Rapporten

Het is weer rapportentijd! Gelukkig zijn we weer trotse ouders, want onze kinderen doen het fantastisch. Kevin overtrof zijn eerdere rapporten en kwam thuis met 4-plussen (de hoogste score; “exceptional high degree of effectiveness”) voor alle reken-onderdelen, Engels-onderdelen (spreken, lezen, schrijven), geschiedenis, wetenschap en gym. Hij had een vier (“high degree of effectiveness”) voor art (knutselen) en muziek. En tenslotte een drie (“considerable effectiveness”) voor Frans. Ook waren alle kwalitieve opmerkingen super-goed en lovend.

Aimee wordt als kleuter anders beoordeeld; men beschrijft of een kind een bepaald gedrag of vaardigheid consistent, soms of niet laat zien. Zij had 38 “consistentjes” en 7 “soms” en helemaal geen “niet”. Ook voor haar een paar veren; “Aimee’s positive and keen attitude has enabled her to continue to make exceptional progress in Senior Kindergarten”.

Het leertempo en de leermethoden van Fieldstone slaan bij beide kinderen goed aan, en dat levert breed geinteresseerde kindjes op. Dat merk je ook met uitstapjes en vakanties, wanneer best goede vragen worden gesteld aan gidsen, reisleiders of andere specialisten.

Frozen en Racoons

Zaterdagavond was het weer familie-filmavond. De kinderen kozen dit keer voor Frozen, ondanks dat ze deze al twee keer in de bioscoop hebben gezien en in gedeelten “tig” keer op Youtube. http://www.disney.co.uk/movies/frozen. Ook wordt de laatste week het liedje “Here I go” uit de film door beide kids luidkeels meegezongen https://www.youtube.com/watch?v=moSFlvxnbgk. Frozen is het laatste succes uit de Disney-stal en wederom een prima familiefilmpje.

Nadat de kinderen naar bed waren gaan kregen we ons andere “kind” op bezoek. Onze vogelvoerders zijn na deze zware winter bijzonder in trek bij veel dieren. Overdag hadden we al enkele knalrode kardinaalvogels; toen het donker was kwam ook onze grote vriend de wasbeer weer eens langs. En hij liet zich ook rustig filmen; https://www.youtube.com/watch?v=yohkNuq-ryc&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg .

Lente met Maple siroop

Eindelijk bereiken ook de eerste lente-signalen Toronto. We zitten al weken op zomertijd, de dagen beginnen te lengen en deze week begon officieel de lente. En afgelopen donderdag is ook eindelijk het weer omgeslagen. Sinds donderdag zijn de dagtemperaturen boven nul en ook de nachtvorst wordt snel minder.

Ik heb het eerder gezegd; Toronto is nu niet op z’n mooist. De laatste sneeuw/ijs bergen zijn zwart van modder, roet en strooi-troep. Onder het ijs en sneeuw komt zooi vandaan; laatste herfstbladeren, takken van de beruchte ijs-storm van december, stukken asfvalt en ook veel afval. Canadezen zijn schone mensen, maar in een grote stad pakt sneeuw en ijs toch veel afval in. De schuldigen zijn soms de wasbeertjes, die als ze de kans krijgen elke afvalzak openscheuren.

Deze tijd is ook de periode van Maple Siroop festivals. Dit is een belangijk moment voor de Canadezen, want ze zijn maar al te trots op dit zoete goedje. En eerlijk gezegd; het is weliswaar ruim 10x zo duur als de ‘huis tuin en keuken’ stroop uit de supermarkt, maar ook veeeel lekkerder. Het  Maplesap stroomt alleen in de periode van (liefst stevige) nachtvorst en (liefst hoge) dag-temperaturen langzaam uit de bomen. Daarom waren alle Maple Siroop festivals laat dit jaar; het sap stroomt pas vanaf deze week. En zal weer ophouden wanneer de nachtvorst ook verdwijnt.

De festivals heb je in verschillende natuurgebieden. Zaterdagochtend brachten de kids en ik een bezoekje aan Bruce Mill Conservation Area, op slechts 30 minuten rijden van ons huis. http://www.trca.on.ca/enjoy/locations/bruces-mill-conservation-area.dot#sthash.L2JVUKTO.dpbs. Hier hebben ze een “suger-bush” (een bos met uitsluitend Maple Leaf bomen). Als eerste maakten we een wandeling door de sugar-bush, waar de kids elk emmertje aan de boom wilden bekijken om te zien hoeveel sap er al was opgevangen. Voor sommige emmertjes moest ik ze optillen; we mochten er absoluut geeneen overslaan. Ook hadden ze een kook-demonstratie; de Maple sap wordt verhit, om het water uit te koken, en zo de dikke suiker-siroop over te houden. Voor 1 liter siroop hebben ze 40 liter sap nodig. Het suikergehalte van het sap is 3%; het suikerghalte van de siroop is 66%. Ook maakten we we een ritje in een paarden-kar over het terrein. En uiteraard kochten we een paar maple siroop snoepjes.

Toevallig had ik de dag ervoor van een relatie een zelfgemaakte Maplesiroop gehad; speciaal voor mij gepresenteerd in een Grolsch beugelflesje. Dus konden we bij thuiskomst wafels eten met echte Maplesiroop. Ja, je proeft het echt. Of worden we gewoon langzamerhand echte Canadezen?

Volkslied

Als je in het buitenland woont en te gast bent, dan hoort het dat je je aanpast aan de lokale normen en waarden. Dat is Canada niet moeilijk, omdat deze vergelijkbaar – of zelfs in mijn ogen beter – zijn dan in Nederland. Een klein dingetje waar je als Nederlander echter een beetje aan moet wennen, is meer respect voor het volkslied.

Als we in Nederland voor een voetbalwedstrijd het volkslied horen, gaan we rustig verder en bestellen we tijdens het spelen gewoon een paar biertjes. Wellicht lalalalallen we zelfs een beetje mee. Dat is anders in Canada. Elke schooldag begint standaard met het volkslied. En ook al wordt niet perse verwacht dat je meezingt, er wordt wel minimaal van je verwacht dat je stil staat en (als je niet zingt) stil bent.

Voor mij is het elke keer als ik de kinderen naar school breng een race om voor het volkslied weg te zijn, want anders sta je daar nog even. Zoals ook vandaag. Ik redde het net niet; de buitendeur was nog maar 10 meter van mij verwijderd. Even dacht deze botte efficiente Nederlander – “laten we nog even een sprintje trekken”. Maar de eerste klanken van O Canada waren al ingezet. En dan, ja dan pas je je toch aan. En sta je even stil. En ben je even stil. Respect.

Einde vakantie

Het nadeel van een weekje vakantie; het is zo weer om! Maar we klagen niet; de mogelijkheid om een weekje Carribean mee te pikken, is een goede bonus van in Canada wonen. Een weekje Jamaica is fantastisch; de stranden zijn zo mooi als ze maar kunnen zijn in het Carribisich gebied. Uiteraard is het weer  heerlijk. Maar als extraatje heb je het cultuurtje, waar muziek (reggae) en plezier maken een belangrijke rol in spelen. En als super-extraatje; het prachtige binnenland. Een autootje huren in Jamaica is prima te doen, als je een beetje flexibel ingesteld bent, want links rijden. Wat jammer dat de meeste toeristen in hun resorts blijven plakken. Bijvoorbeeld aan de zwemmersbar, al zat rond het middaguur... Als je een pina colada bestelt zonder rum vragen ze of je het zeker weet, zonder rum?

Zaterdag hadden we nog een relaxdag. Ik ging weer snorkelen in Sunset Cove; de kids brachten de meeste tijd door in de kidsclub en Oma en Isabelle lagen de meeste tijd lekker aan het zwembad. ’s Avonds was er een strandfeest, met barbeque en optredens van muzikanten, accrobaten en vuurspuwers. Een prima afsluiting. Zondag vlogen we terug naar Toronto, waar de laatste stuiptrekkingen van de winter nog te merken zijn; zo gingen we van plus 30 naar min 10 graden.

Raften bij Martha Brae

Vorig jaar was het hoogtepunt van onze Jamaica vakantie “Jamaica style” raften op bamboo-vlotjes op de white-river. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2013/03/bamboo-rafting-op-de-white-river.html. Dat was zo’n groot success, dat we besloten het dit jaar over te doen, maar dan op de Martha Brae rivier hier in de buurt. En weer werd het een groot succes. Deze tochtjes, veelvuldig aangeboden in Jamaica, is een perfecte familieactiviteit.

Het is allesbehalve wild; het lijkt totaal niets op het white water rafting wat elders in de wereld populair is. Dit is langzaam en super relaxed. Voor de ouders is het genieten van een prachtig groene omgeving op een helder blauw riviertje. Voor kinderen is het zwemmen, spetteren, punteren (de boot besturen), etc. De lokale gidsen laten nog wat interessante dingen zien voor kinderen, zoals vleesetende plantjes.  En regelden voor elk kind een eigen bambo stok om mee te peddelen en punteren. De kids hadden de grootste lol om van boot naar boot te springen/zwemmen en ook Isabelle en ik gingen het heerlijk verkoelende water in. Dit is een geweldige combinatie van natuur, actief zijn, relaxen en familie-plezier in één.

Het anderhalve uur durende waterplezier was helaas snel voorbij. We aten nog wat patatjes en namen een verkoelend drankje in een klein strand-cafeetje. Het lag aan een lagune met heel veel kleine kreeftjes en krabbetjes, wat de kids fascinerend vonden om te bekijken. Het was een heerlijke laatste actieve dag in Jamaica; morgen is er nog een relaxdag en dan zit het er helaas weer op.

Freeze-queen

Donderdagavond werd er tijdens de kindershow voor de tweede keer in deze week de Freeze-game gespeeld; als de muziek stopt moeten de kinderen als een standbeeld blijven staan en niet meer bewegen. De presentatrice probeert elke deelnemer uit te dagen, maar je mag niets terugzeggen of doen.

Voor de tweede keer deze week werd Aimee de duidelijke winnares, waarbij er ook veel grotere kinderen verslagen werden. Aimee doet mee om te winnen en heeft het helemaal door. Ik vroeg aan haar “hoe doe je dat?”. “Gewoon. Je danst en kijkt naar de juf. Als zij met haar hand naar de DJ zwaait, dan gaat de muziek stoppen en dan zorg je dat je zo staat (ze laat het zien; armen naar beneden, benen stevig op de grond, gezicht en ogen naar beneden om niet afgeleid te worden)”. Slim meisje!

Black River en Ys Falls

Donderdag hadden we voor twee dagen een auto gehuurd en besloten we het land verder te verkennen. Voor deze dag hadden we een lange rit naar de zuidkant van het eiland gepland. We doorkruisten het prachtige bergachtige en jungle-groene binnenland, rijdend over slechte bochtige wegen, om vervolgens langs de zuidkust naar de Black River te rijden. http://www.jamaicatravelandculture.com/destinations/st_elizabeth/black-river.htm. De Black River is de grootste rivier van Jamaica. En aangezien het grootste gedeelte door een mangrove-moeras stroomt betekent dit... beestjes kijken. Onder andere unieke close-ups met Amerikaanse krokodillen. We maakten een boottochtje van een uurtje door dit prachtige natuurgebied.

We reden een stukje terug het binnenland in en kwamen uit bij Ys Falls. http://www.ysfalls.com/. Dit is een grote boerderij of eigenlijk meer een estate, waar een aantal schilderachtige watervallen in een kloof trapsgewijs naar beneden komt. Bijna net zo mooi als de Dunn’s Falls die we vorig jaar bezochten, maar dan veel minder druk en toeristisch http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2013/03/dunns-river-falls.html. Met een traktorwagen wordt je naar de watervallen vervoerd, zodat een lange wandeling je bespaart blijft. Bij de watervallen kan je spelen en zwemmen. En zelfs met een tarzan-slingertouw naar beneden springen. Filmpje gemaakt door Kevin! https://www.youtube.com/watch?v=5R7BZfZIBWI&feature=youtu.be

Chillen bij sunset cove

Woensdag verkenden we het meest afgelegen strandje van het resort, genaamd sunset cove. Een plaatje. Het is een klein baaitje en strandje, helemaal verscholen achter het tropische groen. Jawel met paradijselijk wit zand en blauw water. Ze noemen het hier het mooistje strandje van Jamaica, maar dat zullen ze  ongetwijffeld nog van een honderd andere strandjes in Jamaica zeggen.

Ze hebben  gelukkig van sunset cove geen modern complex van gemaakt. Er zijn geen pompende zwembadbeats, maar relaxte reagge muziek. Ze hebben bij sunset cove ook alleen een eenvoudig restaurantje en een jerk-hut, helemaal passend in de omgeving. En hier maken  ze de lokale jerk-kip en jerk-varksensvlees klaar. Heerlijk eten maar super pittig.

Pas later in de middag keerden we terug naar ons plekje aan het zwembad.

’s Avonds was er een professionele kids-show in het theater; eentje meer om te kijken dan te participeren. Prima voor de kids, want die zijn toch wel moe naar een dag spelen. Maar voor diegene die dansende kids willen zien; hier is Aimee’s dans van de avond ervoor https://www.youtube.com/watch?v=dlGNcaDLHbQ en uiteraard de winnende dans van Kevin. https://www.youtube.com/watch?v=-R9uA_KwxxU

Dolfijnen, haaien en meer

Dinsdagochtend bezochten we het dolfijnencentrum naast de deur. Er is uiteraard veel kritiek op dit soort attracties, omdat dieren beter in het wild kunnen leven dan in gevangenschap. Echter wanneer er wordt gewerkt met dieren die in gevangenschap zijn geboren, die perfect verzorgd worden en daarmee mensen educatief wat kunnen bijbrengen, dan denk ik dat het een leuk en interessant dagje uit kan zijn.

Dolphin Cove http://negril.dolphincoveja.com is zo’n centrum waar je heel wat bijgebracht wordt, op een hele leuke manier. Het programma met de dolfijnen is interactief; dus je gaat het water in en doet actief mee met de show. Je kan de dieren voorzichtig aanraken, ze komen kusjes geven, met je dansen en zingen en je mag zelfs een stukje meezwemmen.  Een hoogtepunt voor klein en groot. Daarna hebben ze nog een aantal andere programma’s. Haaien-liefhebber Kevin koos uiteraard voor haaien aaien, dus zaten we even later met een nurse shark op schoot. Ik weet dat deze haaien totaal niet agressief zijn en daarmee relatief ongevaarlijk. Relatief, want je moet met één ding echt uitkijken; de nurse shark heeft namelijk onder zijn bek twee tentakeltjes, een soort radartje. Alles wat tussen die twee kleine tentakeltjes komt wordt in 7/1000 seconde naar binnen gezogen en vermalen. Geen goede plek dus voor vingers. Wel heel indrukwekkend, met hoeveel geluid en kracht een visje wordt verzwolgen. Uiteraard wordt je geleerd dat haaien relatief ongevaarlijk zijn voor mensen, maar dat mensen tegenwoordig wel heel gevaarlijk zijn voor het voortbestaan van haaien.

Even later hadden we een pijlstaartrog ontmoeting. Aimee had geen interesse voor de haaien en roggen, want een beetje te eng. Zij ging liever met Isabelle een ritje maken op een kameel. En zo had iederen een perfecte dag.

Showtime met prijzen pakken

Maandagavond was er een kinderdisco met spelletjes. Aimee viel meteen op, omdat ze in de kidsclub door de lokale dames echte rasta-vlechtjes heeft laten zetten. Ya’man! En ze was in vorm. https://www.youtube.com/watch?v=U5sXWEknwdE.  Eerst werd er gedanst, toen werd er gespeeld. Het freeze-spel, waarbij je als de muziek stopt niet meer mag bewegen. En zelfs niet met je ogen mag knipperen. Ondanks dat de presentatrice je probeert af te leiden. Duidelijke winnaar werd Aimee, die heel slim elke keer met haar ogen half gesloten naar beneden keek. En zich niet liet afleiden. Filmpje! https://www.youtube.com/watch?v=zJk8tlpLohA&feature=youtu.be

Dinsdagochtend hadden we een speciaal ontbijt met de kinderclub, inclusief bezoek van enkele grote animatiepoppen. Daar won Kevin een prijs met het onthouden van de namen van de poppen. En ’s avonds tijdens de kinderdisco won Kevin de prijs voor de beste uitvoering van Gangnam Style. We zijn net het Nederlandse schaatsteam; we pakken hier alle prijzen. Hoewel Nederlands... zowel Kevin en Aimee geven op het podium aan dat ze Canada vertegenwoordigen...

Terug naar Jamaica; Grand Palladium

Zoals de meeste Canadezen verhelpen wij ook onze “winterblues” met een weekje Carribean. Eerlijk gezegd klagen we niet over de lange en strenge winter, maar een weekje Carribisch gebied is altijd een heerlijke bonus. Dit jaar besloten we, na nadrukkelijk advies van de kinderen, weer voor Jamaica te kiezen. Geen idee wat in hun ogen Jamaica leuker maakt dan de Dominicaanse republiek, Mexico of een andere bestemming. Misschien is het het prachtige binnenland naast de mooie stranden. Wellicht is het gewoon de relaxte sfeer met veel lekkere reggae-muziek. Maar een ding is zeker; de kids zijn gek op dit eiland.

Wel besloten we dit keer naar een andere plek te gaan. Gingen we vorige keer ca twee uur rijden naar het oosten van aanvlieghaven Montego Bay, naar het plaatsje Ocho Rios. Dit jaar zitten we 45 minuten westerlijker van Montego in het plaatsje Lueia.

Het hotel is het prachtige Grand Palladium resort. http://www.palladiumhotelgroup.com/en/jamaica/grand-palladium-jamaica-resort-spa/. Indrukwekkend gebouwd met invloeden van de bouwstijl van Romeinse tempels. En groot,super groot, maarook over een uitgestrekt gebied zodat het overal relatief rustig is. Het zwembad schijnt het grootste te zijn in Jamaica; het is zo groot dat het bijna lijkt alsof we ons eigen prive-stukje hebben. We zitten overigens uitstekend gelegen in twee grote kamers dichtbij het hoofdgebouw, de restaurants, de kidsclub en het zwembad.

De kinderen brengen afwisselend hun tijd door met ons aan het zwembad of in de kidsclub. ’s Avonds zijn er veel restaurants om tussen te kiezen. Zaterdagavond hadden we meteen een strandfeest met barbeque, zondag aten we in het Aziatische restaurant en maandag in het Mexicaanse restaurant. De kwaliteit is uitstekend.

Als je op tripadvisor kijkt, zijn 80% van de beoordelingen super-positief en 20% negatief. http://www.tripadvisor.ca/Hotel_Review-g793509-d1094847-Reviews-Grand_Palladium_Jamaica_Resort_Spa-Lucea_Hanover_Parish_Jamaica.html. Het is duidelijk dat die 20% niet ingesteld zijn op Jamaica. Ja dit is een vijf-sterren resort maar het is wel Jamaica; alles gaat hier een tandje langerzamer, af en toe doet iets het niet en tijden  van shows etc. kunnen plotseling zonder aankondiging veranderen. De service is meestal goed, maar soms helemaal niet. En als je geluk hebt kan je de tuinman betrappen met het stiekem roken van een blowtje achter een paar bomen. Relax man, ya’man, het hoort erbij. Als je feiloze supersnelle perfect geplande service wil, ga dan wellicht niet naar Jamaica. Voor een relaxte eiland-vibe, zeker wel.

Regional Jets

Dinsdag ging ik op een korte laatste zakenreis voor mijn vakantie; op bezoek bij de collega’s van International Expeditions in Birmingham Alabama. Birmingham is een relatief kleine bestemming, dus er zijn geen non-stop verbindingen vanuit Toronto. Je moet altijd via Chicago, Detroit of Atlanta vliegen. En dat vliegen, dat doe je met een regional jet. Dit zijn kleine Embraer of Canadair zakenjets, maar dan volgestopt met ca 50 stoelen. Regional jets zijn bijzonder populair in de VS; vanuit het oogpunt van  luchtvaartmaatschappijen is het makkelijk om een hoge bezettingsgraad te krijgen. En de kosten zijn relatief laag.

Ik las een schokkend artikel over de salarissen van piloten van regional jets. Nee, als je denkt dat piloot zijn altijd een vetpot is, dan heb je het mis. http://skift.com/2013/08/28/the-u-s-airline-pilots-who-barely-make-minimum-wage/. De beginsalarissen zijn ca $20/uur. Dat lijkt nog enginszins acceptabel, maar er zit een addertje onder het gras; er wordt alleen betaald van gate tot gate. Met andere woorden; voorbereidingstijd en tijd aan de grond wordt niet uitbetaald. Als je bedenkt dat piloten niet meer dan dertig echte vlieguren maken in een week, en je rekent het salaris om naar een normale werkweek, dan kom je uit rond het minimumloon...

Piloten op regional jets doen echter snel veel ervaring op (je hebt veel starts en landingen) en daarmee hopen ze snel in beeld te komen voor de beter betaalde banen op grotere vliegtuigen. Met een tekort aan piloten in de VS zal hopelijk hun positie binnenkort verbeteren.

Jamaica

(Gedicht door Aimée, sinds vorig jaar grote Jamaica fan)

I like Jamaica because it’s hot.

Jamaica is great and pretty

And Jamaica is very cool

And it is sunny

And it is fun

And it is fantastic!

Dromen van de lente

Dit weekend zaten jullie in Nederland op het terras, in de tuin of aan de barbeque. Wat een ongeloofelijk lekkere temperatuur voor maart! Zover zijn wij hier in Canada nog lang niet, maar ook wij zien eindelijk tekenen dat de lente in aantocht is. De temperatuur komt hier overdag vaak net boven nul en dit weekend was het zonnig en best wel lekker. De grote hoeveelheid sneeuw en ijs smelten langzaam weg, we zien zelfs hier en daar weer stukjes gras en tuin. Hoewel het nog wel weken kan duren voordat de grote sneeuwbergen weg zijn. En tenslotte; bij ons is tenminste de zomertijd al ingegaan, dus wij hebben langere lichte avonden! Let dus ook op; het tijdsverschil is op dit moment even vijf uur.

Donderdag kregen we de oma’s op bezoek. Ze namen als kado het leuke spel Wii Dance mee, waar alle kinderen, klein en groot, heel blij mee waren. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=YiDBEEHjh1k&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Zaterdag gingen we nog een keer uit eten voor Isabelle’s verjaardag bij een nieuw restaurant; de waanzinnig lekkere mexicaan Milangro http://milagrorestaurant.com. En we zullen niet afvallen, want zondag tracteerden de oma’s op hun favoriete Mandarin buffet.

We hadden ook de laatste skidagen, hoewel de kinderen niet mee wilden. De aanwezigheid van de oma’s was te aantrekkelijk. Isabelle had zaterdag haar laatste les en sloot met succes de cursus Intermediate 2 af. Volgend jaar; Advanced. En ik sloot zondag met succes de Advanced cursus af. Volgende niveau; Ski Racing. Maar wellicht ga ik eens snowboarden proberen. Volgende week gaat de skihelling hier al weer dicht, hoewel er genoeg sneeuw ligt om tot begin april door te gaan. Maar het is zo gepland door de gemeente – het is geen bedrijf dat winst moet maken. Dus gaan ze volgend weekend braaf dicht. Dan zitten wij inmiddels op te warmen in Jamaica…

Compliment en biecht

Toen Isabelle op reis was, kreeg ik een voor mij compleet nieuwe taak. Voor alles is een eerste keer, dus ook voor het schoonmaken van de nieuwe oorbellengaatjes van je dochter. Iets waar Aimée eerst een beetje nerveus over was, want zou die bonkige papa wel net zo voorzichtig zijn als mama? Toen ze dinsdag haar moeder aan de telefoon had, werd papa echter gecomplimenteerd “Ja mama, hij doet het schoonmaken van mijn oren heel goed. Hij is een echte professional.” Die kleine Aimée blijft grappige uitdrukkingen hebben. Zo kwam ze ook opeens biechten. Ze had namelijk toen wij weken geleden sneeuwpoppen maakten, de meeste peentjes en rozijntjes, die Isabelle had gegeven als versiering, zelf opgegeten. Alsof we dat niet al door hadden, kleine meid! Toch lief dat ze het meldt, al is het weken later.  

Grootste fan deel II

Vorige week schreef ik over Kevin’s opmerkingen over Isabelle. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/02/grootste-fan.html. Tijdens het judo  op zondag kreeg ik opeens van Aimée het grootste compliment; “Daddy, you are so handsome”(Papa wat ben je toch knap). Jammer alleen dat ze eerder op de dag ondeugend en lachend had gevraagd of ik een baby in mijn buik had, toen ze mijn buikje zag. Oeps.

Weekend met goochelshow en skiën

Zaterdag begon het weekend met een uitgebreide googel- en dansshow van ons befaamde artistieke duo. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=omWkW1Ydhl0&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. ‘s Middags was het familie-skitijd. Isabelle had weer les, waarmee ze grote stappen vooruit maakt met haar skitechniek. Kevin ging zelf zijn gang en ik begeleidde Aimée. Die dit keer steeds beter bochtjes ging maken; echter haar houding was dit keer niet goed (ze hing vaak achterover in plaats van voorover), wat resulteerde in vele (gelukkig meestal zachte) valpartijen.

Thuis was het wederom het traditionele familiefilmavondje, dit keer met de derde Narnia film http://narnia.wikia.com/wiki/The_Chronicles_of_Narnia:_The_Voyage_of_the_Dawn_Treader_(film).

Zondagochtend hadden we weer eens een vers pak sneeuw gehad. Ja  de lente is hier echt nog niet in zicht. Daarna gingen we naar judo. Ik moest echter de begeleiding van Aimée al na een paar minuten staken. Ik heb met skiën en andere bewegingen nauwelijks nog last van mijn gekneusde ribben van 10 dagen geleden, maar met een wild meisje stoeien is andere koek. Mijn vervanger was snel ter plaatse om het van mij over te nemen; Kevin. Heel grappig om die te zien “vechten”. Aimée is super competitief en wil haar broer graag verslaan; Kevin is heel zorgzaam en wil vooral zijn zusje geen pijn doen en hield zich dus in.

In de namiddag had ik mijn skiles. Skiën gaat prima. Het was geweldig weer om buiten actief te zijn; zonnig, blauwe hemel. Uiteraard wel koud.

Na het eten moest Isabelle weg, want die heeft vanaf maandochtend vroeg een sales conferentie in Niagara-On-The-Lake. Dat zijn de kinderen niet gewend; mama op reis. Ik bleef dus achter met twee brullende kinderen…

Bubble wrap fun

Isabelle en ik hadden twee nieuwe grote fotos op canvas besteld en toen die kwamen waren ook Kevin en Aimee er erg blij mee. Niet met de fotos, maar met de verpakking. De bubbelverpakking. Want dat is zooooo leuk! Filmpjes! http://www.youtube.com/watch?v=MHxGGHpl8KE&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&feature=c4-overview en http://www.youtube.com/watch?v=8OiZM1fnqZ0

Drugs en alcohol

De kinderen hadden deze week op school geleerd over de gevaarlijke invloed van drugs, roken en alcohol. En daarom werd ik door Aimée stevig verhoord bij thuiskomst op vrijdag.

A; Papa gebruik je drugs?

Ik; Nee

A; Papa rook je?
Ik; Nee schat

A; Papa drink je Alcohol?

Ik; Ja soms, een klein beetje.

Een klein beetje was blijkbaar geen gerustellend antwoord. Aimee keek meteen zeer bezorgd. Ik probeerde haar uit te leggen dat volwassen mensen best een glaasje wijn kunnen drinken, maar met mate. Echter dat begreep ze nog niet; ze had geleerd dat alcohol slecht voor je is, dus nu maakt ze zich ongerust over haar vader.

De komende jaren moeten ze gaan leren hoe om te gaan met de verleidingen van het leven (voor Aimee zal dat vast snoep zijn). En leren  grenzen te stellen. Een lastige opgave, want hoeveel volwassenen kunnen geen grenzen stellen? En dat geldt niet alleen voor drugs, alcohol en sigaretten. Dat geldt ook voor gokken (vorige week keken Isabelle en ik nog de film Runner Runner over de online gokmafia http://www.runnerrunnermovie.com/). En spelletjes en gamen. Daar kan je ook teveel tijd en geld in steken. Één van de uitdagingen in opvoeden.

Thuiskomst

Een van de interessante aspecten als je als 41-jarige leiding geeft aan enkele grote organisaties, is dat er veel mensen in je team zitten die op veel gebieden meer kennis en ervaring hebben. Een van deze personen is onze inmiddels 67-jarige Kapitein Petr. Een facsinerende man met een bijna onuitputtelijke dosis aan ervaring, kennis, verhalen en adekdotes. Het is plezier met hem op reis te kunnen, want hij is ook nog een gezellige reisgenoot.

Woensdagochtend ging Petr na de meetings in Rusland naar de Shetlands om een schip te inspecteren, en ik deed hetzelfde in Gran Canaria. En nee, ik had niet perse de leukste keuze. Natuurlijk was het lekker warm en zonnig in Gran Canaria, maar ik kwam daar woensdag pas om 1 uur aan. Ik spendeerde de rest van de dag in de saaie industriele haven van Las Palmas. Donderdagochtend kon ik even hardlopen, een dik half uur aan de andere kant van de stad langs het strand naar het Alfredo Kraus Auditorium, een opvallend congrescentrum in Moorse stijl. http://www.grancanaria.com/patronato_turismo/1179.0.html. En om elf uur vloog ik via Madrid richting London. Om daar Petr weer tegen te komen en samen op vrijdagochtend terug te vliegen naar Toronto.

In Toronto was het een koude maar mooie zonnige winterdag. Bij thuiskomst werd ik platgeknuffeld door twee dolenthousiaste kids. Thuiskomen is altijd weer een feest!

Naar de Noordpool

Mijn tweejaarlijkse bezoekjes aan Rusland staan altijd in het teken van de Noordpoolreis van Quark Expeditions®. Elk jaar varen we twee keer met een nucleaire ijbreker naar de Noordpool. De ijsbreker, de 50 Years Of Victory, is de krachtigste ijsbreker ter wereld. Een sensatie. Met dezelfde snelheid als dat van een gewoon cruiseschip, knalt dit schip door drie meter dik ijs. http://www.youtube.com/watch?v=KmckDac-Ua0.  Het schip is eigendom van de Russische regering; om precies te zijn van het Rusisch atoomschap. Je kan de voor en tegens van nucleaire energie uitgebreid gaan discusieren; feit is dat deze enorme krachtbron uniek is – bijna onhaalbaar met fossiele brandstoffen – en daarmee ook CO2 neutraal.

Heb je nog wel zo’n krachtbron nodig in de Arctic, want deze is dankzij het broeikaseffect toch bijna ijsvrij, hoor ik mensen zeggen. Ook dit ligt iets genuanceerder. Tot en met 2012 was er inderdaad sprake van een snelle teruggang van de ijskap in de zomer. 2013 was echter weer een stevig ijsjaar. Enkele concurrenten moesten zelfs reizen aanpassen of annuleren, omdat met name grote delen van de Canadese Arctic geblokkeerd waren door ijs. En dit jaar ziet het naar uit dat het wederom een zwaar ijsjaar gaat worden.

Het is een interessante discussie over de opwarming van het klimaat en het lijkt wel of de twee kampen – de Global Warning predikers en de sceptici steeds meer loodrecht tegenover elkaar staan en aan beide kanten wellicht oog voor de realiteit verliezen. Ja de ijskappen zijn de laatste jaren sneller gesmolten en met name de grote gletsjers nemen in een schrikbarend tempo in omvang af. Maar er zijn ook andere invloeden; met name de activiteit van de zon kan het global warming effect in een tikje teniet doen of juist enorm versterken. En de laatste twee jaren zien we dus weer een toename van het ijs. De dramatische verhalen dat de ijsbeer met uitsterven bedreigd wordt, kloppen ook niet helemaal; in sommige gebieden doen ze het uitstekend en nemen de aantallen weer toe. Dus het is allemaal niet zo dramatisch, maar dat is geen excuus om allemaal nu gelijk een Hummer te gaan rijden en de verwarming vijf graden hoger te zetten.

Wij gaan dus voorlopig door met Noordpoolreizen en hopen er in 2015 zelfs drie te kunnen aanbieden. Voor de toekomst willen we ook iets nieuws bedenken. Wellicht per vliegtuig en helicopter. Zo verliet ik woensdag Rusland met een uitnodiging om in april een bezoekje te brengen aan een van hun basissen, op enkele kilometers van de Noordpool. Je vliegt er heen per vliegtuig, landt op een ijs-landingsbaan en neemt vervolgens een helicopter voor het laatste stukje naar de Noordpool. Ben benieuwd