Amazone stroomopwaarts

(geschreven maandag 5 maart)

Maandagochtend werd ik wakker met uitzicht op de rivier en natuur. We hadden de bewoonde wereld achter ons gelaten; stroomopwaarts is het met name wildernis, ook al zijn er soms visserhutjes en heel af en toe een klein mini-dorpje aan het water. Dit is puur natuur, dit is de plaats waar 20% van de zuurstofproductie van de wereld plaatsvindt. Dit zijn de longen van onze aarde!

Deze tijd van het jaar is het hoogwater in de Amazone. De regentijd komt nu tot een eind (en inderdaad hebben we de laatste twee dagen nog geen regen gehad, verbazingwekkend in een regenwoud!). Het verschil tussen hoog water en laag water-tijd is enorm; ruim twaalf meter. Daardoor is de jungle hier compleet onder water gezet. Handig voor bezoekjes, want nu kan je met bootjes door kreekjes diep het oerwoud invaren. Het betekent ook dat er op dit moment alleen dieren wonen die of goed kunnen vliegen, goed kunnen zwemmen of goed in en tussen bomen kunnen leven (zoals apen en luiaards). Gronddieren kan je niet verwachten. We zullen nog voor piranha’s vissen, maar ook deze zijn nu moeilijker te vangen, want ze zitten verscholen in de ondergelopen bossen, waar er meer aas te vinden is. Tenslotte wellicht mijn favoriete dier in de Amazone; de grootste slang ter wereld, oftewel de Anaconda. Die hebben nu zoveel watermassa om zich te verschuilen, dat ook de kans om deze te zien erg klein  is.

Om 9 uur maakten we ons eerste uitstapje. Hier worden geen zodiacs gebruikt, maar lange speedboten. Voor de vogelaars onder ons is dit een paradijs; in rap tempo werden diverse volgels gespot. De gidsen zijn voortreffelijk; ze hebben aan een geluidje genoeg om te weten welke vogels in de buurt zijn. Of kikkers. Verder zagen we nog luiaards en wederom een mooie leguaan. Toen we deze aan het bewonderen waren, hoorden we opeens achter ons geplons. En jawel, hier was weer onze roze rivierdolfijn.

Na lunch en siesta volgde om vier uur een volgende uitstapje. Wederom gingen we een nauw kreekje in en zagen we veel vogels, luiaards en dit keer ook apen. De gidsen hebben een bijna onuitputtelijke kennis; zo leerden we over een grote witte waterlelie die met z’n geur ’s nachts kevers vangt, deze een tijdje vasthoudt en dan weer los laat om verdere lelies te  bevruchten. Opvallend; in de tijd dat de plant de kevers vasthoudt verandert het van een vrouwtje (wit) naar een mannetje (paars).

Terug op de boot kregen we een optreden van de bemanning, die ook behoorlijk muzikaal zijn. Op het hoge buitendek was het heerlijk om een wijntje te drinken met live muziek, terwijl de natuur om je heen pikdonker werd. Er was geen lichtje te zien en niets anders wat op bewoonde wereld duidt; maar rond zeven uur zag ik de bemanning druk bezig met hun mobiele telefoons. En jawel; vreemd genoeg hadden we een paar minuten signaal! Genoeg om een telefoontje te plegen naar huis – met een uur tijdsverschil was het daar net bedtijd. Perfecte timing!