En zo had ik mijn
eerste reisweek van 2014 te pakken. Zondag vloog ik al naar London. Voor het
eerst vloog ik overdag van Noord-Amerika naar Europa. 95% van alle vluchten
zijn door de nacht, want dat is waarschijnlijk een efficient gebruik van
vliegtuigcapaciteit. Maar Air Canada heeft één dagvlucht Toronto-London. Je
vertrekt om kwart over acht ’s ochtends en komt om kwart over acht ’s avonds
aan. Je hele dag is dus weg, maar je komt wel lekker relaxed en uitgerust aan.
Onderweg keek ik nog naar een fantastische film; Captain Phillips. Ongeveer één
keer per jaar zie ik een nieuwe film die echt indruk maakt, en dit is er één.
Het gaat over een kaping van een groot containerschip door Somalische piraten.
Een waar gebeurd verhaal. Met in de hoofdrol een weer geweldige Tom Hanks, die
een bijzonder menselijke kapitein speelt. Iemand die het voor zijn bemanning
opneemt maar geen super-held is, en helemaal doordraait van angst als op het
einde de piraten hem dreigen te executeren en de US Navy Seals ingrijpen. Verwacht
geen super-hero gevechtscenes, maar een waanzinnig echt aanvoelende thriller.
Overigens; ook de Somalische piraten zijn geweldig gecast en spelen bijzonder
geloofwaardig. Aanrader!
Maandag presteerde ik aan de board in Engeland, want goed ging. Ik kreeg
een nieuw geheim project er makkelijk door. Maandagavond hadden mijn baas en ik
een etentje met een scheepseigenaar. Dinsdag vloog ik naar Hamburg. Daar had ik,
na een rondje rennen, een meeting en etentje met het zusterbedrijf Hapag Lloyd.
Woensdag vloog ik naar Frankfurt, waar ik een meeting had met één van onze
Duitse partners. Ik had nog wat tijd over, dus reed ik even langs ons oude huis
in Wiesbaden en langs mijn oude team bij
Kimberly-Clark in Mainz, die het verrassingsbezoek wel konden waarderen. Ik
vloog diezelfde avond nog door naar Zwitserland voor een bezoek aan een zakenpartner.
Die moest de afspraak van donderdagochtend helaas afzeggen, maar inplaats
daarvan kwamen ze ’s avonds naar het hotel, waarna ik tot laat met hen
geborreld en gediscussieerd heb. Een lange dag dus, maar door het annuleren van
de afspraak op donderdagochtend kon ik uitslapen en rennen, voordat ik weer
koers naar huis zette. Ik had weer een bijzondere vlucht terug. Omdat ik kwart
over vijf ’s avonds opsteeg, deden we een race tegen het licht. We reisden de
zon achterna; het vliegtuig verloor echter de wedstrijd, want het licht kroop
steeds verder weg aan de horizon. Daarnaast hadden we veel tegenwind, waardoor
de vlucht Frankfurt-Toronto maar liefst 8 uur en 40 minuten duurde, lang voor
deze afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten