Weekendje Grey County

Dit weekendje gaf weer eens aan waarom we het hier zo naar ons zin hebben. Niet vanwege dat we weer een uitstapje maakten; dat kan je overal. Niet vanwege het prachtige weer; dat hebben we gelukkig vaker. Maar vanwege de geweldige tegenstellingen van het wonen hier in Toronto. Hier in de stad hebben we alle pluspunten van het wonen in een wereldstad; van evenementen, activiteiten en een onvoorstelbare keus aan restaurants en winkels. Maar je rijdt een dik uur de stad uit, en je komt in de prachtige natuur, rust en de tijd lijkt even stil te hebben gestaan.

Dankzij een Groupon aanbieding hadden we een nachtje hotel geboekt bij de Fall’s inn http://www.thefallsinn.com. Dit ligt in, tja waar ligt het eigenlijk. In Walter’s Falls; geeft niet dat je hier nog nooit van heb gehoord, want het is een gehucht van twee watermolens, twee boerderijen een kippenhok en uiteraard een general store. Het ligt in het gebied Grey County, dat ten Noord-Westen van Toronto ligt, net onder de Bruce Peninsula. Ongeveer een twee uur reizen van Toronto. En middenin de Niagara Escarpment, een gebied waar we al vaker over hebben geschreven. Een gebied zoals de Eiffel, met groene heuvels, bossen, kristalheldere beekjes en zeker in dit gebied veel watervallen.

Op weg naar het hotel bezochten we twee van die watervallen; Hoggs Falls http://www.visitgrey.ca/travel-experiences/winter-adventures/winter-waterfalls/hoggs-falls en Eugenia Falls http://public.greysauble.on.ca/ca_lands/eugeniafalls.html. Vooral Eugenia Falls is spectaculair, aangezien het zich hier in een dertig meter diep ravijn stort. Ook bij het hotel zijn dus twee watervallen; een kleine en een grote. Deze watervallen zijn jarenlang gebruikt om watermolens aan te drijven.

Het hotel was prima maar maakte een fout door te proberen ons weg te zetten. We hadden om half zeven in het restaurant gereserveerd, maar we werden verteld dat we op deze tijd niet welkom waren vanwege de kinderen. Of we even om vijf uur wilden eten. Dan zeggen wij; ‘graag of niet’. We pakten de auto en reden in een klein half uurtje naar het flinke plaatsje Owen Sound, waar we in een Montana’s http://www.montanas.ca heerlijk steak en spare ribs aten.

De volgende dag maakten we eerst een rit door de mooie, rustige omgeving. Je kan hier een tijd lang rondrijden zonder een andere auto tegen te komen. We maakten een board walk wandeling door Bognor Marsh, een moeras http://www.ontariotrails.on.ca/trails-a-z/bognor-marsh-multi-use-trails. Volgens de beschrijvingen een goed gebied om (niet giftige) waterslangen en schildpadden te zien. Deze waren denk ik nog in winterslaap, maar we zagen wel kikkers, vlinders en vogels. Het was een spannende wandeling, want een gedeelte van de board walk drijft op het water.

Na het moeras kwamen we weer een waterval tegen, Inglis Falls. http://www.greysauble.on.ca/ca_lands/inglisfalls.html. Een juweeltje! Lunch hadden we in een plaatselijke country restaurantje, Kettles Back Home Cooking. http://kettles-back-home-cooking.foodpages.ca. De lekkerste hamburger ooit, met vers gesneden friet in schil. Dat smaakt wel heel wat beter dan de standaardfriet van een McDonalds. Voordat we afbogen naar Toronto bezochten we nog een parkje met speeltuin en waterval; de  McGowan Falls in Durham Conservation Area. http://www.svca.on.ca/ca.php?page=durham. Weer een prima ontdekkingsweekend in Ontario, Canada.

The King Family (Penguin)

Ik ga weer even ouderwets Quark Expeditions spammen. Want we hebben weer enkele leuke filmpjes. Filmpjes over de familie King, Koningspinguïn.  De familie King naar het strand. http://www.youtube.com/watch?v=jk49ajIYcIM&feature=youtu.be. De familie King naar de markt. http://www.youtube.com/watch?v=Zzji9lN9p4o&feature=youtu.be. En de familie King op bezoek in Antarctica http://www.youtube.com/watch?v=XkILwejY-qs&feature=youtu.be.

Vind je ze leuk? Dan graag doorsturen en delen!

Komt een man bij de juwelier

Deze week zit Isabelle in Las Vegas voor haar nieuwe werk. Ik heb dus ochtenddienst met de kinderen, en in plaats van de metro ga ik daarom nu met de auto naar het werk. Dat heeft één voordeel wat ik normaal mis; ochtendshows op de radio luisteren. Die niet veel anders zijn dan in Nederland; een beetje muziek met flauwe grappen en grappige verhaaltjes. Zo ook vandaag.

Wat was er aan de hand? Er werd een juwelier overvallen. Da’s niet echt grappig. Daarbij werd de juwelier mishandeld. Da’s al helemaal niet grappig. Echter de overval ging als zo; man komt binnen om een paar ringen te verkopen. Hij doet zich voor als nette verkoper, laat ook zijn ID (identiteitskaart) zien. Plotseling haalt hij een pistool te voorschijn, overvalt de zaak en mishandelt de juwelier. Hij rent weg met de buit. Echter de buit bestaat uit niet meer dan zijn eigen meegebrachte ringen. En wat laat hij achter? Jawel zijn ID, die ook nog eens echt bleek te zijn. Het mag duidelijk zijn dan de politie niet veel moeite moest doen om de dader te arresteren. http://toronto.ctv.ca/servlet/an/local/CTVNews/20120424/toronto-jewelrystore-robbery-charges-120424/20120424/?hub=TorontoNewHome

Fotoshoot

Ze zijn er! Jullie hebben ze waarschijnlijk al gezien. Bovenaan dit blog of op Facebook; we hebben professionele foto’s laten maken met het gezin. Dit hebben we al vorige maand gedaan, maar nu zijn de foto’s pas klaar. Het resultaat vinden wij verbluffend goed, wat met name komt door de lol die onze kids hadden tijdens de fotoshoot. En dat zie je op de foto’s. Ze waren in opperbeste bui, vonden het een leuke uitdaging en gedroegen zich als voorbeeldige fotomodelletjes. Met prachtige foto’s en hele trotste ouders tot gevolg.

Einde voor Winter in zicht?

Vorig jaar was het tot en met maart winter en hadden we in april ook nog enkele winterse buien. Nu blijft het echter ruim boven nul, zodat we vorige week in zomeruitrusting overgingen. De winterbanden werden verwisseld. De winterjassen, handschoenen en mutsen werden gewassen en opgehangen. Uiteraard toen alles netjes opgeruimd was, werd er toch plotseling weer een nachtelijke sneeuwbui voorspeld. Dit viel echter reuze mee; alleen een beetje natte sneeuw. De voorspelling is dat het overdag zo’n 10 graden blijft, dus we kijken uit naar de zomer. Zoals in die ene week in maart, toen we de Oma’s op bezoek hadden.

Een andere Winter die in Toronto aan zijn einde zit is Aron Winter. Alle zes wedstrijden van Toronto FC dit seizoen gingen verloren. Dus wordt er behoorlijk aan Aron’s poten gezaagd. http://www.thestar.com/sports/soccer/mls/torontofc/article/1165893--kelly-toronto-fc-s-discontent-appears-to-begin-with-winter

Horizon week op Fieldstone School

Zoals bekend organiseren ze bij Kevin op school (http://www.fieldstonedayschool.org/2012/home.html) bijzonder leuke en leerzame activiteiten. Hadden we afgelopen woensdag nog lenteconcert http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2012/04/lenteconcert-fieldstone.html, vrijdag maakte Kevin met zijn klas een uistapje naar het theater, waar ze een versie van Beauty and the Beast bekeken.

Komende week is het Horizon Week, een soort activiteitenweek. http://www.fieldstonedayschool.org/images/sitepicts/Friday%20File%202011/April%205%202012/Lower%20School%20Horizons%20Week%2012.pdf

Maandag staat in het teken van Shakespeare met workshops en theater in de klas. Dinsdag staat in het teken van Opa’s & Oma’s… jammer dat die van ons een beetje te ver weg wonen om langs te komen. Woensdag is het Earth Day Celebration. Ze gaan het terrein schoonmaken, duurzame puzzels maken en recyclingbakken beschilderen. Donderdag is Animals, Picnic & Crafts. Er komen diertjes naar school, ze gaan picknicken en knutselen. En vrijdag is het Messy Hands Day; er wordt geschilderd en artisticiteit wordt gecombineerd met lol en blijkbaar komen de kinderen “messy” (vies) terug. We zijn benieuwd!

Sportweekend

Dit één na laatste weekend van april stond in het teken van sport. Uiteraard hadden we voor beide kinderen zwemmen op zaterdagochtend en judo op zondagochtend. Maar ook ik deed weer iets in georganiseerd verband. Zaterdag begon ik eerst met de CN Tower. Afgelopen oktober beklom ik de 1776 treden voor het eerst in een tijd van 21 minuten en 23 seconden. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/10/1776-trappen-in-21-minuten-en-23.html. Toen deed ik dat met het Quark team voor een lokaal goed sociaal doel, United Way. Nu deed ik dat voor het WWF (of WNF in het Nederlands) en in mijn eentje. Uiteindelijk verbeterde ik mijn tijd, hoewel slechts met 5 seconden tot 21 minuten en 18 seconden… Grappig was dat ze in het trappenhuis tekeningen van kinderen hadden opgehangen, als aanmoediging en met een WWF thema. Op een van de tekening stond “stop hunting the African Elephant”, je weet wel, de favoriete hobby van de Erevoorzitter van het WWF. http://www.geenstijl.nl/mt/archieven/2012/04/wnf_olifanten_doodknallen_weln.html. Nou ja, ik kreeg in ieder geval van het WWF als beloning een T-shirt en een walrusknuffel, waar de kinderen hééél blij mee waren (ze mogen ‘m om de beurt op hun kamer hebben).

Zaterdagmiddag hadden we de volgende “sport”. We gingen bowlen, want de kleindochter van Renee (Jaedyn) was jarig en vierde haar verjaardagsfeestje in een bowlingcentrum. Leuk om eens de gehele familie van Renee te ontmoeten en de kinderen hadden het prima naar hun zin. Jaedyn werd vijf en valt dus prima tussen Aimée en Kevin in. De kids werden ook volgestouwd met patat en hotdogs, dus hoefden ze ’s avonds niet meer te eten. Dus trakteerden Isabelle en ik onszelf op afhaal Thais, bij ons favoriete restaurantje Thai Plate. http://www.thaiplate.ca. Daar kunnen ze ontzettend goed ons lievelingseten koken, mmmmmmmmmmmmmm.

Zondag was het weer eens tijd voor een eindje rennen. Ik nam net zoals duizenden anderen deel aan de Younge Street 10k, een populaire loop van 10 kilometer in Toronto. http://www.canadarunningseries.com/toronto10k/index.htm. De start was op Younge street op de hoogte van ons huis; daarna gaat het Younge street af naar downtown, waarna je afslaat naar het westen om bij Fort York te eindigen. Een mooi parcours, helaas viel mijn tijd me tegen (57 minuten en 21 seconden). Ik heb veel betere tien kilometers gelopen.  Toch gaf ik mezelf als beloning een steak van de barbecue ’s avonds, maar als straf geen marshmallows. Eerlijk gezegd waren we die vergeten ;-).

Carbonneutraal naar de pool

Groot nieuws voor Quark afgelopen week. Een half jaar geleden maakten we bekend dat we de Ocean Diamond aan onze vloot hadden toegevoegd, een fantastisch schip met een lager brandstof gebruik per passagier dan onze  gepensioneerde oude Russische schepen http://www.quarkexpeditions.com/our-ships/ocean-diamond. Nu maakten we bekend dat, na de stevige reductie, we de overige CO2 uitstoot gaan compenseren. En voor alle duidelijkheid; dit is bij  de prijs inbegrepen en geldt dus voor alle passagiers. Het is voor het eerst dat zoiets in onze industrie gebeurt. Meer informatie; http://www.easier.com/101622-quark-expeditions-carbonneutral-voyages-antarctica.html

Lenteconcert Fieldstone

Woensdagavond was er weer een speciaal avondje voor trotse ouders. Fieldstone, Kevin’s school, organiseerde een avondje waarin de kinderen hun kunsten mochten vertonen. Niet alleen muzikaal, want ze hadden ook een aantal kunstwerken van “art class” op een leuke manier tentoongesteld. Maar we kwamen uiteraard voor de muziek!

Als eerste speelde Kevin’s klas een Hot Crossed Buns, net zoals het kerstconcert, maar nu op vier verschillende toonhoogten. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=C9dVzlukvRI

Het tweede nummertje van de avond was het altijd gezellige Old MacDonald. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=c5fygg5BCAk

Maar toen waren we nog niet klaar, want het vioolconcert werd afgesloten met Twinkle Variations. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=_kdzzLddGtQ

Na wat andere klassen volgde het “Orff” optreden. Waarin Kevin met zijn grote vriendin Erika mocht optreden. Filmpje. http://www.youtube.com/watch?v=cmjVahCl6xM. Na afloop van het optreden, en helaas niet op film, liep Kevin naar de microfoon en riep “adios!”. Op dat nou gericht was aan zijn Argentijnse “schoonouders”? Over die Argentijnse schoonouders gesproken; ook Aimée voelt zich daar prima thuis, want zij zat het hele concert op schoot bij Erika’s moeder.

Scheren

Aimée en Kevin hebben grote interesse in mijn scheerkunsten. Aimée houdt niet van een prikkende papa; als ik me tijdens het weekend niet scheer begint ze meteen te klagen. Geen stoppels, snorren of baarden voor haar. Kevin vind het scheren zelf stoer, dus vanochtend vroeg hij me; mag ik me ook scheren? ‘Tuurlijk, geen probleem. Een trucje dat ik zelf als kind van die leeftijd van Opa Lagerweij heb geleerd; je pakt scheerschuim, een scheermes maar je haalt het mesje zelf eruit. En een kind kan de was doen, oftewel zichzelf scheren. Kevin kon het scheerschuim van zijn gezicht schrapen. En beweerde na afloop dat hij extra glad was. Tot groot plezier van zijn zus.

Weekendje thuis op Coldstream

Na twee weekenden weg werd het weer eens tijd voor weekje thuis in Toronto. Een weekendje met films, klusjes en playdates. De weersvoorspelling was een keer slecht, maar eigenlijk viel het op een paar druppels op zondag na erg mee.

Vrijdagavond was de eerste film van het weekend, Crazy Stupid Love, een vrolijke romantische komedie, die zelfs ik goed te pruimen vond. http://crazystupidlove.warnerbros.com/dvd.

Op zaterdagochtend hadden Kevin en Aimée zwemles. In de namiddag keken we een familiefilm, Happy Feet 2 http://happyfeettwo.warnerbros.com/dvd. Helaas, na het fantastische deel 1 was dit een behoorlijke tegenvaller. Aimée was al gauw meer geïnteresseerd in de popcorn dan in de film….

’s Avonds maakten we steak op de grill buiten. Als ik twee dingen geleerd heb in Canada dan is het wel (1) steak van de grill / BBQ is véél lekkerder dan die uit pan en (2) er is geen BBQ seizoen; barbecueën kan je altijd.

Zaterdagavond was het tijd voor een actiefilm; Killer Elite. http://www.killerelite.com. Een film die net zoals Happy Feet 2 nauwelijks een verhaal had, maar nog een beetje werd gered door de goede cast (o.a. Robert De Niro).

Zondagochtend was het martial arts tijd; onze kids zijn enthousiaste judoka’s geworden. Het is prachtig om dat kleine driejarige meisje zo fanatiek bezig te zien zijn. Zondagmiddag kwam Erika op bezoek, onze Argentijnse “schoondochter”. Niet allen erg populair bij Kevin, maar ook bij Aimée. Erika bleef bij ons eten en toen ze om zeven uur werd opgehaald, hadden we heel even verdrietige kids.

Babbels bij Spareribs

Vrijdagavond vierden we het weekend thuis met het eten van spareribs. Je kan hier geweldige spareribs kopen in de supermarkt  die min of meer kant en klaar zijn. Het is het lievelingsmaaltje van Kevin en Aimée; als we dit eten, hoor je ze de hele tijd hardop “mmmmmmmm” hummen. Of het door de lekkere spareribs komt of niet, maar Kevin melde spontaan dat hij “nooit meer weg wilde uit Canada”. Vervolgens melde Kevin dat hij afgelopen week op school over de koningin en de Canadese premier heeft geleerd (Stephen Harper). Op mijn vraag aan hem wie de premier van Nederland is, schreeuwde Aimée meteen een antwoord; “Oma Nel!“. Wij schoten in de lach en voordat we konden antwoorden, vroeg Aimée zich hardop af “Oma Dicky dan?”.

Bezoek aan Seattle

Afgelopen week bracht ik voor de vierde keer in de afgelopen 1,5 jaar een bezoekje aan Seattle. De reden voor de veelvuldige bezoekjes aan deze stad van de grunge is heel simpel; het is het hoofdkwartier van TUI in de VS.

Verwacht echter geen grote gebouwen en uitgebreide teams in hoofdkantoren; mijn baas zit er met een assistent, een PR-dame en een projectmanager.  Reden voor de keuze van Seattle als centrale plek is ook simpel; er zitten hier maar liefst drie zusterbedrijven. Het eerste is een bedrijf wat redelijk op Quark lijkt, want het is ook een expeditie-cruise-organisatie, alhoewel wereldwijd opererend; Zegrahm Expeditions. http://www.zeco.com. Uiteraard werken we veel met ze samen; hun poolreizen vinden plaats op onze schepen. Soms opereren we reizen samen. Het tweede bedrijf is iets totaal anders; TCS en Starquest Expeditions. http://www.tcsandstarquestexpeditions.com. Zij opereren een Boeing B757 en nemen klanten first-class de wereld rond. Het derde bedrijf in Seattle heeft reizen met een wat lagere prijs; Europe Express. http://www.europeexpress.com. Typische reizen om Amerikanen binnen een week drie Europese hoofdsteden te laten zien.

Seattle is een leuke en levendige havenstad helemaal in het Noordwesten van de VS. Vancouver ligt iets noordelijker met een rijafstand van slechts 2 uur. Het is economisch een vrij sterke stad. Bedrijven die uit Seattle komen zijn: Boeing, Amazon, Starbucks en waarhuizen Nordstrom en Costco.

Op woensdagavond dronken we met zijn allen een drankje in een grote, gezellige en vooral drukke pub in het Amazon gebouw; de Brave Horse Tavern. http://bravehorsetavern.com. Daarna aten we heerlijke pasta (jawel ook glutenvrij) in het Italiaanse restaurant onder de Brave Horse; Cuoco http://cuoco-seattle.com. De kroeg en de Italiaan waren tekenend voor de vlotte en levendige sfeer in de stad.

Seattle heeft één nadeel; het weer. Het zeeklimaat betekent dat het hier nooit heel koud of warm wordt, maar wel veel grijs, grauw en nat weer. Jammer, want de omgeving is erg mooi; de bergen zijn dichtbij. Donderdagochtend, toen ik om 8 uur ’s ochtends plaatselijke tijd vertrok van het vliegveld, was het eindelijk uitzonderlijk zonnig en helder. Daardoor had ik een prachtig uitzicht op de indrukwekkende vulkaan Mount Rainier, met 4400 meter hoog en opvallend hoog uitstekend boven alle andere bergen. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=7QLtk_hGB7k

Coole dance moves

Tja een weekje dance-camp heeft van onze zoon een volwaardige danser gemaakt; zelfs zijn vader doet onder voor deze coole moves tijdens de kinderdisco in de Great Wolf Lodge. Dit is gefilmt met licht/flits, dus vandaar die fluoricerende ogen. http://www.youtube.com/watch?v=8RzVSboNAic en http://www.youtube.com/watch?v=4iIMnK4nuOY

Oh-what-wow, he’s is the greatest dancer, Oh-what-wow, that I’ve ever seen, Oh-what-wow, he’s is the greatest dancer, Oh-what-wow (Sister Sledge, 1979)

Over de Niagara Parkway naar huis

Na een laatste bezoekje aan het zwemparadijs van de Great Wolf Lodge pakten we onze Grand Caravan weer in voor het ritje naar huis. We namen hiervoor de Niagara Parkway, de mooie weg van Niagara Falls naar Niagara-on-the-lake langs de Niagara rivier.  Zoals gezegd lag de Great Wolf Lodge naast de Whirlpool met de  Whirlpool Aero Car. De volgende bezienswaardigheid langs deze weg is het natuurgebied Niagara Glen. Hier maakten we de vorige keer een wandeling, dus dit sloegen we nu over. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/12/winterweekend-falls.html. Daarna krijg je de Botanical Gardens en de Butterfly Conservatory, iets wat niet helemaal onze interesse heeft, dus overgeslagen werd. Bij de Floral Clock, een klok van bloemen, maakten we een kort fotostopje.

Bij Queenston Heights maakten we een volgende stop. Dit is een leuk parkje op de top van de hoogste heuvel. Deze plek is landschappelijk belangrijk, omdat het het begin is van het heuvel- en natuurgebied de Niagara Escarpment, wat helemaal doorloopt naar de Bruce Peninsula. Dit prachtige ruige gebied hebben we vaker bezocht. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/10/niagara-escarpment.html. De Queenston Heights hebben ook een belangrijke rol in de geschiedenis van Canada. Hier werd namelijk min of meer de oorlog met de Amerikanen in 1812 beslist. De gecombineerde krachten van de Engelsen, Canadezen, Indianen en Afro-Amerikanen sloegen hier een Amerikaanse aanval af en vernietigden hun leger. De Engelse generaal Brock overleefde de verldslag niet; ter nagedachtenis van hem staat er nu een groot monument op de top van de heuvel.

Als je vanaf de Queenston Heights naar beneden afdaalt kom je in totaal ander lieflijk landschap. De ruige canyon en wilde waters van de Niagara rivier hebben hier plaats gemaakt voor een breed en rustig water. Het landschap is groen en glooiend. De huisjes zijn oud, authentiek en bijzonder pittoresk. En het is de wijn- en fruitstreek van Ontario. In dit seizoen extra charmant omdat er overal prachtige bloesens aan de bomen hangen. Via Niagara-on-the-lake waren we weer binnen 1,5 uur thuis.

Niagara: meer dan alleen watervallen

Zoals verteld in het vorige blogje waren we ook in December in Niagara Falls. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/12/winterweekend-falls.html. Toen wilden we eigenlijk de “minder” bekende attracties doen van deze omgeving, maar deze waren toen al gesloten.

Nu is het seizoen net begonnen en is alles dus open. En de twee attracties die in December bovenaan ons lijstje stonden, de Whirlpool Aero Car en de White Water Walk, liggen naast de Great Wolf Lodge!

Zaterdag gingen we dus eerst in de Whirpool Aero Car; dat is een soort kabelbaan met een open karretje over een een stuk rivier dat de whirlpool heet, omdat het water hier een grote draaiende beweging maakt (waardoor een soort onstuimig meertje is ontstaan in de rivier), voordat het weer wild verder stroomt. Het is een mooi ritje over de Canyon. We boften weer met het weer; zonnig, blauw, vijftien graden. Dus een prachtige “setting” voor een bijzonder woest stukje natuur. Maar het kan nog altijd woester dan de whirlpool; een paar honderd meter verderop is de White Water Walk langs het meest wilde stukje Niagara rivier. Er zijn hier categorie zes rapids, het hoogst/meest wilde in de wereld.  Interessant is om te lezen dat behalve de bekende waaghalzen in het tonnetje van de watervallen er ook mensen zijn geweest, die er wilden zwemmen. Geen goed idee kan ik je zeggen. Wellicht maak je meer kans in een tonnetje. Filmpje van de kolkende rivier! http://www.youtube.com/watch?v=43Ci1WC8pGQ

De waaghalzen die een betere levenskans hadden waren de koorddansers. Die maakten ook op deze plek, boven de rapids, de oversteek. Dit ging in alle gevallen goed (zelfs met emmertjes aan de voeten en handen gekentend). Op een na; een van de meest ervaren koorddansers probeerde het een keer ’s nachts. Dat was ook niet zo’n goed idee...

Het is hier een zeer indrukweekend wild stukje natuur, iets wat de meeste bezoekers links laten liggen omdat de watervallen alle aandacht en tijd vragen. Ik ben blij dat we het alsnog gezien hebben.

s’ Avonds aten we in de Skylon tower, een soort CN Tower; een stukje kleiner, minder goed eten / service maar ook met ronddraaiend restaurant. http://skylon.com. Uiteraard had je hiervan een spectaculair uitzicht over de watervallen, zowel in daglicht als in het donker. Ook zie je hoe opvallend vlak dit landschap is; de Niagara canyon lijkt compleet “onverwacht” in het landschap op te duiken. Tenslotte zagen we op de heldere dag in de verte zelfs de omtrekken van Toronto.

Great Wolf Lodge

Ja het is waar. Wij zijn een stelletje asociale levensgenieters. Want een aantal dagen terug uit LA, zijn we al weer weg. Dit keer voor een paasweekend van drie dagen en twee nachten naar Great Wolf Lodge bij Niagara Falls. Zoals gezegd was de LA vakantie tussendoor gepland in verband met Isabelle’s verandering van werk; de Great Wolf Lodge hadden we al een tijdje vastgelegd.

Great Wolf is een familiehotel met een enorm zwemparadijs. http://www.greatwolf.com. Met veel leuke attracties, maar ook details. Zo staat er in een hoekje van onze kamer een mini-cabin voor de kids, inclusief hun eigen bedjes en uiteraard een televisie met spelcomputer. Het zwembad is grandioos, met fantastische glijbanen en zelfs een volwaardige glij-achtbaan. Helaas voor Kevin mag hij hier nog niet in, ondanks dat ze dezelfde maten hanteren (1.22 meter lengte) als Disney. De reden; zonder schoenen aan is Kevin net 1.21.........

De glijbanen zijn fantastisch maar hebben een nadeel; lang wachten. En dat komt nog geen eens door de drukte, maar door het Noord-Amerikaanse veiligheidsaspect. Er is geen stoplichtje, nee er staat iemand te regelen wanneer je mag beginnen met “glijden”. En ja, hij of zij geven hier pas toestemming voor als de voorganger uit het bad is, gedouchst heeft en aangekleed is. Bij wijze van spreken dan......

Een ander minpuntje; de wachtrijen voor het restaurant zijn enorm! Gisteren was het ruim een uur. Geen probleem, we waren in December ook in Niagara, en hebben toen fantastische steaks gegeten bij The Keg.  http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/12/winterweekend-falls.html. Met prachtig uitzicht over de watervallen. Dus gingen we er naar terug en nu waren we er met daglicht en konden we na verloop van tijd een fantastische volle maan zien opkomen precies achter de watervallen. Een mooi plaatje van wederom een geslaagde dag.

Banken (BMO, Bank Of Scotland, Rabobank) en wonen in het buitenland

Banken hebben soms moeite met een internationaal opereerende klanten. Internationaal flexibele mensen zijn ‘enge ongrijpbare wezens’, dus risicovol. Dit is iets wat je pas echt leert als je een paar jaar als expat leeft. Duidelijke contracten met goede arbeidsvoorwaarden doen er niet toe; banken hebben het liefst hun klanten binnen armlengte, zodat ze over hen kunnen “waken”.

Toen we naar Canada kwamen heb ik een bankrekening afgesloten bij de bank waar Quark Expeditions bankiert; BMO (Bank of Montreal). Prima service, aardige mensen. Maar; ruim een jaar, ondanks het overleggen van mijn contract, sta je als buitenlander onder curatele. Onafhankelijk van het saldo op de rekening. Je mag maar een bepaald bedrag pinnen en daar zit je zo aan. Nog erger was de lage limiet op onze creditcard. En aangezien heel veel betalingen hier op de creditcard gaan, inlusief gas, water, licht en verzekeringen, hadden we de limiet zo bereikt. Automatische afschrijvingen kennen ze hier alleen van de credit card. Dit leidde tot pijnlijke situaties; een aantal betalingen die geweigerd werden (wederom onafhankelijk van dat het saldo toereikend was), boze bedrijven aan de lijn die aannemen dat ze een stelletje wanbetalende buitenlanders als klant hebben, die meteen dreigen met boetes en aanmaningen. Pas een paar maanden geleden, na een jaar in Canada gewoond te hebben, zijn de limieten verruimd naar normale proporties en is dit probleem gelukkig over.

Dus dachten wij dat de problemen met de banken over waren. Totdat we een nieuw password nodig hadden voor onze sNederlandse paarrekening bij de Bank Of Scotland. Klinkt prachtig als merknaam en bovendien erg internationaal. Toen de medewerker echter ontdekte dat deze klanten in het buitenland wonen, zelfs in het verre Canada, schrok ze behoorlijk. Nou, dat is echt niet mogelijk. Don’t call us, we call you. Hier heeft u uw geld terug, we moeten u niet meer. Het gaat hier nota bene om een spaarrekening; we hebben er geld staan, dus risico voor de bank is nul. Maar blijkbaar niets mee te maken.

Gelukkig is daar onze vertrouwde oude Rabobank. De Coöperatieve Centrale Raiffeisen-Boerenleenbank. Een bank de meedenkt en de internationale wereld begrijpt. Toch? Of niet? We kregen een nieuwe medewerker aan de lijn, die niet begreep wat een expat was. En dat allemaal maar eng vond. En hoewel haar collega ons toestemming had gegeven om ons huis te verhuren, kon ze hierover in het “dossier” niets vinden (let op; wij zijn geen klant, maar een dossier! Eigenlijk best een sjieke naam). Dus kon ze geen toestemming geven voor het verhuur van onze huis. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat banken moeten balanceren tussen risico verlagen en opbrengsten verhogen. En dat verhuur betekent; extra inkomsten voor ons, dus minder risico voor de bank. En dat een leegstaand huis juist duur en inbraakgevoelig, dus risicoverhogend, is. Kom op mensen in de financiele wereld; moet een marketeer uit een totaal andere branche jullie dit uitleggen?

De financiele wereld. Vele crisissen overleefd maar nog steeds zo twintigste eeuw. Zucht.

Terug naar Toronto

Dinsdag was het weer tijd om terug naas huis te gaan. Een vlucht van ruim vier uur, maar door het tijdsverschil van drie uur ben je toch min of meer de hele dag kwijt. De start vanaf het vliegveld was prachtig, met heel helder weer. We konden zelfs dolfijnen of kleine walvissen in de zee zien zwemmen, voordat het vliegtuig omdraaide en ons een rondvlucht boven de stad aanbood. Ook vlogen we nog over het prachtige “wilden westen” van de Grand Canyon en Bryce Canyon; wat een buitengewoon mooi gebied is dit toch.

Los Angeles was een snel geregelde, eigenlijk onverwachte extra vakantie, maar was helemaal geweldig. Wel had Aimée haar vriendjes (met name Kathleen) en Renee gemist. Dus was ze ook wel weer blij thuis te zijn. Kevin begon thuis meteen verder te oefenen met zijn Jedi trainingbewegingen. Het was duidelijk wat voor hem het hoogtepunt van de reis was.

Natuurlijk Los Angeles

Maandag reden we eerst terug naar Griffith Park en de Griffith Observatory. Voor ons is dit het mooiste plekje in Los Angeles dat we gezien hebben. Nu zagen we het geweldige uitzicht op de stad met daglicht. En dat onder een prachtige blauwe zonnige hemel. Overigens heb je als je naar de andere kant kijkt vanaf dit punt ook een perfect uitzicht over de beroemde H O L L Y W O O D letters in de heuvels boven de stad.

Griffith Park is zowiezo een aanrader; het is een prachtig groen park met stijle heuvels. Aan de andere kant van het park, de San Fernando Valley, ligt een ander juweeltje. Helemaal speciaal voor de kids; Travel Town, oftewel een treinmuseum. Met een collectie aan originele stoomlocomotieven waarvan het spoormuseum in Utrecht alleen maar kan watertanden. En Nederlanders onder u; dit prachtige museum is g r a t i s. Extra bonus; sommige locomotieven mogen beklommen worden en kinderen kunnen in de cabine nog aan een aantal hendels draaien.

Na Griffith Park namen we de bekende Mulholland drive door de heuvels van Hollywood en Beverly Hills. Met prachtige uitzichtspunten, veel natuur en natuurlijk de mooiste huizen van de rich & famous. Via de Mulholland drive reden we door naar het strand en de pier van Santa Monica. Het was druk op het strand door het prachtige weer, maar het water van de oceaan was nog koud. Voor ons net leuk om met de voetjes het water in te gaan; voor sommige dapperen goed genoeg om te gaan zwemmen. Dat deden we liever een uurtje later in het verwarmde water van het zwembad op het dakterras van ons hotel. Hier sloten we de korte vakantie in LA perfect af. Naast het zwembad is er ook een deel van het Gordon Ramsey restraurant. Gordon maakt ook steak en hamburgertjes, dus die lieten we aanrukken. Best lekker zo’n steak die door Gordon uitgekafferd en toegeschreeuwd is. We hadden een prachige zonsondergang vanaf het terras. Toen daarna een vuur werd onstoken en we nog een ijsje aten rondom dit vuur, was het einde van de vakantie compleet.

Lost in Angeles

Zondagochtend genoten van een ontbijtje klaargemaakt door Gordon Ramsay. Nou ja, onder zijn naam klaargemaakt moet ik uiteraard zeggen, want ons posh hotelletje heeft een Gordon Ramsay restaurant. En voor wie de naam niks zegt; dat is die schreeuw- en uitkafferkok van televisie. http://www.gordonramsay.com.

Als enigzins cynische marketeer ben ik erg kritisch over producten waar in mijn ogen zomaar een naampje op worden gezet (zie ook http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2012/03/het-axe-effect.html), maar in dit geval waren we erg onder de indruk van een simpel ontbijtje. Alles smaakte verrukkelijk. Zelfs de rice-crispies blijkbaar, want Aimee nam hiervan vier (!) borden.

Na het ontbijt was het tijd voor Los Angeles. Of Lost Angeles, zoals Aimee het eerst noemde. Een beetje in paniek, want ze zij “Papa, ik wil niet lost (verdwalen) in Angeles”.

We reden eerst naar het financiele district van downtown, oftewel de wolkenkrabbers. Los Angeles is eigenlijk net zoals Toronto; veel laagbouw, weinig hoogbouw en slechts een handvol wolkenkrabbers.  Wel zijn het indrukwekkende grote glazen gebouwen. We bezochten eerst echter Bradbury Building, een Victoriaans kantoorgebouw uit 1893. Niet zo bijzonder van buiten, prachtig stijlvol van binnen. En de set van een deel van de film Blade Runner uit 1982.

Vervolgens liepen we naar Angels Flight, een oud treinspoortje van maar 100 meter lengte heuveltje op. En een hoogtepunt voor de kids. Bovenaan waren er ook veel fonteinen die aantrekkelijk waren voor hen om mee te spelen. We liepen tussen de hoge gebouwen door naar een parkje genaamd Pershing Square. Mooi parkje, wel veel daklozen die de trieste kant van de stad lieten zien.

Na het financiele centrum reden we in vijf minuten naar het oorspronkelijke centrum, El Pueblo (=het dorp). Het oude Mexicaanse dorpje, nog redelijk in oorspronkelijke staat met twee kerkjes, een straatje en een pleintje. Bovendien overgenomen door de Mexicaanse bevolking in Los Angeles, dus je denkt even dat je Amerika hebt verlaten en in Mexico bent terechtgekomen, met de festivalletjes en feestjes. Een hele leuke tegenstelling met de wolkenkrabbers die zo dichtbij staan.

We gingen terug naar ons hotel. Door het uitvallen van de tom tom waren we inderdaad heel even “lost” in Angeles.

In het hotel gingen we uiteraard naar het dakterras voor een plons. Het zwembad was heerlijk, maar buiten het water was het fris door de harde wind. Heel jammer, want het was verder helemaal blauw en lekker zonnig.

We aten in een eenvoudig restaurantje om tijd over de te houden om rond half acht naar de Griffith Observatory te gaan. Deze sterrenwacht staat op de top van een heuvel in Griffith Park. Met de belofte dat er openbare telescopen zijn voor bezoekers. Helaas was echter deze afdeling gesloten; wel waren er gratis exposities over sterren en het heelal, vooral erg interessant voor ons mannetje. Maar het hoogtepunt van de Observatory is het ongeloofelijke uitzicht op de lichtzee van Lost Angeles..

Televisie-evangelisten en Hollywood boulevard

Na drie dagen Disney zetten we zaterdag koers richting “de stad”. Maar eerst plonsten we nog even in het zwembad van ons hotel in Anaheim / Buena Park.

Disney was weer een groot en gegarandeerd succes. En een commercieel succes; Disney weet op een vriendelijke, handige en ook leuke manier in die dagen de nodige dollars uit je zak te praten. Wie ook handig zijn met geld uit andermans zakken te praten, zijn de televisie-dominees. En heel apart en toevallig, deze hebben hun kamp in de buurt van Disney opgeslagen. Op weg naar LA brachten we daarom even een bezoekje aan de Crystal Cathedral. Deze massale glazen kerk heeft 3000 plaatsen en heeft binnen meer weg van een pop- of sport-podium dan een kerk. En heb je geen zin om je auto te verlaten om gezegend te worden, dan is dat ook mogelijk; er is een drive-through kerk.

In de middag kwamen we aan in ons posh hotel in Hollywood; het London West Hollywood hotel. http://www.thelondonwesthollywood.com. Een prachtig design hotel met als sieraad een zwembad op het dak, met prachtig uitzicht over Hollywood en LA. Voor de tweede keer deze dag maakte we dus een duikje in een zwembad.

Tegen de avond bezochten we Hollywood boulevard. Twee weken geleden kreeg ik nog een lijstje op facebook van 100 top-attractie en bezienswaardigheden in de wereld, the Travel List Challenge. Ik bleek er 49 gezien te hebben en vanaf vandaag ben ik op de helft, want ook Hollywood boulevard stond erop. Waarom zou ik eigenlijk niet weten. Ik bedoel; het is leuk om er even rond te lopen en om de Walk of Fame te zien, waar alle sterren gelopen hebben. Inclusief de hand- en voetafdrukken voor het Mann’s Chinese Theater. Maar na een uurtje hadden we het eigenlijk wel gezien. Grappig momentje was wel dat, nadat Aimee met Shrek op de foto was gegaan, er Japanse toeristen waren die juist met Aimee op de foto wilden. Tja sterretje in wording zeggen we dan maar! Maar nog even terugkomen op die top 100 bezienswaardigheden op facebook, de Travel List Challenge; graag Hollywood boulevard inruilen voor Antarctica, en dat zeg ik echt niet uit eigen belang!