals de start in Vancouver http://www.youtube.com/watch?v=mje-Tmh0s98. Het is toch wat minder spectaculair dan gedacht, want je klimt maar heel
langzaam met het vliegtuigje. Wat wel erg leuk is, zijn de geringe vlieghoogte
(slechts 100 meter) en lage snelheid (zo’n 150km/uur). Je kan daardoor alles
goed zien, en zoals we tijdens onze vakantie vorig jaar opmerkten; dit gebied
met de vele baaitjes en eilandjes is een van de mooiste plekjes ter wereld.
http://www.youtube.com/watch?v=0yaqoBJAYqw en http://www.youtube.com/watch?v=-gD_27i8ca8. Op een gegeven moment konden we zelfs dolfijnen in het water zien en
zeeleeuwen op de rotsen. Het was gelukkig ook nog eens een mooie, zonnige zomerse
dag, wat zeker niet altijd het geval is in dit gebied met vaak wisselvallig
weer.
Cortez island is prachtig. Puur natuur en rust. De
bevolking bestaat logischerwijze vooral uit gepensioneerden. Niet meteen
bijzonder rijken; het trekt meer wat alternatievere personen aan, getuige de
nadruk op organisch en biologisch eten en de aanwezigheid van een soort new-age ontwikkelscentrum. En de
bewoners nemen het weer op tegen de houtkapbedrijven, die ook van deze omgeving
gebruik maken, tot veel ongenoegen.
Dennis is behalve natuurliefhebber ook een actieveling;
behalve meerdaagse kanotochten, houdt hij hier zich ook bezig met duiken.
Vooral in de winter is het prachtig duiken, uiteraard wel met een dry-suit. In de zomer is het zicht onder
water een stuk minder door grote hoeveelheden plankton. Dat het al winter
wordt, was op te merken doordat het water (voor mij als leek) al prachtig
helder was.
Aan het einde van de dag werd ik bijna helaas weer
opgepikt; dit keer door een kleiner Cessna watervliegtuig, met alleen de piloot
en mijzelf. De start in Cortez werd weer gefilmd
http://www.youtube.com/watch?v=WCUU57JfJS0. Onderweg maakten we nog een tussenlanding in Porpoise bay, om een andere piloot op te halen, die klaar was met
de dag. Helaas was mijn telefoon op een gegeven moment vol door het filmen, dus
kon ik niet de hele landing in beeld brengen. http://www.youtube.com/watch?v=FWlM47JV1kk
Het was weer eens een werkdag die deze baan mede zo uniek
en interessant maakt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten