Donderdag en
vrijdag waren uiteraard twee lange werkdagen in Melbourne, maar voor het eerst
zat ik hier ook een weekend. Het is lente aan deze kant van de aarde; de
temperaturen zijn heerlijk en het is lekker zonnig. Wel heb ik wat last van
hooikoorts, maar gelukkig heb ik medicijnen bij me.
Bij paardenrennen hoort gokken. Ik beheerste me met een inzet van $15 per race. Een keer had ik de winnaar goed en een paar keer had ik een “place” (een paard dat bij de eerste drie eindigde). Rijk ben ik er echter niet van geworden; aan het einde van de dag was ik toch $40 lichter. Mijn baas was een stuk gelukkiger, want die incaseerde een keer ruim $900 omdat hij de nummers 1, 2 en 3 in een race goed had.
Zaterdag ging ik
als eerste rennen, langs de rivier de Yarra
die het centrum doorkruist. Langs de rivier zijn wandelpaden en kades
aangelegd; een bijzonder levendig gebied met veel restaurantjes, barretjes en
cafeetjes. Voorbij het centrum kwam ik op Boathouse
drive, waar veel roeiclubs zijn gevestigd. Roeien op de rivier lijkt hier
een bijzonder populaire sport; de roeiteams zie je af en aan over de rivier
gaan. Na Boathouse drive nam ik een
brug naar de overkant, om over de noordoever weer terug te rennen, onder andere
door het mooie Birrarung Marr park.
Voor de middag
had mijn baas tickets geregeld voor het paardenrennen. Paardenrennen is hier
heel populair en we hadden het geluk om hier te zijn tijdens de Melbourne Cup. http://en.wikipedia.org/wiki/Melbourne_Cup. Deze raceweek begon afgelopen dinsdag,
iets wat zo belangrijk hier is dat iedereen in Melbourne die dag vrij heeft.
Het is dus (alleen hier in de stad) een publieke vrije dag. Je gaat hier dan
ook niet in je spijkerbroekje en T-shirt naar het paardenrennen; nee, heel
Melbourne loopt er voor uit in hun beste kleding. De mannen strak in het pak,
de dames in de mooiste jurken en de raarste hoedjes. Kledingvoorschriften
worden streng gehanteerd; een collega mocht in eerste instantie het VIP
gedeelte niet op omdat hij geen stropdas bij zich had (die heeft hij ter
plaatse moeten kopen).Bij paardenrennen hoort gokken. Ik beheerste me met een inzet van $15 per race. Een keer had ik de winnaar goed en een paar keer had ik een “place” (een paard dat bij de eerste drie eindigde). Rijk ben ik er echter niet van geworden; aan het einde van de dag was ik toch $40 lichter. Mijn baas was een stuk gelukkiger, want die incaseerde een keer ruim $900 omdat hij de nummers 1, 2 en 3 in een race goed had.
Zondagochtend
ging ik weer voor een run; dit keer liep ik naar de baai (Hobsons Bay), wat opgedeeld is in haven en strand. Langs het strand
liep ik weer terug naar het hotel. Het is zo’n lekker renweer; het is nog
relatief koel, maar zonnig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten