Zomaar een zondag op Coldstream

7:00 Ben ik een prins of een kikker? In ieder geval word ik wakker gekust door een klein roze prinsesje. Het knuffelbombardement zorgt er voor dat ik met een goed humeur wakker word.

7:15 Wat is het toch stil hier. Als Pearson zijn vliegtuigen niet over ons huis stuurt, hoor je in het weekend ’s ochtends in deze wijk helemaal niets. Nada. Stilte. Raar voor middenin een miljoenenstad.

7:30 Met Aimée beneden; eten, aankleden. Weer geen sneeuw gevallen vannacht. Wel een mooie zonnige winterdag.

7:45 Kevin wakker; weer eten, aankleden. Daarna grijpt Kevin snel naar zijn DS, want hij heeft nieuwe spellen.

8:00 Zelf douchen en aankleden.

9:00 Skype gesprek met zus Marijke. Neef Dennis geeft een Russische website door waar PSV-Feyenoord live op uitgezonden wordt. Jammer genoeg verliest Feyenoord net, maar ik verbeter zo wel mijn Russisch.

10:30 Isabelle wordt wakker – die mocht lekker uitslapen vandaag (doen we om en om).

10:45 Met Kevin naar zwemles; het zwembad blijkt echter dicht in verband met enkele dringende noodzakelijke reparaties. Klinkt spannend.

11:30 Dan maar met Aimée boodschappen doen bij de Metro. Ook bezoeken we de Winners boven de Metro, omdat ik een nieuw reiskoffertje nodig heb. Ik kom er niet onderuit om ook een prachtige prinsessenjurk voor Aimée mee te nemen.

12:30 Weer thuis; boodschappen uitpakken en eten.

13:00 We komen erachter dat Aimée in haar broek en shirt heeft geknipt. We worden extra boos, omdat ze de schuld in eerste instantie geeft aan Kathleen (haar vriendinnetje) en vervolgens aan Kevin. Geen boekje vanavond, als straf voor het jokken.

13:15 Skype met Oma Lagerweij.

13:30 Met z’n allen naar Earl Bales Park om te skiën. Temperatuur rond het vriespunt.

14:00 Privéles voor Aimée op de oefenheuvel door mezelf en Isabelle.

14:30 Begin Kevin’s skiles. Helaas kunnen een paar kindjes in zijn groep het nog niet zo goed, zodat ze terugmoeten naar de oefenheuvel. Kevin zelf doet het prima.

15:00 Begin van mijn skiles. Het skiën gaat uitstekend en ik ga nu met een heerlijke snelheid de hoofdhelling af.

16:30 Einde Kevin’s skiles. Aimee heeft ook genoeg geoefend en gespeeld. Isabelle helpt Kevin en Aimee om hun huur-ski’s terug te brengen en geeft ze een welverdiend gezond snackje.

17:00 Einde mijn skiles.

17:15 Binnen in het skicentrum kijken we naar de eerste beelden van de treinramp vandaag bij Burlington; tussen Niagara en Toronto. http://www.thestar.com/news/article/1136929--via-rail-derailment-3-dead-more-hurt-in-burlington-train-crash

17:45 Weer thuis; koken en eten.

19:30 Kids naar bad en bed. En Aimée geen boekje.

20:30 Blogje schrijven.

21:00 Canadese belastingaangifte doen. Zucht. Spannend voor de zondagavond.

22.45 Naar bed, naar bed, zei Duimelot…  

Vertrouwen

In Canada, zelfs in een metropool als Toronto, is nog veel gebaseerd op basis van vertrouwen. Dit is uiteraard zichtbaar in de 4-way kruisingen, waarbij iedereen moet stoppen en de voorrang gaat naar de persoon die als eerste gestopt is. Werkt feilloos. O ja, ook aan te raden is om te stoppen indien er helemaal geen andere auto’s zijn, want anders kan het je een paar strafpunten op je rijbewijs en een boete opleveren. Zoals ik helaas zelf afgelopen jaar uitgevonden heb.

Mooi voorbeeld van vertrouwen is ook het volgende. Ik neem in de middag maar al te graag een gezonde en versgemaakte fruit smoothie bij een zaakje in de buurt. Zij hebben nu een echt loyaliteitsprogramma; je krijgt een kaartje met allemaal vakjes, en elke keer als je een smoothie bestelt zetten ze een kruisje in een vakje. Als elke vakje vol is, krijg je een gratis smoothie. Maar wacht eens even, denkt deze achterdochtige Nederlander. Wat als je nu zelf eens even snel overal kruisjes zet, dan heb je die gratis smoothie zo bij elkaar….. Maar nee, deze Nederlander past zich aan. Ik zal nu altijd netjes stoppen bij elke 4-way kruising. En niet stiekem zelf kruisjes zetten op mijn loyaliteitskaart.

Scientist in the school

Kevin has dinsdag weer een leuke activiteit op school; er kwam een zogenaamde wetenschapper met ze proefjes doen en stofjes bij elkaar gooien. Erg leuk voor een ontdekkend mannetje, zoals Isabelle zelf live heeft kunnen zien als mama-vrijwilliger. Foto’s staan op haar facebook pagina. http://www.facebook.com/isabelle.lagerweij#!/photo.php?fbid=374459392582914&set=a.188528417842680.52026.100000565706165&type=1&theater

En ja, die lat bij Fieldstone blijft maar hoger gelegd te worden. Kevin is inmiddels bezig met de tafel van drie. En hij heeft samen met mij zijn eerste echte boekrapport geschreven. Volgens de hamburger techniek; hij moest eerst in twee tot drie zinnen schrijven waarover het begin ging (topbroodje), vervolgens het middenstuk (het vlees) en tenslotte het einde (het onderbroodje). Lezen kan hij inmiddels heel vlot.

We hebben het ons al eerder afgevraagd; leggen ze de lat te hoog? Blijkbaar niet; Kevin gaat met heel veel plezier naar school en hij doet makkelijk mee. De andere kindjes in zijn klas lijken ook allemaal goed mee te kunnen komen.

En zo worden kleine mannetjes langzaam groot. Inmiddels heeft hij deze week zijn tweede melktandje op natuurlijke wijze verloren. Een echt fietsenrekje; konden we goed gebruiken in de garage.

Bonus family dag en Fantasy Fair

Wij hadden maandag de eerste bank holiday van het jaar, namelijk family day. Alleen een vrije dag in een paar provincies, waaronder Ontario. Het was een schitterende zonnige dag. Een dag waardoor je eigenlijk al zin krijgt in de zomer!

We besloten er ook om een echte familiedag van te maken. We hadden nog een Groupon coupon liggen voor een dagje Fantasy Fair. http://www.fantasyfair.ca. Offer you can’t refuse, want voor $20 hadden we met zijn viertjes toegang tot dit overdekte pretparkje in een mall. Echter een ding…….GA NIET OP FAMILY DAY NAAR EEN PRETPARK IN CANADA. NOOIT. Het was echt vreselijk druk. Het is echt wel een leuk pretparkje en de kinderen hebben zich prima vermaakt, met name in een groot klimkasteel met glijbanen, ballenbak, etc. Isabelle heeft nog een grappig filmpje geplaatst van een ritje in het plaatselijke achtbaantje, met Aimée veilig ingeklemd tussen haar twee mannen. En mij herken je duidelijk aan mijn rode trui, speciaal aangetrokken vanwege Job’s afscheid vandaag. http://www.facebook.com/#!/photo.php?v=373736599321860

De dag werd afgesloten met een liedje van Aimée, die lekker in zichzelf zat te zingen. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=Y63ZG3ygwPc&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp

Family weekend

Zaterdag was het weer goed om thuis te zijn en dat lieten de kids wel merken. Aimée zat eigenlijk de hele dag aan mij gekleefd, een echt plakkertje. De woorden Daddy I love you so much hoorde ik wel tientallen keer. Ach, dat kan je niet genoeg horen, toch?

Isabelle had vanaf vandaag op Zaterdag skiles, als enige. ’s Ochtends sneeuwde het nog, maar ’s middags was het weer boven nul. Een echte Canadese winter is het nog steeds niet. Het was ongeveer 20 graden warmer dan haar verjaardag vorig jaar (http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/02/isabelles-koudste-verjaardag-ooit.html)

Zondagochtend maakte ik samen met Kevin en Aimée het huis verjaardagklaar. Vooral voor partyanimal Aimée is het heel belangrijk; zij houd van feest en zonder slingers en taart is er geen feest. We haalden ook veel bloemen binnen, dus mocht een lichtelijk nerveuze Aimée zo half elf eindelijk haar moeder wakker maken.

De rest van de dag stond in het teken van skiën. Kevin en ik hadden skiles. En helaas is Aimée’s skiles geannuleerd wegens een tekort aan leraren. Dus nam Isabelle Aimée de oefenheuvel op, zodat we toch weer allemaal op de ski’s stonden. Kevin en ik maakten deze dag prima sprongen vooruit. Mocht Kevin de laatste keer voor het eerst op de hoofdafdeling, wat toen een beetje angstig en onstabiel ging (en met de nodige valpartijen), nu ging hij er prima en gecontroleerd vanaf. En ik was ook trots op mezelf, want het bochtjes maken door parallel te skiën en de hockeystick- stop gingen voor het eerst goed.

Isabelle’s verjaardag werd verder gevierd in een restaurant naar keuze. En nee Aimée, helaas voor jou is dat niet Chuck-e-Ccheese. Want wat heb ik toch een topvrouw om dan het ideale carnivoorrestaurant te kiezen. Carnivoren in de wereld verenig u! Het Braziliaanse steakrestaurant Copacabana http://www.copacabana.ca is het walhalla voor vleeseters. Continue komt men met grote spiesen gegrild vlees in alle soorten en smaken je tafel langs. Grappig feitje over Aimée; zodra ze binnenkomt, scant ze een restaurant zeer zorgvuldig op potten met snoepjes, pepermuntjes of lollies. En zodra we weggaan, weet ze die altijd direct aan te wijzen.

Vervolg in Melbourne

Woensdagochtend vloog ik met een korte vlucht van ruim een uur door naar Melbourne. Nog steeds volledig in jetlag. Australië is een geweldig land, het lange reizen naar het land toe is prima te doen als je deze kan doorbrengen in een uitstekende business class zoals die van Air New Zealand (flatbeds, met echt matras en dekbed). Maar de jetlag, omdat je volledige systeem onderste boven wordt gegooid (downunder), went niet snel. Daarbij vergeleken is reizen tussen Noord Amerika en Europa een eitje.

In Melbourne volgende weer vier meetings met Quark partners, twee verkooptrainingen aan verkopers van twee agenten en nog een jobinterview. En tijdens het laatste etentje, op donderdagavond, ontmoette ik weer expeditiestaf; David “Dutch” Willmott http://www.quarkexpeditions.com/why-quark/our-people/expedition-leaders/david-dutch-willmott, de zeer sympathieke expeditieleider die ik op mijn eerste Quark trip naar Spitsbergen had  http://spitsbergen-met-sawadee.blogspot.com. En ook Mette Sofie Eliseussen, samen met haar partner John Rodsted, een winnaar van de Nobelprijs voor de vrede. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/11/dag-9-drake-lake.html. John zelf was op dat moment weer bezig in Cambodja in zijn strijd tegen mijnen en clusterbommen.

Vrijdag mocht ik weer tijdreizen. Ik vloog via Auckland (Nieuw Zeeland), dit keer naar Vancouver. En het was een tijdreis, want ik vertrok vrijdagavond 8 uur uit Auckland en kwam vrijdagmiddag om twaalf uur aan in Vancouver. Met dank aan de internationale datumlijn, die uiteraard een kleine bump gaf toen we erover heen vlogen. Dankzij de uitstekende service en flat beds van Air New Zealand, kwam ik vrijdagavond verrassend fris en uitgerust thuis.

Sydney en de beklimming van de Harbour bridge

Na een prima en comfortabele reis met Air New Zealand kwam ik maandagochtend vroeg in Sydney aan. Er was geen tijd om bij te komen, want ik had deze dag ontmoetingen met drie agenten die het Quark product verkopen of willen verkopen, een jobinterview en tenslotte een diner met een ‘conculega’  operator (Aurora Expeditons), die op dit moment een schip van ons huren.

Australie is voor Quark na de Verenigdse Staten de tweede markt, dus vandaar de extra aandacht, deze trip en het idee om een lokale werknemer aan te nemen.

Het was voor het eerst dat ik Sydney bezocht en ik was al snel weg van deze geweldige stad. De steden in Australië hebben iets weg van de steden in Canada; ruim, schoon en groen. Sydney is bovendien gelegen in een heuvelachtig gebied aan zee, met veel baaitjes en inhammetjes, waarin weer honderden zeilbootjes liggen. Zeer pittoresk. Ik zat in een hotel aan Bondi beach, een van de bekenste strandjes bij Sydney, met een hoog surfergehalte en -sfeertje. Heel gezellig dus. En uiteraard is het nu zomer in Australie, dus was het heerlijk zonnig en warm.

Dinsdag volgden gesprekken met nog twee agenten, nog een jobinterview en een lunch met twee van onze expeditieleden; Milton Sams http://www.quarkexpeditions.com/why-quark/our-people/antarctic/milton-sams, een veteraan die bij ons het mounteneering (klimmen) en skiprogramma leidt en expeditieleider Lynn Woodworth http://www.quarkexpeditions.com/why-quark/our-people/antarctic/lynn-woodworth.

In de namiddag had ik een paar uur “vrij” en besloot ik één van de meest populaire attracties te doen in Sydney; het beklimmen van de 140 meter hoge Harbour bridge. http://www.bridgeclimb.com. Een drie uur durende tocht naar het hoogste puntje van deze enorme brug. Een uitstapje wat maar liefst $200 kost… maar toch elke dollar waard is. Het wordt dan ook buitengewoon goed begeleid; elk risico wordt volledig uitgesloten. Je loopt en klimt de hele tocht gezekerd. En de uiteindelijke klim over de boog is eigenlijk net zo simpel als het beklimmen van een niet al te steile trap; het is erg breed en het geeft een stevig gevoel. Iets meer vlinders in mijn buik kreeg ik juist in het begin, als je over een smal klein hangbruggetje loopt wat onder het wegdek hangt.  Je zit dan al een meter of vijftig hoog, en het voelt gewoon minder stevig (het is het uiteraard wel).

Vanzelfsprekend is het uitzicht van de brug helemaal geweldig. Het was een prachtige zomerdag. Grappig was dat de helikopters ongeveer op dezelfde hoogte vlogen. Ik voelde me net King-Kong ; het was alsof ik ze uit de lucht kon grijpen. En voor de extra actie vertrok er onder ons een groot cruiseschip van P&O uit de haven.

Grappig feitje over de brug; deze werd tijdens de grote depressie in de jaren dertig aangelegd. Maar de plannen waren daarvoor al ontwikkeld, toen er in totaal zes auto’s in Sydney rondreden. Aangezien het plan was om al meteen 6 rijstroken te openen, betekende het toen één rijstrook voor elke auto in de stad. Hoezo visionair!

SPAM!?

Na een druk weekje in Australie, op de weg naar huis tijdens een tussenstop in Auckland,  dacht ik “laat ik weer eens mijn blog bijwerken”. Tot mijn grote verbazing kreeg ik een melding van meneer Google dat mijn blog verwijderd is vanwege een SPAM klacht. Waaatttttt?! Hebben de Oma’s geklaagd over het teveel spammen van hun kleinkinderen? Heeft de gemeente Vancouver geklaagd dat ik Toronto spam? Hebben alle restaurants in Toronto, waar we nog niet uiteten zijn gegaan (en dat zijn er heul veul), geklaagd over het noemen van de restaurants waar we wel gegeten hebben? Heeft Disney geklaagd over het spammen van Canada’s Wonderland (rustig maar Walt, jullie zijn eind maart weer  aan de beurt)? Heeft mijn concurrent geklaagd dat ik tijdens mijn laatste Antarctica trip erg positief was over Quark Expeditions (sorry guys, we zijn nu eenmaal de beste naar de pool). Heeft de PVV in Nederland nu ook een meldpunt poolreizigers ingesteld? Of is dit gewoon een behoorlijk ziekelijke grap?

Welnu, ik weet nog niet wanneer ik mijn blog terugkrijg van meneer Google. Wat ik bijzonder teleurstellend vind is dat ze niet even op het blog gekeken hebben. Ik bedoel; je hoeft geen Nederlands te spreken om aan de foto’s te zien dat dit geen blog is waar commercieel gespamd wordt. Meneer Google, je zat er even goed naast.

UPDATE; we zijn weer live met de nadrukkelijke excuses van meneer Google!

Rockies uit de lucht

Hoe vaak ik ook in een vliegtuig zit, ik blijf een voorkeur hebben voor een raamplaats. Voor de simpele reden dat je soms van een uniek uitzicht kan genieten. Zo ook zaterdag op mijn vlucht van Toronto naar San Francisco, toen we over de Rockies vlogen en het bijzonder helder weer was. Dit moest ik vastleggen in het volgende korte filmpje!
http://www.youtube.com/watch?v=uCpGchKtoLo&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp

Klaar voor de volgende wereldreis

Na een rustig weekje thuis, waarin we onder andere de vakantieplannen voor de zomer vastlegden, volgde de volgende wereldreis, dit keer naar de andere kant van de wereld; Australie!

Maar eerst werden dus de prive-reisplannen vastgelegd. Van 28 juli tot 6 Augustus zijn we in Nederland en de laatste twee weken van Augustus gaan we een camperreis maken van Edmonton naar Vancouver. Daarnaast zullen we eind maart een uitstapje maken naar Los Angeles, met bezoek aan het Disneypark daar. Dit tripje met dank aan alle airmiles; is het vele zakenreizen toch nog ergens goed voor

Vrijdagavond hadden we toch nog even kort weekend samen. We keken een bijzonder grappige film; horrible bosses. Ik hoop dat ik niet zo’n vreselijke baas ben en dat er geen werknemers zijn die een moordaanslag op mij plannen (dit is kortweg het plot van deze leuke film).

Zaterdagochtend was er eindelijk een behoorlijk pak sneeuw gevallen. Zou de Candese winter dan toch komen? Helaas is er geen skieen dit weekend; dit weekend is een vrij overgangsweekend tussen de twee verschillende cursussen; vanaf volgende week hopen we weer op de skies te staan, maar dan in een klasje hoger. Dit vrije skiweekend kwam wel goed uit met mijn reisplannen. Want om op maandagochtend in Sydney te beginnen, moet je helaas al zaterdag in de loop van de dag weg. Daaaaaag weekend!

Canadengels

Na een weekje Engeland valt op dat men in Canada NIET hetzelfde taaltje spreekt. Nee echt, er zijn echt verschillen tussen het Engels in Canada en in Engeland. En dat heeft niet alleen met een accentje te maken. In Toronto neem je de subway, niet de underground, tube of metro. Je neemt een streetcar, niet een tram. Maar je rijdt in een vehicle, geen car. Omhoog ga je met een elevator, niet een lift. Je gaat naar de washroom, niet naar de toilet.

Voor de vrouwen; je draagt een purse, niet een handbag. En een purse uit Engelant heet hier weer een wallet. Je draagt een bagpack, niet een rucksack. Je huis heeft een yard, niet een garden.  Je gaat naar een movie, niet film. En naar een store, niet shop. Geld haal je hier bij een ABM (Automatic Banking machine) niet een ATM

Als ex werknemer van Kimberly-Clark heel belangrijk; een nappy heet hier een diaper. En uiteraard heet een tissue hier gewoon Kleenex.

Chips heten hier gewoon chips, niet crisps zoals in Engeland. En om verwarring te voorkomen; chips uit Engeland heten hier uiteraard fries.  Je drinks een pop, geen softdrink.

Je mail een letter, niet post een letter. In een rij line je up, niet queue. Uiteraard speel je hier soccer, niet football.

O ja, vervelende verwarring kan gebeuren als je hier in Toronto om een gummetje vraagt, een rubber. Want dat heet hier een eraser; een rubber hier is uiteraard de benaming voor een condom.

Als hetro kan je tenslotte prima homo milk drinken, want dat is de Candese afkorting voor homogenized milk.

Hans de TV ster – part II

Ik word nog eens wereldberoemd als poolduiker. Toen ik 1,5 jaar geleden mijn eerste polar plunge maakte in Spitsbergen http://spitsbergen-met-sawadee.blogspot.com/2010/06/liefde-polar-plungen-liefdefjorden.html, stond er een filmploeg uit Australië te filmen. Deze opnames werden later uitgezonden op televisie in Australië. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/08/hans-de-tv-ster-in-australie.html.

Tijdens mijn plunge in November stond een collega te filmen. Afgelopen donderdag had een Canadese ochtend TV show een interview met twee van onze klanten, die op dat moment op de Sea Spirit zaten, in de Drake Passage. Echter onze marketingafdeling had de zender uiteraard van het nodige beeldmateriaal voorzien, waaronder mijn plunge video. En jawel, vanaf 1:35 kom ik weer als poolduiker langs http://www.youtube.com/watch?v=dOL-QV2We0A&feature=youtu.be. Dus ook een TV ster in Canada, nu alleen Nederland nog.

Weer skizondag

Zondag begon goed met de hartelijke complimenten van Kevin. Ik bakte namelijk eitjes voor de kids, die daar bijna hun vingers bij opaten. Daarom gaf Kevin een compliment; “Papa, wat kan jij toch heerlijk koken”. Jawel eitjes bakken gaat me prima af.

We maakten ons wel wat zorgen over het weer en skiën. Want terwijl heel Nederland al op de Elfstedentocht hoopt, lijkt in Toronto de lente in aantocht. Ik miste vorige week Groudhog Day (zoals beschreven vorig jaar http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/02/groundhog-day-er-is-hoop-ja-maar-das.html). En Wiarton Willie voorspelde weer een vroege lente dit jaar. Die dus al lijkt te zijn begonnen.

De sneeuwkanonnen hadden echter hun best weer gedaan, en het skipark was zodoende weer geopend. Voor de laatste skiles van ons eerste klasje, jawel wij “slaagden” allemaal. Volgende week is er geen skiën (goede timing, want dan zit ik in het vliegtuig naar Australië). En daarna beginnen we weer met nieuwe lessen in een klasje hoger. Behalve Aimée; zij staat nog op de wachtlijst voor het hogere klasje. Wel heeft ze een plekje op hetzelfde niveau. Ach, daar zal ze ook nog steeds van leren.

Uiteraard zijn er weer filmpjes. Allereerst van Kevin die heel voorzichtig aan het handje van de instructeur voor het eerst de grote skihelling afkwam http://www.youtube.com/watch?v=PDz3jKZH3HY&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2&feature=plcp. Vervolgens van Kamikazepiloot Hans, gemaakt door mijn instructeur, die naar beneden skiet tussen het klasje van Isabelle door. Isabelle zie je soms, in een licht blauwe jas.  http://www.youtube.com/watch?v=t_D2f7ct-Z8&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp. Daarna een romantisch intermezzo van Hans en Isabelle samen in de skilift. http://www.youtube.com/watch?v=j7a8U5LeERI. Daarna een flinke crash van Kevin. http://www.youtube.com/watch?v=WRSs_CrKnLM. En tenslotte Kevin die uit het skiliftje stapt. http://www.youtube.com/watch?v=vw9lz7GoihI

De dag werd afgesloten met BBQ. Nee echt, ik had hele goede biefstukken gehaald bij Costo (een soort Makro), en als echte halve Canadees ging de BBQ aan - ook in de winter - om deze heerlijk klaar te maken. Dat zijn weer bonuspunten voor de Canadese inburgeringcursus.

Reisweekje London, Amsterdam, Toronto

Afgelopen week maakte ik weer veel air miles, door eerst naar London te vliegen en later door naar Amsterdam te baan. In Engeland bezocht ik een groot aantal agenten, die ons product verkopen of willen gaan verkopen, om onze plannen toe te lichten. Dinsdagochtend maakte ik een uitstapje naar de havenplaats Tilbury. Een plaatsje om snel te vergeten (vreselijk lelijk en saai), maar in de haven lag onze nieuwe aanwinst, de Ocean Diamond. We bezochten het schip met een aantal designers en scheepstechneuten, die de renovatie en verbeteringen gaan uitvoeren. Super interessant natuurlijk; en wat is het eigenlijk al een prachtig schip! Bijzonder ruim, maar niet massaal. Prachtige grote observatiedekken. En een geweldige observatielounge/bar boven op de brug, met grote ramen. Jawel, dit wordt een Diamant.

Vrijdag vloog ik door naar Amsterdam. Ik was net geland of de sneeuwstorm brak los. Toen ik eenmaal mijn huurauto had, liep alles vast. Ik deed er vervolgend 2,5 uur (!) over om van Schiphol naar het kantoor van Sawadee in Amsterdam te rijden. Daarmee viel een poolevenement, met 12 Nederlandse agenten die Quark verkopen, helemaal in het water. Of in de sneeuw moet ik zeggen.

Toen ik later koers zette naar Utrecht was het opgehouden met sneeuwen; de A2 was verrassend goed te berijden, dus ik zat zo in ons nieuwe huis in Vleuten. Ook dit wordt een diamantje; de keuken is prachtig en de vloeren schitterend. Ook het verfwerk is af. Helaas is het nog steeds wachten op het afmaken van de badkamer; ook moeten er nog overal plinten worden geplaatst.

Terwijl Nederland volledig in chaos was beland (ruim 800km file) reed ik rustig verder naar Houten. Waar ik gezellig met moeders uit eten ging.

De volgende dag vertrok ik weer vroeg uit het winterse Nederland naar het warme Toronto. Jawel, relatief warm, want het is absoluut nog geen Canadese winter. Alle sneeuw was weer weg en het leek op een prachtige zonnige lentedag. Het ontvangstcomité van drie man/vrouw sterk stond op het vliegveld op me te wachten.

Multi-Culti

Meer dan 40% van de bewoners in Toronto heeft een etnische buitenlandse afkomst. Er worden meer dan 100 talen gesproken in Toronto. En inderdaad, niemand kijkt er raar van op als wij op straat Nederlands met elkaar praten. Toronto wordt wel de meest multiculturele stad ter wereld genoemd. Jawel multi-culti, bijna tot scheldwoord verworden in Nederland, gaat hier gewoon verbazingwekkend goed.

Er zijn hier veel enclaves van culturen. Bekend zijn China town, Greek town, het Italiaanse en het Indiase gedeelte. Maar er zijn ook Koreaanse, Joodse, Russische en Perzische gedeelten. Wij wonen dus in het Joodse gedeelte, maar binnen de joodse buurt rondom Bathurst street zijn weer mini-enclaves van andere culturen. Kevin’s zwemschool is Russisch, en inderdaad is de meest gesproken taal daar Russisch. Aimée’s crèche is Italiaans en bevindt zich in het prachtige Italiaanse sport- en cultuurcentrum Columbus Center. Naast ons favoriete Thaise restaurantje op Bathurst (uiteraard gerund door echte Thai) staat het christelijke kerkje van de Filippino. Veel laag betaalde arbeid hier wordt door mensen uit de Filippijnen gedaan. Zo is ook onze schoonmaakster een Filippijnse. Het taxibedrijf, waar wij zakelijk veel gebruik van maken, wordt gerund door Iranese vluchtelingen. Net zoals de Iranese-Canadese muziekband Blurred Vision, die ondanks een cover maakte van Pink Floyds Another Brick in The Wall part II, waarbij “Hey Teacher leave them kids alone” verandert werd in “Hey Ayattolah, leave them kids alone”. http://www.youtube.com/watch?v=S49Nz0m3JBI, als protest tegen de onderdrukking door het Iranese regime.

Skiles hebben we in een multi-cultureel klasje; ik zit met mensen uit Colombia, Sri Lanka, China en de Ukraine in een groepje.

Uiteraard kan je hier kerken en synagogen bezoeken, maar wat dacht je van een prachtig witte hindoestaanse tempel; je denkt echt dat je in India bent. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/02/een-klein-stukje-india-in-toronto.html

Of wat dacht je van het boedistische klooster van Niagara; klein Thailand aan de Falls. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2011/12/winterweekend-falls.htm

In die 1,5 jaar dat we nu hier zijn, hebben we nooit spanningen opgemerkt tussen de etnische groepen hier in Toronto. De misdaad is hier laag. Respect, vrijheid en tolerantie zijn kernwaarden van de Canadese cultuur en worden op school en crèche met de paplepel bij de kinderen naar binnen gegoten. Kijk Nederland, zo kan het dus ook.