Ik was weer een
weekje op pad; dit keer zonder al te grote jetlag, want ik bezocht samen met
onze relatief nieuwe verkoopdirecteur Andrew een aantal klanten (agenten) in
het westen van Amerika. Sommige grote partners zijn gevestigd in kleine plaatjes,
aangetrokken door het outdoor leven.
Zo vlogen we eerst via Denver naar Missoula in het prachtige Montana. Een
universiteitsstadje gelegen in een prachtige vallei. Het was een mooie
lentedag, dus we konden zonder jas rondlopen terwijl er nog sneeuw op de toppen
rondom ons heen lag. ’s Avonds aten we met onze contactpersonen in een leuk en
heerlijk restaurantje; een internationaal tapas restaurant waar ze gebruik
maken van zelf vers gekweekte kruiden. Echt iets voor mij dus http://www.silkroadcatering.com.
Dinsdag vlogen we
terug naar Denver en reden we naar Boulder voor een afspraak. Daarna reden we
terug naar het vliegveld en vlogen we verder naar Redmond/Bend in Oregon. In
Bend zit onze grootste distributiepartner in Amerika. Wederom een prachtige
omgeving. Dit gebied heet de high desert (hoge
woestijn), omdat het zo droog is. Toch is het behoorlijk groen (veel
naaldbomen) en wederom omringd door met sneeuw bedekte toppen van bergen en
oude vulkanen. Bend is nog redelijk groot; 80.000 inwoners met alle faciliteiten.
Het is een populair outdoor mekka van Amerika, met skien, raften, mountianbiken,
wandelen, golfen, etc. Als je dit soort omgevingen en plaatsjes bezoekt, ga je
echt nadenken over quality of life,
ook al mogen we wonend in Toronto vooral niet klagen. We aten heerlijke steaks
bij http://brickhousesteakhouse.com.
Donderdag vlogen
we door naar Seattle met twee klantbezoeken en een bezoekje aan het TUI kantoor.
Na een etentje in de stad (die bekend staat om zijn diversiteit aan restaurantjes
die met lokale verse organische en biologische ingredienten werken, zoals http://sitkaandspruce.com), was het al
weer gauw vrijdagochtend; tijd om terug te vliegen. Met een klein beetje
stress, want de plaatselijke in-check dame wilde me eerst niet toelaten tot de
vlucht omdat ze dacht dat ik naast een werkvergunning en een paspoort ook nog
een visum nodig had voor Canada. En mevrouw was van het soort “ik weet alles
toch lekker beter”… Maar goed, na ca 20 minuten kreeg ik toch mijn boarding
pass en 10 minuten later had Air Canada een hele boze email van mij in de
inbox.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten