(gescrheven vrijdag 9 mei)
Vrijdagochtend
waren we weer in de buurt van de Confluence, oftewel de plek waar de
rivieren de Maranon en Ucayalli samenkomen en de Amazone rivier
vormen. We maakten om half zeven ons eerste uitstapje naar een dorpje om de
plaatselijke Shaman (medicijnman) te bezoeken. Met het dorpje heeft
International Expeditions een bijzondere relatie, want zij hebben de
plaatselijke waterzuiveringsinstallatie betaald. En toen de Shaman zijn
kruidentuin verloor door hoog water, bekostigde International Expeditions een
nieuwe tuin die wat hoger ligt.
De Shaman is de
plaatselijke medicijnman die zijn leven toegewijd heeft aan de studie van
planten en kruiden en het helpen van mensen. Een bezoekje aan de Shaman kost
geen geld; hij krijgt eten van de dorpsbewoners. Niet alle drankjes en kruiden
die hij gebruikt zijn zonder problemen te nemen; van één van de zware drankjes
ga je behoorlijk “trippen” en hallucineren. Ik hoorde dat een paar jaar geleden
een Nederlander (ja hoor wij weer) een flesje kocht en dacht dat hij door het
opdrinken van het hele flesje een bijzondere coole trip kon maken op natuurlijke
wijze; hij heeft het helaas niet overleefd.
De Shaman is geen
magier of iets dergelijks. Want die zijn er ook; de zogenaamde witchdoctors.
Deze gebruiken volgens de inwoners de negatieve krachten en toverkracht van de
jungle voor hun doeleinden, terwijl de Shaman alleen de positieve producten van
moeder aarde gebruikt. De Shaman gaf een demonstratie van een ceremonie,
waarbij hij ons allemaal beschermde.
Na het ontbijt
gingen we op weg voor ons volgende uitstapje. We staken dwars door de
ondergelopen jungle door naar de Maranon rivier. Daar bezochten we een hoger
gelegen stuk jungle. Eindelijk konden we aan wal gaan voor een echte
jungle-walk. We kregen twee gidsen uit het plaatselijke dorp mee, waarvan er
één geniaal was. Ik verbaasde me eerst dat hij niet met ons over het pad liep;
wij liepen op het pad en hij door de jungle naast ons. Maar al gauw kwam hij
met de mooiste gifkikkers aanzetten. En ja hoor, even later had hij een
prachtige boa constrictor gevonden, onze eerste slang van de week. Maar hij
vond meer... iets later had hij een geweldig mooie tarantula gevonden. Ik hoor
iedereen zeggen, ieeeeeehhhh, maar geloof me, het zijn echt prachtige beestjes.
Maar de finale moest nog komen; in een beekje vond hij een echte anaconda. Geen
volgroeide slang, maar toch al bijzonder groot. Aparte observatie; uiteraard
keek hij met alle dieren goed uit, maar het meest voorzichtig was hij met een
blad waarop een zogenaamde kogelmier liep. Deze zijn blijkbaar behoorlijk
aggressief en ze heten kogelmier omdat hun beet net zo veel pijn schijnt te
doen als dat je getroffen wordt door een kogel!
Letterlijk een
hoogtepunt hadden we even later; International Expeditions had een
watervliegtuigje ingehuurd, waarin we een kort rondvluchtje kregen over de
uitgestrekte wateren van de Confluence en het begin van de machtige
Amazone.
De dag kon maar
op één manier afgesloten worden; met de Amazone Plunge. Een broertje van
de Polar Plunge van Quark Expeditions. Maar dan in warmer water. Met piranha’s,
anaconda’s, pijlstaartroggen, sidderalen en andere vriendjes. En een zicht
onder water van wellicht twee centimer. Erg leuk. Totdat je iets tegen je been
voelt stoten. Waarschijnlijk een tak of zo, maar ik was heel snel het water
uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten