Las Vegas met kids; fonteinen en piraten

Donderdagochtend even voor tien uur maakte ik een mooie landing op Las Vegas. Het vliegtuig vloog met helder weer  over de Boulder Dam en de prachtige uitgestrekte rode woestijnen. Ik besefte dat ik veel van de mooie groene bossen van Canada houd, nog meer van de bergen in het westen maar uiteindelijk ben ik raar genoeg nog meer een woestijn-mens. De geweldige rode kleuren van de rotsen, het uitgestrekte, de leegheid en het heldere zicht door de droge lucht; ik vind het fantastisch.

Las Vegas is en blijft een andere planeet. Een hedonistische YOLO planeet van plezier, genot en geld uitgeven. Als water. Midden in de woestijn.

Om 11 uur was ik al in het hotel, om de nanny af te lossen die Isabelle via het hotel had ingehuurd, want ze moest die ochtend al vroeg beginnen op de NAMA trade show. Het hotel was het luxe Trump hotel. http://www.trumphotelcollection.com/las-vegas/. Er waren helaas te veel kleine incidenten die de luxe niet helemaal waarmaakten; Isabelle had woensdag middag met de kinderen twee uur moeten wachten, voordat er een kamer vrij was. Een collega van Isabelle kreeg een kamer die al bezet was. Een dag waren ze vergeten onze kamer schoon te maken. De bediening bij de eetzaal was steeds weer  langzaam. En ga zo maar door; kleine dingen die in een drie tot vier sterren hotel kunnen gebeuren, maar niet passen bij het hotel dat de ambitie heeft het beste van Las Vegas te zijn.

Ik ging eerst met de kinderen zwemmen. De temperatuur was alle dagen constant rond de 35 graden, dus dan is een beetje afkoeling wel gewenst. En gelukkig hebben de kinderen niet veel nodig om met plezier te kunnen splashen, want persoonlijk vond ik het zwembad ook wat tegenvallen (het was ok, maar niets bijzonders... wederom niet erg, maar de ambitie van dit hotel ligt zoveel hoger).

Aimée mocht van mij zonder zwemvest zwemmen en dat ging uitstekend. We hebben dus nu officieel  het tweede kind dat kan zwemmen. Ze wint nog niet de zwem-schoonheidsprijs, het gaat ten koste van veel energie en af en toe een hap water, maar ze weet zich goed genoeg te redden. Handig en een geruststelling als ‘ons’ zwembad eind volgende maand opengaat.

In de namiddag brachten we eerst een bezoekje aan Caesar’s Palace. Waar er in het winkelcentrum een acquarium stond, wat helemaal geweldig werd gevonden door Kevin. Aimee had, mini-vrouwtje in spé, meer interesse voor de luxe winkeltjes rondom het pleintje, zoals de lippenstiften van Dior en de schoenen met hoge hakken van een ander duur merk. Bij het acquarium en de fontein vindt elk uur een show plaats – de ondergang van Atlantis. Van alle gratis showtjes in Las Vegas de minste; maar de kinderen vonden het erg vermakelijk.

Van Atlantis gingen we door naar de volgende gratis show; de fonteinenshow voor het hotel de Bellagio. Op de klanken van Michael Jackson’s Billy Jean werden de prachtigste figuren gemaakt met de fonteinen, soms tot 50 meter hoog. Het maakte veel indruk bij de kids.

Na de fonteinen brachten we een bezoekje aan het Flamingo hotel en casino. Waar we inderdaad de flamingo’s bezochten, en enkele andere diertjes in de mooie tuinen. Met alle drie nog op Toronto / Chili tijd, besloten we tegen vijfen vroeg te eten. En waarom dan ook niet bij één van de megagrote, beroemde of zelfs beruchte buffetten van Las Vegas. Bijvoorbeeld het Paradise buffet bij Flamingo. http://www.flamingolasvegas.com/restaurants/paradise-garden-buffet.html#.UX1iop1zbIU

Een feest voor de kids, vooral het dessertbuffet, met ondere andere ijs, marshmallows, een chocoladefontijn en zelf suikerspinnen. Dat werd dus snoepen. Er werd op een gegeven moment zelfs gesmeekt om een tweede suikerspin.  http://www.youtube.com/watch?v=aq7mm9foH0s&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2

Aimee had op het einde van het diner een plaksnoet en handen van de suikerspin, chocoladesaus achter haar oren (echt) en spareribs-saus in haar wenkbrauwen. Ik moest lachen en zei plagend tegen haar “wat ben je toch ook een viezerik”. Waarop ze zijn “Nee papa, ik ben een snoeperd”. Ja dat zeker.

De avond werd afgesloten met de piratenshow voor Treasure Island hotel en casino. Wellicht de beste gratis show van Vegas. Vanwege de show, stunts en special effecten. Of vanwege de sexy geklede dames op één van de twee boten. Aimée vond ze erg stoer. De special effects maakten de kinderen aan het schrikken; de explosies waren bijzonder echt en we voelden de warmte van de vuurpluimen.

Terug naar Punta Arenas

Zondag vloog ik door naar Punta Arenas. Apart genoeg een plaatsje wat ik binnen drie maanden twee keer aandoe; eerst als vertekpunt van mijn Antarctica flycruise, vervolgens als plek voor de IAATO conferentie. IAATO is de organisatie van Antarctica tour operators; meer informatie vind je op  http://www.quarkexpeditions.com/blog/2013/03/all-about-the-international-association-of-antarctica-tour-operators/. Maandag en Dinsdag waren twee drukke conferentie-dagen. Naast de nodige formele gedeelten, zijn uiteraard ook de informele contacten nuttig. Dus veel borrelen!

Dinsdagavond dronken we met de Nederlandse deelnemers nog een oranjebittertje op onze nieuwe koning. En nee we zongen niet het Koningslied. Er waren Nederlandse deelnemers van concurrent Oceanwide Expeditions, van agent en tour-operator Beluga Reizen (tevens een klant van ons), van het prachtige tallship Bark Europa (het enige grote zeilschip dat Antarctica elk jaar aandoet), van het kleine specialistische Waterproof Expeditions en van de grote Holland America Line.

Santiago de Chile; Wijntour

Na de citytour gingen we op wijntour. Maar eerst werd er geluncht in een typisch Chileens restaurantje. Inclusief de locale muziek en dans, die geinspireerd is -en veel weg heeft van- de muziek en dans uit Andalusie (Spanje). Het Chileense eten is zoals in veel Zuid-Amerikaanse landen gericht op vlees. Gegrild op de barbeque. Mij hoor je niet klagen.

Tijdens de wijntour breng je een bezoek aan het wijngoed Concha Y Toro. Inmiddels zijn ze uitgegroeid tot de tweede wijnproducent in de wereld, met velden in heel Noord- en Zuidamerika en zelfs Frankrijk. Maar op dit landgoed is het allemaal begonnen, ruim tweehonderd jaar geleden.

Gezien de prachtige tuinen en de grootse villa (mini-kasteel), is wijn een business waarmee je veel geld kan verdienen. Uiteraard werden de wijnvelden bezocht en werd er wijn geproefd in de kelders. We brachten een bezoekje aan de oude, historische, donkere en enigszins “enge” kelders, waar de beste wijnen bewaard worden. Opeens gingen de deuren dicht en de lichten uit...en begon er een licht- en effectenshow, die het verhaal vertelde dat de duivel zich in deze kelders bevond. Een grappige show en wellicht gebaseerd op een waar verhaal. Niet dat de duivel hier ooit gezien is, maar deze verhalen doen hier al tweehonderd jaar lang de ronde in de omgeving. Waarschijnlijk zijn ze rondgebazuind door de oorspronkele eigenaren, want sindsdien is er geen enkele fles dure wijn meer uit deze kelders gestolen... iets wat in die tijd regelmatig voorkwam. Enge verhalen werken dus blijkbaar beter (en veel goedkoper!) dan alarmsystemen en waakhonden...

Om vijf uur was ik in mijn hotel GEN suite & spa hotel. Een goed comfortabel hotel. Niet echt in een spannende buurt, maar wel met een prachtig “rooftop” zwembad op de 25e etage, met een ongeloofelijk mooi uitzicht op de stad en de bergen eromheen. DE locatie dus om de zonsondergang te fotograferen. En ook om wat Santiago-by-night foto’s te maken.

Santiago de Chile; Citytour

Zo, de Lagerweijtjes staan weer voor een bijzonder hectische, bizarre maar wel leuke week. Ik ga eerst via Santiago de Chile naar Punta Arenas voor een conferentie. Daarna vlieg ik terug... maar niet direct naar Toronto maar naar Las Vegas. Waar Isabelle met de kids ook heenvliegt. Isabelle moet daar werken op een trade-show; en ik zal daar kinderoppas spelen. Om zondag weer gezamenlijk terug te vliegen, met dank aan mijn gespaarde airmiles.

Vrijdagavond vloog ik via het drukste vliegveld ter wereld, Atlanta, naar Santiago, de hoofdstad van Chili, waar ik zaterdagochtend vroeg aankwam. De landing was fantastisch; ik vloog tussen de Andes toppen door met een laag-hangend wolkendek in de valleien beneden.

Dat prachtige laag-hangend wolkendek was wel een nadeel eenmaal aan de grond; het was mistig in Santiago. Ik had hier op zaterdag twee excurises geboekt, die we bij Quark verkopen aan onze klanten als pre- en post-cruise paketten. Namelijk de city-tour en de wijn-tour.

Mijn tour-guide in Santiago was Rodrigo. Zoals zo vaak in toerisme werken bijzondere personen in de branche en Rodrigo is er één van. Naast zijn werk in toerisme heeft hij namelijk nog een andere job; hij traint honden om explosieven te vinden. Op zo’n niveau dat hij als speciale gast heeft gediend in het Amerikaanse leger, o.a. een jaar in Afghanistan. Hij liet daar vol trots veel foto’s en video’s van zien op zijn iPad. Mooiste filmpje is wat militairen blijkbaar doen als ze relaxen en wat plezier willen maken. Ze zetten je op de startbaan neer en jagen een straaljager ongeveer 1 tot 2 meter over je hoofd heen. Uitdaging is om stoer te blijven staan en niet te willen wegduiken. Zal ongetwijfeld met testosteron en zo te maken hebben, maar ik zou graag deze uitdaging ook eens aannemen. En wat denk je dat Rodrigo als ambitie en droom heeft? Hij zou heel graag dolfijnen willen trainen voor het opspeuren van mijnen en munitie onder water...

Santiago is een stad die helaas zwaar geraakt is tijdens een aardbeving in 2010. Dit heeft de stad behoorlijk beschadigd en nog steeds worden er herstelwerkzaamheden uitgevoerd, zoals rond het presidentieel paleis. Het plein ervoor en sommige gebouwen eromheen worden nog steeds gerestaureerd. Helaas is er weinig ruimte om hier mooie plaatjes te schieten, doordat het plein afgesloten is. Een plein wat wel mooi is en hersteld is het Plaza de las armas, met prachtige koloniale gebouwen rondom het uitgestrekte plein met mooie monumenten. Zuid-Amerikaanse steden hebben dankzij de Spaanse gebouwen en kerken veel meer historie dan hun Noord-Amerikaanse-soortgenoten. Alhoewel we vorig jaar verbaasd waren om het oud-spaanse gedeelte van Los Angeles te ontdekken.

We brachten een kort bezoektje aan de lokale vismarkt. Hoogtepunt van de korte city tour was de heuvel Santa Lucia. Hier bevond zich het Spaanse kasteel op de top; er zijn nog steeds hiervan zwaar-gerestaureerde resten te bezichtigen. Maar het is het prachtig aangelegde park en de mooie uitzichten op de stad die dit een must-do attractie maken in Santiago.

Conservation Areas Ontario

Afgelopen zondag brachten we een bezoekje aan wederom een prachtige conservation area, namelijk Mount Nemo. In totaal heeft de provincie Ontario 271 van deze relatief kleinere natuurgebieden.  Ontario kent geen state parks (beheerd op nationaal Canadees niveau) maar wel enkele provincial parks, beheerd door Ontario zelf. Het bekenste is Algonquin provincial park. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/07/algonquin-provincial-park.html

Het verwarrende is dat 271 conservation areas beheerd worden door 36 verschillende conservation authorities. Het was de afgelopen drie jaar daarom ook lastig een overzicht te krijgen van alle parken en waar deze zich bevinden, vooral omdat deze meestal niet de standaard reisgidsen halen. Totdat ik afgelopen week op de volgende site kwam, waar je een boekje kunt bestellen met een overzicht van alle parken in Ontario. http://www.ontarioconservationareas.ca. Het is een interessant boekje. Een van de dingen die ik heb geleerd is dat de meeste conservation areas hier ook een belangrijke rol spelen in de waterhuishouding, bij gebrek aan waterschappen. En voor Nederlanders met plannen om dit deel van Canada te bezoeken... dit boekje is G R A T I S. Geen idee of ze de boekjes ook opsturen naar Nederland…

Lente, Escarpment en grillen

Zondagochtend werden we wakker met een opgewekte Kevin. Dat was een goed teken, want hij voelde zich dus weer goed. Maar hij was ook blij vanwege het weer; na zes dagen regen en grauwe bewolking was het zondag zonnig en droog. Hij riep “Het is lente! Het is lente!”.

We gingen nog wel met Aimee naar judo, maar Kevin moest een keertje overslaan vanwege de val van de fiets. Vanwege het mooie weer besloten we s’middags te gaan wandelen. En waar kan je beter wandelen dan in ons favoriete natuurgebied dichtbij Toronto; het Niagara Escarpment. We kozen een voor ons nieuw plekje uit, namelijk Mount Nemo Conservation Area http://www.conservationhalton.ca/ShowCategory.cfm?subCatID=1087. Een natuurgebied op een bergje – met 250 meter diepe kliffen langs het Escarpment. Met prachtige uitzichten, onder andere in de verte op Toronto. Maar wat nog spectaculairder was; gebruik makend van de thermiek van de kliffen vlogen er groepen Turkey Vultures, vrij vertaal naar het Nederlands kalkoen-gieren. Grote roofvogels met een spectaculaire vleugelspanwijdte – die soms heel dichtbij kwamen vliegen dankzij de thermiek.

Thuis vierden we de lente met onze eerste barbecue. Hiervoor had ik speciaal vorige week filet mignon biefstuk gekocht, die ik zaterdag al in een knoflook-olijfolie-rode wijn marinade had gezet. Het was een waanzinnig succes… wat een heerlijk stukje vlees.

Toen we de dag afsloten met een bezoekje aan de inpandige sauna was de heerlijke lentedag compleet.

 

Meer regen, ravijnen en ziekenhuis

Zaterdag was het zoals de rest van de week; veel regen. Behalve Aimee’s zwemles bleven we dus aanvankelijk lekker binnen. In onze gezellge huiskamer waar we vanuit ons erkertje de beestjes kunnen zien die op onze vogelvoerder afkomen. Zo zagen we zaterdag een wasbeer, veel vogels, veel eekhoorntjes en voor het eerst dit jaar chipmunks (grondeekhoorntjes), die blijkbaar ook weer uit hun winterslaap zijn gekomen. Een echte mini-safari midden in een grote stad.

Om half vijf werd het droog en werd het tijd om de kinderen te ‘luchten’. Isabelle liep met Aimée mee, die op haar fietsje een blokje om ging. Ik fietste samen met Kevin naar het ravijnpark hier in de buurt. Voor het eerst namen we hier een kijkje en we werden niet teleurgesteld. Het park genaamd Sherwood Park heeft een stuk oorspronkelijk bos, een mooi ondiep beekje, een grote speeltuin en zelfs wat spetterbadjes voor de zomer.  http://torontofunplaces.com/component/k2/item/255-sherwood-park-ravine http://www.toronto.ca/parks/prd/facilities/complex/149/

Enig minpuntje – op een gegeven moment ging Kevin (nog niet zo’n hele goede fietser) hard onderuit. Gelukkig had hij een helm op, maar ondanks dat bleef hij over hoofdpijn klagen. En had hij een grote schaafwond op zijn buik. Genoeg reden om toch maar even een bezoekje te brengen aan de eerste hulp van het ziekenhuis aan de overkant. Die na 3 uur en 3 artsen later gelukkig concludeerden dat er niets serieus aan de hand was. Wel even in de gaten houden.

Regen, regen, sneeuw, regen…

Een van de dingen die we zo waarderen in Toronto is het klimaat; het kan hier heel koud of heel warm worden, maar je hebt hier vaak droge en zonnige dagen. Maar niet deze week… Van maandag tot en met vrijdag heeft het hier heel veel geregend. En donderdag viel opeens de temperatuur omlaag, waardoor de regen in hagel overging en daarna zelfs in sneeuw. Voor een paar uur was Toronto weer bedekt met een sneeuwlaagje – hopelijk het laatste stuiptrekkinkje van de winter. Daarna steeg de temperatuur  en hadden we weer regen. En veel wind. Even dachten we weer in Nederland te wonen. Waar de temperatuur blijkbaar dit weekend tot boven de 20 graden op kan lopen… stuur het lekkere lenteweer ook even hierheen aub. Namens alle Torontonians bedankt.

GreenDay in Toronto

Donderdagavond hadden Isabelle en ik kaarten voor GreenDay http://www.greenday.com in het Air Canada Centre. Een opzwepende feest-punkrock klassieker. Maar eerst hadden we een uitdaging wat betreft oppas; vaste ondersteuning Renee ging namelijk ook naar een concert, namelijk dat van Serena Rynder, een Candeese rockzangeres die hier op dit moment erg populair is. http://en.wikipedia.org/wiki/Serena_Ryder

Er is echter een tweede dame die het altijd drukke Lagerweij gezin geweldig ondersteunt, en dat is Maria. Maria is onze schoonmaakster en de beste die we ooit hebben gehad. Als een wervelwind gaat ze door ons huis en als we thuis komen in een brandschone omgeving zijn bijvoorbeeld ook allen bedden verschoond en is de was gedaan en gevouwen. En ondanks haar gebrekkige Engels (Maria is Portugese) heeft ze een uitstekende band met de kinderen. De kids probeerden eerst om met ons mee te gaan (Greenday werd hier al dagenlang op de radio aangekondigd en daar hadden ze dus genoeg van meegekregen). Vervolgens vroegen ze Renee of ze dan misschien met haar mee mochten (de hit Stompa van Serena Ryder wordt altijd luidkeels door Aimee meegezongen http://www.youtube.com/watch?v=Vz7jCY1cpHk). Maar uiteindelijk vonden ze het prima en zelfs leuk dat Maria thuis op hen kwam passen.

Het concert van Greenday was in het Air Canada Center – de hockey tempel. Makkelijk voor ons te bereiken door de altijd snelle Mount Pleasant Avenue af te rijden en te parkeren bij het treinstation; de hal staat aan de andere kant van het station.

Het concert was vrolijk en leuk. Greenday zijn musicaal niet de beste artiesten, maar ze maken er vanaf het eerste nummer een energiek feestje van. Al snel wordt elk liedje door het publiek meegezongen (cq. meegebruld). Er wordt handig ingespeeld op Canadese sentimenten. Ik ben altijd verbaasd hoe de enorme diverse groep mensen hier (zoveel verschillede afkomsten, achtergronden, immigranten) in een enorm nuchtere cultuur toch in een positieve manier nationalistisch en trots zijn. Tijdens het nummer Boulevard Of Broken Dreams (volgens mij het beste nummer van Greenday) zei de zanger bijvoorbeeld dat mensen in Canada veel beter kunnen meezingen dan Amerikanen, en tegen het einde gaat de zaal helemaal uit hun dak wanneer zanger en gitarist Billie Joe Armstrong een Canadese vlag op het podium haalt en om de hals van zijn gitaar hangt. http://www.youtube.com/watch?v=IIXTB-cWpBg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2

Het kritische Amerika nummer ”American Idiot” werd dan ook lekker meegebruld door het publiek. http://www.youtube.com/watch?v=qApZudNd1aU
Kortom een leuke gezellige avond.

Pyjamaparty en O Canada

Terwijl Isabelle bij Amazon.com zat, een van haar grote klanten in Seattle, had ik dinsdag een drukke organisatie-ochtend met de kinderen. Kevin had namelijk vanaf kwart over zeven ’s ochtends een pyjamaparty met ontbijt op school. Dit “arrangement” verzorgd door Kevin’s juf voor vier kids was aangeboden voor het goede doel, en de ouders van één van Kevin’s beste vriendjes had erop geboden en gewonnen. En vervolgens Kevin uitgenodigd. Klinkt simpel, maar voor Kevin was het een hoogtepunt van de week, zo niet de maand (hij vroeg 2 weken geleden al wanneer het dan toch eindelijk eens zou zijn). Hij was ontzettend enthousiast.

Aimée moest ik een uurtje in de kantine bezig houden met spelletjes (het had geen zin om terug naar huis te rijden). Daarna had ook zij iets belangrijks; de kleuterklas mocht namelijk om half negen, aan het begin van de schooldag, het volkslied (O Canada - http://en.wikipedia.org/wiki/O_Canada) over de schoolintercom zingen. Eerst oefenden ze in de klas http://www.youtube.com/watch?v=qTzurbJtvIY&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2
En vervolgens live in het kantoortje van de schooldirecteur, over de intercom http://www.youtube.com/watch?v=E6T0_fu_UiQ&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1

En als je Aimée in de filmpjes zoekt; onze dochter is het vrolijke blonde meisje met een staartje in en een zwarte Fieldstone sweater aan.

Wereldburgertjes

Het is zondag en we zien heel veel Joodse kinderen spelen op de zondagschool. Wereldburgertje Kevin met bijna drie jaar internationale Fieldstone ervaring in gesprek met Aimee.

A; “Kunnen we daar ook op school en spelen”?

K; “Nee want dat is een school van de Joodse kindjes”.
A; “Maar we kunnen ook Joodse kindjes worden”?
K; “Ja maar dan moet je wel vaak naar de kerk”.
A; “Waarom”?
K; ”Om te bidden. En dat is niet blablabla, maar echt een gebed opzeggen”
A; “Oh”?
K; “En je moet ook mediteren”.
A; “Wat is mediteren”?
K; “Dat doe je zo”(Kevin neem boedha zit aan en krult zijn vingers). “En dat zeg je Oohmmm”.
A; “Oohmmm”.
K; “Dat komt van een land heel ver vandaan”.
A; “Hoever?”
K; “Verder dan Egypte; het land van Ghandi”.
A; “Wie is Ghandi?”.
K; “Ghandi probeerde zijn land vrij te maken van de bezetter; alleen gebruikte hij geen wapens maar woorden”.
A; “Geen bommen en geweren”?
K; “Nee geen bommen en geweren; alleen woorden. Toen hij in de gevangenis zat stopte hij met eten en drinken zolang mensen vochten”.
A; “Zit hij nog steeds in de gevangenis?”
K; “Nee, hij is al lang dood”.

The Croods

Het was een rustig lenteweekendje in Toronto. Langzaam maar zeker wordt het hier warmer (en toch liggen er in schaduwrijke plaatsjes nog restjes sneeuw!).  Aimee had een drukke zaterdag; na zwemles had zij een verjaardagsfeestje. Kevin vindt het prima om na een drukke week lekker thuis door te brengen.

Zondagochtend hadden we uiteraard judo. Waar Aimee weer eens een goede felle les had en een jongetje ‘alle hoeken van de mat’ liet zien.

We hadden vorige week tijdens het boodschappen enkele gratis bioscoopkaartjes gekregen. Terwijl Isabelle bij de kapper zat, ging ik met de kinderen naar de bioscoop. We gingen naar de Croods, van Dreamworks (dus eigenlijk Disney). http://www.thecroodsmovie.com. Een grappige en spannende film over een prehistorische familie grottenbewoners. Fred Flinstone opnieuw uitgevonden.

Costco shoppen

Zaterdag ging ik weer eens bij Costo shoppen. Costo is een fenomeen in Noord-Amerika. Het is een Makro-achtige winkel; groot, verkoopt alles in grootformaat. En verkoopt van alles en nog wat. Je moet een pasje kopen (ca $80/jaar) om er te kunnen shoppen, maar krijgt weer 1% van je jaarlijkse uitgaven in de vorm van waardebonnen terug.

Shoppen bij Costo is niet leuk, want het is altijd afgeladen. Maar ze verkopen uitsluitend de beste kwaliteit voor een scherpe prijs. Dus; de beste steaks. Megapakken wc-papier. Maar ook kleding. Als je voor tussen $20-$30 een merkspijkerbroek wil aanschaffen (Calvin Klein, Tommy Hilfigger, etc) dan moet je hier zijn. En ze hebben altijd leuke hebbedingetjes. Zoals kortingsbonnen voor de beste restaurants en attracties in de omgeving, een pinguin-kofferset (gekocht voor Aimee), een slee in motorvorm (gekocht voor Kevin), een Bonsai boompje (gekocht voor Isabelle) en zoals vandaag een drijvend opblaaseiland voor zeven volwassenen inclusief ligkuipjes en voetbadje (niet gekocht – wat moet je ermee?!?).

West-Amerika tour

Ik was weer een weekje op pad; dit keer zonder al te grote jetlag, want ik bezocht samen met onze relatief nieuwe verkoopdirecteur Andrew een aantal klanten (agenten) in het westen van Amerika. Sommige grote partners zijn gevestigd in kleine plaatjes, aangetrokken door het outdoor leven. Zo vlogen we eerst via Denver naar Missoula in het prachtige Montana. Een universiteitsstadje gelegen in een prachtige vallei. Het was een mooie lentedag, dus we konden zonder jas rondlopen terwijl er nog sneeuw op de toppen rondom ons heen lag. ’s Avonds aten we met onze contactpersonen in een leuk en heerlijk restaurantje; een internationaal tapas restaurant waar ze gebruik maken van zelf vers gekweekte kruiden. Echt iets voor mij dus http://www.silkroadcatering.com.

Dinsdag vlogen we terug naar Denver en reden we naar Boulder voor een afspraak. Daarna reden we terug naar het vliegveld en vlogen we verder naar Redmond/Bend in Oregon. In Bend zit onze grootste distributiepartner in Amerika. Wederom een prachtige omgeving. Dit gebied heet de high desert (hoge woestijn), omdat het zo droog is. Toch is het behoorlijk groen (veel naaldbomen) en wederom omringd door met sneeuw bedekte toppen van bergen en oude vulkanen. Bend is nog redelijk groot; 80.000 inwoners met alle faciliteiten. Het is een populair outdoor mekka van Amerika, met skien, raften, mountianbiken, wandelen, golfen, etc. Als je dit soort omgevingen en plaatsjes bezoekt, ga je echt nadenken over quality of life, ook al mogen we wonend in Toronto vooral niet klagen. We aten heerlijke steaks bij http://brickhousesteakhouse.com.

Donderdag vlogen we door naar Seattle met twee klantbezoeken en een bezoekje aan het TUI kantoor. Na een etentje in de stad (die bekend staat om zijn diversiteit aan restaurantjes die met lokale verse organische en biologische ingredienten werken, zoals http://sitkaandspruce.com), was het al weer gauw vrijdagochtend; tijd om terug te vliegen. Met een klein beetje stress, want de plaatselijke in-check dame wilde me eerst niet toelaten tot de vlucht omdat ze dacht dat ik naast een werkvergunning en een paspoort ook nog een visum nodig had voor Canada. En mevrouw was van het soort “ik weet alles toch lekker beter”… Maar goed, na ca 20 minuten kreeg ik toch mijn boarding pass en 10 minuten later had Air Canada een hele boze email van mij in de inbox.

Eieren en wasberen

De zaterdag overtrof de vrijdag wat weer betreft; als je vanuit je warme huisje naar buiten keek, leek het net zomer; blauwe lucht, volop zon. Denk die laatste restjes sneeuwberg aan de kant van de weg even weg… Buiten voelde het ook niet echt koud meer – iets meer dan tien graden. We gingen paaseitjes zoeken met de kids. Dit deden we op precies dezelfde plek als vorig jaar; Puck’s Farm. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/03/eitjes-zoeken-op-pucks-farm.html. Vorig jaar was het helemaal geweldig, maar dit jaar viel het een beetje tegen. Met name omdat het veel drukker was; zo hadden de kinderen vorig jaar verschillende paardrijritjes. Dit jaar stond Aimee heel lang in de rij voor een enkel rondje. Door de grote hoeveelheid kids was de score aan eitjes ook minder dit jaar. En tenslotte was het heel drassig; omdat de sneeuw pas deze week is weggesmolten, was alles nat en modderig. Maar geen groot probleem; de kids hadden het nog steeds prima naar hun zin.

Zondagochtend werden we wakker met onze vriend wasbeer in de boom. En dit keer niet in het donker of in een zoekplaatje veraf; nee we konden hem vanuit ons erkertje bijna aanraken. Het wasbeertje raakt ook aan onze vriendelijke interesse gewend, want hij is niet meer bang voor ons, ook niet voor Aimee’s knuffelpinguin “Pipi” waarmee op een gegeven moment tegen het raam wordt getikt. Het slimme beest weet het navulklepje van onze vogelvoerder open te maken om vervolgens met z’n lange ranke pootjes het vogelzaad eruit te eten. Uiteraard maakten we filmpjes! http://www.youtube.com/watch?v=BPVFHiWcjQE&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2

http://www.youtube.com/watch?v=UaGzTE189m4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1