Jaaroverzicht Deel 1

Het was wel weer een afwisselend jaartje voor de Lagerweijtjes. In oktober begonnen we zelfs alweer aan ons vierde jaar in Canada; onze kinderen (niet; kids http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/12/kids-kan-weg.html) hebben dus nu het grootste gedeelte van hun leventjes doorgebracht in het mooie Canada.

Januari 2013 stond in het teken van winter, sneeuw en skieen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/01/weer-skieen.html

In februari werkte ik een paar dagen vanuit Antartcica... wat heb ik toch een geweldige job. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/02/mikkelsen-harbour-walvissen-en-cierva.html. Thuis gekomen moesten we verplicht een weekendje naar Niagara Falls, om onze Canadese visa te verlengen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/02/verplicht-uitje-niagara-falls.html. En uitendelijk vierden we Isabelle’s verjaardag met de bezoekende oma’s. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/02/weekend-verjaardag-isabelle.html

In maart hadden de kinderen hun voorjaarsvakantie. We ontsnapten even aan de kou en sneeuw van Toronto met een bezoek aan Jamaica. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/03/jamaica-yaman.html. Een vakantie die ons zeer goed beviel; Jamaica heeft prachtige stranden, maar ook een verrassend geweldig binnenland. En een relaxte sfeer – de kinderen zingen sindsdien alle Bob Marley klassiekers luidkeels mee. Ya man!

In april gingen Isabelle en ik naar een geweldig concert van Green Day http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/04/greenday-in-toronto.html. In de eerste mooie lentedagen gingen we kalkoen-gieren kijken in het prachtige Mount Nebo Conservation Area. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/04/lente-escarpment-en-grillen.html. Ik maakte een zakenreis naar Chili, waar ik in Santiago een citytour en een wijntour (aanrader!) deed http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/04/santiago-de-chile-wijntour.html. En Isabelle moest voor haar werk naar een beurs in Las Vegas. En ik volgde haar, samen met de kids, met dank aan mijn gespaarde airmiles http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/04/las-vegas-met-kids-fonteinen-en-piraten.html

Een van de hoogtepunten in mei is het springconcert op school. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/05/spring-concert-op-fieldstone.html.
We waren heel blij dat Isabelle vier avond-openings-kaarten won voor het pretpark Canada’s Wonderland http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/05/avondje-canadas-wonderland.html.
Ons eerste lange weekend in een cottage ging naar Seymour Lake. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/05/cottage-weekend-bij-seymour-lake.html.
Mei was een feestmaand, met een bezoek aan de Rolling Stones http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/05/rolling-stones-in-toronto.html en verjaardagsfeestjes http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/05/feestweekend.html.
Tenslotte openden we ons ‘eigen’ zwembad, wat een luxe http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/05/het-zwembadseizoen-is-geopend.html

In juni begon ik aan een werktour in Japan. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/06/japan-tour.html. Terug maakten we een zondaguitstapje naar het prachtige Rouge Park net buiten Toronto http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/06/rouge-park.html. Het tandenfeefabeltje kwam ten einde http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/06/einde-van-de-kinderfabeltjes-1-de.html. Ik ging met Quark team waterval-abseilen http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/06/waterfall-rappelling.html. Tenslotte namen we deel aan de kleurrijke Color Me Rad run, met het hele gezin! http://lagerweijtjestoronto.blogspot.nl/2013/06/color-me-rad.html

Eerste weekje Nederland

We zijn weer in het moederland. Vorige week zaterdag kwamen we ’s ochtends vroeg aan. Zo’n eerste dag na een kort nachtje boven de grote plas is altijd uitdagend. Behalve voor Kevin lijkt het; hij bleef weer eens de hele nacht op (gaaf... onbeperkt spelletjes en filmpjes. En je krijgt ook nog eens eten en drankjes uitgeserveerd). Kevin bleef ook de hele zaterdag op, totdat de batterijtjes van ons Duracel konijn rond 6 uur ’s avonds, tijdens het eten, helemaal leeg waren. Toen konden we hem naar bed dragen.

Ik moest nog even afkicken van mijn werk, dus vertrok ik zondag naar Bremen om een schip te bekijken. Daarbij zag ik ook nog een distributiepartner, voordat ik ’s avonds weer thuis bij Opa & Oma Verhulst in Zoetermeer was. Maandagmiddag gingen de kids met Isabelle en oma naar de film (Frozen), en ging ik bij de collega’s van Sawadee buurten. Die doen het ondanks de malaise in de Nederlandse reismarkt uitstekend; ze hebben dit jaar zelfs een concurrent (Baoab reizen) overgenomen. Geweldig voor ze.

Dinsdag werd er ondanks het slechte Nederlandse weer gerend, voordat we ons buikje vol aten bij Eten en zo, nog voor Opa’s verjaardag. http://etenenzozoetermeer.nl. Ongelimiteerd bunkeren voor de volwassenen en een snel hapje en veel spelen op de bovenverdieping met klim- en speelgoed voor de kids.

Eerste kerstdag begon ook sportief met een rondje Westerpark, voordat we aan het kerstdiner met Opa en Oma Verhulst gingen. Tweede kerstdag werd met de Lagerweijtjes in Tiel gevierd, waarbij Kevin en Aimee bij hun nichtjes Roos en Sanne mochten blijven logeren, tot hun groot plezier. En volgens de verhalen hebben ze zelfs goed geslapen.

Vrijdagavond werd de week in Zoetermeer afgesloten met een etentje met de vrienden, traditioneel in het Indonesisich restaurant in de dorpstraat. http://www.selamatdatang.nl. Na afloop bleek onze oude kroeg, Wespoint Pub dat nu Cafe min 1 heet, geopend te zijn. Nog groter was de verrassing dat de oud eigenaar de tent weer heeft teruggekocht en het helemaal in de oude Westpoint Pub stijl heeft teruggebracht. Het enige wat je (met plezier) mist, is de grote sigarettenrookwalm die vroeger bleef hangen. Het horeca-rookverbod heeft zo z’n voordelen. O ja en let op; de mannen- en vrouwentoiletten zijn omgedraaid.

Afscheid van een vies Toronto

We hebben in december al een behoorlijk stevige winter gehad in Toronto, met veel sneeuwval en lage temperaturen. Dat belooft wat voor januari en februari, wanneer “het” echt losgaat!

Een paar maanden geleden heb ik waterdichte renschoenen gekocht; die zijn perfect voor in de winter. Niet langer kom je met doorweekte schoenen en koude, natte voeten thuis!

Vrijdag, de dag van vertrek naar Nederland, sloeg echter de dooi even toe in Toronto. Ik houd niet van dooi, tenzij het de laatste is van de winter en de lente er aan komt. Door de dooi komt er een enorme plas water los, dat zich mengt met het zout dat is gebruikt tijdens het strooien en andere viezigheid. De straten zijn modderbaden en zwarte vuilhopen. Het is Toronto op z’n viest en lelijkst. Tot de volgende sneeuwdeken het allemaal weer bedekt.

De B747 van onze blauwe KLM zat weer helemaal vol. Het lijkt wel of elke keer dat we terugvliegen, de beenruimte in economy class van KLM minder wordt. De vlucht vertrok prima op tijd (18:30) en door een topsnelheid over de oceaan (tot wel 1095km/uur) waren we in zes uur op Schiphol, waar we 45 minuten te vroeg landden.

Lieve woordjes

Ik gaf deze week mijn verkoudheid door aan Aimée. Ik exuseerde mij, omdat ik ook al mijn glutenallergie aan haar heb doorgegeven. Haar reactie was om te zoenen….

“It’s OK. I trust you. I will always forgive you. You are always going to be my family”.

Kids kan weg

Ja hoor, het lijkt wel elke keer als ik het Nederlandse nieuws lees, dat de betuttelingsmaffia weer toeslaat. Dit keer lees ik dat ik het woord “kids” niet meer mag gebruiken. http://www.nu.nl/cultuur-overig/3653189/woord-kids-kan-weg-nederlandse-taal.html. Want daarmee probeer ik “nutteloos hip te doen”. Het zou beter zijn om het woord “kinderen” te gebruiken. Zucht. Zeg betuttelingsmaffia, ik probeer niet nutteloos hip te doen, ik ben gewoon enorm lui. En efficient. Kunnen jullie niet tellen? Kids; vier keer het toetsenbord aanraken. Kinderen; acht keer een toets intikken! O ja, ik word natuurlijk ook beinvloed door mijn Canadese omgeving. Jawel betuttelingsmaffia, er is een grote wereld buiten de Nederlandse grenzen. En daar is het woord kids gewoon heel erg… gewoon.

Sneeuwbui

We hadden al eerder wat sneeuw gehad, maar zaterdag ging het voor het eerst echt goed los. De hele dag (en nacht) sneeuwde het. Het sneeuwde niet hard, maar gewoon non-stop. Het resultaat was een mooie laag van 15cm. Voor Toronto geen probleem, zeker omdat het in het weekend viel. Maar de verhalen uit de Ameriaanse steden net over de grens waren wat minder positief.

Ik had door mijn levensstijl van de afgelopen week - veel eten, wijn, weinig bewegen en weinig slaap, een verkoudheid opgelopen. Jawel ik moet ik echt aan detox, dieet en bijslapen. Een prima dagje voor mij dus om binnen te blijven en uit te rusten. Isabelle ging eerst met Aimée naar haar laatste zwemles (Red Cross zwemdiploma vier gehaald). En later met Kevin naar een verjaardagsfeestje met bowlen. Daarna ging ik met de kinderen onze eigen sauna in, en zo hadden we een heerlijk rustig dagje in een besneeuwde stad.

Om kwart voor vijf vannacht werd ik wakker door een onbekend schrapend geluid. Na onderzoek bleek dit het geluid van de sneeuwruimers te zijn; we hebben dit jaar een sneeuwruimcontract afgesloten. Wel handig als er 15cm valt. Dus we werden wakker met een redelijk schoon stoepje.

Zondagmiddag gingen we na judo sneeuw-plezier maken. Eerst speelden de kinderen buiten in de voortuin, voordat we gewapend met sleetjes naar het park gingen. Daar werd met groot plezier van een heuveltje afgesleed, totdat Aimée klaagde over koude tenen.

 

Kerstconcert 2013

Donderdag was ik op tijd terug voor een school-familie-hoogtepunt van het jaar; het kerstconcert van Fieldstone. Dit keer hadden ze enkele klassen gecombineerd, waardoor de kinderen langer op het podium konden staan. We hebben dit keer beide optredens helemaal op film gezet, dus ga er even voor zitten.

Aimee en haar Kindergarten klas mochten in hun pyama’s optreden, wat ze extra schattig maakten. Aimee doet vol overtuiging en duidelijk aanwezig mee. Er werden liedjes in verschillende talen gezongen; Engels, Frans, Duits, Portugees en Hebrew. http://www.youtube.com/watch?v=2s7aInB3bFk&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Vervolgens mocht Kevin aan de slag in een gecombineerd grade 2 en 3 optreden. Een vol podium, gelukkig stond Kevin vooraan! Ik had even problemen met scherpstellen, maar na een paar minuten staat Kevin er dan ook goed op. http://www.youtube.com/watch?v=fXm9ZvV4Mrk&feature=c4-overview&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Sonoma en kerstfeestjes

De één na laatste volle werkweek van het jaar was voor mij een drukke sociale week. Van maandag tot en met woensdag hadden we de jaarlijkse TUI Noord Amerika meeting. Sinds we twee jaar geleden met deze groep de Inca trail hebben gelopen in Peru is het een gezellig team. Dit jaar vond de jaarlijkse meeting niet plaats in een avontuurlijk stukje buitenland, maar in de lieflijke wijnstreek van Amerika; Sonoma. En ja, dit lijkt wat omgeving betreft inderdaad veel op de wijngebieden van Frankrijk; groene heuvels, uitgestrekte zonnige valleien en kleine stadjes. Ik vloog naar San Francisco, waarna het een uur en twintig minuten rijden naar het noorden is, over de Golden Gate brug.

Het hotel, de Fairmont Sonoma, had ook iets weg van een wijnkasteeltje http://www.fairmont.com/sonoma/media/photos/

Maandagavond hadden we een wijnproeverij. Dinsdag werd de hele dag vergaderd en gepresenteerd. Woensdagmiddag hadden we vervolgens leuke activiteiten. We gingen op de fiets in een uurtje naar het wijngoed Gundlach Bundschu (ja je denkt even in Duitsland te zijn) http://www.gunbun.com, waar we onder het genot van een paar wijntjes allerlei groepsactiviteiten deden, waarvan zelf druiven stampen in een ton wel het leukste was.

Nadat we omgekleed waren, gingen we in stijl dineren in de kelders van het volgende wijngoed, ook met een Duitse naam, Kunde. http://www.kunde.com/

De volgende ochtend moest ik al om vijf uur ’s ochtends de auto in, om op acht uur het vliegtuig naar huis te pakken; ik moest namelijk op tijd zijn voor het kerstconcert van de kinderen.

Vrijdag had ik eerst het kerstfeest van Quark Expeditions. We hadden er ook een hele dag van gemaakt; ’s ochtends een mini-conferentie met het hele team. ’s Middags kregen we survival lessen van een survival specialist. http://www.wscsurvivalschool.com. We leerden de zaden van een boom te eten (smaakt naar amandelen). Vervolgens winddichte hutten te bouwen, vuur te maken, en met GPS een doel vinden. De avond werd afgesloten met eten, wijn en feest. Man man man, ik moet na zo’n week detoxen, bijslapen en op dieet.

Argentijnse verjaardagsfeestjes en Chinese bezoekjes

Na het gezellig drukke familieweekend in Niagara afgelopen week, doen we het de resterende twee weekenden voor onze vakantie naar Nederland even lekker rustig aan. Zo ook dit weekend.

Op zaterdag hadden we de verjaardag van Erika, ons oude buurmeisje, Kevin’s klasgenootje en Aimée’s vriendinnetje. We waren op dit Argentijnse feestje uitgenodigd. Erika is een veelbelovend meisje; charmant, lief, gezellig, sociaal en super-intelligent. Ja Kevin, daar mag je wel een duet mee zingen / dansen; http://www.youtube.com/watch?v=azn1Gpq1rLE

En er werd nog meer gedanst; de kinderen genoten weer van het feestje. http://www.youtube.com/watch?v=Ru5XqUa7T60

Zondag hadden de kinderen weer een sociale dag; na de judo-ochtend kwam hun Chinese vriendje Derrick op bezoek. Hij nam een taart mee omdat hij binnenkort jarig is. We wisten niet wisten dat Derrick bij zijn moeder had aangegeven dat hij z’n verjaardag alvast met wou vieren… We hebben dus met z’n allen alvast verjaardagstaart gegeten. Alvast gefeliciteerd Derrick!

Ik ging met de temperatuur dik onder nul nog een rondje rennen door het park; heerlijk hoe je je zo warm kunt rennen en  kan ontspannen. Ja Canada is koud in de winter, maar toch ook weer aantrekkelijk.

Indrukwekkend Canada

Vrijdag vloog ik na een paar dagen Seattle weer terug naar Toronto. Dit zijn best behoorlijk lange vluchten (4-5 uur) van de West- naar Oost-kust. Het was vrijdag een opvallend heldere dag, dus het uitzicht was magnifiek. Eerst over de ruige bergen, vervolgens over het lange uitgestrekte desolate winterlandschap met af en toe een meertje. Het ziet er in de winter zo onbewoonbaar en verlaten uit. En koud. Wij klagen in Toronto wel eens over de kou, de sneeuw en de lengte van de winter. Maar dan moet ik altijd denken aan het feit dat Toronto één van de warmste stukjes Canada is, met uitzondering van de kuststreken. De temperaturen in Toronto komen nu niet meer boven het vriespunt, maar in 90% van Canada is het nog veel kouder. En duurt de winter nog langer. Wat is dit toch een land van vele extremen.

Een avondje met Bryan Smith

Maandagavond hadden Isabelle en ik een leuk avondje, dat goed paste bij het thema van de Niagara film van zondag, over durfallen en mensen die extreme avontuurlijke dingen doen.

Na het sponsoren van het Nat Geo event met Paul Nicklen enkele weken geleden, ben ik uitgenodigd om de rest van de Nat Geo evenementen in Toronto bij te wonen. Maandagavond vond de tweede presentatie plaats, namelijk door Bryan Smith, “extreme filmmaker”. http://events.nationalgeographic.com/events/speakers-bureau/speaker/bryan-smith

Isabelle en ik maakte er een avondje uit van en namen eerst een lekker Indiaas buffetje http://www.kamaindia.com tegenover de prachtige Roy Thomson concerthal.

Tja “extreme filmmaker”, wat moet je daarbij denken? Ik kan je zeggen, het werd weer een interessant   avondje. Bryan is namelijk gespecialiseerd in het maken van films over extreme dingen, op extreme locaties.  http://www.reelwaterproductions.com/team/bryan-smith/. Voorbeeldjes? Denk aan kolkende wilde rivieren. Denk aan loodrechte rotswanden. Denk aan mensen die stunts uithalen zoals van bergen afspringen met jumpsuits of die rotswanden beklimmen met handen en voeten – vergeet de touwen en andere materialen. Of die op een koord de Grand Canyon oversteken – uiteraard ongezekerd. https://www.youtube.com/watch?v=7uioNGkS8XQ

Tegenwoordig wordt dit fantastisch in beeld gebracht en gaat alle aandacht uit naar de stuntmensen zelf, waarbij je makkelijk vergeet dat de cameraman ook aanwezig is – in de touwen hangend boven afgronden van honderden meters. Die cameraman; dat is Bryan. Volgens hem heeft zijn moeder nu langzaam toch geaccpeteerd dat dit zijn beroep is. En dat hij zelf geen waaghals is – alles is gecalculeerd en tot in detail gepland. Zijn mooiste filmpje vond ik het volgende https://www.youtube.com/watch?v=waJ63tu5ObU

Bryan zelf is begonnen als extreme rivier-kayaker. Dan moet je niet alleen denken aan een wilde kolkende rivier. Daar moet je ook denken aan 20-25 meter hoge watervallen afgaan met de kayak. Volgens Bryan niet veel bijzonders, als je maar met de goede hoek het water raakt. In het begin van zijn carriere probeerde hij deze spectaculaire afdalingen in beeld te brengen; dat was het begin van zijn werk als extreme filmmaker. Kortom; een interessant en inspirerend avondje over het werk van een bijzondere man.

Waterpark, Imax en terug naar huis

Zondagochtend lagen we uiteraard weer in het zwemparadijs cq. waterpretpark, want de focus ligt hier op plezier, spelen en beleven en niet zozeer op zwemmen. Er zijn veel glijbanen, complete raft-banen en -riviertjes en een enorm groot spetter-speelkasteel. De kinderen spelen zich hier in een paar uur lekker  moe.

De laatste attractie als onderdeel van het pakket dat we hadden gekocht was het Imax theater. Ondanks alle aanbiedingen, was het theater bijna helemaal leeg. De film ging, uiteraard, over de Niagara waterval. Over het indianenmeisje, dat niet zo blij was met het resultaat van haar uithuwelijking, en zich met bootje en al van de waterval stortte. Volgens de verhalen waart haar geest er nog steeds rond en past ze op de waterval; zij is de “maid of the mist”. En over de eerste westerse kolonisten en ontdekkers, die drie dagen lang voor het bereiken van de watervallen het geluid al konden horen. Uiteindelijk kregen de kolonisten ruzie; Niagara en omstreken speelden een kritische rol in de Amerikaans-Canadese oorlog van begin negentiende eeuw. Daarna ontwikkelde zich de eerste toeristenindustrie rondom de watervallen; er werd zelfs met een klein stoombootje wat toeristen tot aan de voet van de watervallen gebracht. De Amerikaanse burgeroorlog draaide echter de toeristenindustrie de nek om en het bootje werd verkocht. Klein probleem; stroomafwaarts ligt de “whirlpool”, één van de wildste stukken white water ter wereld. Het stoombootje werd uiteindelijk het eerste schip dat dit stuk rivier passeerde, ook al werd het behoorlijk stuk geslagen. De whirlpool en de enorme kolkende is nog steeds bijzonder indrukwekkend (wij bekeken het vorig jaar); helaas blijven de meeste toeristen rondom de watervallen hangen. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/04/niagara-meer-dan-alleen-watervallen.html

Het tweede gedeelte van de film ging over de durfallen. De mensen die in een tonnetje de waterval afgingen. Sommigen hebben het overleefd, sommigen niet. Interessant was dat de eerste persoon, die het overleefde, een vrouw was; een lerares die met kat en al de eerste persoon werd die de watervallen bedwong. Haar doel was rijk te worden, maar helaas voor haar werd dat niet bereikt.

Het laatste stuk is het ongeloofelijke verhaal uit de jaren zestig. Een klein motorbootje raakte stroomopwaarts in de problemen en kiepte om. Twee personen konden net uit het water getrokken worden, maar een jongetje ging met zwemvest en al de waterval af. Einde verhaal zou je denken, maar wonder boven wonder heeft dit jongetje de val overleefd, zelfs zonder noemenswaardige verwondingen. Volgens het romatische einde van de film kwam dit door de “maid of the mist”; het indianenmeisje dat nog steeds over de watervallen waakt.

Na de Imax-film van ca 45 minuten was het tijd om naar huis te gaan. Nog één keer zwaaiden we naar de indrukwekkende watervallen. Bijzonder was dat de bomen rondom de watervallen nu veranderd zijn in ijsbomen; de waterdamp van de watervallen vriest vast aan de takken. Bizar mooi.

Binnen anderhalf uur waren we weer thuis in Toronto.

Greg Frewin en ander entertainment

Vrijdagavond hadden we meteen een ‘hoogtepunt’ van het Niagara Falls Entertainment pakket; de show van Canada’s bekenste goochelaar. En aangezien hij jaren in Las Vegas heeft opgetreden, was het een boeiende show met sexy danseressen, opzwepende beats en indrukwekkende stunts. De kinderen genoten ervan. Vooral Kevin ging helemaal uit z’n dak. Kevin lijkt ons creatieve cultuurmannetje te zijn; hij houdt van muziek, en maakt/schrijft zelf ook muziek. Hij houdt van boeken en films, maakt zelf boeken en  zoals eerder vorige week geschreven tegenwoordig ook kleine filmpjes. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/11/kevin-spielberg.html. Hij houdt van theater en schrijft ook inmiddels zelfs kleine “shows”. En hij houdt van goochelen, maar hij was nog nooit naar een goochelshow geweest. Dit maakte diepe indruk op hem; hij stond mee te dansen, te klappen en z’n stopzinnetje van de avond was “Hoe doet hij dat?”. Na afloop rende hij naar buiten om een goochelboekje te kopen en vervolgens om als eerste een handtekening van de goochelmeester te vragen.

Zaterdagochtend en vroege middag brachten we door in het zwemparadijs. Kevin mag nu op alle glijbanen, dus kon ik met hem voor het eerst van de langste en meest spectaculaire glijbanen af. Dit is meer een achtbaan dan een glijbaan; in een bootje/raft ga je van de glijbaan af, om vervolgens een paar keer weer razendsnel op een lopende band naar boven te vliegen. Leuk!

Nadat we in de lobby de kerstman waren tegengekomen, reden we naar het stadje voor de spelletjeshal en midgetgolf. De spelletjeshal lijkt op Chuck-e-Cheese; je kan met elk spelletje papieren punten verdienen, die je weer inwisselt voor kleine prijsjes. We kwamen er achter dat twee kinderen echt heel lang met vier speelkaarten van $50 kunnen spelen. En daarmee ook heel veel punten en dus prijsjes konden winnen. Naast midgetgolf speelden we verder de spellen “Time Freak” (binnen een  minuut zoveel mogelijk lichtjes uitslaan in een speelruimte) en Cannon Blasters (met ballen schieten op doelen).

De avond eindigde met een lekkere steak (en voor de kinderen spareribs) bij Outback.

Great Wolf Lodge en Niagara Falls

De eerste keren dat we naar Niagara Falls gingen, hadden we alleen oog voor de watervallen en stoorden we ons eerder aan het Las Vegas-achtige, nogal simplistische entertainment wat de Canadezen aan hun kant van de watervallen hebben neergezet. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2010/10/niagara-falls.html. Maar kijk; we worden langzamerhand Canadezen, want nu gaan we naar Niagara Falls meer voor het entertainment dan de watervallen.

In de winter valt de stroom toeristen voor de watervallen “droog”, en dus richt men zich op de Canadezen om de boel hier draaiende te houden. Het ene hotel na het andere komt met diepe aanbiedingen, zoals we vorig jaar al beschreven http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/02/verplicht-uitje-niagara-falls.html. Enige uitzondering hierop is helaas de Great Wolf Lodge.  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/04/great-wolf-lodge.html. Dit zeer populaire familiepark-hotel hoeft maar een paar tientjes van hun torenhoge prijzen af te doen, en het zit ook in de wintermaanden helemaal vol. Maar het is bijzonder populair onder de kids, dus sinds ons eerste verblijf 1,5 jaar geleden heeft met name Aimee er regelmatig naar gevraagd. We besloten dus maar weer eens van een (minimaal) aanbod gebuik te maken en naar deze kruising tussen Center Parcs en Disney af te reizen. Center Parcs, want de grootste attractie is het enorme zwemparadijs. Disney, want alles is thematisch aangekleed en gericht op kinderen, plezier en vrolijkheid. Het centrale thema is het bos met wolven. In onze hotelkamer is ook een speciale “wolvengrot” waar de bedjes van de kinderen staan, compleet met hun eigen speelhoekje en (uiteraard, het blijft Noord-Amerika) televisie.

Een week voor vertrek zagen we wel een andere Niagara aanbieding voorbijkomen, die we meteen meepakten. Bijzonder ongeloofelijk maar waar. Voor de totaalprijs van $59 kregen we;
·         Vier kaarten voor de Magic Show van de bekendste magician van Canada; Greg Frewin http://www.gregfrewintheatre.com
·         Vier kaarten voor het Imax theater in Niagara Falls http://imaxniagara.com/
·         Kortingsbon van $40 voor Outback steakhouse. http://www.outbacksteakhouseniagarafalls.com
·         Vier speelkaarten van $50 elk (!) voor een Chuck-E-Cheese achtige spelletjeshal. http://www.piratescoveniagarafalls.com.
·         Indoor midgetgolf en twee andere spellen in hetzelfde complex.

Hoe het kan? Heel simpel, het is bedoeld om de tenten in de winter draaiende te houden. En je neemt er toch een drankje. Of krijgt een niet te weigeren upgrade-aanbod (bij de magic show; van helemaal achteraan naar helemaal voren voor slechts $5 per persoon). Als er maar wat cash binnenkomt om de tenten door de rustige wintermaanden te helpen.

Goed gesprek

Een van de leuke aspecten van de kinderen wegbrengen naar school, is het luisteren naar de gesprekken op de achterbank. ’s Ochtends zijn de kinderen uitgeslapen en fris, waardoor er vaak veel gebabbeld wordt. Met leuke opmerking, zoals;

Aimee; wat ben ik toch blij dat ik weer op de “nice list” sta van de kerstman (naar aanleiding van de videoboodschappen http://www.portablenorthpole.com/watch/gXCsK9rjQ1y6ElEinP7B5YA%3c en http://www.portablenorthpole.com/watch/gRAJF55c5z0fk2HFy-4qqrw%3c)

Kevin; Ja ik ook. Maar ik weet niet of ze echt kindjes op de ”naughy list” zetten hoor.. (rationeel begrijpt Kevin dat de kerstman en sinterklaas niet bestaan, maar emotioneel voelt het nog anders...)

Of deze;

Kevin; “Ja hoor, het is winter. Nu moeten we helemaal wachten tot de groundhog de lente aankondigt” (refererend naar Groundhog day http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/02/groundhog-day-er-is-hoop-ja-maar-das.html).

En deze:

Kevin: “Aimee, de aarde is rond, een grote bol. Misschien staan we nu wel aan de onderkant, en hangen dus op z’n kop”.

Aimee “Ja inderdaad, we hangen misschien op onze kop. Daarom heb ik nu een beetje hoofdpijn.”.