Wereldreiziger

Deze week was het weer eens tijd voor één van mijn langere reizen. Maar voordat ik zondagavond vertrok, aten we met alle buren in het parkje aan het einde van onze straat. Er was een georganiseerd buurtfeestje en iedereen bracht een paar gerechtjes mee.

Zondagavond vertrok ik naar Munchen, waar ik binnen een uur overstapte op de vlucht naar Moscou. In Munchen ontmoette ik ook onze ervaren Rusische kapitein Petr – mijn persoonlijke begeleider, coach en vertaler voor alle Rusland reizen. Ik heb het eerder gezegd, maar het is zo waar; reizen met Petr is altijd fascinerend. Deze man, nu eind zestig, is één brok ervaring en hij kan geweldig vertellen. Petr had vakantie gevierd in Zuid-Frankrijk en we vlogen dus samen door naar Moscou.

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar altijd als ik Moscou bezoek regent of sneeuwt het. Best jammer, want behalve het rode plein en omstreken is het verder geen mooie stad, dus in combinatie met slecht weer en modderige straten geeft dit altijd een beetje een deprimerende indruk.

In Moscou ontmoette we een distributie-agent en ook de partners van Atomflot, de eigenaren van de nucleaire ijsbrekers. Atomflot is weer een bedrijfsonderdeel van het Rusische nucleaire agentschap. Er zullen niet veel “westerse” personen zijn die dit gebouw bezoeken, dus is het een unieke ervaring. Ook al ga je verrasend genoeg niet door veel controles; je één keer identificeren is genoeg. Nou ja, ik vermoed ook niet dat er ergens in een laatje wat uranium verborgen ligt; uiteindelijk is het gewone kantoorruimte.

Woensdagmiddag vloog ik door naar Kopenhagen, voor een meeting en etentje met een Deense partner. Donderdagochtend vloog ik door naar Londoen, voor een volgende meeting met een scheepseigenaar. Later in de middag bezocht ik mijn nieuwe team van Europe Express, die bezig waren met de voorbereiding van een groot evenement; namelijk de NFL wedstijd in London. Elk jaar spelen twee topteams van de NFL (National Football League, oftewel American football) een demonstratiewedstrijd in London, en ze brengen veel supporters mee, die er meteen een lang weekend London aan vastknopen, inclusief feestjes en excursies. Dit wordt allemaal georganiseerd door de collega’s van Europe Express. Ik dronk een drankje met ze in de pub, maar daarna moesten ze echt weer aan de slag – dit is hard werk en veel georganiseer. Dus zat ik donderdagavond alleen in mijn hotel. Normaal gesproken tijd dat ik nog even de laptop opendoe, maar dit keer pakte ik het anders aan. Ik liep naar een last-minute ticket-winkeltje aan de overkant en kocht een kaartje voor een musical. Dus ging ik in mijn eentje naar de musical Rock Of Ages. http://www.rockofagesmusical.co.uk. En ik had een geweldige avond; het is de leukste musical die ik ooit heb gezien. Het verhaal is slap, maar de humor is geweldig (regelmatig wordt ook het verhaal zelf belachelijk gemaakt). En uiteraard de reden dat ik deze musical koos; de muziek is fantastisch. Dus; houd ‘m in de gaten. Als deze naar Nederland komt; zeker gaan.

Vrijdagochtend bezocht ik Exodus, wederom een distributiepartner en net zoals Sawadee een onderdeel van de PEAK groep, waarin TUI een 60% aandeel heeft. Dus ook een zusterbedrijf. Op Heathrow ontmoette ik nog een potentieel nieuwe technologieleverancier, voordat om drie uur de wielen los gingen op weg naar Toronto. Een drukke werkweek is weer voorbij. En telefonisch had Aimée bij terugkomst 100.000 kussen beloofd. Een aanbod dat niet af te slaan is.