Kopstoten en judogrepen

Zaterdagavond hadden we ook nog een wat bloederig incident. Aimee lag (dacht ik) lekker rustig in haar bedje te slapen op haar buik. Toen ik vooroverboog om haar een ‘slaap lekker’ kus te geven, kwam ze met een ruk omhoog – precies met haar achterhoofd op mijn neus. Die kraakte luidruchtig en begon te bloeden. Ik was heel even bang dat ze mijn neus gebroken had, maar dat viel gelukkig mee.

Ja het meisje wordt sterk. Dat merkte ik ook zondagochtend op judo, waarin ze inmiddels in een klasje hoger zit. Nog steeds mag ik meedoen en ik merk dat ik echt kracht moet zetten om haar van me af te halen, als ze me probeert vast te zetten met een Mount, North-south of Side Control greep. Ook in haar eerste “gevechten” met andere kindjes valt ze op door haar fanatiekheid. Als je Kevin ziet “vechten”, dan zie je dat hij vooral veel probeert te denken en de grepen technisch goed te doen. Bij Aimee is het passie en inzet. Overigens zijn alle gevechten heel gedisciplineerd en zorgvuldig; men doet elkaar geen pijn.