Donderdag was een bewolkte dag en na de lange rit over de Icefields Parkway besloten we het dichtbij “huis” te houden. Na een rustige ochtend gingen we naar Lake Minnewanka, een groot stuwmeer net buiten Banff. We hadden in ons promotiepakket ook kaartjes voor een cruise over dit meer; dus we maakten een boottochtje van een uur. Op zich is het een mooi meer en een leuke tocht; echter wanneer je al met een kano een tochtje heb gemaakt op het prachtige melkblauwe gletsjer water van Moraine Lake dan ben je verwend en zijn je verwachtingen wel erg hoog gezet. De kids hadden het erg naar hun zin, dus dat is wellicht het meest belangrijk.
Tijdens Aimée’s slaapje thuis ging ik terug richting Lake Minnewanka om een wandeling te maken bij Lower Bankhead. Dit is heel apart; tot 1930 was dit een druk industriestadje waar kolen werden gewonnen. Foto’s van die tijd tonen een lelijke open industrie-ruimte. Na 1930 was het economisch niet zo interessant meer om kolen te winnen op deze plaats; bovendien onstond toen de mening dat mijnbouw en een national park eigenlijk niet goede samengaan. Want Banff national park bestond al sinds 1885 en profiteerde in het begin behoorlijk van royalties op mijnbouw bij gebrek aan inkomsten uit toerisme. Maar goed die mening veranderde dus; en vanaf 1930 werd Bankhead ontruimd en verlaten. Nu heeft de natuur dit plekje weer helemaal overgenomen; slechts op enkele plaatsen verraden oude ruines en zelfs een oud mijnwerkerstreintje het verleden.
De namiddag brachten we door in het zwembad. Het was heel rustig, slechts twee andere gezinnen waren aanwezig, dus hadden de kids het zwembad en de leuke glijbanen min of meer voor zichzelf.
Vandaag was het weer een droomdag; onbewolkt en zonnig. Wat is een berglandschap toch mooi als er geen wolken zijn! We besloten de andere kant van de bergketen te verkennen en Kootenay National Park in te trekken. Daarmee verlieten we de provincie Alberta en trokken we voor het eerst British Columbia (“BC”) in. Dat klinkt ver, maar eigenlijk is het na Banff direct de Vermilion pas over. Er valt één ding meteen op in Kootenay; dit park is enorm getroffen door bosbranden in de laatste jaren. Hele stukken zijn compleet afgefikt. Overigens is de huidige mening van National Parks Canada dat dit niet een slechte zaak is; men juicht gecontroleerde vuren zelfs toe. Vuur en bosbranden zijn elementen die namelijk gewoon bij de natuur horen. Zonder bosbranden verandert alle bos in hoge bomen en mos aan de grond; dankzij de bosbranden krijgen struiken en grassen een kans, die veel meer voedingsmogelijkheden bieden voor het wild dan bomen en mos.
Er werd bij de ingang van Kootenay door middel van electronische borden direct gewaarschuwd voor beren langs de kant van de weg. Ook bij de meeste stops werd er gewaardschuwd voor beren; maar helaas of gelukkig zagen we vandaag alleen weer herten en grondeekhoorntjes. De eerste stop vandaag was bij de Marble Canyon; wederom een zeer nauwe maar diepe kloof waar het water met een enorme kracht doorheen wordt geperst. De tweede (lunch)stop was bij de Numa Falls, een prima picknickplek bij een waterval. Na korte fotostops bij prachtige uitzichtspunten bij Kootenay valley en Olive Lake belandden we in Radium Springs, weer een locatie met hot springs.... Heerlijk om even te relaxen. Hoewel deze baden ook een gewoon koudspeelbad hadden, wat helaas te aantrekkelijk was voor de kids....
Terug richting Banff maakten we nog een leuke wandeling naar de Paint Pots. Weer een raar natuurfenomeen; er zijn hier drie waterbronnen, dit keer niet warm maar koude bronnen, die ook rode kleurstof naar boven doen borrelen. Dat geeft een raar kleureffect. Het terrein is rood-modderig. Extra spannend was dat we in de modder duidelijk de pootafdrukken van verschillende beren ontdekten......
