Naar Nederland

De Lagerweij familie raakt behoorlijk getraind in reizen overde grote plas. We geven in de zomer de voorkeur aan de late vlucht naar Amsterdam, deze helpt met het bestrijden van de jetlag. Omdat je er al een hele dag hebt opzitten, is er een betere kans dat je onderweg wat slaapt. En wanneer je ’s middags (plaatselijke tijd) aankomt in Nederland, dan duurt de dag niet zo lang. En ’s avonds is het bedje extra lekker, na een nacht in een vliegtuigstoel.

Voor vertrek hadden we woensdag een volledig normale dag, tot ongeveer 8 uur ’s avonds. In plaats van de kinderen in bad te doen, deden we de koffers in onze auto. Reizen met onze kinderen wordt ook veel makkelijker. Je sleept minder en Kevin kan inmiddels ook een grote koffer op wieltjes achter zich aantrekken.

De enige vertraging was een enorme rij voor de security in Toronto. Zo’n lange rij had ik nog nooit gezien en helaas, in Terminal 3 (waar KLM vertrekt) heb ik tegenstelling to Terminal 1 (waar Air Canada vertrekt met alle andere Star Alliance maatschappijen) geen priority.

Toen we aankwamen bij de gate konden we meteen instappen. En de vlucht ging ook nog eens enkele minuten vroeger dan gepland weg van de gate. Voor Kevin is er bij vliegen maar één belangrijke vraag; heb je een schermpje in de stoel voor je? Gelukkig voor hem zijn deze bij KLM op de lange vluchten standaard. Met een enorme selectie aan films, tv series, muziek en games. Het zorgde ervoor dat hij wederom geen oog dicht deed, in tegenstelling tot Aimee en mezelf; wij lagen tot aan de landing te slapen. Isabelle pakte een paar uurtjes slaap.

Ook de aankomst ging vlot; het vliegtuig was op tijd, de douane in Nederland is eigenlijk altijd wel snel en de koffers kwamen op Schiphol voor de verandering eens vlug op de band. Wat me altijd verbaasd bij KLM vluchten uit Toronto is dat dit een echte doorverbindingsvlucht is. Hoewel de vlucht altijd vol zit, is het bij de bagageband altijd heel rustig. De meeste passagiers reizen vanaf Amsterdam door, met hun koffers al doorgelabeld voor hun uiteindelijke bestemming.

We werden op Schiphol ontvangen door oma Nel. We dronken wat met haar in het cafeetje, voordat we in een huurauto koers zetten naar Houten. In de auto zei Kevin dat hij nog steeds niet moe was, en daarom ook niet ging slapen. Wel zou hij af en toe zijn oogleden wat laten rusten... ‘Tuurlijk.