Nog een musical

Ga ik normaal gesproken misschien twee keer per jaar naar een musical; nu ging ik binnen drie dagen twee keer. Ging ik donderdagavond in mijn eentje naar de zeer vermakelijke Rock Of Ages in London, zaterdagmiddag gingen we met het gezin naar de Musical Shrek in Toronto.

De musical vertelt hetzelfde verhaal als de eerste Shrek film en werd professioneel op het podium gezet door de Randolph Academy, een theaterschool. http://www.randolphacademy.com. De locatie was het eigen gezellige theater van deze school, in een voor Canadeese begrippen oude kerk uit 1888. http://en.wikipedia.org/wiki/Bathurst_Street_Theatre. Isabelle had kaartjes geregeld op de voorste rij van dit theater met een capaciteit van slechts 500 mensen, goed gedaan!

De kinderen genoten ervan. We ontdekten eerder dit jaar in Las Vegas al dat ze van theater houden. En aangezien we dit keer ’s middags gingen, kon Aimée ook haar ogen openhouden.

Wereldreiziger

Deze week was het weer eens tijd voor één van mijn langere reizen. Maar voordat ik zondagavond vertrok, aten we met alle buren in het parkje aan het einde van onze straat. Er was een georganiseerd buurtfeestje en iedereen bracht een paar gerechtjes mee.

Zondagavond vertrok ik naar Munchen, waar ik binnen een uur overstapte op de vlucht naar Moscou. In Munchen ontmoette ik ook onze ervaren Rusische kapitein Petr – mijn persoonlijke begeleider, coach en vertaler voor alle Rusland reizen. Ik heb het eerder gezegd, maar het is zo waar; reizen met Petr is altijd fascinerend. Deze man, nu eind zestig, is één brok ervaring en hij kan geweldig vertellen. Petr had vakantie gevierd in Zuid-Frankrijk en we vlogen dus samen door naar Moscou.

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar krijg, maar altijd als ik Moscou bezoek regent of sneeuwt het. Best jammer, want behalve het rode plein en omstreken is het verder geen mooie stad, dus in combinatie met slecht weer en modderige straten geeft dit altijd een beetje een deprimerende indruk.

In Moscou ontmoette we een distributie-agent en ook de partners van Atomflot, de eigenaren van de nucleaire ijsbrekers. Atomflot is weer een bedrijfsonderdeel van het Rusische nucleaire agentschap. Er zullen niet veel “westerse” personen zijn die dit gebouw bezoeken, dus is het een unieke ervaring. Ook al ga je verrasend genoeg niet door veel controles; je één keer identificeren is genoeg. Nou ja, ik vermoed ook niet dat er ergens in een laatje wat uranium verborgen ligt; uiteindelijk is het gewone kantoorruimte.

Woensdagmiddag vloog ik door naar Kopenhagen, voor een meeting en etentje met een Deense partner. Donderdagochtend vloog ik door naar Londoen, voor een volgende meeting met een scheepseigenaar. Later in de middag bezocht ik mijn nieuwe team van Europe Express, die bezig waren met de voorbereiding van een groot evenement; namelijk de NFL wedstijd in London. Elk jaar spelen twee topteams van de NFL (National Football League, oftewel American football) een demonstratiewedstrijd in London, en ze brengen veel supporters mee, die er meteen een lang weekend London aan vastknopen, inclusief feestjes en excursies. Dit wordt allemaal georganiseerd door de collega’s van Europe Express. Ik dronk een drankje met ze in de pub, maar daarna moesten ze echt weer aan de slag – dit is hard werk en veel georganiseer. Dus zat ik donderdagavond alleen in mijn hotel. Normaal gesproken tijd dat ik nog even de laptop opendoe, maar dit keer pakte ik het anders aan. Ik liep naar een last-minute ticket-winkeltje aan de overkant en kocht een kaartje voor een musical. Dus ging ik in mijn eentje naar de musical Rock Of Ages. http://www.rockofagesmusical.co.uk. En ik had een geweldige avond; het is de leukste musical die ik ooit heb gezien. Het verhaal is slap, maar de humor is geweldig (regelmatig wordt ook het verhaal zelf belachelijk gemaakt). En uiteraard de reden dat ik deze musical koos; de muziek is fantastisch. Dus; houd ‘m in de gaten. Als deze naar Nederland komt; zeker gaan.

Vrijdagochtend bezocht ik Exodus, wederom een distributiepartner en net zoals Sawadee een onderdeel van de PEAK groep, waarin TUI een 60% aandeel heeft. Dus ook een zusterbedrijf. Op Heathrow ontmoette ik nog een potentieel nieuwe technologieleverancier, voordat om drie uur de wielen los gingen op weg naar Toronto. Een drukke werkweek is weer voorbij. En telefonisch had Aimée bij terugkomst 100.000 kussen beloofd. Een aanbod dat niet af te slaan is.

Meer voetballen en regen

De kinderen zitten allebei uitstekend in hun velletje; het regelmatige schoolleven doet hen goed en je ziet dat terugkomen in blijheid, positiviteit en weer een stukje mentale ontwikkeling. Ze kunnen steeds leukere gesprekken voeren en houden zoals in het vorige blog getoont van een dansje en een feestje.

Afgelopen week gingen we met Aimée naar de maag- en darmspecialist. Die had eigenlijk niets nieuws te vertellen; gebaseerd op het bloedonderzoek en erfelijkheid is de kans zeer groot dat Aimée glutenallergie heeft. Echter er is maar één manier om het 100% vast te stellen en dat is met endoscopie, oftewel met een mini-cameraatje door de maag in de darmen kijken. Nadeel hiervan dat het, zoals bij mij is gebeurd, onder narcose is. Isabelle en ik besloten om dit niet bij ons kleine meisje te laten doen maar gelijk op een glutenvrij dieet over te stappen. We hebben de producten toch in huis en we zullen het komende jaar kijken of dit tot minder buikpijnklachten leidt en tot lagere bloedwaarden. Ook Kevin zal een opnieuw getest worden over een aantal maanden. Zijn nuchtere reactie; “als ik maar niet allergisch ben voor suiker”.

Zaterdag na het voetbalfeest hadden we mannen- en vrouwenmiddag. De meisjes gingen naar de nagelspecialiste. De jongens naar het voetballen. Ik had namelijk twee gratis kaartjes Toronto FC tegen Kansas City gekregen. Dus zaten Kevin en ik even later onder de stromende regen in het stadion. Gelukkig zijn we geen echte fan, want anders zou je toch een rotgevoel overhouden aan deze natte wedstrijd; Toronto FC ging met 1-2 de boot in plus kreeg een rode kaart. En ook de trainer en de assistent-trainer werden weggestuurd. Het is dus nog niet veel beter geworden sinds Aron Winter de laan is uit gestuurd. Inmiddels speelt er nog maar één Nederlander bij Toronto FC en dat is Danny Koevermans. Helaas is hij op dit moment geblesseerd, wat Toronto de nodige doelpunten kost. Want verder hebben ze weinig spelers die een goal kunnen maken.

Op de terugweg moest ik tanken en had Kevin dorst. Dus gaf ik hem een paar dollar om drinken te kopen in het tankstation. Heel spannend voor hem; het was de eerste keer dat hij “alleen” iets kocht. Hij kwam terug met een flesje Gatorade. Want “daarvan ga je beter sporten, want alle topsporters drinken Gatorade”. Op de terugweg naar huis heb ik hem maar les 1 in Marketing gegeven…..

The DJ saved the day

Zaterdag was het weer het jaarlijkse Maria Lopez Soccerfest op Fieldstone, een voetbalfeestje ter nagedachtenis van een aan leukemie overleden leerlinge. Het is tevens een fundraising evement voor het Sick Kids ziekenhuis in Toronto.

Het was de afgelopen jaren altijd een leuk evenement met veel spelletjes en een barbecue onder het stralende zonnetje van een nazomerse dag. Maar helaas niet dit keer; het regende continue. Het feest werd naar binnen verplaatst, waar de kinderen in een halve gymzaal konden voetballen en in de andere helft konden feesten, onder andere met een springkussen. Helaas voor mij werd de jaarlijkse voetbalwedstrijd tussen meesters/juffen en ouders dankzij het slechte weer afgelast.

Ondanks het tegenvallende weer werd het toch een succes, met name dankzij de dj en een danseres, die de kinderen continue opzweepten tot de beste dance moves, waarmee ze kleine prijsjes konden winnen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat Kevijn meer danstalent heeft dan voetbal; hij stond in het veld ook meer te dansen dan te vechten om de bal. Hij was dan ook de eerste die aan de “warming-up” begon voor het dansen; http://www.youtube.com/watch?v=J0miQpvNNWg. Als snel daarna ging het los http://www.youtube.com/watch?v=heS_fe8YZgM. Met in het blauwe shirtje naast Kevin onze kleine Argentijnse vriendin Erika. En met z’n tweeen gingen Kevin en Erika uit hun dak http://www.youtube.com/watch?v=5gxZlGV9M8Q. En dat mochten ze later ook demonstreren in een cirkel, met daarna onze Aimee in het paarse shirt http://www.youtube.com/watch?v=dBkPAGisJnY. En een feest is pas echt een feest met de Harlem Shake http://www.youtube.com/watch?v=WTGZ8e-lP20

 

Het reizen is weer begonnen; Cortez

De zomerrust is nu echt voorbij, want de komende maand heb ik weer een aantal tripjes  ingepland. Het was de afgelopen maanden rustig wat reizen betreft, op de familievakanties na uiteraard. Maar de komende tijd zal ik weer wat continenten aandoen.

Deze week viel nog mee, want de hoofdbestemming was Seattle, waar ik de bedrijven Zegrahm en Europe Express/Go Today bezocht. Het waren succesvolle bezoekjes en men weet inmiddels de smaak van hun nieuwe directeur, want er waren na het werk 2 etentjes bij de beste steakhuizen van de stad. Behalve business reviews had ik ook nog een interview met een potentieel nieuw teamlid, dus mijn agenda was goed gevuld.

Woensdagochtend vloog ik door naar Vancouver, slechts 40 minuten vliegen noordelijk van Seattle, maar aan de andere kant van de grens. Hiervandaan begon ik aan een bijzonder leuk maar ook zeker nuttig tripje. Een van de poolreisveteranen, Dennis Mense van Travelwild (ooit nog gewerkt als Quark Expeditions expedition leader), woont namelijk op een klein eilandje voor de kust van Vancouver, tussen het grote Vancouver Island (wat we met het gezin vorig jaar bezocht hebben) en de stad. De enige manier om er te komen is per watervliegtuig; dus offerde ik me graag op om Dennis de hand te schudden.

Vancouver airport heeft een watervliegtuigbasis aan een rivier ten zuiden van het vliegveld. Het is best wel druk; veel eilanden en stadjes in het noorden zijn alleen met dit vervoermiddel of een lange boottrip bereikbaar. Het watervliegtuig dat ik heen had was ook nog eens een echte klassieker, namelijk een De Havilland DH-2 Beaver. Ik zocht het toestel op met behulp van Google; het is gebouwd in 1956, waarmee het meteen het oudste vliegtuig is waar ik ooit mee heb gevlogen. http://www.airport-data.com/aircraft/C-FJFQ.html Graag nam ik plaats in de stoel naast de piloot.

Ik maakte ook wat filmpjes, zoals de start in Vancouver http://www.youtube.com/watch?v=mje-Tmh0s98. Het is toch wat minder spectaculair dan gedacht, want je klimt maar heel langzaam met het vliegtuigje. Wat wel erg leuk is, zijn de geringe vlieghoogte (slechts 100 meter) en lage snelheid (zo’n 150km/uur). Je kan daardoor alles goed zien, en zoals we tijdens onze vakantie vorig jaar opmerkten; dit gebied met de vele baaitjes en eilandjes is een van de mooiste plekjes ter wereld.

http://www.youtube.com/watch?v=0yaqoBJAYqw en http://www.youtube.com/watch?v=-gD_27i8ca8. Op een gegeven moment konden we zelfs dolfijnen in het water zien en zeeleeuwen op de rotsen. Het was gelukkig ook nog eens een mooie, zonnige zomerse dag, wat zeker niet altijd het geval is in dit gebied met vaak wisselvallig weer.

Cortez island is prachtig. Puur natuur en rust. De bevolking bestaat logischerwijze vooral uit gepensioneerden. Niet meteen bijzonder rijken; het trekt meer wat alternatievere personen aan, getuige de nadruk op organisch en biologisch eten en de aanwezigheid van een soort new-age ontwikkelscentrum. En de bewoners nemen het weer op tegen de houtkapbedrijven, die ook van deze omgeving gebruik maken, tot veel ongenoegen.

Dennis is behalve natuurliefhebber ook een actieveling; behalve meerdaagse kanotochten, houdt hij hier zich ook bezig met duiken. Vooral in de winter is het prachtig duiken, uiteraard wel met een dry-suit. In de zomer is het zicht onder water een stuk minder door grote hoeveelheden plankton. Dat het al winter wordt, was op te merken doordat het water (voor mij als leek) al prachtig helder was.

Aan het einde van de dag werd ik bijna helaas weer opgepikt; dit keer door een kleiner Cessna watervliegtuig, met alleen de piloot en mijzelf. De start in Cortez werd weer gefilmd

http://www.youtube.com/watch?v=WCUU57JfJS0. Onderweg maakten we nog een tussenlanding in Porpoise bay, om een andere piloot op te halen, die klaar was met de dag. Helaas was mijn telefoon op een gegeven moment vol door het filmen, dus kon ik niet de hele landing in beeld brengen. http://www.youtube.com/watch?v=FWlM47JV1kk

Het was weer eens een werkdag die deze baan mede zo uniek en interessant maakt!

Weekend met zwemmen en bezoek

Het was weer een lekker relaxed weekend in Toronto. Zaterdag hadden onze kids een playdate met Derrick, een chinees jongetje uit Kevin’s klas, waar ze allebij graag mee spelen. Onze kinderen zijn gek op playdates en bezoek; het is altijd een hoogtepunt voor ze.

Daarna profiteerden we nog even van het lekkere weer en doken we het zwembad in. http://www.youtube.com/watch?v=bwCRRmLx6Zo&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. Ik besloot het zwembad in te duiken met mijn waterdichte camera voor enkele Jaws onderwatershots. http://www.youtube.com/watch?v=vIkQo5Ii_WI&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg. De betere Nirvana Nevermind onderwatershots maakte ik in het volgende filmpje http://www.youtube.com/watch?v=wEEfqw0WLkQ.

Zondag gingen we uiteraard een naar judo, ’s middags ging ik rennen in het prachtige Blythwood ravijn en Sherwood Park bij ons in de buurt. Het is een ongeloofelijk stukje natuur, met tweehonderd jaar oude bomen en een kabbelend riviertje. Heerlijk om te rennen en voor de frisse neus. En op een gegeven moment weg te dromen bij enkele huizen die er staan, met enorme tuinen, midden in het groen, maar ook midden in een miljoenenstad.

Aan het einde van de dag kregen we bezoek. Mr Ito, de Quark Expeditions vertegenwoordiger in Japan was op bezoek, en aangezien ik vanaf maandag op reis ben, had ik hem zondag bij ons voor het diner uitgenodigd. Samen met collega’s Andrew en Push. Het was een leuke avond met lekker eten dat we hadden besteld. En de kinderen vinden elk bezoek bijzonder en interessant, en zijn een fantastisch gastvrouwtje en -heertje. Onze gasten gingen na een mooie eindshow van de kinderen tevreden naar huis en hotel.

 

Kindermarketing

Directeur of niet, ik blijf een marketeer in hart en nieren. En ik kan mijn kennis ook in het gezin nog toepassen. Wij hadden namelijk het volgende probleem; Aimée at geen brood meer. Met veel moeite en drama konden we misschien er een half broodje inkrijgen, maar het was een heel gevecht.

Oplossing; we nemen een tosti, besprankelen deze met Aimée’s geliefde Tex Mex kaas (kaasstripjes voor taco’s) voor wat uiterlijk vertoon en noemen het een taartje. Belangrijke regel; praat nooit over brood. Het is geen brood, maar een taartje. Een Tex Mex-feesttaartje. Resultaat; het wordt door Aimée in sneltreinvaart tot de laatste kruimel opgepeuzeld.

Afwisseling in weer en werk

Het was weer een drukke, maar super leuke en afwisselende week. Ook het weer was bijzonder afwisselend; hadden we dinsdag en woensdag nog een hittegolf, benauwd met hoge temperaturen, na een paar flinke onweersbuien was het vrijdag 20 graden lager; in de nacht zakte het zelfs flink onder de 10 graden. We gaan de herfst in… en daarna komt die lange koude winter.
 

We moeten ons dus voorbereiden op de lange winter en dat deden Isabelle en ik dinsdagochtend om 7 uur, ieder achter een computer en met een telefoon in de hand. De reden; de skilesregistratie ging open, en dat is een echte “probeer er maar doorheen te komen” uitdaging. Het zijn namelijk niet alleen de skilessen waarvoor je je kan inschrijven, maar ook vele andere sport- en culturele lessen en clubjes. http://www.toronto.ca/parks/prd/torontofun/index.htm. We hadden dit keer geluk. Konden we vorig jaar geen lessen boeken voor Isabelle en mij; nu boekten we voor Isabelle twee cursussen, waarvan de laatste de gevorderden cursus is. Voor mij pakten we één keer de gevorderden cursus. En voor de kids allebei één cursus van vier weken. We deden dit keer geen twee cursussen voor hen, want we zagen vorig jaar dat de eerste vier weken leuk zijn, maar daarna neemt de interesse af. En als ze met tegenzin naar een cursus gaan, dan is het toch zonde van het geld.

Dinsdagmiddag vertrok ik met het gehele Quark Expeditions management team naar een management training op een locatie zo’n 1,5 uur rijden naar het noord-oosten. Jawel, weer die prachtige wildernis in van Ontario. De locatie was geweldig; Mill Valley Estate

http://millvalley-estate.com/. Een grote boerderij met een enorm landgoed alleen voor onze groep. Maar het is geen luxueus resort; onze trainingsruimte was een grote huiskamer en de kamers hadden gedeelde badkamers. Een uitstekende locatie dus voor een management training van een avontuurlijke en unieke reisorganisatie.

We hadden twee dagen een intensieve en zeer interactieve training. Ik zei al eerder dat het huidige team van Quark een van de beste teams is waarmee ik heb gewerkt. En dat komt terug in zulke trainingen, waarin de aandacht geen moment verslapt en men elkaar heel constructief coacht. En uiteraard werd er veel gelachen. In combinatie met lekker eten en drinken, buiten werken met uitzicht op de prahchtige natuur van Ontario, een dagelijks ochtend-run door de bossen en een afkoelende plons in het zwembad, waren dit perfecte dagen. De donderdagmiddag werd afgesloten met kleiduiven schieten. Mill valley is ook een jachtlandgoed, maar als natuurreisorganisatie kan je uiteraard geen beestjes gaan afschieten. In plaats daarvan moesten de vliegende kleien schaaltjes het ontgelden.

Donderdagmiddag was ik vroeg terug, en ’s avonds kregen we Sean, HR director van TUI in Noord Amerika, op bezoek. De kinderen herkenden hem nog van de vorige keer, en tot onze verrassing was het Kevin die hem meteen met een stevige hug verwelkomde. Uiteraard gevolgd door Aimee. Daarna gingen Isabelle, Sean en ik uit eten. Sean is gek op de Indiaase keuken en het beste Indiaase resuarant van Toronto zit zoals eerder gezegd bij ons om de hoek http://www.amayarestaurant.com/. Amaya stelde ons ook deze keer niet teleur en Sean bevestigde dat het waarschijnlijk het beste Indiaanse restaurant was waar hij ooit heeft gegeten.

Vrijdag hadden we een talent review met het senior management team en Sean, waarin we elk teamlid in detail besproken met betrekking tot sterkten, zwakten en ontwikkelingsmogelijkheden. De conclusie van dit gesprek, en van de management training eerder deze week, is dat het team inderdaad bijzonder sterk is. Ik moet me meer en meer terugtrekken – dat is mijn ontwikkelingspunt als manager – minder “leiden” en meer “coachen”. Want dit team kan een hoop zonder inmenging van de dominate Dutchman. En dat maakt meteen tijd vrij voor mijn nieuwe verantwoordelijkheden.

 

Canopying Selvaturapark; de filmpjes

O nee, niet weer canopying filmpjes hoor ik je zeggen. Jawel, dus nog meer filmpjes. Maar toch weer anders, want ik heb hier geexperimenteerd met filmen tijdens het ziplining.

Zoals dit filmpje door en over de Costa Ricaanse jungle. http://www.youtube.com/watch?v=GWqQnzEgI5A. Let ook op de aankomst van Kevin; vanwege sommige lange stukken, moeten lichte mensen soms met z’n tweeen. Er is namelijk een gevaar om halverwege de lijn stil te komen vallen. Geen goed idee….

En nog één; http://www.youtube.com/watch?v=jVfWXu4_gJ8

En daar deed Kevin ook een Tarzan swing….ik moet 10 kilo afvallen wil ik hem volgend jaar ook doen. http://www.youtube.com/watch?v=FFpTm2eSoLg

En dat de finale; de spectaculaire zipline van 1 kilometer (!) van heuveltop naar heuveltop. Dit is echt vliegen. Let ook op de ontwikkelende wolken; typisch in een cloud forest. In verband met de lengte, moet iedereen deze lijn met z’n tweeen doen, om niet halverwege stil te vallen. http://www.youtube.com/watch?v=buvJ5cIFatA&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

En de aankomst van Kevin http://www.youtube.com/watch?v=63tlQJddKiM&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

 

Weekend!

Het was weer een heerlijk rustig weekendje aan Stratford Crescent. Zaterdag was een regenachtige dag, die ons eraan herinnerde dat de herfst er echt aan zit te komen. Maar het weer herstelde zich zondag; het was een prachtige warme nazomerse dag.

Zaterdag gingen we allemaal ons eigen gangetje; Isabelle ging wat boodschapjes doen en ging met Kevin zijn school-(huur)viool aanmeten voor dit jaar. Ik deed veel klusjes thuis en Aimee speelde. Kevin deed een vervolgstude naar zijn geliefde leaf cutter ants uit Costa Rica op Wikipedia, en schreef een heel stukje over de voortplanting van de beestjes, waarbij toch wel wat expliciete woorden gebruikt werden. We werden echter (nog?) niet benaderd voor een nadere uitleg.

Zaterdagavond keken Isabelle en ik de boeiende film Zero Dark Thirthy over de jacht op Bin Laden http://www.zerodarkthirty-movie.com.

Zondag pakten de kinderen judo weer op en ’s middags hadden we bezoek van Francesco en familie. Francesco is inmiddels mijn ex-collega, maar speelde een belangrijke rol bij mijn komst naar Quark. Hij was het die mij als account manager bij Sawadee intereseerde voor het product poolreizen en Quark Expeditions. Hij was het die mij uitnodigde voor een reis naar Spitsbergen. http://spitsbergen-met-sawadee.blogspot.ca/. En toen ik daarvan terugkwam met heel veel ideeen hoe dit product nog beter in de markt gezet kon worden, zeid een aantal mensen als snel “dan doe je het zelf maar”. Het vervolg weten we inmiddels…

Francesco’s gezin is ook erg geliefd bij onze kids; hij heeft een zoontje van Kevin’s leeftijd en een iets oudere dochter die gek is op Aimée. En ook andersom, want Aimée maakte ons de hele dag al gek met de vraag “wanneer komt ons bezoek”?

De kinderen brachten de middag grotendeels door in het zwembad terwijl wij bijkletsten. De avond werd afgesloten met een barbecue, kampvuur in de vuurkorf, italiaanse cakejes, wijn, en jawel, marshmallows.

 

 

Team feest op Snake Island

Bij Quark Expeditions naderen we weer het einde van het financiele jaar (dat loopt tot en met september) en het ziet er goed uit. Het team dat we hier nu hebben is bijzonder sterk. Tijd voor mij om me steeds meer terug te trekken uit de dagelijkse gang van zaken.

Het is ook een bijzonder leuk, gezellig en gepassioneerd team. Zo kreeg ik een paar weken geleden van twee medewerkers, die cottages hebben tegen over elkaar aan Lake Simcoe, het verzoek of ze daar een team event konden houden. Tuurlijk, succes moet gevierd worden, dus Quark Expedition betaalde de drankjes en hapjes. Om twaalf uur ’s middags gingen we afgelopen vrijdag met z’n allen weg, op een aantal verkoopmedewerkers na die vrijwillig de telefoons bleven bemannen.

Lake Simcoe is een bijzonder meer; het behoort tot de grootste meren van Ontario, na de bekende great lakes. En het ligt dichtbij Toronto, op ca een uur en een kwartier van de stad. Het is wederom ongeloofelijk hoe zo’n prachtig stukje natuur zo dichtbij de stad ligt. Ondanks het grote oppervlak van het meer is het water glashelder. We werden door Dave (de ene cottage eigenaar) overgezet naar Snake Island, waar Jake (de andere persoon) z’n cottage heeft. Snake Island is nog steeds native (indianen) gebied, maar die hebben ontdekt dat ze goed geld kunnen verdienen voor de stam door de grond op het eiland te verpachten aan cottage eigeneraren. Ze wonen zelf op een eiland verderop.

Het was een prachtige, rustige, groene omgeving voor een barbecue, een biertje en spelletjes zoals volleybal. Ook ging ik nog met een groepje waterskieen en eindigden we de dag met een sunset cruise op het meer, waar we ook de “cottages” (lees; kastelen) van de “rich and famous” bekeken. Vanwege de korte afstand naar Toronto, maar ook vliegafstand naar New York en Chicago, komen hier de rijken der aarde de zomer vieren. Meestal gewoon met het eigen watervliegtuig… uiteraard.

Na de sunset cruise ging ik op weg naar Toronto, waar ik onze Chinese partners (die ook waren uitgenodigd) terugbracht naar hun hotel. Bij de cottage bleef een feestgroep van met name jonge medewerkers achter. Ik vermoed dat het nog een lange nacht is geworden voor sommigen.

September

Zo’n eerste “normale” schoolweek na een lange Noord-Amerikaanse vakantieperiode van ruim tweenhalve maand geeft altijd gemengde gevoelens. Het is goed voor het gezin om weer terug te zijn in een vaste structuur; de kinderen waren erg blij weer naar school te gaan en hun klasgenootjes te zien. Maar het benadrukt ook hoe snel te tijd gaat; de zomer lijkt alweer een beetje voorbij, we hebben geen vakanties meer dit jaar (met uitzondering van een lang weekend Thanksgiving in oktober) en de kinderen worden zo snel groot. En we zitten hier alweer drie jaar; de tijd is omgevlogen!

Het is met name de dalende nachttemperatuur die de benauwdheid heeft weggenomen en die aangeeft dat de herfst eraan zit te komen. Nu is de herfst misschien wel het mooiste seizoen hier in Canada, maar daarna komt weer die lange koude winter…

Winter of niet, we blijven blij met ons oude feesthuis. Op dit moment zwemmen we nog en maken we gebruik van de vuurkorf; maar de kinderen kijken er al weer naar uit om de sauna te gebruiken en de grote openhaard aan te doen. We hebben zowiezo geleerd dat size doesn’t matter; dit huis, waarin we nu een jaar zitten, is zoveel gezelliger dan ons grotere nieuwere huis aan Coldstream (de eerste twee jaren in Toronto). Laat dit een leerpunt zijn voor onze nieuwe buren; want naast ons wordt een megagroot huis neergezet. Echt ongeloofelijk wat een woonoppervlak – met vijf slaapkamers. Ben benieuwd wat voor gezin daarin komt wonen. Als het een gezinnetje is zoals dat van ons, dan raak je elkaar echt kwijt in zo’n pakhuis.

Costa Rica the movie

We hebben tijdens onze vakantie in Costa Rica ook enkele niet-canopying filmpjes gemaakt. Zoals van de heetwater glijbaan af in Tabacon Springs http://www.youtube.com/watch?v=3Ptk85vhNfg.

Dan het optreden van de Lagerweij kids “The Sky Is On Fire”. http://www.youtube.com/watch?v=7GXs4t6KSo0. En de toegift, die afgebroken wordt door een hongerige mama. http://www.youtube.com/watch?v=EJqcJI_8Urs.

En het zwemmen naar en onder de hoge en prachtige waterval Caterata Oropendola http://www.youtube.com/watch?v=eC5cmODMQJU

Back to School

Dinsdagochtend was het eindelijk weer zover; de start van het nieuwe schooljaar. Beide kids keken ernaar uit. Sociaal diertje Aimee snakte er zelfs naar – al enkele weken. Zij gaat nu naar “SK” (Senior Kindergarten, zeg maar Groep Twee). En Kevin gaat al weer z’n vierde Fieldstone jaar in; hij gaat naar Grade 3 oftewel Groep Vijf.

Isabelle bracht ’s ochtends Aimee naar school en ik ging met Kevin langs de dokter voor z’n jaarlijkse check, die weer prima was. Dus even voor tienen stond ook hij in z’n klas, waar hij begroet werd door enthousiaste klasgenootjes, waaronder zijn Argentijnse vriendinnetje Erika.

Ik ging nog even in Aimee’s klas spieken. Als één van de oudste kindjes zat ze als een kleine koningin midden in de groep. Ik werd echter opgemerkt door het oplettende meisje, en moest even een heel blij en enthousiast stukkie komen knuffelen  Ze zij tegen haar klasgenootjes trots “That is my daddy, that is my daddy! He brought my brother to school. He is funny, he always makes jokes”.

Vaarwel jungle

En zo kwamen we vanuit de jungle in Costa Rica naar de jungle in Canada. We konden namelijk het gevoel even vasthouden; het was ongeveer net zo warm, bewolkt en soms benauwd. Het lange weekend (maandag was labour day, een vrije dag) gaf een extra lang vakantiegevoel. De krekels in onze tuin maakten bijna net zo’n takkenherrie als hun broeders in het zuiden. En door de vochtige warme zomer is onze tuin ook veranderd in een regenwoud. En dieren? Ons voortuinkonijn was weer even terug; en verder zagen we naast de bekende chipmunks ook veldmuisjes. En in de nacht van zondag op maandag werden Isabelle en ik tot twee keer toe wakker van een hoog schreeuwend geluid uit onze tuin. Het leek op een aap maar was waarschijnlijk onze wasbeer; want de volgende ochtend vonden we onze vogelvoerdertjes weer  opengebroken op de grond liggen. Tot groot plezier van de chipmunks en de veldmuisjes die zo van de grond konden eten.

Het was tijd om de jungle terug te kappen tot een nette stadstuin. Dus gingen Isabelle en ik dit weekend gewapend met snoeischaren tekeer in onze tuin. We haalden in totaal 17 zakken met tuinafval uit de tuin. En de temperatuur liep maandagnacht voor het eerst sinds maanden weer behoorlijk terug. Het eind evan de jungletijd lijkt ook in Toronto aangebroken.

Maandagmiddag gingen Aimee en ik nog even kijken bij de vliegshow boven lake Ontario. http://cias.org. Met als hoogtepunt The Snowbirds, het stunteam van de Candese luchtmacht. Verrassend genoeg dat juist zij meewilde, maar wellicht was het meer vanwege het ijsje; ze had binnen enkele minuten al de ijsjeskraam gespot.

Canopying Rincon de la Vieja; de filmpjes

Een van de hoogtepunten van de vakantie in Costa Rica was de canopy-tocht door onder andere een prachtige canyon en over watervallen in Rincon de la Vieja. Daar zijn ook mooie filpjes van; zowel van onszelf als van een professionele fotograaf die mee was op de tour.

Hier zie je Kevin aankomen http://www.youtube.com/watch?v=I4w_Ey_RfKM

En hier zie je hem wegvliegen http://www.youtube.com/watch?v=t_LC_VW8WBA
Hier gaat hij over een waterval http://www.youtube.com/watch?v=2oivHo3jy0I
En hier is hij aan het rotsklimmen in de canyon. http://www.youtube.com/watch?v=4qWFjOzmvwM

Zijn abseilen, hoewel het afzakken was. http://www.youtube.com/watch?v=l1oaLdsxEl4

Bij mij zie je mijn mariniers training duidelijk terug http://www.youtube.com/watch?v=RCfeKo1W-xw
Vervolgens ziplinen door de prachtige canyon http://www.youtube.com/watch?v=kQW47l8uAYw
En vervolgens weer die commando http://www.youtube.com/watch?v=QI_tb0suIRM

Er zijn ook filmpjes van Isabelle’s tocht met Kevin. Eerst Kevin http://www.youtube.com/watch?v=tO2QmtCgXDQ

En dan Isabelle http://www.youtube.com/watch?v=n2UOaeFJ48Y

En vervolgens Isabelle’s abseilen; heeft ze toch wat opgestoken van deze Seal-comando. http://www.youtube.com/watch?v=p5MtjD5IgMo

Laatste dagen schoolvakantie

We hadden dinsdag het geluk van een 5-uur non-stop vlucht teurg naar huis. We kwamen helaas wel pas na tien uur ’s avonds aan. Eer we thuis waren, was het twaalf uur. En de volgende dag was het gewoon weer een werkdag voor ons. De kinderen gingen de laatste drie dagen van deze week nog naar hun sport & spelletjes kamp. Volgende week, na het lange weekend (maandag is vrij), begint eindelijk hun school weer.

Woensdagochtend zat ik nog bij onze kinderdokter, om de uitslag van Aimee’s bloedtest te bespreken, naar aanleiding van haar regelmatig voorkomende buikpijn. En ik voelde het al aankomen; ook Aimee heeft glutenallergie. Dus behalve mijn ongelooflijk sprankelende schoonheid heb ik toch ook één van mijn mankementjes aan haar doorgegeven. Voorlopig moeten we nog een gesprek met de specialist afwachten; de bloedtest geeft 95% zekerheid, eventueel moet er nog een darmonderzoek door de maag plaatsvinden om tot 100% te komen (net zoals bij mij). Ik vraag me af of dit echt nodig is, gezien mijn situatie. Gelukkig is het gezin er al helemaal op ingesteld en er zijn steeds meer lekkere glutenvrije producten; ik heb afgelopen vakantie in Nederland zelfs een glutenvrij saucijsenbroodje gegeten in Veenendaal.

Donderdagavond hadden Isabele en ik een concert. Voor $20 hadden we kaartjes te pakken gekregen voor het dubbelconcert van Kelly Clarkson en Maroon 5. Het liep echter niet zoals gepland… het concert was in een nieuwe locatie voor ons, het Molson Canadian Ampitheatre

http://en.wikipedia.org/wiki/Molson_Canadian_Amphitheatre. Dit bevind zich op het terrein van Ontario Place, waar nu ook the Canadian National Exhibition plaatsvindt, oftewel The Ex. http://theex.com. Dit is een mega-van alles wat kermis attractie en tentoonstellinggebeuren; één van de grootste evenmenten in Toronto elk jaar. En wat krijg je op een mooie zomeravond, met een groot evenement en een groot concert op één locatie? Precies, chaos. Complete chaos. Het duurde ruim twee uur vanaf ons huis tot we binnen waren (normaal gesproken 30 minuten). En toen hadden we Kelly Clarkson al gemist. Goed, nu zijn we geen fans van haar, maar toch jammer.

Maroon 5 was echter verrassend goed en afwisselend. Uiteraard hadden we voor die $20 baggerplaatsen, maar bij een onoplettend moment van de security in de chaos trok ik Isabelle een veel beter vak in, waar we het concert goed konden zien. En zo kwam alles toch goed, op een prachtige zomeravond met het concert voor ons, de spectaculaire zoeklichten van the Ex links en de prachtig verlichte CN-tower rechts van ons.