Manege & Kettleby

In December hadden we een keer familie paardrijlessen geboekt, maar deze vielen in het water door slechte organisatie bij de manege http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/12/dooi-met-paardrijden.html. Afgelopen zondag hadden we de les weer ingepland, maar ook dit keer hadden we geen succes want dit keer waren wij vergeten laarzen mee te nemen voor de kinderen. En laarzen zijn verplicht vanwege hun verzekering. Dus hebben we de lessen maar weer verzet. Isabelle en Aimee waren alsnog heel blij met paardjes voeren en aaien. Tja, meiden met hun paarden...

We zaten een klein uurtje ten Noorden van Toronto, dus gingen we een stukje lopen in het historische en pitoreske gehucht Kettleby. Met veel schattige oude huisjes en een bakkerijtje waar we ijsjes aten. Midden in het dalletje ligt een groene oase met een klein kristalhelder riviertje. Dit gebied is inmiddels een beschermd natuur park (Tyrwhitt Conservation Area). http://www.lsrca.on.ca/conservation_areas/tyrwhitt.php. Allemaal heel liefelijk.

 

Karate en afscheid van de cabrio

Vrijdagavond luidden we het weekend in met een grappige film; namelijk de pinguins van Madagascar http://madagascar.dreamworks.com/. Zaterdag hadden we uiteraard weer familiekarate, waar we weer een keer privéles hadden, want er kwamen geen andere families opdagen. Jammer en een gemiste kans, want het is echt leuk om dit met de kids te doen. Onze leraren (sensei’s) zijn zelf pas zestien en achtien jaar, maar zijn al ervaren zwarte banden. En kunnen al verbazingwekkend goed uitleggen en lesgeven voor hun jonge leeftijd. Echt complimenten voor deze jonge talenten. Ze lijken het ook nog eens leuk te vinden om deze oudjes in beweging te krijgen.

Na karate hadden de kids een verjaardagsfeestje met een gochelshow en buiten spelen in de fantastisch leuke speeltuin van de ouders van Matteo.

We hebben er niet eerder over geschreven, maar per 1 juli zullen we naar Engeland verhuizen, waarover later meer. Isabelle en ik bereikten alvast een eerste mijlpaal voor onze terugkeer naar Europa; we verkochten ons ‘fun’ cabrio-autootje. De laatste twee maanden moeten we dus met één auto door, maar aangezien dat onze Dodge Grand Caravan oftewel ‘de bus’ is zal dat wel lukken.

Shakespeare Dag

Afgelopen woensdag was het Shakespeare dag op Fieldstone school. Men verzocht om de kinderen in Shakespeare stijl aan te kleden. Dat is niet even makkelijk, want wat is Shakespeare stijl? Het makkelijkste is een ridderpak aan te trekken. Maar na 3 jaar ridders en princessen was het tijd voor wat anders. Isabelle en Kevin werkten wat creatievers uit. Met behulp van onderdelen van een Nederlands Pietenpak kreeg hij een “Hamlet” Tudor kostuum, inclusief een “To be or not to be” schedeltje (normaliter een Halloween decoratie, maar nu wat artistieker ingezet). De foto staat op facebook en het blog!

New York met sterren

Deze week maakte ik een kort tripje naar New York voor een drietal afspraken. Eén daarvan was bijzonder  leuk, met zanger John Legend http://www.johnlegend.com en één van zijn managers. Een manager die hem begeleidt bij niet-muzikale activeiten in de luxe industrie. Zo gaat John met ons een 11-daagse reis om de wereld maken in een luxe prive-jet voor 52 personen. Heb je interesse? De prijs is $120.000 per persoon, een koopje dus.

John is een hele aardige “normale” man. En ook bijzonder slim; hij begon na gestudeerd te hebben zijn carriere  bij de top management consultants van de Boston Consultancy Group. Maar uiteindelijk won de passie voor muziek, alhoewel hij dus nog steeds slim bezig is met ondernemen buiten de muziek om.

Ik vind New York altijd een fascinerende stad, wie niet? Woensdagochtend besloot ik vroeg te gaan rennen in Central Park. Het was in New York al redelijk zomers en het park lag er prachtig bij, inclusief bloeiende kersenbomen. Wie ooit Central Park als park aangewezen heeft en besloot dat er absoluut niet gebouwd mag worden, moet men heilig verklaren. Het is een fantastische, groene oase van rust, midden in deze gestoord drukke stad. Ik besloot Central Park dan ook helemaal rond te rennen. Dat bleek nog een behoorlijk stuk te zijn, uiteindelijk stond er weer 11km extra op mijn Nike telefoon app.

Woensdagavond had ik een bijkomst met alumni van de IMD business school waarbij ik vorig jaar in Lausanne cursussen volgde. Een top recruiter gaf een presentatie. En met top bedoel ik dan ook absolute top; de meeste van zijn jobs betaalden “7 figures”, oftewel vanaf een miljoen. Iets wat in New York niet heel vreemd is. Daar verbleekt de huidige ”graaiers” discussie in wel Nederland bij.

Op bezoek bij oude bekenden

Vorig jaar November kwamen we er achter dat ex-collega Victor ook met familie (vrouw en twee kinderen) in Toronto woont, nota bene slechts tien minuten rijden van ons vandaan. Sindsdien spreken we af en toe af, zo ook deze zondag. We waren uitgenodigd voor de lunch, die zo gezellig was dat we zo lang tafelden dat we eenmaal thuis het diner oversloegen. Ondertussen hadden de kids de grootste lol. Zo speelden ze lang buiten op een trampoline. https://www.youtube.com/watch?v=9H88sHyl1mE. En tegen het einde van de dag werden ze bijzonder druk en speelden een krijgertje in de voortuin https://www.youtube.com/watch?v=3UrYV-yiBaI. Een geslaagde dag. Helaas sloeg het weer gedurende de dag weer om, we moeten nog even wachten op de zomer!

Pizza beloning voor hard trainen en werken

Ik heb al eens eerder in dit blog de opmerking gemaakt, dat veel geld uitgeven aan zomerjassen in Toronto een slechte investering is. Door het landklimaat is de verandering van koud (winterjas) naar lekker weer (geen jas) vaak bijzonder snel. Toen ik donderdag de kinderen van school haalde, hadden ze al voor de tweede dag geen jas aan. En dat konden we ook vrijdag en zaterdag doen.

Zaterdag hadden we uiteraard familiekarate. Dit keer een behoorlijke pittige les met veel armtraining, stretchen en schoppen. Kort filmpje https://www.youtube.com/watch?v=8csaOJyx2MA. Daarna zochten we buitenshuis het mooie weer op. De kinderen gingen in eerste instantie spelen, maar daarna hielpen ze ons met het zwembad achter in de tuin. Het zwembad is helaas zo lek als een mandje en we zullen er geen moeite meer in steken om het operationeel te krijgen. Helaas was de afdekking tijdens de winter afgestort, dus eerst schepten we het vieze water eruit, en daarna legden we de afdekking er weer overheen. Hopelijk houdt het een tijdje.

Na het harde trainen en schoonmaken hadden we wel pizza verdiend, ze hebben hier lekkere gluten vrije pizzas bij Pizza Nova. We keken daarbij naar de vermakelijke Astrix & Obelix film “de olympische spelen”.

Project Give Back

Kevin’s klas deed dit jaar mee aan “Project Give Back”, een organisatie die onder het motto “You learned to give. You learned to live. Get with the Project” kinderen stimuleert om een goed doel te kiezen om te steunen http://www.projectgiveback.com. Kevin koos “Sick Kids” http://www.sickkids.ca, en gaf daarover een speech aan zijn klasgenoten. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2015/01/kevins-speech-over-sick-kids.html. Deze week kreeg hij daarvoor een certificaat. Ook zat er een brief bij, die hij voor Sick Kids heeft geschreven:

Dear Sick Kids,

My name is Kevin. I am a grade four student at Fieldstone Day School. This year I was assigned a project to teach my class about a charity that touched my heart. I choose your charity because I had my gluten allergy test done there. For my activity, I have a speech and made a bristol board. Inside this envelope you will find pictures of my lesson. Thank you for taking your time to read my letter and keep helping sick children.
Sincerely,
Kevin Lagerweij

Passies

Zoals eerder geschreven is Kevin helemaal gek van zijn computer- en programmeerclubje. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2015/04/schoolclubjes.html. Ook Aimee is blij met haar logics clubje, maar waar ze echt gek op is, is muziekles. Daarmee oefent ze op dit moment liedjes van de Beatles, dus is onze kleine meid helemaal ‘into The Beatles’. Maar ook in Katy Perry of One Direction. En niet te vergeten Queen – goed opgevoed door haar ouders. En dankzij onze twee Jamaica vakanties komt Bob Marley erbij; ze heeft een brede muzieksmaak.

En wij – de oudjes? Wij zijn nog steeds gek op karate. Donderdag hadden we oppas geregeld en gingen we samen naar de les, waar dit keer veel gestretcht werd. Zo mochten we elkaar even “breken” zoals Sensei John het noemt. Met Nederlands accent ook nog, want zijn vrouw is een Nederlandse.

Rattlesnake Point

Vrijdag was een belangrijke dag. Het was het tien graden keerpunt; vanaf vrijdag lijkt elke dag boven de tien graden uit te komen. En dat hadden we wel even nodig, want we zijn de kou zat. Afgelopen week was het net iets boven de nul graden met regen. Toen we vorige week paaseitjes gingen zoeken in Mountsberg Conservation Area, was het weliswaar zonnig, maar na verloop van tijd zaten we te koukleumen. Wat een verschil met deze zondag, de mooiste dag tot nu toe. Volop zon, geen wind, blauwe hemel en zo’n 18 graden. Voor ons voelde het als 28…

We besloten een stukje te lopen in Rattlesnake Point Conservation Area; onderdeel van dezelfde organisatie als Mountsberg Conservation Area. http://www.conservationhalton.ca/rattlesnake-point. Rattlesnake Point had niet de grote keuze aan activiteiten als haar zusterpark; hier kom je alleen om te wandelen. Wel redelijk spectaculair wandelen, omdat je hier over de kliffen van het Niagara Escarpment loopt, met prachtige uitzichtspunten. En laten we meteen één mogelijk vooroordeel wegenemen; er zijn hier sinds 1950 geen ratelslangen meer gezien, hoewel die er ooit wel op de rotsen lagen te zonnen.

Tot onze verbazing waren er al wel mooie vlinders. Een andere “attractie” boven de kliffen zijn de grote kalkoengieren (turkey vultures) die boven je hoofd en de bossen zweven, op zoek naar eten.  

De jassen bleven vandaag uit; eindelijk het begin van een lekkere lente.

Schoolclubjes

De laatste reeks schoolclubjes van dit jaar is begonnen. Schoolclubjes vinden in de middagauze of na schooltijd plaats. Aimée heeft dit keer voor een voor haar nieuw gekozen, het voorheen bij Kevin zeer populaire Logics. Een technisch clubje waarbij ze kleine apparaatjes zoals robotjes maken. Kevin zelf is doorgestroomd naar een computerclubje waar hij leert progammeren,  met enorm enthousiasme! Hij legt zelf in de volgende twee filmpjes uit wat hij heeft gemaakt; https://www.youtube.com/watch?v=kUIndCR01VM en https://www.youtube.com/watch?v=D9OVeYpWuaM

Just Dance

Eén van de leukste spellen op de WII is “Just Dance”, waarbij je poppetjes op het scherm moet nadoen (dansen) en daarvoor punten krijgt. Het leverde hele leuke beelden op van de kids. Zoals het volgende lied https://www.youtube.com/watch?v=3cwbNwebVgU. Of de klassiers, zoals YMCA https://www.youtube.com/watch?v=q4KCWndkHv8. En dankzij onze bezoekjes aan Jamaica kwam ook Bob Marley even langs https://www.youtube.com/watch?v=0OFO8jgr6QY. Je hoort een beetje de frustratie van Kevin in z’n stem; hij wordt ingemaakt door z’n zusje. De zeer bescheiden (ahem) reactie van Aimée “I am just such a natural dancer”(vrij vertaald “ik ben ook zo’n natuurtalent”).

Terug naar de Roof Lounge

Zondagmiddag hadden de kinderen een speelafspraak bij twee vriendjes. Een mooie tijd voor Isabelle en ik om iets met z’n tweeen te gaan doen. In eerste instantie dachten we aan shoppen, maar helaas; op feestdagen zijn hier alle winkels gesloten. Jawel ondanks de 24/7 economie hier. Dus werd het plan verlegd naar een drankje en een snackje. Uiteindelijk kwamen we terecht in de Roof Lounge van het Park Hyatt hotel; hier planden we vijf jaar geleden onze verhuizing naar Toronto. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2010_08_01_archive.html

Helaas was het uitzicht niet zo mooi als vijf jaar geleden. We hadden zondag een grauwe dag waarbij de winter nog even terugvocht met wat natte sneeuw. Desondanks maakten we een “remake” van de uitzichtsfoto van vijf jaar geleden met Isabelle. Ik heb beide foto’s (die van vijf jaar geleden en die van nu) op Facebook gezet. Zoek de verschillen!

Rennen in de “city within a park”

Toronto promoot zich graag als “de stad in een park”, en dit weekend kwam ik weer eens achter hoe waar dit is. Ik ben namelijk op zoek naar nieuwe renroutes . Ga ik meestal door het dichtbijzijnde Blythwood Ravine en Sherwood Park, met het kabbelende riviertje Burke’s Brook; nu ging ik het veel grotere West Don River Ravine verkennen, dat een beetje verborgen ligt achter het immense Sunnybrook ziekenhuis en een grote universiteitscampus.

Vrijdag hadden we vrij (Goede vrijdag is wel een vrije dag; tweede paasdag niet). Mijn eerste poging was via de universiteitscampus het ravijn afdalen, de rivier oversteken en dan via de oostoever teruglopen. Dat ging niet zo makkelijk want dat pad wordt niet onderhouden. Je moet riviertjes overspringen en ook over omgevallen boomstammen springen. Bijzonder avontuurlijk (en puur natuur), maar niet lekker als je tempo wil maken.

Zaterdag nam ik de westoever, en dat was een succes. Hier ligt een goed onderhouden pad midden in de woeste natuur. Je hebt echt geen enkel besef dat je midden in een miljoenenstad aan het rennen bent. Het ravijn komt uit in Glendon Forest, een relatief klein bos maar wel met schitterende grote bomen. En vervolgens kom je dan in Sunnybrook park, achter het ziekenhuis, en kan je daar weer de kloof van Burke’s Brook in. Alleen de klim vanuit de kloof weer naar “de bewoonde wereld” is stijl; dat breekt je wel even op na vijf kilometer rennen.

Eieren en zoet sap

Door de strenge winter is het maple syrup seizoen laat begonnen. Daarnaast valt pasen vroeg dit jaar. Als gevolg vielen dit weekend de paasfeestjes en maple-syrupfeestjes samen. We besloten dit jaar eieren te zoeken bij Mountsberg Conservation Area http://www.conservationhalton.ca/mountsberg, waar we een jaar of drie geleden ook al eens waren. Ze hadden hier heel veel buitenlol voor families; uiteraard eieren zoeken, een speurtocht, gezicht sminken, jonge lammetjes en geitjes, een speelschuur, een groot maple-syrupfeest in hun eigen “Maple Town” en roofvogeldemonstraties. En dat uiteraard in een mooie natuur, die net aan het ontdooien is. We hebben nog een paar weekjes nodig om alles groen te laten worden, maar het buitenleven is hier weer begonnen. En je kan je altijd nog binnen opwarmen met pannenkoeken en maple siroop, en warme chocolademelk. Mmmm.

Kapitan Khlebnikov

De Russische ijsbreker Kapitan Khlebnikov is een spectaculair schip en populair bij onze klanten. Enige tijd geleden hadden de Russische eigenaren besloten dat het schip niet meer beschikbaar zou zijn voor de cruise-industrie. De lucratievere contracten uit de olie- en gas-industrie waren de reden om het einde van het cruise tijdperk aan te kondigen. Oftewel, “the end of an era”.

Nu, vijf jaar later, is de wereld veranderd. De olieprijzen zijn bijzonder laag, de olieindustrie ligt op z’n gat. Dus kregen we de informatie dat de eigenaren weer open stonden om dit machtige schip aan ons te verhuren. Tot grote vreugde van onze vaste klanten.

We kondigden afgelopen woensdag vier reizen in de Arctic aan, die samen een volledige cruise rondom de Noord Pool vormen, een “Arctic Circumnavigation”zoals dat heet, met een Noord-Oost en Noord-West passage. Filmpje hier https://www.youtube.com/watch?v=0YJ6nC8YsMk. Meer info op de Quark website http://www.quarkexpeditions.com/en/arctic/expeditions/arctic-icebreaker-expedition-arctic-circumnavigation en http://www.quarkexpeditions.com/en/our-ships/kapitan-khlebnikov

De belangstelling overtrof onze verwachtingen. Het leverde een nieuw dagomzet record op, onder andere omdat 10 mensen in één keer de complete reis boekten - alle vier de reizen, in totaal 75 dagen. Go, Kapitan Khlebnikov!

Cabrio tijd?!

Donderdagmiddag landde ik weer op het vliegveld van Toronto na een paar dagen Seattle, en het eerste wat me opviel; het was niet koud. Integendeel, het was een best wel lekkere 15 graden. Vorige week nog rond het vriespunt, nu 15 graden. Gauw reed ik naar Fieldstone, aangezien ik min of meer langs de school kom als ik van het vliegveld naar huis rijd. Ik pikte de kids op, die ook de lente in hun koppies hadden. Ze vroegen of “het kapje” open mocht. ‘Tuurlijk, de eerste cabrio-minuten van het jaar werden mooi even meegepakt. Totdat… het begon te regenen. Jawel, de lente is – in tegenstelling tot de herfst – de natte periode hier in Toronto.

Jazz talent

Zondagavond gingen Isabelle en ik een avondje uit, naar een Jazz concert van Cara Matthew http://caramatthew.com/. Cara werkte bij Quark op de afdeling verkoop, maar besloot enkele maanden geleden haar droom te volgen en professioneel Jazz zangeres te worden. Een dappere keuze! Ze werkt nu part-time voor ons, als ze niet in  de studio zit of optreedt, is ze bij Quark.

In het volgende filmpje zingt Cara de Aerosmith cover “Pink” in Jazz mode. https://www.youtube.com/watch?v=jaVAv8NC3C4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg