Priveles en filmavond

Het was een schitterende herfstweek in Toronto; elke dag was zonnig en had warme (boven de twintig graden) dagtemperaturen, met koele nachten. De eerste bomen beginnen te verkleuren naar rood en geel, wat prachtig afsteekt tegen de blauwe luchten van de laatste tijd.

Zaterdag hadden we weer familiekarate, maar Aimee moesten we eerst wegbrengen voor een kinderfeestje in de bioscoop. Met andere woorden; alleen Kevin, Isabelle en ik vertegenwoordigden de Lagerweijtjes tijdens de familieles. En apart genoeg waren er geen andere families, dus kregen we priveles. Nog aparter was dat we drie leraren hadden (een leraar die we Bas noemen, omdat hij als twee druppels op neef Bas lijkt, en twee zwarte banden die assisteeerden). Dus we kregen 1op1 prive familieles. We leerden weer veel technieken, waar onder enkele verdedigingstechnieken. De leraar gaf Kevin uitleg dat hij deze alleen in de karateschool mag gebruiken, en alleen in het geval van nood (na een ‘stop houd op’ waarschuwing) tegen een “bully” (pestkop) op school. De fijne reactie van Kevin was dat er op zijn school geen “bullies” zijn. En inderdaad; Fieldstone heeft een strenge anti-pestregeling en promoot respect en tolerantie, dat duidelijk lijkt te werken. Fijn cultuurtje op hun fantastische school.

Nadat we Aimee hadden opgehaald, smulden we van onze verse Yuka-broodjes, die we zoals elke zaterdag tegenwoordig bij de Colombiaanse bakker hadden gehaald. We eindigden de dag met een familiefilmavond, waarbij we de grappige ‘Escape from planet earth’ keken http://www.escapeearthmovie.com/

Nederlands oranje feestje

Vrijdagnamiddag hadden we een Nederlands feestje op kantoor. We hebben elke vrijdagnamiddag onze borrel. Nu is in een bijzonder multi-cultureel team als Quark deze borrel in de laatste maanden regelmatig “gekaapt”, door een landenthema eraan te verbinden. Zo organiseerden mijn collega’s zover een Russische (vodka), Cubaanse en Chinese borrel met hapjes uit eigen land. Daar kon ik niet bij achterblijven. Dus met hulp van Isabelle (die in Nederland heel wat had ingeslagen; drop, speculaasjes, bitterkoekjes, knakworstjes, gehaktballetjes in satesaus, Hollandse servetjes, etc.) organiseerd ik een Nederlandse oranje borrel. Een groot aantal medewerkers kwam in het oranje opdagen, wat het feest compleet maakte. We hadden ook genoeg te vieren; we sluiten bijna ons financiele jaar af met een recordresultaat, we hadden deze week heel veel verkocht voor het komende jaar, en vrijdagmiddag viel onze website opnieuw in de prijzen, wat ons de zesde prijs (award) van het jaar opleverde. Daarnaast ging er ook nog een vrouw ‘weg’, hoewel niet helemaal; ze heeft haar kantoorbaan opgezegd om haar droom te volgen door een tijd op onze schepen te gaan werken.

Isabelle haalde Kevin en Aimée ook nog even op, die zich altijd prima vermaken op kantoor en altijd de nodige aandacht krijgen. We zijn nu ook bezig om voor 2016 een Antarctica reis met het gezin vast te leggen; vast een schitterende beleving voor het hele gezin.

Prijzen, rennen en meer karate

Het was een “gewoon” weekje in Toronto, waarin toch ook weer veel gebeurde. Op het werk bij Quark wonnen we weer twee prijzen met onze “nieuwe” website. Ik schreef daar begin dit jaar al over http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/01/e-commerce.html. Deze week wonnen we twee W3 awards voor “best in show” en “best in travel” http://www.w3award.com. Daarmee komt het totaal aantal awards dat we hebben gewonnen dit jaar op vijf, een nieuw record. Zoals we dit jaar zo veel bedrijfsrecords laten sneuvelen.

De kinderen renden woensdag met hun klas de Terry Fox run. Een loop voor de strijd tegen kanker, in nagedachtenis van Terry Fox die met kanker in zijn lijf heeft geprobeerd van de oostkust naar de westkust te rennen. Iets wat hij helaas niet heeft gehaald. http://www.terryfox.org/. Het is een mooi gebaar dat heel Canada elk jaar nog in zijn naam tegen kanker rent. Dankzij dit soort activiteiten leren ze een hoop over geven, goede doelen en sociale verantwoordelijkheid. Aimée rende een paar rondjes om het sportveld, Kevin rende vijf kilometer. Isabelle was vrijwiligster langs de route.

Woensdagavond heeft Isabelle mij opgehaald van het werk. Ze gaf me net voor aankomst een telefoontje “Ik ben over twee minuten bij je”. Vlug liep ik naar beneden, zag ik de auto en sprong erin. Foutje. Het was exact dezelfde auto (Dodge Grand Caravan) in exact dezelfde kleur (grijs), geparkeerd exact voor mijn kantoor… Maar met een andere vrouw achter het stuur. Die zich natuurlijk rot schrok toen opeens een vreemde man in haar auto stapte. Ze gilde het nog net niet uit… Oeps, blunder. Gelukkig kwam Isabelle er ook aan en was het duidelijk dat ik een foutje had gemaakt.

Woensdagavond ging ik ook maar eens naar de karateschool, waar ik de pech of het geluk had dat naast de leraar er slechts twee andere mensen waren, allebij met een zwarte band. Dat betekende voor mij een uur afzien en gesloopt thuiskomen.

Kippenvel

We zijn nu in de fase gekomen, dat de kinderen mij nieuwe Engelse woorden leren. Zo leerde ik deze week van Aimée het Engelse woord voor kippenvel; goose bumps. Oftewel letterlijk vertaald ganzenbultjes. Grappig; geen kip maar een gans, geen vel maar bultjes. Dat laatste (bultjes) is eigenlijk wel een betere omschrijving. Dank je Aimée voor de Engelse les!

Fieldstone voetbalfeest

Fieldstone houdt elk jaar in de eerste schoolmaand een welcome back barbecue, cq. Maria Lopez Soccerfest. Een feest voor een goed doel (Sick Kids), in nagedachtenis van een leerlinge die helaas is overleden is aan leukemie. http://www.marialopezsoccerfest.ca/#. Vorig jaar viel het feest letterlijk in het water door enorme regenval http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2013/09/the-dj-saved-day.html; dit jaar was het in ieder geval droog. Maar koud. Deze week hebben we een flinke daling in temperatuur meegemaakt. Dit jaar is zowiezo gemiddeld veel kouder dan de jaren ervoor, en nu lijkt de herst ook eerder te beginnen. Overdag in het zonnetje is het nog wel lekker, maar als de zon onder is, gaat de temperatuur rap omlaag.

Voor mij was het leuk om weer eens door de klasjes te lopen. Grappig vond ik Kevin’s zelf geschreven leerdoelstellingen voor dit jaar; hij wil met name sterker worden in rekenen en tekenen. Nota bene zijn sterkste vakken!

Het feest werd afgesloten met een voetbalwedstrijd tussen leraren en ouders. Waarbij ondergetekende ook weer eens de voetbalschoenen aantrok. We speelden uiteraard puur voor het resultaat en het werd dan ook een bloedeloze 0-0.

Raar weer en rare computers

We jumpen even vooruit en daarna  weer terug. Klinkt cryptisch? Ik had alweer twee stukjes geschreven, onder andere over het voetbalfeest op Fieldstone van afgelopen vrijdag, maar mijn computer is gecrasht. Met een beetje geluk heb ik hem over een paar dagen weer operationeel en kan ik de stukjes alsnog plaatsen.

Vrijdag was het verrassend koud weer. Toen we thuis kwamen, staken we voor het eerst dit jaar de open haard aan om lekker op te warmen. We filosofeerden over het einde van de zomer en dachten al na over de winter. De afgelopen jaren hebben we allemaal leren skieen, maar omdat we onzeker waren of we het wel leuk vonden en hoe lang we in Toronto zouden zijn, hadden we nooit in eigen materiaal geinvesteerd. Elke keer huurden we skispullen. De afgelopen week heeft Isabelle wat aangeboden spullen op de plaatselijke marktplaats Kijiji opgezocht en deze week en dit weekend kochten we complete uitrustingen bij elkaar.

Het weer blijft hier raar; zaterdag was het lekker weer. Tot het einde van de dag, toen het begon te regenen. En in plaats van wederom af te koelen, werd het juist vochtig, heet en benauwd. Vrijdagavond zaten we voor de open haard; zaterdagavond hadden we de deuren en ramen wijd open staan voor wat afkoeling.

Het was een lekker rustig weekend dat zondag werd afgesloten met een barbeque met enkele oud-collega's van Isabelle. 

Afsluiting Zwembadseizoen

Afgelopen zondag was het een koel dagje; maximum temperatuur 18 graden. Toch gingen we zwemmen, want het is weer de laatste keer van het seizoen. Het verwarmen van het zwembad kost nu teveel energie. Dus komen ze op maandag het bad winterklaar maken.

Er werden dus nog één keer wilde plons-spelletjes gespeeld. Videootjes! https://www.youtube.com/watch?v=nJPGIibWJzE&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

https://www.youtube.com/watch?v=yA9P8mmqKPo&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Gesprekken

Na familiekarate op zaterdag gingen Isabelle en Kevin naar huis, terwijl Aimée en ik broodjes gingen halen bij onze favoriete Columbiaanse bakkerij. Een mooi momentje om met dochterlief bij te praten. En praten, dat kan ze als de beste.

We passeerden haar school en ze begon te praten over hoe leuk ze Fieldstone vindt. Ik reageerde dat ze toch ook haar oude creche (Columbus Center) leuk vond http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2011/06/star-of-week-en-kjadejeesjen.html. Nee zei ze, ze vindt Fieldstone veel beter. Waarom dan? Aimée legde uit; bij Columbus Center kregen ze meteen een time-out (straf) als ze stout waren, bij Fieldstone krijgen ze het 1,2,3 systeem, waarbij je eerst waarschuwingen één en twee krijgt. Ook was ze blij dat ze op Fieldstone ’s middags niet hoeft te slapen. Ok zei ik, maar Aimée kletste verder. Ze was wel een beetje verlegen op haar eerste dag op Fieldstone (hoe weet ze dat nog, het is inmiddels twee jaar geleden?). Geeft niet zei ik, dat is normaal. Ja, zei onze wijsneus, verlegen zijn op je eerste schooldag is eigenlijk best normaal. Het is eigenlijk wel OK.

Daarmee was dat gesprek afgelopen en zette ik mijn favoriete radiozender The Edge http://www.edge.ca/ aan. “Yeah! Rock & Roll!” klonkt het enthousiast van de achterbank. “Rock music is loud, but it is fun too” zei ons feestbeest. Even later zei ze hoeveel ze van gitaren houdt. Maar disco is ook leuk. Oh jee, papa en mama maken zich nu al zorgen voor als het feestbeest over een jaar of tien gaat stappen.

Karate en Kurios

Zaterdagochtend om 6 uur ’s  ochtends vertrok ik vanaf Hamburg om via Schiphol terug te vliegen naar Toronto. De vlucht was met een MD-11 van de KLM, het laatste driemotorige passagiersvliegtuig ter wereld, die ook bij onze blauwe nationale trots oktober uit de vloot genomen zal worden.  http://www.luchtvaartnieuws.nl/nieuws/categorie/2/airlines/oproep-stuur-ons-uw-md-11-herinneringen-en-fotos

De laatste vier uur van de vlucht sliep ik even bij, zodat ik redelijk fit in Toronto arriveerde. Dat was ook nodig, want om kwart voor één hadden we familiekarate; leuk een uurtje samen met het gezin bezig zijn.

Thuis lunchten we, voordat we met z’n vieren naar de nieuwe show van Cirque du Soleil gingen, genaamd Kurios. http://www.cirquedusoleil.com/en/shows/kurios/show/about.aspx. Een wederom prachtige indrukwekkende show van dit artistieke Canadese circus (jawel Cirque du Soleil komt oorspronkelijk uit Canada). De kinderen vonden het geweldig en na afloop vroegen ze “wanneer kunnen we weer gaan”? Om het feest compleet te maken mochten ze een restaurantje uitkiezen. Dat werd “het iPad restaurant”, oftewel Spring Sushi op het Dundas plein. http://springsushi.com. Bestellen doe je er via je iPads. En er is ook een rij iPads in de lounge om je op te vermaken terwijl je tafel wordt klaargemaakt. Bovendien luide muziek, dus een prima plek voor kids en papas met jet lag. Ook weer eens leuk om het echte stadscentrum in te gaan; Toronto blijft een heerlijke stad. Je kan even het drukke, internationale stadsleven meepakken. Maar binnen 20 minuten ben je ook weer in je rustige groene ‘suburbia’ buurtje.

Bezoek aan een scheepswerf

Donderdag bracht ik een bezoek aan een indrukwekkende scheepswerf in Duitsland; Meyer Werft http://www.meyerwerft.de/de/meyerwerft_de/index.jsp. Deze scheepswerf ligt in Papenburg, net over de grens met Nederland, gelegen aan de Eems. Voor een scheepswerf verbazendwekkend diep het land in. Bedenkt dat alle reuze schepen die ze bouwen over de Eems naar zee gevaren moeten worden. Bij de grootste schepen houden ze op sommige plaatsen net een meter over aan beide kanten!

En reuzeschepen maken ze bij Meyer, door sommigen de BMW van de cruiseschepen genoemd, op dit moment ook wereldwijd marktleider. Zoals de Quantum of the Seas van Royal Caribbean http://www.royalcaribbean.com/quantumoftheseas/meet-the-ship/. Dit mega-cruiseschip voor 5500 passagiers plus 3000 bemaningsleden ligt op dit moment “buiten” om afgebouwd te worden. Over ongeveer twee weken wordt ze naar zee gevaren; waarschijnlijk een grote attractie voor iedereen in Noord Nederland en Noord Duitsland. De exacte datum is nog onbekend, omdat dit volledig afhankelijk is van het weer; op de nauwe Eems mag er niet al te veel wind zijn om dit schip te kunnen laten uitvaren.

De mensen van Meyer daagden me uit met een vraag voordat ik het grootste overdekte bouwdok naar binnenging. De Quatum was net twee weken geleden naar buiten gevaren, dus wat verwacht ik binnen aan de treffen? Meest logische antwoord kijkend naar het enorme schip buiten; nog niet veel. Ik verwachte wellicht een bodem van een nieuw schip. Fout. Binnen waren de enorme contouren van het zusterschip al zichtbaar; de Anthem of the Seas. Even dacht ik dat onze oosterburen hulp hadden gehad van intelligente buitenaardse wezens, maar al snel volgde de uitleg. Naast een heel megaschip is er ook ruimte in de hal om 1/3^e schip te bouwen. Vooraf waren twee delen al gebouwd en naar buiten gedreven. Toen de Quantum klaar was en naar buiten ging, dreven ze de twee delen terug in de hal en maakten deze aan elkaar vast. Aan de zijkant lagen inmiddels half afgebouwde delen klaar, die samen het laatste 1/3^e  deel van het schip vormen. Twee weekjes plakken en lijmen, maar daarna heb je bijna weer een nieuw schip. Indrukwekkende Duitse productieprocessen; Ordnung Muss Sein.

Nog een keer parkeerboete aanvechten

“I fought the law and I won” zong ik een half jaar geleden, na het succesvol aanvechten van een dikke parkeerboete http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/01/parkeerboete-aanvechten.html. Die keer was het parkeerbod niet goed aangegeven. Nu had ik weer een boete ($100) waar ik niet blij mee was. De achterste 10% van mijn auto stond in een verboden parkeergebied, wat ik niet gezien had. Dikke boete voor zo’n klein foutje, vond ik. De officier van justitie was dit keer fanatiek en de rechter keek al de hele zitting geirriteerd en verveeld. Ik had echter mazzel, want ze hadden een procedureel foutje gemaakt. Je hebt namelijk het recht om je in je moedertaal te verdedigen. Met andere woorden, de rechtbank moet in mijn geval voor een Nederlandse vertaler zorgen. En dat hadden ze niet gedaan, dus de zaak werd geseponeerd.

Ski-seizoen begonnen

Huh? Ik schreef pas over de mooie nazomer, wellicht de aankomende herfst, maar ski-seizoen? Jawel, wij denken alweer aan skien. Moet ook wel, want op de tweede dinsdag van september gaat om 7 uur ’s ochtends de inschrijving open voor de door de gemeente gesponsorde skilessen op Earl Bales Park. http://www1.toronto.ca/wps/portal/contentonly?vgnextoid=17dadada600f0410VgnVCM10000071d60f89RCRD. En dat weet de rest van Toronto ook, dus is het elke jaar het volgende tafereel; Isabelle zit bewapend met computer en telefoon in één hoek, ik zit bewapend met computer en telefoon in de andere hoek. En maar klikken en bellen totdat er iemand doorkomt. Dat ging dit jaar in een nieuw record; binnen 3 minuten lukte het me om in hun boekingsgedeelte van de website te komen.

Dit jaar hebben we 4 advanced (gevorderden) lessen geboekt voor Isabelle & Kevin en beginners 2 voor Aimée. Voor mij zijn er geen cursussen meer (ik deed vorig jaar advanced), of ik moet willen  wedstrijdskieen of snowboarden. Dat laat ik nog maar even zitten; ik ga wel lekker vrij skieen met het gezin.

Nieuwe regels voor verkoop en service

Een jaar geleden werd ik via Twitter gecontacteerd door een bekende “marketing-goeroe”, David Meermann Scott http://www.davidmeermanscott.com. David had interesse in een reis naar Antarctica en had daar een grote wens; hij wilde daar een presentatie geven, zodat hij op alle zeven continenten les gegeven zou hebben. Terwijl mijn verkoop-collega’s de boeking in orde maakten, werkte ik samen met David een onderwerp uit, wat ook interessant zou kunnen zijn voor mede-passagiers: Hoe kan je (nieuwe) marketingtechnieken zoals sociale media gebruiken, om Antarctica te helpen beschermen. Zijn presentatie werd een groot succes en David was een blije klant.

Bijna een jaar later is David’s nieuwe boek uitgekomen; “The New Rules of Sales and Service”. http://www.amazon.com/The-New-Rules-Sales-Service/dp/1118827856. En wat blijkt? Vanaf het begin wordt Quark Expeditions als voorbeeld aangehaald, over hoe je succesvol kunt verkopen en uitstekende service kunt verlenen. Inclusief persoonlijke complimenten voor ondergetekende. Quark wordt op 9 pagina’s aangehaald in het boek, ik zelf drie keer. Wow!

High fashion in de jungle

Het lijkt al weer een tijd geleden, maar tijdens onze vakantie in Ecuador, deden we in de eerste week ook de waanzinnig goede Masphi Lodge aan, midden in de jungle gelegen http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/07/masphi-watervallen-jungle-luchtfietsen.html.

Het was niet druk in de lodge. De enige grote groep die aanwezig was, hield zich bezig met een fashion foto-shoot. Inclusief leuke modelletjes. Nu, twee maanden later, is de shoot gepubliceerd in het magazine van LAN Airlines. Mooie kleertjes, gedragen door mooie mensen (die wel wat meer zouden mogen glimlachen), gefotografeerd in de jungle. Digitaal te bewonderen op http://in-lan.com/en/art-culture/fashion/the-secret-garden.

Spaans Meisje

Zoals in het vorig stukje geschreven, kochten we zaterdag bij de Columbiaanse bakker ook lekkers. Om precies te zijn; flan en meringue. Zondagavond smulden we allemaal van ons toetje. Maar Aimée was overtuigd dat zij het nog het allerlekkerste vond. De reden is volgens haar heel simpel; zij is een beetje een Spaans meisje, omdat ze daar geboren is.

Nazomer-weekend

Vrijdag was het een drukkende warme en dus benauwde zomerdag in Toronto. Dat eindigde met een paar behoorlijke klappen; de hele nacht hadden we onweer met heel veel regen. Gedurende zaterdag herstelde het weer zich en zondag was het weer prachtig helder zonnig weer, maar wel een flink aantal graden lager. Is dit al de overgang naar de herfst? De herfst is hier in tegenstelling tot Nederland vaak mooi, dus het zou kunnen. De eekhoortjes zijn in ieder geval behoorlijk actiever geworden met voedsel zoeken. Gedurende de zomer zie je ze minder, ze zitten dan waarschijnlijk verstopt in de ravijnparken. Maar nu rennen ze weer overal druk rond.

Zaterdagmiddag gingen we allemaal naar een “familie-uur” karateles van de nieuwe karateschool van de kids en Isabelle. De kids zijn over van judo naar karate en Isabelle is ze daarbij komen vergezellen. Ik kon zaterdag ook een lesje meedoen, ook al zal dat waarschijnlijk eenmalig zijn. Ik deel wel de interesse van het gezin in karate, maar het heeft voor mij geen zin om me aan te melden omdat ik te vaak reis. Voor mij is er helaas geen betere en flexibele sport dan rennen.

Na karate reden we langs onze nieuwe favoriete Columbiaanse bakerij voor Yuka broodjes http://lagerweijtjestoronto.blogspot.ca/2014/08/yuca-brood.html en ander glutenvrij lekkers. Ook een gezellige stop, want behalve veel Latijns-Amerikaans lekkers word je in de bakkerij ook verrast door gezellige opzwepende Latijns-Amerikaanse muziek.

’s Avonds hadden we een familiefilmavond. We keken The Young and Prodigious T.S. Spivet http://www.imdb.com/title/tt1981107/, een film die waarschijnlijk zijn titel tegen had om bekender te worden. Het was best een mooie familiefilm over een slim 10-jarig jongetje, dat een prestigieuze uitvindersprijs wint, maar ook een zielige ervaring met zich meedraagt.

Zondag genoten we van het lekkere zonnige zomerweer. We zwommen nog een keer; het zal wel één van de laatste keren zijn van dit jaar.

Opstart week en Seattle

Het was een kort, (vier werkdagen) maar intensief weekje hier in Toronto. De school is weer begonnen en ook op het werk merk je dat de vakanties over zijn. Vanaf dinsdag heb ik weer een nieuw team erbij; het Noord-Amerikaanse TUI e-commerce team in Seattle. Oftewel ‘de nerds’ zoals ze zichzelf noemen. Prima, ik werk graag samen met slimme nerds.

Een goede reden om een snel bezoekje aan Seattle te brengen. Woensdagavond zat ik in het vliegtuig, om donderdag een lange dag te hebben in Seattle. Waar het prachtig zomerweer is; onder een zonnetje en met een heldere blauwe hemel komt de pracht van de omgeving goed tot z’n recht. Waaronder de bergen in de verte, met de massieve vulkaan Mt. Reinier als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt.

Er was een positieve, opgewonden sfeer in Seattle. Als winnaars van de Superbowl (de Seattle Seahawks wonnen afgelopen jaar deze champions league van American Football), hadden ze donderdag ook de openingswedstrijd van het seizoen in eigen stadium. Die ze ook prompt wonnen. De kantoren waren versierd met vlaggen en vele medewerkers liepen rond in een Seahakws shirt. Ach ja, wij Nederlandsers doen minstens net zo gek als ons Oranje team speelt.

Back to School

In Nederland is dankzij de vakantiespreiding het “terug naar school gaan” geen landelijke hype. In zowel de VS als Canada beginnen de meeste scholen echter op dezelfde dag, de dinsdag na Labour Day. Dus waren onze kids ’s ochtends heel opgewonden. Vooral Aimée was enthousiast – ze zag de stap van kleuterklas naar Grade 1 (groep 3) als een grote mijlpaal in haar leventje. Dus ze stormde direct uit haar bedje enthousiast naar me toe “vandaag is DE dag, vandaag ga ik naar grade 1!”. Een van de dingen waar ze naar uitkijkt is het viool leren spelen, dat op Fieldstone vanaf Grade 1 gedaan wordt.

Ook Kevin had echter een nieuwe mijlpaal. Op de eerste dag van het jaar moesten ze namelijk in “number 1”, het nette schoolpak, naar school. En vanaf Grade 4 wordt het simpele “clip-on”dasje vervangen door een echte stropdas. Daar was papa even niet op voorbereid, want sinds ik in het toerisme werk kan je op één hand tellen hoe vaak ik een stropdas heb gedragen. Maar ik moest dinsdagochtend dus snel even stroplessen geven aan Kevin. Met een nette stropdas ging hij naar school, met een volledig scheef getrokken stropdas kwam hij er vandaan. Nog even oefenen...

Overigens heeft Aimee slechts 8 kindjes in haar klas. Dat belooft dus veel persoonlijke aandacht voor ons meisje, dat gek is op.......persoonlijke aandacht!

 

 

Terug in Toronto

Na wat incheck-perikelen op Schiphol, veroorzaakt door mijn vlucht van en naar Engeland, hadden we verder een goede vlucht naar huis. De incheckproblemen werden veroorzaakt door de verandering van de datum van mijn vlucht naar Engeland; verder had ik ook de luchthaven Heathrow omgezet naar City. Op één of andere manier stond ik ook nog steeds op de vlucht vanuit Heathrow, en aangezien ik deze vlucht dus niet genomen had, was ik als “no show” (niet komen opdagen) bestempeld.

Ik keek tijdens de vlucht een enorm pakkende film over aanleg van de Birma-spoorweg door geallieerde krijgsgevangenen in de tweede wereldoorlog. De film, genaam Railway Man http://railwayman-film.com/, kreeg gemiddelde kritieken, maar ik vond hem persoonlijk één van de beste films van afgelopen jaar. Een echte aanrader.

Tegen negen uur ’s avonds plaatselijke tijd waren we weer thuis. Ik ging meteen door naar de supermarkt voor een paar snelle boodschappen, aangezien het maandag een vrije dag was, Labour Day. Zowel Canada als Amerika vieren de dag van de Arbeid op de eerste maandag van September. Op vrije dagen zijn alle grote winkels gesloten, dus ik moest nog even snel inslaan.

Verjaardagen, Londen en dolfijnen

Donderdag vierden we Nel’s tachtige verjaardag met zo’n 20 familieleden. Het werd groots aangepakt, met een tent in de tuin en catering van een Chinees restaurant. Gezellig om iedereen weer eens te zien; de meesten hadden we na ons huwelijksfeest ruim 12 jaar geleden niet meer gezien.

Tegen de avond werd ik steeds zenuwachtiger, vanwege Feyenoord’s Europacup kwalificatie-wedstrijd. Hoe kan je een 3-0 voorsprong verspelen, maar dan twee minuten in blessuretijd toch de winnende treffer maken?

Vrijdag moest ik een dagje naar London. Ik maakte voor het eerst gebruik van de verbinding tussen Rotterdam en London City airport. Een aanrader. Binnen 20 minuten stond ik vanuit Zoetermeer op de parkeerplaats van Zestienhoven airport; binnen nog eens vijf minuten stond ik al aan de gate. De vlucht duurde slechts 40 minuten, en op het kleine London City airport sta je ook zo buiten, waarna je binnen een half uur naar hartje London reist. Op de terugweg kon ik nog even zwaaien naar het gezin in Zoetermeer, hoewel ik helaas aan de verkeerde kant van het vliegtuigje zat. Op het volgende filmpje zie je wel de Noord Aa, Benthuizen, en op het einde de A12 en de drie grote windmolens https://www.youtube.com/watch?v=NEU-tZn89jU&list=UUvlTmnh1DMZBNL6jUBclWqg

Thuis had Isabelle een bezoekje gebracht aan de EHBO afdeling van het ziekenhuis; Aimée was met de step gevallen en had een kleine gaatje in haar hoofdje. Gelukkig werd de dag nog goed afgesloten met een etentje en borreltje met de vaste vrienden.

Zaterdag eindigden we de vakantie met een bezoekje aan zus Karin en een uitstapje naar Hardewijk en het dolfinarium www.dolfinarium.nl . Het dolfinarium is altijd leuk. En hoewel dit soort attracties onder vuur ligt, denk ik simpelweg het volgende. Het is niet goed om dieren in het wild te vangen om ons te vermaken. Er worden echter vele dieren in gevangenschap geboren. En als zij goed verzorgd worden en naast ons te vermaken ook ingezet worden om bezoekers over de dieren en natuur te leren, dan denk ik persoonlijk dat er weinig op tegen is. Het was dan ook een leuke, leerzame dag.

Zondag hadden we rustige ochtend met uitslapen en voor mij een lange run in het Westerpark. Tegen half twee reden we naar Schiphol, waar we met oma Dicky nog even wat aten, voordat we ons met z’n viertjes naar de gate begaven. Al met al een hele leuke ‘familie en vrienden’ vakantie, in ons mooie kikkerlandje. Bedankt weer allemaal voor de gezellige tijd!