Parkeerboete aanvechten

Afgelopen september had ik een keer een parkeerboete gehad, $60. Volgens mij onterecht, het parkeerverbod stond niet duidelijk aangegeven. Ik kon uiteindelijk één parkeerverbodbordje vinden, verborgen achter een paar dichte takken van een boom. Ik nam met mijn telefoon meteen enkele foto’s van de onduidelijke situatie en besloot de boete aan te vechten. De moeite en tijd nauwelijks waard, maar “De Eer” stond op het spel!

Afgelopen maandag moest ik dan ook “voorkomen”. Omdat er geen normale beroepsprocedure is, komt iedereen meteen voor de rechter. Gevolg; een compleet overbezette rechtbank en overbelast justitiesysteem. Het eerste wat de aanklager daarom aanbood aan iedereen in de zaal, is het verlagen van de boetes met 2/3 indien je “schuldig” zou verklaren. Dus; als je maar braaf zegt dat je schuldig bent, wordt je boete verlaagd, ongeacht je argumentatie of bewijsvoering. $60 wordt $20 en de meest voorkomende boete van $30 wordt $10. Zeg maar, drie halen één betalen! Als je de tijd kan missen, is dat dus een prima strategie, of je schuldig bent of niet.

Maar goed, mijn eer stond op het spel. Dus ik hield koppig vol bij de aanklager onschuldig te zijn. Het gesprek ging op een rare manier verder. Hij vroeg me niet naar mijn bewijslast of argumentatie, maar probeerde me onder druk te zetten. Begreep ik wel dat de agent die de boete had uitgeschreven in de zaal aanwezig was en bereid was tegen me te getuigen? Dacht ik dat de rechter ooit zou twijfelen aan een Canadese wetshandhaver? En hij zou in plaats van $60 boete $80 eisen. Dus het is absoluut in mijn voordeel om schuld te bekennen en de $20 te accepteren. Sorry Meneer de Aanklagert, maar dit is een koppige Nederlander. Onschuldig. Punt. Toen kwam er eindelijk twijfel in zijn ogen. Waarom denk ik dan wel onschuldig te zijn? Toen kreeg ik eindelijk de kans om mijn foto’s te overleggen. Die probeerde hij vervolgens onderuit te halen; want wanneer waren deze wel niet genomen? Mijn antwoord; twee minuten nadat de boete was uitgeschreven; je ziet de agent op één foto zelfs de boete nog uitschrijven. En jawel, het waren bijzonder overtuigende fotos; geen verkeerverbod te zien. Mijneer de officier koos eieren voor zijn geld en liet de zaak vallen. En ik voorkwam dat $60 in de zakken van Rob Ford, ahum de gemeente Toronto, belandde. Dit moest nog wel even voor de rechter bevestigd worden, want jawel het is een officiele rechtszaak en die moest correct afgewikkeld worden. Ik moest mijn naam zeggen en kon vervolgens met de woorden “Thank you Your Honor” (Edelachtbare) weglopen.  Triomfantelijk liep ik naar buiten. I fought the law… and I won”.