Toen het licht werd, werd meteen duidelijk dat we weer in een fantastische
plek zijn aangekomen. Hacienda Lodge
Guachipelin ligt op de hoogvlakte bij de vulkaan Rincon de la Vieja. Uiteraard is het weer een bijzonder groene
omgeving – Costa Rica is per definitie groen – maar dit is toch weer anders. Na
de tropische moeras jungle van Tortuguera, het regenwoud van Arenal, is dit wat
ze “dry forest” noemen. Niet dat het
altijd droog is of woestijnachtig; maar in de zomer (onze winter) is het hier
relatief droog. Het is daardoor wat minder dicht dan de vorige bossen; in
plaats van een meter kan je drie meter het bos in kijken... De begroeing en
bomen zijn uiteraard ook anders. Meest opvallende boom is eentje met allemaal
doornen op de stam. Deze zal niet erg populair bij de apen zijn.
We hadden in ons pakket een activiteit inclusief op de ranche, maar bij
aankomst bleek dat we onbeperkt mochten kiezen uit het activiteitenaanbod. Je
kan hier een activiteitenpas kopen voor een dag voor $80 – en dan vervolgens de
hele dag kiezen uit paardrijden, canopy-ing, tubing, canyoning, hotsprings en
nog wat kleinere activiteiten.
Kevin was meteen helemaal hyper-enthousiast over canopy-ing met ziplining.
Dus stonden we net over negen uur klaar voor instructies. We gingen meteen los
met een paar zipline parcourtjes over de bossen. Geen enkel probleem voor Kevin
– geen angst, hij vond het geweldig. De tour was veel interessanter dan ik
dacht, want vervolgens gingen we over watervallen heen en een diepe canyon in.
In de prachtige nauwe canyon deden we ook aan abseilen en rotsklimmen. Ook
gingen we slingerend aan een touw van de ene kant van de canyon naar de andere
kant. Uiteraard alles gezekerd. Kevin volgde elke instructie nauwkeurig op en
voerde alles zonder enige aarzelling uit. Op het laatste stuk zipline vroeg de
instructeur of hij het stuk op z’n kop wilde doen. Uiteraard, dus zag ik mijn
zoon opeens op zijn kop over de bossen van Rincon
de la Vieja vliegen. Filmpjes worden nog geupload!
Daarna was het Aimee’s beurt om een activiteit te kiezen, en dat werd uiteraard
paardrijden. En ik ben bang niet voor het laatst, want ze werd meteen
aangestoken door het paardenvirus. Ze moest nog wel bij Isabelle op d’r paard.
Daarentegen mocht Kevin zelf een paard rijden, nog een behoorlijk flink (maar
lief) beest. Ook hij was helemaal enthousiast. We reden naar een kleine
waterval, de Catarate las Chorreras.
Een idylisch plekje in de jungle, wat nog idylischer werd door de grote hoeveelheid
prachtige vlinders. We koelden lekker af in de natuurlijke pool onder de
waterval.
Na de lunch wilde Kevin weer canopying; dit keer ging hij uiteraard met
Isabelle. Hij heeft vervolgens drie stukken op z’n kop gedaan, de durfal.
Zolang iets maar niet donker is, is onze kleine man niet snel bang. Aimee wilde
uiteraard... paardrijden. Dus ging ik met haar dieper de bossen in naar een
andere waterval, de Catarete La Victoria.
Een hoge waterval, prachtig voor de plaatjes, maar helaas zonder
zwemgelegenheid. Op de terugweg zagen we een grote kolonie “white-throated Vapuchin monkeys”. En
hoorden we regelmatig brulapen. Ook schoot er een groter beest weg, zonder dat
we het konden zien.
Het was weer een geweldige dag in Costa Rica voor het hele gezin. Ik ben
benieuwd wat er na zo’n dag in de kopjes van onze kids omgaat. Er zijn hier zo
veel prikkels. Zo vermaakten ze zich in het openlucht restaurant vanavond door
gecko’s te tellen en bliksemflitsen verderop te bewonderen. We zitten hier op
een hoogvlake, dus je kan heel ver Costa Rica inkijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten