In het marketingnieuws: Kids in Play

Het volgende artikel begint met een prachtige uitspraak (http://www.marketingmag.ca/news/marketer-news/kids-in-play-24973) ; bijna 20% van alle kinderen tussen de 2 en 5 in Canada kunnen met een smartphone app (=application, software op een internettelefoon) spelen. Terwijl minder dan de helft de veters van hun schoen kan strikken. Hoe waar! Één van onze geheimen om ideale kinderen in een restaurant te hebben is om ze tussen de gangen door, als ze beginnen te stuiteren, onze Iphones te geven. Vol met apps zoals koekjes en ijsjes maken, fruitninja (fruit snijden), dierentuintje beheren etc. Een risico om jonge kinderen met dure telefoons te laten spelen? Misschien, maar het grootste risico is dat ze door krijgen hoe ze op kosten van Pa nieuwe apps kunnen downloaden uit de Apple I-store. Zoals Kevin al een keer heeft gedaan! Maar zijn veters strikken…..ach dat komt nog wel eens.

Multi-culturele zwemles en een klusjeszondag

Na een lange dag “uit” bleven we zondag een dagje in en om het huis. Dat is niet altijd even makkelijk voor de kids, want het zijn toch wel kinderen die gelucht moeten worden. En die van uitstapjes houden. Zo was het gisteren Aimée die na de voetbalwedstrijd zei “wil niet naar huis, ik wil appesapje dlinken in lestaulantje”. Tijdens uitstapjes gedragen ze zich meestal voortreffelijk. Zo kregen we gisteren in het restaurant weer eens een compliment van andere gasten, dat we bijzonder gedisciplineerde en geweldige kinderen hebben die zich uitstekend gedragen. Dat is thuis wel eens anders, zoals vandaag….;-)

Vanochtend hadden we om 11 uur een intake bij zwemles voor Kevin. Op een paar honderd meter van ons huis bevindt zich een grote middelbare school met een eigen zwembad. En daar worden dus ook lessen gegeven. De lessen zijn in handen van een tweetal russen. Zoals eigenlijk zoveel bedrijven en organisaties in handen zijn van immigranten en daarmee hun eigen culturele stempel zetten. Zo kan je op Aimée’s Italiaanse crèche de gemoedelijkheid, warmte en het goede eten van Italië herkennen. En zo bestaat de Russische zwemschool uit discipline en toppresentatie. Hier wordt niet kinderen geleerd om te zwemmen maar om topsport te bedrijven. De aanwezige jonge kids zwommen uitsteken en bijzonder snel. De stevige Russische zwemleraar is vriendelijk maar lijkt me niet iemand die tegenspraak duldt. Hij is laat we het zo zeggen duidelijk en stevig aanwezig. Ach, een beetje discipline is voor Kevin niet slecht en als hij daarmee in korte tijd goed leert zwemmen vind ik het best. Men was te spreken over zijn intake (ja dat hij geen watervrees heeft wisten we al, in Spanje had hij als 2 jarige peuter ook al zwemles) en we verwachten dat hij het snel zal oppakken.

Verder hebben we boodschappen gedaan en heb ik schoenen gekocht. Het is het gemak van de centrale plek waar we wonen. We hebben zo veel winkels in de omgeving. En ja, ze zijn hier ook gewoon zondag de hele dag geopend. De ChristenUnie of SGP zit hier duidelijk niet in de regering  of zijn niet nodig om de boel te gedogen ;-)!

Toronto FC Fans Celebrating 2-0 victory.MOV

Winter wint

Nee, we gaan het niet over het weer hebben, maar eens over Aron. Aron Winter. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/01/winter-naar-toronto.html. Want zaterdag was de eerste thuiswedstrijd van Toronto FC in het nieuwe Noord-Amerikaanse voetbalseizoen en Aron’s tweede wedstrijd als coach van Toronto FC. http://www.torontofc.ca/  En het leuke is: dankzij Isabelle’s succesvolle netwerken binnen de Pepsi-organisatie hadden wij vier gratis kaartjes met dank aan sponsor Gatorade! We vroegen ons af of de kids wellicht nog wat te jong waren voor een hele wedstrijd, maar dat viel reuze mee. Aimée had het alleen de laatste 10 minuutjes een beetje gehad.

Overigens heeft Isabelle al eerder geluk gehad met haar Pepsi-connecties, want zij is al een keer naar de Maple Leafs (het ijshockey) geweest…. Tot grote jaloezie van mijn persoontje.

Helaas werd voor Kevin niet de Kuip zijn eerste voetbalstadion zoals oorspronkelijk door papa gepland, maar het BMO Field in Toronto – gelegen aan het meer. Met ruim 20.000 enthousiaste supporters en in een heerlijk zonnetje, want het was vandaag fantastisch weer (hoewel niet boven het vriespunt).

Het niveau was niet groots , maar gelukkig heeft Toronto FC dankzij Aron Winter een Nederlandse rechtsbuiten, Javier Martina, die er vandaag twee injoeg. Na een vroege 1-0 http://www.youtube.com/watch?v=-goyP8xa6Ds pegelde hij in de tweede helft  op spectaculaire wijze nummer twee in het net http://www.youtube.com/watch?v=Yw1baFS4BIQ. Er ging zo wie zo veel gevaar van hem uit dus werd hij zonder enige concurrentie man van de wedstrijd.

Toronto FC heeft trouwens nog twee Nederlanders onder contract staan, Elbekay Bouchiba en Nick Soolsma, maar die kwamen vandaag niet opdraven. Ook staat de broer van Jonathan de Guzman onder contract (Julian), maar die was vandaag geblesseerd.

Het was erg leuk om dit mee te maken. Fans zijn net zo enthousiast als in Europa en Toronto FC heeft zelfs een kleine harde kern (geen hooligans, wel lekker gezellig luidruchtig o.a. met trommels). Deze groep vierde de overwinning op luide wijze buiten het stadion. En verder is het lekker Noord-Amerikaans commercieel: met Carlsberg bierspelletjes in de rust, Pizza Pizza verlotingen tijdens de wedstrijd en in plaats van Lee Towers een stoere rapper met clublied in de rust. Die bij zijn optreden ook het vak van de harde kern indook, uiteraard tot groots enthousiasme.

Na de wedstrijd reden we naar het distillery district. Dit is een geweldige plek: een grote oude drankstokerij is omgebouwd tot een crea-trendy gebiedje met veel restaurantjes en kunstwinkeltjes. http://www.thedistillerydistrict.com. Wij aten daar in een leuk restaurantje http://www.purespirits.ca/ met waarschijnlijk het beste kindermenuutje ooit: heerlijke vers-gemaakte friet met grote garnalen. Niet alleen wij smulden, de kinderen ook.

Op de terugweg kwamen we nog langs het plein op Yonge en Dundas. Daar was een grote Nintendo  promotie aan de gang (lancering van de nieuwe Nintendo 3DS). Tot groot plezier van Kevin stopten we even om te kijken en om met Mario op de foto te gaan. Hoewel Kevin dat op het laatste moment toch een beetje te eng vond, dus gingen alleen Aimée en ik op de foto. De Nintendo 3Ds staat bij Kevin natuurlijk hoog op de verlanglijst, misschien iets voor zijn verjaardag.

Wil je nog meer poppenkast-video’s van Kevin zien? Kijk op http://www.youtube.com/watch?v=4ifKqq4IaO4 en http://www.youtube.com/watch?v=lya1oz_111I

Kevin zelf-gemaakte poppenkast - showtime!

Art School

Zo het was het weekje weer wel. Want na al het gejubel over het lenteweer afgelopen weekend, kwam de winterrealiteit weer even hard terug. Dinsdagnacht en woensdag viel er zo’n 20cm sneeuw. Sindsdien is het prachtig zonnig, met een blauwe lucht, maar koud. Dus zitten we voorlopig toch weer in een witte stad.

Kevin had een tweede week vakantie. De gewone scholen hebben maar één week voorjaarsvakantie, maar de privéscholen hebben twee weken. Dat gaf even een moeilijke puzzel, omdat er nauwelijks kampjes (Camps) werden aangeboden voor deze tweede week. Uiteindelijk vonden we een duur kampje aan de Avenue Road Arts School, dichtbij mijn werk, http://www.avenueroadartsschool.com. Wij dachten weer een leuk knutselclubje zoals de week ervoor. Het was echter een echte artistieke kunst & cultuurschool. Verraste Kevin ons vorige week met de kwaliteit van zijn knutselwerk, deze week sloegen we van verbazing compleet achterover. Kevin kwam thuis met een prachtig poppenspel- theater, helemaal zelf gemaakt. En we kregen uiteraard vrijdagavond een privévoorstelling die ik later als filmpje live zal zetten. Let op de plotselinge - en onbewuste - verandering van Nederlands naar het Engels in de voorstelling!

Ik ging dus elke ochtend met Kevin met metro & tram op pad. De Art School is nog geen 10 minuten lopen van mijn kantoor. Daardoor had ik geen tijd of aandacht om een gratis nieuwskrantje door te bladeren. En dus kreeg ik geen inspiratie voor het schrijven van een stukje over het nieuws in Toronto. Of toch? Ik kreeg vlug iets mee over een interessante discussie. Als progressieve en liberale stad is men tot de conclusie gekomen dat prostitutie gelegaliseerd moet worden. En dus wil Toronto een gebied aanwijzen dat als “red light district” kan dienen. Één raadslid kwam al met een idee, waarom wijzen we Toronto Island niet aan als tippelzone? Toch een beetje weg van de stad, dus heb je de zooi een beetje van je vandaan. Sorry, Toronto Island?  De oase van groen en rust? http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/10/weekendje-blauwe-luchten.html. Het prachtige park, autovrij, heerlijk speelgebied voor kinderen en houten huisjes in een prachtige oude stijl alsof de tijd heeft stil gestaan? Volkomen terecht werd dit raadslid uitgefloten, teruggefloten en belachelijk gemaakt. Nee meneer raadslid, in een stad met een oppervlakte als Toronto kan je ergens anders wel een plekje vinden, maar je blijft met je handen af van “ons” Toronto Island!

Niagara vanuit de lucht (beetje schudden).MOV

Helicopter tour niagara; de start.MOV

Met de helikopter terug naar Niagara Falls

Ja, echt waar. Vandaag was letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van ons verblijf in Canada de afgelopen zes maanden. We kregen namelijk een uitstekende aanbieding via www.groupon.com  voor een helikoptervluchtje over Niagara Falls. Aimée mocht ook nog eens gratis mee en met een prachtig lente weekend voor de boeg dachten wij ….boeken!

Dus gingen wij vanochtend op weg naar Niagara on-the-Lake. Het vliegveldje waar http://www.nationalhelicopters.com/Niagara_Home.html van vertrok ligt namelijk aan het Ontario meer op een dikke 10 minuten vliegen van de watervallen. Het weer en het zicht waren helemaal fantastisch. We hadden dit weekend twee prachtige lentedagen – zeker het gevolg van het ingaan van de zomertijd (Daylight Saving time) vorige week (dus let op: we hebben heel even slechts 5 uur tijdsverschil). Het was een rustig vluchtje alleen met ons gezin: uiteraard was het uitzicht op de watervallen geweldig. De kids vonden het uiteraard prachtig. Kevin was ook erg blij met zijn koptelefoon en microfoon en zat de hele tijd met onze vrouwelijke piloot te ouwehoeren!

Na een dikke 20 minuten waren we weer terug en maakten we vervolgens een ritje door Niagara on-the-lake. In tegenstelling tot Niagara Falls (wat een mini Las Vegas is http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/10/niagara-falls.html) is Niagara on-the-lake een bijzonder charmant, mooi en historisch dorpje. Aan het einde van het dorpje aan de rivier staat het oude Engelse fort George   http://www.pc.gc.ca/lhn-nhs/on/fortgeorge/index.aspx. Het is bijna niet voor te stellen dat hier nog geen tweehonderd jaar geleden zwaar werd gevochten tussen de Amerikanen en de Engelsen/Canadezen. Uiteindelijk werd Fort George volledig kappot geschoten en moesten de Engelsen het fort verlaten. Maar ook bij deze oorlog hadden de Amerikanen niet veel succes buiten eigen grondgebied en moesten ze zich uiteindelijk terugtrekken.

Zondag was dus een uitstapjesdag. We proberen zoveel mogelijk het weekend vrij te plannen van klusjes en boodschappen, maar zaterdag lukte dat niet. Eerst moest ik mijn wegenbelasting betalen. Dat gaat hier iets anders dan in Nederland. Je wegenbelasting loopt af met je verjaardag, dus voor deze datum moet je verlengen. Oftewel, je “sticker” halen, want het is een klein stickertje dat je op je nummerplaat moet plakken. De wegenbelasting is hier echt een koopje ($78 per jaar) in tegenstelling tot de verzekering (>$2000++).

Daarna had Isabelle een autoklusje: zij ging de auto wegbrengen voor een kleine onderhoudsbeurt. Toen zij weer terug was gingen we nog even naar de speeltuin. Nu de sneeuw weg is konden de kids weer eens in hun elektrische auto naar de speeltuin rijden.

Kevin had de afgelopen week (en komende week) voorjaarsvakantie. Hij ging afgelopen week naar een “ kampje”. In tegenstelling tot wat de naam suggereert blijft hij hier niet slapen, maar is het een “day camp”. Hij heeft enorm veel geknutseld. Wij zijn weer blij gemaakt met een enorme tas met knutselwerk. En eerlijk gezegd waren we behoorlijk onder de indruk van de kwaliteit. Maar goed daarvoor zijn we ook trotse ouders, natuurlijk.

Seatrade Cruise Shipping Miami

Voor de tweede keer dit jaar deed ik Miami aan. Dit keer niet voor TUI business reviews, maar voor een bezoekje aan de belangrijkste conferentie en beurs over cruising. Waarschijnlijk was dit volledig langs me heen gegaan, was het niet dat ik als spreker gevraagd ben voor een sessie over “niche-cruising”. Ik vond het wel grappig, met nog geen half jaar ervaring in deze tak van de industrie, dus ik ging met mijn powerpointje onder mijn arm op weg naar Miami.

Dat dit meer dan nuttig was bleek al een paar weken geleden, toen mijn agenda helemaal vol liep met afspraken van letterlijk van ’s ochtends vroeg “breakfast meetings”tot ’s avonds laat met etentjes en borreltjes. Er werden dus helaas heel wat calorietjes ingenomen maar wel nuttig ge-netwerkt met scheepseigenaren, operators, havenagenten, grote charter-klanten, etc.  En ook nog met een bekende schrijver, want ik dronk ook nog een wijntje met Clive Cussler http://en.wikipedia.org/wiki/Clive_Cussler. Hij vierde dat hij op de eerste plaats stond in de best seller list van dit moment (Hardcover, Fiction) http://www.nytimes.com/best-sellers-books/overview.html

Mijn presentatie ging lekker en is voor de echt geïnteresseerden gedeeltelijk na te lezen op http://www.cruise-community.com/News-Headlines/Dynamic-niche-cruise-segment-taps-into-bucket-list-dreams.html.  Erg grappig om in een pannel te zitten van Cruise-experts, sommigen met meer dan 20 jaar ervaring.

En Miami? Ik zat in een hotel aan het strand en had dit keer zowaar gedacht om een zwembroek mee te nemen. Helaas, een frisse duik kwam er niet van. Maar goed, tijdens de etentjes en borrreltjes krijg je toch genoeg mee van de gezellige en levendige sfeer. En het weer was fantastisch – graadje of 30, zon, niet te heet. Misschien toch maar het kantoor van Quark van Toronto naar Miami verplaatsen? ;-)

YYZ to MIA

Waarschuwing: hier volgt een stukje alleen voor geeks & freaks. Heb je je ooit afgevraagd waarom Toronto Pearson International Airport de compleet onlogische afkorting YYZ heeft? Vast niet, moet je ook eigenlijk vooral niet doen, maar ik dus wel. Over het algemeen zijn de vliegveld codes redelijk logisch: AMS voor Amsterdam, LHR voor London Heathrow, MIA voor Miami. Maar YYZ?!?

Vandaag las ik in het magazine van Air Canada (op weg naar MIA) een enigzins verklarend hoewel niet volledig bevredigd antwoord. Oorpronkelijk heeft de US National Weather Service vliegveld codes toegekend. De willekeurig gekozen Y werd toegekend aan alle Canadese vliegvelden met een weer-kantoortje. Vervolgens werden de rest van de codes toegekend. Toch nog een  onbevredigd antwoord, want waarom is YVR voor Vancouver dan nog steeds redelijk logisch, maar YYZ niet voor Toronto?!?!?

Het verhaal van grootmoeder en de wolf

Er was eens een lieve grootmoeder op bezoek in Toronto. Zij besloot om voor de kleinzonen in Nederland pakjes kaneelkaugom  bij de plaatselijke tover-supermarkt te halen. Met haar mandje vol met kaugom huppelde ze tevreden naar het huisje aan de Coldstream. Onverwachts stonds ze echter oog in oog met de grote boze wolf. Gelukkig waren daar de dappere veldwachters van het politiecorps van Toronto. Nee geen slappe PVV-animal cops, maar echte stoere dienders die met drie wagens met flonkerende zwaailichten jacht maakten op de grote boze wolf. Hoe het verder met de wolf afliep weet ik niet, maar grootmoeder bereikte veilig het huisje aan de Coldstream.

Mooi verhaal? Volgens Oma Lagerweij is het echt gebeurd afgelopen maandag. Navraag bij mijn collega’s leert dat het waarschijnlijk om een coyote gaat http://en.wikipedia.org/wiki/Coyote, die inderdaad wel eens hongerig via de ravijnen de stad binnensluipen op zoek naar voedsel. Mocht je ooit je kat zijn kwijtgeraakt in Toronto, dan weet je nu waardoor.

De coyote geeft een mooie aanvulling op de vele eekhoorntjes, de wasbeertjes die ’s nachts de vuilisbakken afgaan en de vossen die ook af en toe de stad willen binnensluipen.

Vandaag (dinsdag) zijn de Oma’s weer vertrokken naar Nederland. Toevalig zag Isabelle het vliegtuig vertrekken vanuit haar kantoor en zag ik het vliegtuig over de stad vliegen toen ik naar huis rende. Zo’n blauwe Boeing B747 valt hier echt op.

De Oma’s hebben zelf kunnen ervaren dat wij hier onze draai hebben gevonden, dat Kevin inmiddels uitstekend Engels spreekt en dat Aimée nog altijd ons zonnetje in huis is met af een toe een stevig peuter-donderwolkje.

Ierse feestjes

Er zijn dus veel feestjes en festivals in Toronto. Leuk is dat ook de diverse immigrantengroepen hier hun eigen feestjes organiseren. Zo hadden wij Nederlanders ons sinterklaasfeest http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/12/sinterklaas-en-rudolf-red-nosed.html. En Zondag  13 maart was Sinterklaas z’n broer jarig: St. Patrick. En dat werd uiteraard enthousiast gevierd door de Ierse bevolking.  http://www.topatrick.com/. Eigenlijk wordt St. Patricksday pas gevierd op 17 maart, maar omdat de Ieren hebben gekozen om het te vieren door middel van een grote uitbundige optocht, werd het hier naar Zondag verschoven. En waar wij Nederlanders op onze festiviteiten graag oranje dragen, kleurde de stad op zondag helemaal groen.

St. Patrick was de missionaris die het christelijke (katholieke) geloof naar Ierland bracht. En daar alle slangen verdreef, hoewel men dit symbolisch houdt voor het verdrijven van de heidense druiden. St. Partrick overleed op 17 maart 493, dus eigenlijk vieren we niet zijn geboorte- maar sterfdag.

Genoeg geschiedenisles: er moest gefeest worden. Wij gingen dus kijken naar de vrolijke optocht. Deze bestond uit muzikanten, danseressen, clowns met snoepjes, maar ook uit oude auto’s, brandweerauto’s en zelfs Ierse sportauto’s (DeLorean   http://en.wikipedia.org/wiki/DeLorean_DMC-12).  En uiteraard een bijzonder vals-zingende nep Bono.

Zoete feestjes

Canadezen houden van feestjes en festivals. Dat hebben we de afgelopen zes maanden wel gemerkt. We gingen van Thanksgiving http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/10/thanksgiving-thanks-for-long-sunny.html naar de voorpret van Halloween.  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/11/trick-or-treat.html .Halloween was nog niet over of we gingen naar de voorpret  van de kerst. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/11/and-whats-your-number.html. Na kerst kregen we de winterfestivals. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/02/over-japanners-winterfeestjes-en.html en http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/02/winterlude-in-ottawa-koud-he.html.

En nu volgende de maples Syrup festivals. Heel simpel gezegd feestjes omdat er zoete sap uit bomen stroomt. Vier tot acht weken lang tappen Canadezen de sugar maple leaf bomen af. Het sap heeft twee tot vier procent suiker. Het sap verhitten ze om het water uit te koken zodat er een bruin goedje overblijft dat 67% suiker heeft. En dat heet dan weer maple syrup, heerlijk over de pannekoeken.

We besloten op zaterdag een maple syrup festival mee te maken in een prachtig regionaal park buiten Toronto, namelijk Mountsberg Conservation Area http://www.conservationhalton.on.ca/ShowCategory.cfm?subCatID=1088. In dit parkje hebben ze een sugar bush, een groot aantal sugar maple leaf bomen. Je kan er een wandeling door maken en zien dat het boomsap keurig opgevangen wordt in emmertjes. Naast de sugar bush staan een aantal cabins waar het boomsap opgekookt wordt tot siroop. Tussen de cabins doen ze dat op een tradionele methode: in een pan boven een vuur. Maar in één van de cabins gebruiken ze een machine. In een andere cabin maken ze snoepjes van het siroop door het verder op te koken en in te dikken. En de grootste cabin wordt gebruikt om pannekoeken met zelf gemaakte maple syrup te serveren.  We hebben er ook een ritje door het park gemaakt in een paard met wagen. En er was een oude schuur omgebouwd tot speel- en klimruimte voor kinderen met net daar buiten een klein kinderboederijtje. Tenslotte was er ook nog een uitkijktoren met uitzicht over het meertje en de treinbaan die dwars door het meertje gaat.

Wellicht hebben we in Mountsberg onze laatste foto’s gemaakt van een winterlandschap. Hier lag nog redelijk wat sneeuw; in de stad zelf is de sneeuw en het ijs zo goed als weggedooid. Jawel, de lente komt eraan!

Feestjes in hoge torens en goede rapporten

Weer terug in Toronto op Zondag de 5^e was het lekker druk thuis, want we hadden voor de 2^e keer bezoek van de twee oma’s. Die kwamen voor Isabelle’s verjaardag, dus we moesten nog een keertje haar verjaardag vieren. Isabelle koos ervoor om dat te doen met een etentje in de CN Tower. Tja een happy meal bij Mc Donald is blijkbaar niet genoeg meer.

In ons eerste weekendje Toronto bezochten we ook al het restaurant in de CN Tower. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/10/thanksgiving-thanks-for-long-sunny.html

Dit keer was de ervaring echter volkomen anders: want het was donker. En het zicht was, volgens het personeel, oneindig goed. En inderdaad, je kon heel ver kijken. Tot zelfs de lichtjes van de Amerikaanse overkant van Lake Ontario. De wereld was één grote kerstboom. En dat gecombineerd met lekker eten gaf een bijzonder feestelijke sfeer. Het kost wat maar dan heb je ook wat.

Na het restaurant brachten we nog een bezoekje aan de glass bottom floor. Tot Kevin’s vreugde en afgrijzen van de oma’s. Ook hier is een filmpje van. Omdat ik van mijn blog geen youtube kanaal wil maken, heb ik het niet geupload, maar je kan het altijd nog bekijken op http://www.youtube.com/hanslagerweij1972#p/a/u/1/VFVaQnfke1U

De rest van de week was weer een standaard werkweek. De oma’s hadden pech. Het einde van de winter kondigde zich duidelijk maar heel nat aan. Veel regen, natte sneeuw en toch ook weer twee keer sneeuw die even bleef liggen. Heel nat dus en veel vieze slush op de straten. Maar de oma’s krijgen wel een goed beeld over hoe we onze “draai” hebben gevonden. Ze zijn erg enthousiast over oppas-nanny-oma Renee. Inderdaad een heel belangrijk persoon in onze gezinsorganisatie.

Kevin maakte ons nog allemaal blij en trots door met een geweldig rapport thuis te komen. Het is al weer zijn derde rapport hier. Ze beoordelen de kinderen met vier cijfers waarbij de cijfers staan voor

4 – Gedrag / vaardigheden worden continue waargenomen. Student past gedrag/vaardigheden  succesvol toe

3 – Gedrag / vaardigheden worden gevarieerd waargenomen. Student heeft gedeeltelijk succes.

2 – Student  is begonnen met gedrag/ vaardigheden toe te passen. Eerste successen.

1 – Gedrag / vaardigheden worden nog niet waargenomen.

Door de aanvankelijke taalproblemen begon Kevin met veel eentjes en tweetjes. In zijn laatste rapport staan echter 27 viertjes, 23 drietjes en 2 tweetjes. De tweetjes zijn “Identifies basic food groups and give examples”. Kan ik inkomen: over voedsel moet je niet lullen, maar op kauwen. En, nu niet gaan lachen, “Understands simple facts of African culture”. Verder heel veel leuke en positieve opmerkingen, zoalsl “I am also amazed how quickly Kevin is picking up the English language”, “Kevin is a very good athlete and has put forth a great effort to control his body”, “Kevin has made wonderful progress in French”, “He is able to move well to the beat” (muziek).

Zo...... genoeg mijn zoon opgehemeld!

CN Tower by night.MOV

Windkracht 10 voor de Noorse Kust.MOV

Hallo ik ben er weer!

Zo dat was de langste tijd dat ik off-blog was.  De reden was niet een gebrek aan inspiratie, maar puur een gebrek aan tijd omdat ik de hele week gereisd heb.

Mijn week was dus een behoorlijk drukke week. Maandagavond verliet ik Toronto op weg naar Noorwegen. Ik vloog via Amsterdam; puur vanwege de gunstigste verbindingen en overstaptijd. Ja dan besef je pas hoe goed het netwerk is van onze nationale blauwe trots en onze nationale luchthaven. Na een overstap op dinsdagochtend landde ik ’s middags in Trondheim, dat zeg maar zo “midden-Noorwegen” is. Op woensdagochtend ging ik aan boord van een cruise-ferry van Hurtigruten naar Bergen. Aan boord had ik non-stop meetings, behalve tussen 4 uur ’s middags en 8 uur ’s avonds. Op dat moment kwamen we op volle zee waar het windkracht 10 (storm) was. Voorbereid met een pil tegen zeeziekte zocht ik eerst de (hele) frisse buitenlucht op. Je kon op het dek je naar achteren laten vallen tegen de wind in, want de wind zorgde dat je niet tegen de grond ging. Toen het echt heel wild werd heb  ik maar mijn bed opgezocht. Het ging allemaal prima en ik werd niet zeeziek. Ik word al een aardig Rotterdams ketelbinkie.

Ondank het slechte weer kon ik duidelijk zien hoe fantastisch Noorwegen als land is. Ik wil er terug op vakantie! Bergen, rotsen, veel water, ruige natuur, echt geweldig. Ook was ik goed te spreken over het product van Hurtigruten. Goede faciliteiten en uitstekend eten.

Donderdagmiddag om 3 uur  kwam ik aan in Bergen. Dit is de tweede stad van Noorwegen en een juweeltje. Jammer dat ik geen tijd had om het te verkennen. Het is een behoorlijke stad gebouwd tegen de bergen (what’s in a name) aan een  fjord. Om 5 uur nam ik het vliegtuig naar Amsterdam en reisde gelijk door via Schiphol naar het altijd pittoreske Veenendaal. Op bezoek bij zus Marijke: maar ook Karin en Gerben kwamen borrelen c.q. koffie drinken. Met glutenvrije verse zelfgemaakte amandelspeculaartaart van neef Dennis. Als de techniek in Delft of het keepen met het 1^e elftal niks wordt, kan die altijd nog bakker worden.

Op vrijdag begon ik met een afspraak in Antwerpen en ging via twee afspraken in Rotterdam naar Amsterdam waar ik eindigde in de vertrouwde omgeving van Sawadee. We gingen borrelen met een groepje en gingen ook wat eten met een wat kleiner groepje. Sawadee is nog steeds Sawadee... vertrouwd en gezellig. Ik overnachtte in een hotelletje tegenover Sawadee in het centrum.

Zaterdagochtend checkte ik eerst even mijn werkmail, voordat ik koers zette naar O O Den Haag. Daar hadden vrienden Jeroen en David een mannendag georganiseerd. Een hele bijzondere want wij stelletje super-rationele rechtse balletjes namen deel aan een bijzonder zweverige lach-meditatie workshop in een nog zweveriger meditatiecentrum. Er werd veel gelachen!

Ik logeerde bij vriend Mike in Leidschendam, prima op de route naar Schiphol voor de volgende dag. Waar de afspraken nog niet afgelopen waren, want ik ontmoette er een ship-broker die me nieuwe schepen probeerde te verkopen.

Het was wel weer een weekje!