Viva foodcourt

De uitvinder van het food court verdient de Nobelprijs. Niet dat de uitvinder bekend is; Wiki zegt er in ieder geval niets over. http://en.wikipedia.org/wiki/Food_court. Vrijdag werkten we de hele dag en zouden we pas om 11 uur vertrekken van het vliegveld van Toronto voor onze vlucht naar Nederland. We wilden dus een snelle hap, maar op Kevin en Aimée na hadden we het wel gezien met hamburgers en friet. Dan ga je dus naar een food court, een verzameling fast food restaurants in een winkelcentrum. En denk niet dat je dan alleen maar keuze hebt tussen vette happen; nee, het food court van de mega mall Yorkdale  http://www.yorkdale.com/ kent­ maar liefst 14 restaurantjes, van Thais, Chinees, Japans tot Grieks, Mediterraans en Mexicaans. In het midden kan je zitten, dus de één kan Thais halen terwijl de ander het toch beperkt houdt tot hamburger en friet. Niet langer hoef je als gezin te bekvechten over de keuze van het restaurant; hier vindt iedereen iets. Nobelprijs graag!

Afkoeling gezocht!

Het werd dus warm deze week, heel erg warm en benauwd. Afkoeling zoeken was het toverwoord; op donderdag werd dat watervallen. Op vrijdagavond werd weekend-disco gehouden onder de tuinsproeiers http://www.youtube.com/watch?v=LgSwd6Bnw-A en http://www.youtube.com/watch?v=_4fJm2DRQ9U. Op zaterdag zochten we de verkoeling op van het meertje en strandje in Kelso Conservation Area. http://www.youtube.com/watch?v=roOLsDBOLXI. Dit is een prachtig gebied in het Niagara Escarpment, op slechts 40 minuten rijden van ons huis. http://www.conservationhalton.on.ca/ShowCategory.cfm?subCatID=1085. Het is mooi meertje met zandstrand in een groene omgeving.

Meer zus, meer watervallen

Afgelopen maandag ging mijn zus marijke en gezin verder met hun vakantie en trokken richting de VS. Maar afgelopen woensdag stond er al weer een zus voor de deur; dit keer kwam Karin met Berry langs met een echt bliksembezoek. Ze vlogen namelijk met Geertjan (Berry’s broer) mee, die gezagvoerder is bij de KLM. Ze kwamen woensdagmiddag aan en vertrokken al weer vrijdagmiddag.

Dat betekende dat donderdag dus de enige echte hele dag was dat ze hier waren. En laat het nu ook de heetste dag zijn; de temperatuur bereikte een naoorlogs record van meer dan 38 graden; echter door de hoge luchtvochtigheid werd de gevoelstemperatuur op het heetst van de dag zelfs 49 graden! Ik nam een dagje vrij om met Kevin, Karin, Berry en Geertjan op pad te gaan en uiteraard werd het doel Niagara Falls. Daar was het in de hitte redelijk uit te houden. Kevin zocht meteen de grassproeiers op; vervolgens werden we lekker nat in de maid of the mist en kregen we ook een verkoelende douche bij “Journey behind de falls”. Niets nieuws voor Kevin en mij, want we deden exact hetzelfde programma in Oktober http://lagerweijtjestoronto.blogspot.com/2010/10/niagara-falls.html. Maar het blijft simpelweg indrukwekkend.

Maar we hadden meer afkoeling nodig. Ik vond de volgende geweldige plek op internet op slechts 20 minuten rijden van Niagara Falls; Decew falls. http://www.trazzler.com/trips/decew-falls-on-the-bruce-trail-in-mississauga-ontario-canada. Het is geen park of conservation area. Het is ook niet goed toegankelijk. Maar het is een sprookje; baden onder prachtige watervallen, in een riviertje dat door een nauwe groene vallei stroomt met veel grote mooie vlinders. Maar je moet er wel wat voor doen. Het is een gebied wat eigenlijk beter verkend moet worden; zover wij hebben gezien loopt het beste pad vanuit de parkeerplaats heel langzaam rechtuit de vallei in. Daar kom je bij een rivierpoel met een touw om te zwengelen. Vanuit daar kan je stroomopwaarts lopen naar de lower falls. Je kan daar onder de prachtige watervallen zitten of staan, of in een soort mini natuurlijke whirlpool baden. Vanuit hier loopt een steile klim met touw naar boven waar je de upper falls moet hebben met een grote zwempool. Dit hebben we niet gedaan; wellicht als je bij de parkeerplaats de rivier oversteekt heb je een beter begaanbaar pad naar beneden om deze waterval te zien. Je hebt trouwens verschillende zeer steile shortcuts direct links de vallei in, maar in mijn internetsearch kwam ik ook op enkele ongelukken en valpartijen op het spoor. Om een lang verhaal kort te maken; het is een afgelegen maar paradijselijk plekje, wat in geen enkele tourboekje staat.

Dancing with the stars. Of eigenlijk Treehouse

Aimée is hier helemaal gek van de kinderzender Treehouse http://treehousetv.com/. Jawel, uiteraard met Dora. Maar ook met andere programma’s, zoals leren dansen. Dit laatste leidde tot de volgende schattige filmpjes. http://www.youtube.com/watch?v=P8h3HzHGYX8 en http://www.youtube.com/watch?v=l1bBNhElxAE. Echt talent.

Bluffers Park, Toronto’s eigen kalkrotsen

De temperaturen bleven oplopen en ondanks de hitte besloten we zondag toch eruit te gaan voor een wandeling. Doel was Bluffers Park, een officieel Toronto Park net ten noorden van de stad aan het meer van Ontario. http://www.toronto.ca/waterfront/tour/bluffers_park.htm. Hier is de kustlijn grillig en wild, met als hoogtepunt een aantal echte witte kalkrotsen. Heel raar zo dichtbij de stad. We hadden ook zwemkleding en handdoeken meegenomen. Maar ondanks dat er hier aardige strandjes zijn, is zwemmen verboden., Geen idee waarom; het kan om stromingen gaan, maar ook wellicht watervervuiling. Jammer, want een beetje natte afkoeling was wel welkom geweest in deze hitte!

Muskoka Water- en soppret

Het was de hele week geweldig weer, maar vrijdag was het duidelijk de warmste dag. Een heerlijke dag om door te brengen aan en in het meer. Dus zwemmen, kanoën, surfen en weer zwemmen. De kinderen vermaakten zich prima, uiteraard altijd met hun zwemvestjes aan. Hoewel Kevin ook het soms onder strenge supervisie mocht proberen zonder zwemvest, om zijn pas geleerde skills van zwemcamp in praktijk te brengen. Ook al moet je uitkijken dat hij niet overmoedig wordt; Kevin wilde Dennis en mij achterna om van buurman’s Greg balkon af te springen (ca 3,5 meter hoog). Sorry Kevin, dat mag dus nog niet. Je mag wel van het kleine duikplatform springen http://www.youtube.com/watch?v=kRuOSqN0oMA (quote Kevin: “I believe I can fly!”). Wat Kevin wel weer kan (en altijd heeft gemogen) is goed eten. De spareribs van de BBQ werden onder veel complimenten voor de kok (Oom Ron) opgesmuld. Daarna werd met de camera van mijn Ipad gespeeld, zoals blijkt uit de volgende filmpjes. Ode aan neef Dennis http://www.youtube.com/watch?v=kRMuM8GbF8k&feature=related, ode aan nichtje Tanya http://www.youtube.com/watch?v=v8LxEpJ_WZM&feature=related, ode aan oma http://www.youtube.com/watch?v=0G9v0Y0RqcA&feature=related en tenslotte ook een ode aan papa http://www.youtube.com/watch?v=obxcIK4BQNU&feature=related. Het was een geslaagde week. Behalve dan dat Oma geen wasmiddel meer in de afwasmachine moet doen. http://www.youtube.com/watch?v=NQIFo6B3cOk&feature=related

Algonquin Provincial Park

Op donderdag maakten we een uitstapje naar Algonquin Provincial Park. Dit grote natuurpark ligt nog een 100km noordelijker van Muskoka. Het is een park wat je eigenlijk moet verkennen met meerdaagse avontuurlijke kanotochten, want het grootste gedeelte is bush – er zijn nauwelijks wegen of paden, maar wel heel veel rivieren en meren. We reden door het park heen en maakten eerst een wandeling van een uur bij “The Lookout” . De naam zegt het al; je klom naar de top van een rotsige klif, waarvan je een prachtig uitzicht had op het park. De tweede wandeling maakten we op een plek met de aanstekelijke naam “Wiskey Rapids” . Een wandeling langs een mooi riviertje met enkele kleine stroomversnellingen. Uiteraard zeer helder water en alles verpakt in een prachtige groene omgeving. Behalve muggen en een rivierkreeftje bleven helaas de dieren verborgen totdat we bijna bij de auto kwamen. Toen zagen we een klein, mooi slangetje Een van de negen soorten die hier in het park leven, allen niet giftig. http://www.algonquinpark.on.ca/

Dan toch.....Muskoka.

Iedereen was dus wel naar Muskoka afgereisd op zaterdag. Want hadden we onze cottage gehuurd. Muskoka is zeer populair voor de stedelingen uit Toronto. Het is een groot merengebied, uiteraard met prachtige natuur (heel groen) op slechts twee uur rijden ten noorden van Toronto. Het wordt ook wel cottage country genoemd, want er zijn hier heel cottages en cabins. Wij zitten hier ook in een cottage van een particulier (gevonden via Kijiji, de Candeze marktplaats). Het huisje is ca 15km van Gravenhust, een centraal vakantiestadje waar iedereen inkopen kan doen. Het is  op een heuvel aan het meer gelegen, dus met prachtig uitzicht. Het huisje zelfs is wat rommelig, klein, maar compleet (o.a. afwasmachine en in elke kamer een TV.......). Er liggen kano’s, banden en een surfplant voor gebruik. Dus prima vermaak. Ik was dan ook blij dat ik me maandagmiddag weer kon aansluiten bij de familie, ook al ging dat wel met de nodige telefoontjes en mailtjes in de rest van de dagen.

Dinsdagmiddag maakten we nog een wandeling in een conservation area hier dichtbij, genaamd Torrance Barrens  http://www.experience-muskoka.com/torrance_barrens.html. Voor het eerst hier in Canada kwamen we bordjes tegen die waarschuwden voor wilde beren. Helaas (of gelukkig) kwamen we geen beren tegen. Er was zo wie zo weinig wild behalve muggen en horzels. Toch was het een prachtige wandeling, in een gebied met een rare combinatie tussen moeras en rots-plateaus.

Deze week lopen de belevenissen in dit blog ongeveer gelijk met dat van mijn nichtje Tanya, dus je kan een andere kant van het verhaal lezen op http://boclau.punt.nl/?home=1

Boodschapper in Anchorage

In plaats van met zus marijke en gezin op Zaterdag naar een cottage in Muskoka te gaan, zat ik noorderlijk in Anchorage, Alaska. De reden was een vervelende; de Rusische eigeneren van een schip van ons konden op het laatse moment het schip niet met de juiste papieren leveren. Dus moesten we een aantal cruises annuleren. Voor de eerste cruise waren al passagiers ingevlogen naar Anchorage. Ik besloot om samen met onze verkoopdirecteur de moeilijke boodschap te brengen en ter plaatse direct vluchten voor onze klanten naar huis te regelen. Uiteraard was men teleurgesteld, maar er was ook veel begrip voor de situatie en respect voor de manier waarop we onze klanten persoonlijk kwamen helpen. Ik heb sinds het weekend twee bedankbrieven van klanten gehad en zelfs een kadootje. Het laat zien dat je zelfs vervelend nieuws kunt gebruiken om je klantgerichtheid te tonen. Het werd dus een weekendje hard werken. Pas maandagochtend landde ik weer in Toronto.

Warshaw Caves Conservation Area

Het verhaal van het lange heerlijke weekend was nog niet af, want we hadden de zondag nog te goed.

Zondagochtend maakte ik met de kids een boottochtje, terwijl Isabelle ging inpakken. Na de lunch reden we weg met het plan op ergens nog een mooie wandeling te maken. Hiervoor hadden we genoeg keuze; er zijn in de omgeving van Rice Lake een tiental conservation areas en een paar provincial parks. De conservation areas zijn meestal kleiner, maar als je geen wandelingen van tientallen kilometers wil maken, groot genoeg.

We bezochten uitendelijk Warshaw Caves Conservation Area. http://warsawcaves.com. Het bijzondere van dit park is dat de Indian river er doorheen loopt, opeens ophoudt, en even verder weer doorloopt. Het ‘geheim’ zit erin dat de rivier ondergronds doorgaat. Dit heeft in de loop van de tijd grotten, rare holen en kanalen in en onder de grond gevormd. De grotten zijn alleen te bezichtigen voor diegenen die geen claustorfobie hebben en bereid zijn om met een zaklamp door nauwe openingen te kruipen. Wij dus niet met twee kleine kids.  Maar ook zonder bezoek aan de grotten is dit park prachtig; we maakten een wandeling van een vijf kilometer. Aimee ging half mee in de draagzak, maar halverwege wilde ze zelf lopen. En dat deed ze. Perse op kop, waarbij ze de hele tijd riep “follow me, follow me” .

Uiteindelijk stopten we een lange tijd op de plek waar de Indian River ophoudt. Het water was ondiep, niet te koud en met veel niet-scherpe stenen. Dus de kinderen vermaakten zich prima. Een beetje steentjes oprapen en gooien. Toen Kevin onder de stenen rivierkreeftjes ontdekte werd het helemaal mooi. En Isabelle en ik zaten heerlijk in het zonnetje op een steen te genieten van de rust, de natuur en het mooie schouwspel dat de kleintjes ons gaven.

Relaxen @ wildwood cottage (geschreven 02/07/2011).

We zitten hier in cottage nummer 3 direct aan het 'strand'. Nou ja strand, een strook zand dat bovenaan het heuveltje 10 meter breed is en aan de rivier slechts 1 meter. Officieel is dit het strandje van alle 5 de cottages, maar verder zitten hier alleen mensen die met hun bootjes de hele dag gaan vissen. Dus is het ons prive strandje. De kids vermaken zich uitstekend in het zand en in het water. Er is zelfs een kinder-picknicktafeltje dat door de kids graag gebruikt wordt om aan te snacken.

25 meter van onze cottage vandaan is een speeltuintje met als grootste attractie een trampoline. Deze werd met veel plezier door de kids gebruikt; helaas leidde dat ook tot een klein ongelukje. Aimée belandde met haar hoofd op een hard stuk aan de rand van de trampoline. In eerste instantie bloedde het behoorlijk en dachten we dat we naar het ziekenhuis konden voor een hechtinkje. Nadat we het goed schoongemaakt hadden, bleek het sneetje in haar voorhoofd toch niet zo diep en hield het bloeden gelukkig snel op. Wel zal het waarschijnlijk haar eerste littekentje worden, midden op haar voorhoofd.

En zo breng je, afgewisseld met een beetje varen, zwemmen, vissen en BBQ'en, hier een dag door. Heerlijk ontspannend. Zo'n cottage aan een prachtig Canadees meertje is het helemaal. De Canadezen hebben groot gelijk.  

Bij Hiawatha op bezoek (geschreven 01/07/2011).

Jullie zullen wel denken dat ik weer zit te dollen als ik zeg dat we aan de overkant van het indianenreservaat van de Hiawatha's zitten. Geloof me, ik spreek de waarheid. Tegenover ons aan de andere kant van de rivier ligt echt het reservaat van de Hiawatha's.

We zitten dan ook aan de Otonabee rivier op een breed stuk net voordat die uitmondt in het Rice lake. Een meer dat inderdaad zoals de naam suggereert is genoemd naar de wilde rijstvelden die hier lagen.

En het is hier prachtig. Uiteraard groen, midden in de natuur. En vandaag de eerste dag, was het ongelofelijk mooi weer. Perfect dus om eerst een boottochtje te maken met ons motorbootje, inbegrepen bij de huur. Leuk was dat we op een gegeven moment een bever tegenkwamen die de rivier overstak. Bij terugkomst gingen we zwemmen voor onze cottage. Ik was heel bang dat het water nog ijskoud zou zijn, want drie maanden geleden lag er nog overal ijs. Maar de watertemperatuur is heerlijk! Erich kwam een kijkje nemen en vroeg of Kevin en ik wilden vissen. Vervolgens haalde hij twee hengels en een doosje wormen te voorschijn. Kevin en ik dus vissen van de stijger. Ik hielp eerst Kevin met zijn hengel voordat (was het plan) ik mijn eigen hengel zou klaarmaken en ingooien. Echter, het eerste half uur kwam ik daar niet aan toe omdat Kevin de een na de andere vis aan de haak sloeg. Dat was geweldig vissen voor een ongeduldig vijfjarig jochie; je gooit je hengel erin en je hoeft maar een paar seconden te wachten of je hebt beet. Erich kwam met een goedkeurende blik de vangst bekijken en vertelde dat onze vissen echt heerlijk waren om te eten. Dus kreeg ik van hem les in vissen schoonmaken en fileren. Zo konden we 's avonds naast een paar steaks van de BBQ genieten van Kevin's visjes. Hij at zelfs nog het meeste vis, erg goed na een lange tijd dat hij slecht at door zijn virusje.

 

Het feestmaal werd afgesloten door Ben & Jerry's ijs. Maar dat was voor de kleinste snoepkont niet genoeg. Heel tactisch werd gevraagd; als ik mijn bordje (met alleen nog maar ijs!) leegeet, krijg ik dan marshmallows? ‘Tuurlijk, het is feest. Aimée helemaal blij, want wat volgde was een ode aan de Marshmellows; "Happy Marshmellow to you", jawel op de melodie van happy birthday.

De Canadian Way; Cottage life (geschreven 01/07/2011).

Wij kwamen dus donderdagavond pas na tienen aan in onze cottage. We vonden dit cottage parkje van slechts 5 huisjes gewoon toevallig via internet. www.wildwoodcottageresort.ca.Eigenaren zijn de (voormalige) Zwitsers Karen en Eric, die dit al 9 jaar runnen.

Bij aankomst werden wij stadsmensen ontvangen in de donker door Erich. Op de vraag of wij een zaklantaren hadden meegenomen, konden wij stadsyuppen alleen maar antwoorden. "uuhh we hebben een flashlight app op onze Iphones". Er werd uitgelegd dat het water uit een eigen bron komt, maar uitstekend drinkbaar is en dat het afvalwater allemaal naar een sceptische tank gaat. Tenslotte werd ons de sleutels gegeven met de woorden dat deze helemaal niet nodig zijn hier, maar dat cityfolks nu eenmaal van sleutels houden. OK het was duidelijk, we zitten hier in de middle of f.. nowhere.

Prachtig waren de vuurvliegjes bij aankomst. Zielig was vervolgens dat bij de muggenjacht in de cottage ook een vuurvliegje het loodje moest leggen. Een interessant experiment want een geplet vuurvliegje geeft een bijna radioactieve groene smurrie.

Canada Day (geschreven 30/06/2011)

Hiep Hiep hoera, het is vrijdag en het is een feestdag; Canada Day. Een dag dat we de ‘geboorte’ van  Canada vieren. Een opmerkelijk land. Gisteren stonden nog wat leuke feitjes in de krant;

-       Canada is het op een na grootste land ter wereld. Het grootste land is Rusland. Dus verrassing; Canada is in oppervlakte groter dan de VS en China!

-       Canada heeft de langste kustlijn ter wereld.

-       Canada heeft slechts 34 miljoen inwoners. Dus slechts twee keer zoveel inwoners als ons kleine Nederland.

-       Dus logische conclusie is dat Canada een van de dunst bevolkte landen ter wereld is.

-       Echter dit is ook weer een vertekend beeld, want 90% van de Canadezen woont in een langgerekt maar relatief smalle strook - binnen 160km van de Amerikaanse grens.

-       Met andere woorden; Canada bestaat voor het grootste gedeelte uit leegte.

 

Om een lang verhaal kort te maken; wij hebben feest dus een dag vrij. En wat doen Canadezen in de zomer met een lang weekend? Allemaal de natuur in naar een cottage. Dus wij ook in het teken van onze integratie. Een nadeel; als op donderdagavond heel Toronto besluit om naar zijn cottage te rijden, dan krijg je dus massale files. Een ritje van 1,5 uur koste ons ruim 2,5 uur. Bestemming was een cottage bij Rice lake, in de buurt van het stadje Petersborough, ten noordoosten van Toronto.