Las Grietas en Floreana

Zaterdag schoten we even in de herhaling, want de boot bezocht wederom het havenplaatsje Puerto Ayora. Jawel, waar we eerst in een hotel zaten. Bovendien draaide men exact hetzelfde programma als vorig jaar; bezoek aan het Darwin centrum, bezoek aan suikerriet-plantage en een bezoek aan de grote schildpadden van Santa Cruz. We besloten niet met de groep mee te gaan maar onze eigen plan te trekken. We hadden een rustige ochtend, gingen om elf uur van de boot om even de speeltuin van het plaatsje te bezoeken. Daarna namen we een watertaxi naar het mooie eco-hotel Finch Bay, waar we vorig jaar een aantal dagen verbleven. Hier lunchten we en speelden de kids lekker in het zwembad. Daarna liepen we in 20 minuten naar het natuurwonder Las Grietas. Dit is een grote rotsbuis waar ooit lava doorheen stroomde tijdens een uitbarsting. Enige tijd geleden is het ingestort en is er kristalhelder, heerlijk fris water ingelopen. Het resultaat is een  nauwe canyon waar je heerlijk in kunt zwemmen. En plonzen; er was een laag platform gebouwd waar je vanaf kon springen, tot grote vreugde van de kids. Het gaf mij de kans om mijn nieuwe fototoestel uit te proberen. Ik heb namelijk voor mijn verjaardag een Nikon D7100 gehad, een geweldige camera. In de nauwe kloof, uiteraard met slecht licht, probeerde ik springende kids te fotograferen. Het supersnelle toestel slaagde met lof; het is echt een fantastisch apparaat.
Terug in het plaatsje aten we nog een ijsje, voordat we weer teruggingen naar de boot.

Ook zondag vielen we in de herhaling, met een bezoek aan post office bay en zwemmen en snorkelen van het strand. Kevin en ik zagen al snel een black-tip haaitje. In het diepe gedeelte zag ik weer vele schildpadden en pijlstaartroggen, maar geen verdere haaien. Toen ik terugzwom naar het strand zag ik weer een black-tip. Ik ging op onderzoek uit en begreep uiteindelijk waar de haaitjes zich verstopten; in de ondiepe branding van de golven. In de troebele branding zijn ze nauwelijk zichtbaar; pas wanneer je door de branding zwom, schoten ze het diepere water in.

Tijdens de middag-snorkel had ik super geluk. We gingen vanaf de boot snorkelen in het wat onrustige water van Champion Islet. Isabelle bleef nog even bij de kids op het bootje, totdat ze om de hoek van het eilandje in rustiger water konden beginnen met snorkelen. Ik lag dus eerder in het water en zwom met de stroom mee, toen een ruim twee meter lange Galapagos haai kwam aanzwemmen. En hij zwom op nog geen twee meter afstand rustig langs mij heen. Voor het eerst kreeg ik de kans om een grotere haai recht in zijn bek te fotograferen, wow! Ik moet toegeven; ik raak niet gauw van mijn stuk onder water, maar hier had ik even een flink verhoogde hartslag en ademhaling! Ik zag verder zeeleeuwen in het water en uiteraard nog een schildpad.

De dag werd afgelosloten op het strandje van Punta Cormorant, waar we de roze flamingo’s konden bewonderen. Toen we op de  boot terug waren, was de zon inmiddels ondergegaan en werd het snel donker. Terwijl we ons klaarmaakten voor het avondeten kwam Aimee, die met een vriendinnetje en haar ouders aan dek was, heel enthousiast roepen “Papa, mama, kom kijken, er zijn overal haaien”. En inderdaad; er schenen lampen van de boot in het water, en er was een school van 7 Galapagos haaien aan het rondcircelen, net onder het wateropvlak, zodat het rugvinnen boven water kwamen. De boot en/of de lichten trokken heel veel vis aan. Aan bakboord waren de haaien aan het jagen, aan stuurboord een groep zeeleeuwen. Netjes verdeeld in twee kwampen. Waarbij de brutale zeeleeuwen het soms niet konden laten om het haaiengebied binnen te gaan om ook daar een visje mee te pikken. Het meest spectaculair waren de vliegende vissen die uit het donker kwamen springen, en waar de haaien en een brutale zeeleeuw op afdoken. Een national geographic documentaire, naast onze boot. De Galapagos biedt echt de beste biologie / evolutie / geografie lessen, super interessant voor zowel kids als volwassenen.