Chuck-e-Cheese

Zondag volgde dan toch Aimee’s verjaardagsfeestje. We hadden in totaal 15 kindjes, inclusief Aimee, Kevin en ons Argentijnse buurmeisje Erika.

Na Kevin ’s verjaardag bij Chuck-e-cheese wilde ook Aimee hierheen. En dat is te begrijpen; Chuck-E-Cheese is bijzonder Noord-Amerikaans, commercieel en gelikt – maar alles wat een kind wil om haar of zijn verjaardag te vieren; spelletjes, speeltoestellen, pizza, show en muziek. http://www.chuckecheese.com/index.php. Gegarandeerd een succes. Om dat visueel te maken, hierbij de video’s! Lekker dansen http://www.youtube.com/watch?v=aP-XRQjd-7k, alvast van de taart snoepen http://www.youtube.com/watch?v=u8LKHvlQkUE&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=7&feature=plcp, Chuck-E komt eraan http://www.youtube.com/watch?v=D7qeAnsu0xo, de kroning van de verjaardagsprinses http://www.youtube.com/watch?v=cY2sA8puhr4, de taart & Happy Birthday http://www.youtube.com/watch?v=nR9UcanGl5k, met Chuck-E op de foto http://www.youtube.com/watch?v=wuphxCMD1Y8, genieten van de taart http://www.youtube.com/watch?v=gST0ZBbO1og, en de ticket-blaas machine http://www.youtube.com/watch?v=A7DZmcWJCUg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp

Feestweekend!

Het feesten houdt hier maar niet op! Eigenlijk hadden we Aimée’s verjaardagsfeest gepland op zaterdag. We hadden de uitnodigingen al klaar liggen... toen kregen we een andere uitnodiging voor een kinderfeestje. Nou ja kinderfeestje, zeg maar gerust Feest Van Het Jaar.

Vorig jaar had Aimée een vriendje, Leo, waar ze helemaal gek op was. http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/05/aimees-verjaardag-met-dora-en-ridders.html. Maar liefde gaat soms over, en dit jaar is Aimee helemaal gek van haar klasgenootje Peter. En toevallig is dit  de tweelingbroer van Leo… Dit jaar werd Aimée uitgenodigd voor het verjaardagsfeest van Leo en Peter.

De uitnodiging loog er al niet om. We nodigen u uit op het landgoed buiten de stad (ik dacht nog “zeker gehuurd”), we laten speciaal een kok overkomen uit Verona, Italië (ik dacht “vast familie”) en we sluiten af met vuurwerk (ik dacht “een cake met tien Romeinse kaarsen”). Ik dacht verkeerd…

Zaterdagmiddag reden we het uitgestrekte en prachtig gelegen landgoed op. Ik zei nog tegen Isabelle – afgehuurd. Totdat we zagen dat alle paden en een monument naar de familie waren genoemd. Toch niet gehuurd… We kregen van de verkeersregelaars een parkeerplek toegewezen. Vanaf daar liepen we naar het huis en de tuinen, onderweg “papa’s” verzameling oude (en nog werkende) auto’s die tentoongesteld stonden bewonderend. Allemaal Cadillacs met nummerborden met de namen van de familieleden.

Men had twee feesttenten neergezet; één voor de kids en één voor de volwassenen. In de kinderfeesttent waren er voordurend clowns, spelletjes en activiteiten, allemaal met kinderprijsjes. Er waren twee grote springkussens. En kinderautootjes om mee over het landgoed te rijden. Prima eten was er in overvloed, weg te spoelen met uitstekende Italiaanse wijnen. Ondanks dat er meer dan honderd bezoekers waren, wilde Peter het meest van de dag met onze prachtige prinses spelen. Toen na zonsondergang het vuurwerk werd aangekondigd had ik mijn idee van “cake met 10 Romeinse kaarsen” al laten vallen, omdat ik de hele dag een crew van vijf personen hard had zien werken aan de opbouw van de show. Maar wat volgde overtrof mijn stoutste verwachtingen. Het was een vuurwerkshow waarop Scheveningen jaloers zou worden. En dan dubbel zo lang. Waanzinnig. De show bekeek ik vanaf een ‘ereterrasje’ met het gezin, want Aimée was als enige uitgenodigd om naast de familie te zitten. Tijdens de harde knallen had ik Aimée en op een gegeven moment ook mijn “schoonzoon” op schoot. Leuke knul. Aimée, je hebt een goede smaak!

Spelletjes

Zoals eerder genoemd is Kevin een grote spelletjesfan, in alle vormen, van digitaal tot bordspellen. Zaterdagochtend werd ik door hem uitgedaagd voor een potje Zeeslag, wat ik slechts op het nippertje van hem won. Opvallend van het spelen van dit spel met een tweetalig zesjarig jongetje is de mogelijke  verwarring van de Nederlandse I (= Engelse E) en de Nederlandse E (= Engelse A). Dus praten we over Nederlandse I, Nederlandse E, of tekenen we de letter zelfs in de lucht. Het werkt uiteindelijk wel.

Daarna werd ik uitgedaagd voor een potje schaken, iets wat ik al tientallen jaren niet meer heb gedaan. En ja, ik ging er veel te nonchalant in en was al gauw een paard, loper en toren kwijt aan mijn zesjarige zoon. Even dus weer extra concentreren, een tandje bijzetten en ik kon er uiteindelijk toch een zwaarbevochten zege uithalen. Dat kleine mannetje is al een behoorlijk slimme schaker!

Benjamin Franklin

Nadat Kevin zijn eerste boekenlijst van 100 kinderboekjes inleverde, moet hij nu 50 kinderboekjes lezen en jawel, eerste klas of niet, er moeten van vijf boekjes korte boekverslagen worden geschreven. Tikje overdreven misschien, maar toch leuk en uitdagend. Geen probleem, wat ik help hem er uiteraard bij.

Dat Fieldstone de kinderen nog meer bijbrengt bleek wel toen we een boekje over electriciteit aan het lezen waren, en Benjamin Franklin genoemd werd. Voordat we over Benjamin lazen, begon Kevin al enthousiast aan mij uit te leggen dat Benjamin ooit een vlieger met een ijzeren sleutel in onweer liet opstijgen, om door de bliksem geraakt te worden. Een verhaal wat helemaal klopt – dit was een van Benjamin’s eerste experiment in zijn onderzoek naar elektriciteit http://www.ushistory.org/franklin/info/index.htm.

Verjaardagen

Dinsdag was Aimee de “Birthday Girl”(4) en een dag later werd ik voor de tweede keer 39. Aimee had zo ongeveer 364 dagen naar haar verjaardag toegeleefd. Uiteraard is een verjaardag voor elk kind belangrijk, maar het betekent nog veel meer voor de stralende birthday girl Aimée dan bijvoorbeeld voor Kevin. Gelukkig voor haar kwamen de felicitaties overal vandaan, tot zelfs van de Noordpool  
 http://www.portablenorthpole.tv/birthday/gYloEQfGR0URJdWqILp-yHw.

’s Ochtends kwam ze nog een beetje duf naar beneden om de versiering en cadeautjes te aanschouwen. http://www.youtube.com/watch?v=2CL_CwMJSjw.

Haar grote kinderfeestje is pas in het weekend; daarover later meer!

Chef Kevin

Maandagavond aten we onderweg naar huis nog bij onze favoriete Japanner  http://memoriesofjapan.ca/web. Filmpje! http://www.youtube.com/watch?v=XayYQGUaXd4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=6&feature=plcp

Dit keer had de kok een bijzondere show bedacht, want hij vroeg Kevin hem twee keer te assisteren. Wat Kevin vol trots en enorm blij deed. Daarom hiervan heel veel filmpjes! Show time met de groenten http://www.youtube.com/watch?v=woC_skLwkrg&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=5&feature=plcp en http://www.youtube.com/watch?v=1yeRc-Ax8bU&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=3&feature=plcp.

Kip snijden met een hyperblije kleine man! http://www.youtube.com/watch?v=mg1OdnBjaQ4&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=4&feature=plcp en http://www.youtube.com/watch?v=T2Eu_9Q-l8s&feature=relmfu

Via Petroglyphs Provincial Park terug naar huis

Eén van de aantrekkelijke momenten in onze cottage aan Cashel Lake was ’s avonds. Door het tropische weer stonden de deuren en ramen, uiteraard met anti-insekten-horren, lekker open. Het geluid van de kikkers uit het moeras achter het huis, de krekels in de bomen en de ganzen op het water was overweldigend. Het leek wel of we in de jungle zaten.

Maar aan alle mooie uitstapjes komt een eind. Maandag pakten we in en na de lunch reden we terug richting huis. Dit deden we met een stop in Petrogyphs Provincial Park http://www.ontarioparks.com/english/petr.html. Dit is een bijzonder park; voor de oorspronkelijke bewoners (First Nations, oftewel Indianen) is het nog bijzonderder. Het is voor hen één van de meest heilige plaatsen in Canada. Midden in de prachtige groene bossen, tussen blauwe heldere meertjes, kwamen ze hier samen voor hun rituelen en maakten tekeningen in de rotsen. Nu zijn deze tekeningen uitstekend beschermd tegen de invloed van de natuur door middel van een groot gebouw; het is echter geen museum maar nog steeds heilige grond. Dit park ligt nog steeds in hun reservaat (van Curve Lake) en de plek wordt nog altijd gebruikt om rituelen uit te voeren. Levend bewijs is een klein primitief altaartje, met onder andere tabak wat er geofferd wordt. Fotograferen is er helaas verboden.

Interessant voor mij was de overeenkomst met de Inca’s tijdens mijn bezoek aan Peru. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/10/van-llulluchapampa-naar-chaquicocha.html. Zowel de First Nations van Canada als de Inca’s aanbidden moeder natuur, met verbazingwekkend veel overeenkomsten, zoals in muziek, offers en rituelen, ondanks de enorme afstand tussen deze twee volken.

Goede voornemens voor terugkeer Nederland

Voorlopig willen wij nog niet nadenken over terugkeren naar Nederland. Genietend van het Canadese buitenleven hebben we echter wel vier goede voornemens, voor het geval we over een tijdje weer terugkomen.

(1)    Investeer in een een goede grote gasbarbeque

(2)    Gebruik deze het hele jaar rond. Grillen is niet alleen voor de zomer

(3)    Koop een vuurkorf

(4)    Koop en rooster marshmallows, met behulp van de vuurkorf.

Life’s a cottage

Zaterdag was een heerlijke dag aan het meer en de cottage. Onder de activiteiten vandaag vielen; luieren, zonnen (heerlijk weer met 25 graden), spelen op het zandstrandje, zwemmen (nog wel koud) in het meer, vissen, varen (klein motorbootje is inbegrepen), zwemmen in de hot tub (stuk warmer), kikkers vangen, lezen, genieten van het uitzicht, kampvuurhout verzamelen, barbequen, kampvuur maken, marshmallows roosteren, dessert wijn drinken en genieten. Dit is het ultieme Canadese leven. Midden in de prachtige natuur en rust. Wat een heerlijk land.

Zondag volgden we ongeveer hetzelfde programma. ’s Ochtends was het windstil, waardoor het kristalheldere water van Cashel Lake pas echt goed bewonderd kon worden. Door de warme dag zwommen de kinderen en ik in het meer; behoorlijk fris, maar als je er eenmaal door bent redelijk goed te doen. Raar om te bedenken dat er hier twee maanden geleden nog volop ijs lag.

Ik maakte met de kinderen nog een boottochtje naar de woeste overkant. Dit is waarschijnlijk net zoals de oorspronkelijke avonturiers Canada ontdekten; dichte woeste bossen. We legden aan op een klein eilandje, maar vluchtten als snel weg toen er hier een enorme mierenkolonie bleek te leven. Het eiland werd door ons dan ook “miereneiland” gedoopt.

Naar Cashel Lake

Zoals vorige week geschreven is het zomerseizoen hier begonnen. Het weekend van 19 en 20 mei is het eerste zomerse bank holiday weekend, oftewel een extra lang weekend. Maandag is het Victoria Day, zeg maar de Canadese variant van Koninginnedag. Het is ook het eerste weekend van dit jaar dat we, heel Canadees, een cottage opzoeken.

Dit keer was onze bestemming Cashel Lake, een stukje verder dan wat we normaal kiezen. Namelijk 3,5 uur rijden. Cashel Lake ligt in de Kawartha’s, een gebied met enorm veel meren ten noord-oosten van Toronto.  De Kawartha’s liggen een stukje verder dan Rice Lake, dat we vorig jaar bezochten. http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/07/bij-hiawatha-op-bezoek-geschreven.html. Ook ligt het weer ten zuid-oosten van Algonquin Provincial Park, dat we ook vorig jaar bezocht hebben http://www.lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/07/algonquin-provincial-park.html. Het ligt best afgelegen. Er is hier geen telefoonnetwerk, weinig andere cottages, weinig andere mensen en veel rust. Teminste, als je onder rust ook het geluid van kikkers, krekels en vogels verstaat. Het is de ultieme natuur.

Eerlijk gezegd is onze cottage ook wat duurder en luxer dan we vorig jaar kozen. http://www.northerncomfort.com/rental.asp?rentalID=173. We vonden dat we onszelf wat meer mochten verwennen dit weekend, omdat we met het gezin en oma’s alvast Aimee’s verjaardag, mijn verjaardag, en onze trouwdag (10 jaar) kunnen vieren. De cottage is ruim, heeft een prachtig dek met uitzicht, een spa-room met hottub en sauna en veel eigen grond. Het ligt aan Lyons Lane, genoemd naar het feit dat dit ooit een clubhuis van de Lyons was. Cashel Lake is een plaatje; klein, groen, en bijzonder idyllisch. Enige tip; neem voldoende boodschappen mee, want een supermarkt is hier niet in de buurt.

Bier, wijn, vuur en vissen

In Toronto is de zomer nu echt op gang aan het komen. Met ons eerste cottage uitstapje in het vooruitzicht volgende week, was het tijd om ons op de zomer voor te bereiden. Dat betekent dat Isabelle op zaterdag naar de nagel- en pedicurespecialist ging, en ik eerst naar de LCBO (jawel, staatsalcoholwinkels) om wijn en bier in te slaan. Daarna zette ik koers naar de Canadian Tire, de ultieme mannenwinkel http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2010/11/ja-maar-das-raar-deel-4.html, voor vishengels, een vuurkorf, vuurhout en anti-muggenspul. Zo, laat de zomer maar komen!

Zaterdagochtend hadden we de kids hun zwemlessen. Oma Dicky, inmiddels weer aangekomen in Canada, ging mee om bij Aimee te kijken.  ’s Middags kreeg Aimee alvast een verjaardagscadeautje; een fotoshoot als ‘elfje’. Isabelle en Oma Dicky gingen mee, ik bleef met Kevin thuis. Zaterdagavond gingen de steaks maar weer eens op de barbecue.

Zondagochtend was het weer judotijd. Onze kinderen beginnen, nu de gele banden veroverd zijn, echt fanatiek te worden. Aimee “vecht” in haar klas met jongens van vijf jaar. Geen enkel probleem voor haar. Ook Kevin deed zeer fanatiek mee. Het enthousiasme wordt gedreven door de uitstekende leraar, Michael Hirchberg http://www.karatecollege.net/instructors.htm. Iemand met enorm veel talent voor het instrueren van jonge kinderen. En niet iemand die uitsluitend vechtgrepen leert, maar ook respect en discipline. En het toch leuk en speels houdt.

Zondagmiddag hadden we een Thaise moederdaglunch bij http://www.bangkokgarden.ca voordat we wat boodschappen deden en wat tijd doorbrachten in het zonnetje van onze tuin, een groene oase met vlinders en eenhoorntjes middenin deze miljoenenstad.

Tour door westen van de VS

Deze week maakte ik met collega Francesco een tour door het westen van Amerika, om drie belangrijke klanten van ons te bezoeken. Avontuurlijke reisorganisaties zitten in de VS veelal in het westen, soms in afgelegen steden waar outdoor-activiteiten centraal staan.

We vlogen dinsdag eerst naar Denver, de mile-high city, want deze stad ligt op een mijl (1600 meter) hoogte. Opvallend genoeg ligt Denver niet in de bergen, maar op een hoogvlakte; wel zie je in de verte de Rockies. We gingen voor onze afspraak richting de Rockies, want we gingen naar Natural Habitat Adventurers http://www.nathab.com in Boulder. We lunchten bij een prima Mexicaans restaurantje in het schattige Boulder, voordat we al weer terug reden naar het vliegveld van Denver.

’s Avonds vlogen we al weer door naar de volgende bestemming; Missoula in Montana. De afstanden hier in het noordwesten tussen steden zijn nog flink, maar dit zijn geen druk bezette routes voor vliegtuigmaatschappijen. Welkom daarop in de Bombardier CRJ200, een Canadees passagiersvliegtuig http://en.wikipedia.org/wiki/Bombardier_CRJ200. Wellicht het kleinste straalmotorpassagiersvliegtuig ter wereld met een capaciteit van slechts 50 zitplaatsen.

We maakten een uitstekende vlucht over de bergen en landden laat in de avond in Montana. Missoula is één van de grotere steden in dit gebied, een universiteitsstad in een gebied met ca. 100.000 inwoners, fantastisch gelegen in de bergen. De reisorganisatie hier, http://www.adventure-life.com, is ooit door enthousiaste studenten van de universiteit  opgezet.

Woensdagavond vlogen we al weer door. Eerst met wederom een Bombarier CRJ200 naar Salt Lake City. Er gaan nog wel eens geruchten dat Utah een drooggelegde staat is vanwege de mormonen in dit gebied, maar dat is onjuist. De verkoop van alcohol wordt net zoals in Ontario wel door de overheid georganiseerd. En grappig genoeg heb je op Salt Lake City Airport een verrassend goede wijnbar; http://www.vinovolo.com. Je kan hier een proefsetje wijnen bestellen; je krijgt dan een plankje met drie kleine glazen wijn, inclusief beschrijvingen wat je aan het proeven bent. Dit aangevuld met wat hapjes maakte de perfecte tussenstop voordat we weer doorvlogen, jawel andermaal met een CRJ200, naar Redmond/Bend in Oregon.  Leuk momentje; aangekomen in Bend kregen we als huurauto een Ford Mustang, een compleet over-de-top sportauto inclusief foute racestrepen. Maar wel leuk!

Donderdag hadden we de hele dag in Bend, ook al prachtig gelegen tussen de bergen (of eigenlijk moeten we zeggen vulkanen) van Oregon. In Bend bezochten we http://www.polarcruises.com.

‘s Middags hadden we een paar uur vrij en bezochten we de indrukwekkende waterval Tumalo Falls. http://www.waterfallsnorthwest.com/nws/falls.php?num=4263. ’s Avonds aten we met onze klanten in een lokaal restaurant ongelofelijk lekkere steaks met heel veel knoflook.

Vrijdagochtend stonden we al weer vroeg op het vliegveld van Redmond. Zoals de meeste vliegveldjes in het Noordwesten stond er weer een aantal CRJ200’s, duidelijk het meest gebruikte vliegtuigtype hier. We namen echter nog wat kleiners; een Embraer 120 ‘grasmaaier’, die in een dik half uur naar Portland vloog. Daar gingen we aan boord van een Air Canada vlucht terug naar Toronto. Inmiddels geeft het aan boord gaan van een toestel van Air Canada een thuisgevoel, een eer die vroeger KLM toekwam.

Notenallergie

Notenallergie is heel “hot” in Canada. Op scholen is iets met ook maar een mogelijk spoortje noot verboden. In restaurants wordt ervoor gewaarschuwd. En uiteraard op alle voedselproducten wordt aangegeven of het dan wel of niet notenvrij is. Maar dit kan ook doorschieten… zo stond er op de verpakking mierenlokdoosjes, behalve de nodige waarschuwingen dat het om vergif gaat en vooral niet ingenomen moet worden, ook de waarschuwing… “Allergenen: kan sporen van noten bevatten.”

Gele banden

Zondag was het zo ver; de kids kregen allebei hun gele band als beloning voor alle inspanningen tijdens het Martial Arts (judo) in de afgelopen weken. Ze vinden judo bijzonder leuk en namen dan ook trots de gele band in ontvangst. We vierden deze prestatie met een ijsje! Over prestaties gesproken…..ik was zondag zeer gelukkig met de resultaten van Feyenoord. De eerste helft keek ik samen met Kevin – met dank aan de weblink die neef Dennis had gevonden. Zo konden we de wedstrijd in het Engels/Arabisch  zien en onze favoriete ploeg ondersteunen. Feyenoord is terug!

Zomerse sferen met Kanoën, Copacabana en Carnaval

Zo, de zomer is nu in aantocht in Toronto. Na het zomerse onweer afgelopen donderdag, volgden twee heerlijke zomerse dagen. Vrijdag had ik op kantoor een meeting met Floris van Sawadee, mijn opvolger daar. ’s Avonds kwam hij bij ons barbecueën waarbij hij een grote vriendin maakte. Aimee riep bij het slapengaan; “Ik vind Roris zoooooooo leuk”.

Gelukkig hoefde Aimée niet lang te wachten, want zaterdagmiddag na alle zwemlessen haalden we Floris op uit zijn hotel om te gaan kanoën op de Humber rivier. Dit had ik al een keertje eerder gedaan met de kids http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/08/kanoen-op-de-humber.html. Het is één van de onbekende verrassingen van Toronto; kanoën door een prachtige groene kloof die door de stad loopt. We huurden twee kanos; een grote familiekano voor mij en de meisjes; Kevin en Floris namen een normale kano. Het was heerlijk rustig. We zagen veel vogels, ganzen, eenden, zwanen, en een bever of muskusrat. Grootste verrassing was echter het volgende. Door de relatief hoge waterstand (na de wolkbreuk van Donderdag), konden we een stukje moeras invaren. Het was slechts twintig tot vijftig centimeter diep, maar je kon er varen. Er lag echter in het ondiepe water een enorme school grote karpers. Bij elke paddelslag in het water sprongen ze op en schoten ze met een enorme kracht door het water. Of ze sprongen zelfs uit het water. Heel bizar. We legden aan op een eilandje tussen de rivier en het moeras, waar brave Canadezen zelfs een picknicktafel hadden neergezet. En daar sta je dan, midden in de stad, maar ook midden in de natuur met alle rust van dien. Wat een aparte maar geweldige stad is dit toch.

Na het kanoën volgde een etentje in ons favoriete restaurant; Copacabana. http://www.copacabana.ca. Waar Aimée weer een absoluut feestbeest was en bleef eten door de aandacht te vragen van elke bediende met een grillspies. En waar vrolijke Braziliaanse carnavalsferen heerste, zoals je kunt zien op de volgende video’s. http://www.youtube.com/watch?v=3BRljkUzuX8&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=2&feature=plcp en http://www.youtube.com/watch?v=wnbZUAm87_Q&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg&index=1&feature=plcp

IAATO Meeting in Providence

Dinsdag tot en met donderdag had ik een conferentie van de IAATO in Providence, een plaats tussen New York en Boston. IAATO is de branche-organisatie van tour operators in Antarctica http://iaato.org; deelnemers zijn de bekende cruisemaatschappijen zoals Holland America Line, expeditiecruise bedrijven zoals Quark Expeditions, kleine (zeil)jachtbedrijfjes en zelfs enkele land-operators.

De vlucht maandagmiddag naar Providence was speciaal; gevlogen werd met een 18-persoons Beechcraft 1900, oftewel een postduif cq. opgevoerde grasmaaier. Je snapt niet waarom Air Canada zo’n vlucht uitvoert; met slechts zeven personen denk ik niet dat de dienst winstgevend is. Zo bijzonder in het netwerk is Providence niet, want het vliegveld van Boston ligt slechts op een uur rijden. Maar voor mij betekende het een grappige non-stop vlucht.

Ik heb gedurende de dagen weinig van Providence gezien, behalve het hotel en het grote indrukwekkende parlementsgebouw van de staat Rhode Island dat tegenover het hotel lag. Het hotel http://www.marriott.com/hotels/travel/pvdbr-renaissance-providence-downtown-hotel heeft een aparte geschiedenis. In 1926 begonnen de Masons oftewel vrijmetselaars (http://en.wikipedia.org/wiki/Freemasonry) een grote imposante neo-klassieke tempel te bouwen. Slechts twee jaar daarna werd de bouw stilgelegd, want het geld was op. De buitenstructuur en het dak waren gereed, maar binnen was er nog niets. Zelfs geen verdiepingen. En zo stond dit gebouw in het centrum van Providence voor 75 jaar (!) leeg. Weg te rotten. Begin deze eeuw werd de beslissing genomen om het gebouw te renoveren en te verbouwen tot een luxe hotel. Grappig detail voor mij als ex-werknemer; de grootste investeerder in het project was Kimberly-Clark. In 2005 ging het hotel uiteindelijk open.

Voor mij waren het nuttige dagen om de belangrijkste spelers in de industrie te ontmoeten. Donderdagavond vloog ik weer terug naar huis. Met de postduif uiteraard. Een spannende vlucht tussen onweer door. Net de landing volgde meteen een complete wolkbreuk met veel bliksem, waardoor we 45 minuten op een taxibaan moesten blijven staan. Heel apart, bij zware bliksem wordt het vliegveld van Toronto volledig stilgelegd. Grote stroboscooplichten op het vliegveld geven aan dat iedereen moet stilstaan.

Betrapt!

Nog een kort berichtje over het leuke weekend in Grey County afgelopen weekend.

http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2012/04/weekendje-grey-county.html

Bij het inpakken zaterdagochtend namen we op verzoek van de kids wat snoep mee. Een van de snoepdingen was een oude adventkalender van afgelopen kerst; een kartonnen kaart met een chocolaatje achter elk deurtje.

Nadat we zaterdagmiddag in de hotelkamer waren aangekomen, zaten Isabelle en ik in het zonnetje op het balkon een biertje te drinken. Aimee keek televisie en Kevin speelde op zijn DS. Op een gegeven moment misten we Aimee. We riepen haar naam, maar kregen geen antwoord; wel hoorden we geluiden uit de badkamer. En ja hoor, daar zat ze, midden in de badkamer, comfortabel met haar beentjes gekruist, terwijl ze haar hoofd probeerde te verbegen achter de grote adventkalender. En toen we daar overheen keken, zagen we twee glinsterende ondeugende oogjes en een smilende chocolade-mond. De juiste opvoedkundige reactie in zo’n geval; aangeven dat ze iets heeft gedaan wat niet mag. Onze reactie was; lachen, we kwamen niet bij van het lachen! Daarna toch maar even gezegd dat ze het eerst moet vragen voordat ze een snoepje pakt... Wat een boefje!

Een vrouwtje. Echt waar

Aimee begint met haar bijna vier jaar een echt vrouwtje te worden.
Samenvatting van een ochtendgesprek;

Aimée; Papa, ik wil naar school, niet naar de crèche.

Hans; Wil je naar Kevin’s school?

Aimée; Ja en ik wil net zo’n jurk (=schooluniform) als Erika.

Hans; Maar eerst moet je de crèche afmaken.

Aimée; Heb ik dan weer graduation (http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/06/star-of-week-en-kjadejeesjen.html)??

Hans; Klopt, over twee maandjes heb je graduation.

Aimée; voor graduation heb ik ook een nieuwe jurk nodig…

Tja, papa mag weer gaan shoppen met z’n kleine meid. ‘Winners Store’ here we come!