Rond het middaguur
stapten we op om naar Vancouver te gaan. We lieten de camper wijselijk staan en
gingen met het openbaar vervoer. Een dikke veertig minuten later stonden we op
het “waterfront station”. We besloten
lekker te lunchen in de Harbour Centre
Tower; met 167m een stukje minder hoog dan de CN Tower in ons eigen Toronto, maar ook met een ronddraaiend
restaurant waarmee je meteen een uitstekend beeld krijgt van de stad. Vancouver
is een stad van 2.5 miljoen inwoners, dus ongeveer de helft van Toronto, maar
nog steeds indrukwekkend groot. De kinderen en ik vonden het vooral leuk om het
haventje voor de watervliegtuigen te ontdekken, die af- en aanvlogen.
Met onze dagkaart voor
het openbaar vervoer konden we ook mee met de Sea Bus, het pontje tussen noord- en zuid Vancouver. Hiermee gingen
we op en neer en kregen dus zo een goed beeld van de haven.
Terug op het vaste land
liepen we de Water Street in tot aan
het levendige wijkje genaamd “Gastown”.
Vanuit daar stoken we direct over China
Town in. Ik had even wat beter de beschrijvingen van de camping moeten
lezen, nota bene in het Nederlands, want hiermee doorkruisten we het slechte
gedeelte van de stad. Het waren twee straten vol met daklozen, drugsverslaafden
en zwervers. Best triest om te zien. Er gebeurde echter niets. De eerste sentatie
hadden we toen we in China Town net
de Dr. Sun Yat-sen Classical Chinese
Garden in wilden stappen. Een aantal politieauto’s stopten met loeiende
sirenes en een legertje politieagenten, zowel in uniform als in burger,
stormden de Chinese tuinen in en arresteerden voor onze ogen een man. Uiteraard
hebben we de rest van de dag de vraag “Was
dat nou een boef?” wel tien keer moeten horen van de kinderen.
Waarschijnlijk was het de dief om de schildpadden in de Chinese tuin te doen,
er waren er recentelijk al 7 gestolen. Vanwege de media-aandacht die deze diefstal kreeg, was het blijkbaar een top-prioriteit van de plaateselijke politie.
De Chinese tuinen zijn
prachtig en bevolkt met schildpadden en grote goudkarpers in de vijvers. Ook
hadden ze een leuke puzzeltocht voor kinderen en werd aan het einde de
mogelijkheid geboden om kleurplaten Chinese draken en andere dierafbeeldingen
in te kleuren. Onze kinderen schoven enthousiast aan en begonnen driftig te
kleuren, dus namen Isabelle en ik even onze rust met een kopje Chinese thee. We
hebben ze even lekker hun gang laten gaan.
Daarna was het al weer
etenstijd; uiteraard besloten we de plaatselijke chinees uit te proberen. Wat
moet je anders in China town? Na
afloop liepen we terug naar een treinstation, waarbij we langs een huisje
kwamen met de naam “Jimmy Hendrix shrine”
(Jimmy Hendrix tempel). Geinig. Even later liepen we tegen een tweede
sensatiemomentje op, toen een grote luidruchtige woedende menigte een bank
bestormde en de boel kort en klein begonnen te slaan. We stonden werkelijk
verstijfd van verbazing; wat gebeurt hier nou in ons vriendelijke Canada?
Totdat een fluitje klonk en meteen iedereen de rust zelve was. Toen zagen we
pas de draaiende camera’s en de regiseur – we waren op een filmset beland.
Bizarre ervaring!
Terug bij de camping
kwamen we er achter dat deze omringd is door bramenstruiken. De kinderen
plukten snel hun fruit-dessert bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten